Chaya schreef:Nee dat zeg ik dus niet.
Dan mag je me toch eens uitleggen wat je wel precies zegt dan, want zo klinkt het toch behoorlijk.
Maar een christen heeft niet als eerste doel om zo lang mogelijk te blijven leven.
Makkelijk gezegd in een samenleving waar pokken niet meer bestaan en polio nauwelijks meer voorkomt.
Ook staan de meeste christenen in de regel anders in het ondergaan van een ernstige (ongeneeslijke) aandoening.
Wij geloven dat we alles uit de Hand van God ontvangen, dus ook ziekten en moeiten.
Dus als jij je arm breekt, laat je dat bot niet zetten? Immers heb je die gebroken arm ook uit Gods hand mogen ontvangen. O nee, in dat geval komt het weer door de zondeval en mag je er dus wel wat aan laten doen. Zie je in dat ik me maar moeilijk kan onttrekken aan het idee dat je wel heel erg selectief bent in wat je uit Gods hand accepteert en wat niet.
In de wereld redeneert men: we gaan de ziekte verslaan, we gaan ertegen vechten, ik laat me er niet onder krijgen. Soms geven mensen tientallen duizenden euro's uit om ergens op de wereld een behandeling te ondergaan.
Ja, en? Je doet net alsof dit een vreemde redenatie is. Doe je het niet, dan is het enige wat er gebeurt dat je je kinders eerder dan gepland een grotere erfenis nalaat.
[quote
Dat heeft weinig met vastgeroest te maken, ik kan niet op zondag belijden dat we alles uit Zijn Hand ontvangen om op maandag zelf aan de gang te gaan met geknutsel.[/quote]
Niet meer naar de EHBO met een gebroken arm dus?
Als ik slechts tegen je zeg: mag gewoon niet, dan vraag jij aan mij Bijbelse argumenten.
Nee hoor, helemaal niet. Ik weet namelijk toch al dat die me niet zullen overtuigen. En omdat jij dat ook weet, en me toch probeert te overtuigen, kom je met allerlei niet-religieuze argumenten (en dan neem ik die definitie zeer ruim).
Jij vindt het rare argumenten maar ik vind die van jou koel en werelds, want ze zullen vergaan tot stof en as.
Ik vind dat je daadwerkelijk leed van miljoenen tot miljarden mensen trivialiseert. Over koel (kil zelfs) gesproken.
Ik heb met een zelfde probleem te maken Mortlach en ik weet als geen ander dat dat verre van gemakkelijk is!
Want (in mijn geval) om dan staande te moeten blijven in allerlei voorstellen die je verder op een pad van onzekere genetische proeven brengen, dus steeds verder van : wat is God's bedoeling met ons leven?, is echt niet gemakkelijk soms.
Als je een kind mag krijgen, wil je dolgraag dat het opgroeit zonder pijn en ernstig ongemak.
Maar om daar beginnend leven aan op te offeren? Daar kan geen Zegen op rusten.
Het zou in ons geval niet uitmaken, want ik denk niet dat we de IVF-route zullen kiezen. En voor mij is het geen beginnend leven. Omdat er geen baarmoeder aan te pas komt, zijn die cellen nooit levensvatbaar. Het is ook niet zo dat het in andere omstandigheden wél tot een geboorte zou hebben geleid; oftewel, er wordt geen kind minder om geboren.
En dan vind ik heel verdrietig als jullie dan "zonder Helper"zijn.
In Psalm 146:
Vertrouwt niet op prinsen, op des mensen kind, bij hetwelk geen heil is.
Welgelukzalig is hij, die den God Jakobs tot zijn Hulp heeft, wiens verwachting op den HEERE, zijn God is;
en dat zou ik jou en je vrouw en dochter ook zo gunnen!
Geloof me, we zijn nu ontelbaar beter af dan met dat addergebroed van haar ex-gemeente en zonder al die ideeën over schuld en zonde. Is het gemakkelijk? Nee, zeker niet, maar op de vraag "waarom heb nou net ik de rest van mijn leven chronische pijn" heb ik liever geen antwoord dan "Omdat een Almachtige,
Liefhebbende kracht dat zo wilde" of "omdat het je eigen schuld is/Eva-zondeval-etc".