Mortlach schreef:Maar het zou inderdaad een stuk makkelijker zijn als de homo's niet zo hard zouden schreeuwen; dan zouden wij gewoon net weer kunnen doen alsof ze niet bestaan.
Ik doe mijn boodschappen bij hen, ik heb me onder een medische behandeling gesteld bij hen, ik praat met hen, ik lach met hen, drink soms koffie met hen.
Het zijn net gewone mensen Mortlach.
Mortlach schreef:Als je een jong stel, man-vrouw zou zien die samen hun pasgeboren kindje vertroetelen, dan is dat schattig. Als het twee mannen zouden zijn, dan zou het ongepast of uitdagend zijn, heb ik zo het idee.
Ik kijk nergens meer van op en maak er ook geen opmerking over, nadat ik een keertje aan een opa (dacht ik) had gevraagd: is dat uw kleinzoon?
Het bleek zijn "2e leg - zo zeggen ze dat hier in de omgeving - te zijn".
Mortlach schreef:Dat doet er dan ook niet toe. Iemand wordt niet gedefinieerd door zijn/haar seksuele voorkeuren.
Nee precies! Moeten we het er dan continue over hebben of eerst onderzoeken wat iemand's aard of voorkeur is?
Een huis dat al enige tijd te koop stond in onze straat is nu verkocht en daar blijkt een lesbisch stel in te komen wonen.
De ene is ontzettend vriendelijk, groet altijd, aait de poes als die op het stoepje zit, maar de ander groet nooit terug en kijkt bar chagrijnig.
Dus na een aantal keren niet terug gegroet te zijn, ben ik maar gestopt.
Heeft dat te maken met haar geaardheid? Nee helemaal niet. Maar dat wordt misschien wel gedacht.