Marnix schreef:Dat denk ik ook. Wel ben ik het er mee eens dat mensen bij Down snel denken aan schattige mensen die enorm van het leven kunnen genieten en zich niet om alles zorgen maken. En zo kan dat zijn. Maar in vaak is het ook zo anders. Een kindje met een helm op omdat het alleen maar met zijn hoofd tegen een muur bonst. Dat soort dingen. Ik snap dat dat een schrikbeeld is voor veel mensen. Toch ben ik tegen abortus in het algemeen en ook om deze redenen. En ik weet ook heel goed hoeveel plezier je kan hebben aan een kind met down.
Dingen als kinderen die met hun hoofd tegen de muur bonken hebben vaak te maken met verre van ideale leefsituaties, vaak vanuit onbegrip voor de problematiek. Ik kan natuurlijk niet voor alle gevallen spreken, maar vaak als een kind lekker in z'n vel zit, ook mét Down is dat mogelijk, verminderen/verdwijnen dat soort gedragingen.
Het is wel zo dat kinderen met Down vaak slechtziend en -horend zijn en ook andere gezondheidsproblemen kunnen hebben, waarbij het niet altijd begrijpelijk is voor hen waarom ze zo vaak naar het ziekenhuis moeten of waardoor ze slecht kunnen communiceren. Toch hoeven ook dit soort dingen niet doorslaggevend te zijn voor hun geluk, vaak is begrip voor de problematiek, aanpassing van de omgeving en vooral veel liefde genoeg voor gehandicapte kinderen om ondanks hun handicap een fijn leven te kunnen hebben.
Zo ken ik een meisje met Down die zeer slechtziend is. Ze is gek op Donald Duck, en zit daar altijd met haar neus bovenop om het te kunnen lezen. Op veel scholen kon ze helaas niet terecht maar een reformatorische school was wel bereid haar een plekje te geven. En ja, als ze moet plassen of ongesteld is, signaleert ze dat zelf niet altijd en moeten haar broers of moeder haar daarmee helpen en de boel schoonmaken, maar dat doen ze met alle liefde. Ze zouden absoluut niet zonder haar willen. En ik geloof zeker dat ze erg gelukkig is.
Natuurlijk kan je argumenteren dat mensen die een kind met Down niet willen het slecht zouden behandelen, maar dat zie ik niet als reden om het kinds leven de beëindigen. Een kind heeft altijd liefde en aandacht nodig, als je groot genoeg bent om een kind te krijgen moet je dat ook zijn met alle consequenties van dien, niemand kan je beloven dat je kind bijvoorbeeld nooit ziek zal worden o.i.d. Het is je kind, daar zorg je voor, wat er ook gebeurt. Down is niet het ergste wat een mens kan overkomen mijns inziens. Ook slechte opvoeding kan een kind een onprettig, depressief of anderszins moeilijk opvoedbaar persoontje maken, dan beëindig je dat leven toch ook niet omdat het zwaar is om voor zo'n kind te zorgen.