Hoi lieve mensen,
Ik zit met een probleempje waar ik zelf eigenlijk ook wel een antwoord op weet, maar toch zou ik graag wat feedback krijgen van mede-forummers. Ik zit er namelijk toch een beetje mee.
Het probleem is namelijk dat ik volgende week een weekendje (do-zo) wegga met ongelovige vriendinnen van de studie. Superleuk natuurlijk, maar ik zit een beetje met de zondag in mijn maag. Ik baal er bij voorbaat eigenlijk al van dat het voor mijn vriendinnen gewoon een normale dag is, maar voor mij niet. Ik zou eigenlijk wel graag naar de kerk willen, maar ik weet niet of dat haalbaar is. En ook wil ik die dag liever geen eten kopen of naar een museum gaan oid uit principe. Ik kan natuurlijk uitleggen dat ik me daar niet prettig bij voel en ergens weten ze dat ook wel, maar ik wil niet mijn overtuiging aan de rest (3 anderen) "opdringen", zegmaar. Als we de hele zondag alleen maar doen wat ik fijn vind en de rest zou bijv. liever naar een zwembad/museum gaan ofzo, voel ik me daar ook niet prettig bij. Ik vind het sowieso moeilijk om goed uit te leggen waarom ik winkelen e.d. op zondag niet fijn vind, omdat ik namelijk wel op zondag met ov reis en dat hypocriet overkomt. Dat doe ik trouwens omdat ik student ben en ik 3,5 uur moet reizen vanaf mijn ouders. Als ik maandagochtend vroeg college heb, moet ik op een tijdstip mijn bed uit wat ik nog 's nachts noem, dus vandaar. Overigens zijn daar tal van oplossingen voor te bedenken, dus per komend jaar ga ik het anders aanpakken, maar goed. Terug naar het probleem.
Ik weet gewoon niet helemaal wat ik moet gaan doen. Meegaan met de rest of aan mijn principes vasthouden of iets daartussenin? Geen eten kopen bijvoorbeeld gaat lastig worden, aangezien we in een hotel zitten, dus misschien moet ik dat maar accepteren.