Mag een geestelijk leider overspel plegen en scheiden?

[jaapo]

Soms is het voor alles en iedereen beter, te scheiden, dan een huwelijk, dat niet meer functioneert, te laten voortmodderen. Alsof dat uit geloofsoogpunt dan wel goed is. En dat de oplossing zou zijn: bekeren; sorry hoor, maar dit vind ik een onzinnige opmerking. Kwetsend ook voor die gelovigen die toch een huwelijk zien stranden. Ik vind de samenvoeging van huwelijksproblematiek en geloof sowieso verwerpelijk. Alsof scheiden per definitie inhoudt, dat je dan dus een ongelovige, onbekeerde heiden bent. Ondoordachte en daardoor liefdeloze en daardoor onchristelijke opmerking. Je kunt niet alles op één hoop gooien. En dit hele verhaal geldt dus net zo goed voor geestelijke leiders. In het celibaat heb je dit soort vraagstukken niet, maar dan wel weer andere donkergrijze narigheid, zo is gebleken.

[mona]

Ik vind het waardeloos om een topic te starten, een vraag te dumpen (zonder verdere motivatie),
en vervolgens niets meer van je te laten horen....

En dan noem je jezelf 'heilige profeet'

[Anoniem_89]

Soms is het voor alles en iedereen beter, te scheiden, dan een huwelijk, dat niet meer functioneert, te laten voortmodderen. Alsof dat uit geloofsoogpunt dan wel goed is. En dat de oplossing zou zijn: bekeren; sorry hoor, maar dit vind ik een onzinnige opmerking. Kwetsend ook voor die gelovigen die toch een huwelijk zien stranden. Ik vind de samenvoeging van huwelijksproblematiek en geloof sowieso verwerpelijk. Alsof scheiden per definitie inhoudt, dat je dan dus een ongelovige, onbekeerde heiden bent. Ondoordachte en daardoor liefdeloze en daardoor onchristelijke opmerking. Je kunt niet alles op één hoop gooien. En dit hele verhaal geldt dus net zo goed voor geestelijke leiders. In het celibaat heb je dit soort vraagstukken niet, maar dan wel weer andere donkergrijze narigheid, zo is gebleken.

Mee eens

[elbert]

Soms is het voor alles en iedereen beter, te scheiden, dan een huwelijk, dat niet meer functioneert, te laten voortmodderen. Alsof dat uit geloofsoogpunt dan wel goed is. En dat de oplossing zou zijn: bekeren; sorry hoor, maar dit vind ik een onzinnige opmerking. Kwetsend ook voor die gelovigen die toch een huwelijk zien stranden.

Wat vind je er precies onzin aan, als ik vragen mag? De feiten wijzen uit dat degenen die gescheiden zijn, meer kans hebben dat een eventuele volgende relatie strandt, dan degenen die aan hun eerste relatie beginnen. Hoe zou dat komen? Welnu, vaak is dat omdat men in hetzelfde foute (gedrags)patroon vervalt als men in de eerste relatie had. Dan is bekering (en daar kan therapie bij helpen) toch echt zo'n slechte weg niet. Ik zeg niet dat alle huwelijken te redden zijn, maar als men bij voorbaat al de gedachte verwerpt dat een slecht huwelijk ook mede aan jezelf kan liggen, dan weet ik zeker dat er meer huwelijken stranden dan nodig zijn.

Maar mijn opmerking over bekering ging heel specifiek over de opmerking van mohamed dat als 2 mensen elkaar niet meer luchten of zien kunnen, ze maar beter kunnen scheiden. Sowieso is "elkaar niet meer kunnen luchten of zien" een volstrekt onchristelijke houding. Als Jezus ons oproept om onze naaste lief te hebben als onszelf en dat niet alleen, maar dat we zelfs degenen die ons haten dienen lief te hebben, dan is "elkaar niet kunnen luchten of zien" iets wat daar niet bij past.

Ik vind de samenvoeging van huwelijksproblematiek en geloof sowieso verwerpelijk.

Waarom doe jij dat dan ook? Want jouw mening is net zo goed een geloofsstandpunt als de mijne. Ik vind het sowieso verwerpelijk dat het geloof zich blijkbaar nergens mee mag bemoeien. In dat geval heb je er in de praktijk ook niets aan. Jezus is er in elk geval duidelijk over dat geloof en huwelijk wel degelijk alles met elkaar te maken hebben.

Alsof scheiden per definitie inhoudt, dat je dan dus een ongelovige, onbekeerde heiden bent. Ondoordachte en daardoor liefdeloze en daardoor onchristelijke opmerking.

Misschien dat je ondoordacht me iets toedicht wat ik niet vind? Je opmerking is namelijk een straw man, die ik niet heb beweerd. Sterker nog: ik vind dat ook (en misschien wel juist) christenen dienen zich te bekeren. Dat is zelfs zo, als het huwelijk in eigen beleving nog wel een beetje loopt. Want aan je huwelijk moet je werken, altijd. Dat komt omdat wij mensen onvolmaakt zijn en we dus ook getrouwd zijn met onvolmaakte mensen. Dat geeft zelfs in de beste huwelijken conflicten en onhebbelijkheden, waardoor we geconfronteerd worden met onze eigen zonden/tekortkomingen en die van de ander. Een goed huwelijk is dus een huwelijk waar voortdurend gewerkt wordt om niet alleen hiermee om te gaan, maar vooral ook waar gestreden wordt tegen de eigen zonden en tekortkomingen en voor een liefdevolle invulling van het huwelijk: bekering dus.

[Mortlach]

Ik zeg niet dat alle huwelijken te redden zijn, .

Dit is de nuance die nodig is in het zwart-wit-denken van sommige christenen.

Maar mijn opmerking over bekering ging heel specifiek over de opmerking van mohamed dat als 2 mensen elkaar niet meer luchten of zien kunnen, ze maar beter kunnen scheiden. Sowieso is "elkaar niet meer kunnen luchten of zien" een volstrekt onchristelijke houding. Als Jezus ons oproept om onze naaste lief te hebben als onszelf en dat niet alleen, maar dat we zelfs degenen die ons haten dienen lief te hebben, dan is "elkaar niet kunnen luchten of zien" iets wat daar niet bij past.

En dat is natuurlijk een fantastische ethische norm om naar te streven, maar je kunt het mensen toch nauwelijks kwalijk nemen als dat niet altijd lukt. Het is sowieso makkelijker iemand lief te hebben die jou haat, als je er niet mee in 1 huis woont, verantwoordelijkheden mee hebt en mee moet samenwerken.

Een huwelijk is nog steeds iets voor 2 personen, waar 2 personen aan moeten willen werken. Als de ene partner dat verzaakt (of zelfs actief saboteert), kun je het de andere partner moeilijk kwalijk nemen dat hij/zij dat in zijn/haar eentje niet trekt. In mijn beleving gaan christenen er te vaak van uit dat beide partners in een huwelijk altijd getrouwd willen blijven en daar ook naar handelen. Of dat iedereen in staat is de eigen fouten te herkennen en zich wil inzetten die te veranderen. Dan kan ik alleen maar zeggen: dan heb je nog nooit iemand met (klinisch) narcisme meegemaakt.

[Anoniem_89]

Hmm, zou de vragensteller soms een dominee zijn die het even niet weet?

Aparte vraag, helemaal als het gaat om een leider, alsof hij over zichzelf spreekt, in zijn eigen situatie. Hoogst eigenaardig .

[jaapo]

Ik constateer, dat @elbert een veel ruimere interpretatie geeft aan het woord "bekeren" dan ik. Vandaar ook mijn reactie, waar ik eigenlijk niet veel aan wil veranderen. Het woord BEKEREN heeft voor mij een nauw verband met het (christelijk) geloof. Daarom vind ik het verband wat @elbert legt, nogal overtrokken. Natuurlijk moet je altijd eraan werken, inzicht te krijgen in je eigen fouten en die vervolgens trachten te voorkomen. En als dat niet meevalt, moet je er toch voor vechten en hard aan werken. Dat geldt voor een huwelijk en voor tal van andere situaties in het leven. Maar zoals gezegd: daar zet ik het begrip "bekeren" niet bij.

[Boerin]

Ik constateer, dat @elbert een veel ruimere interpretatie geeft aan het woord "bekeren" dan ik. Vandaar ook mijn reactie, waar ik eigenlijk niet veel aan wil veranderen. Het woord BEKEREN heeft voor mij een nauw verband met het (christelijk) geloof. Daarom vind ik het verband wat @elbert legt, nogal overtrokken.

Helemaal niet overtrokken. Bekeren is afkeren van zonde. Scheiden zonder Bijbelse reden is zonde en wie zijn broeder haat is in de duisternis, of je nou een leider bent of niet. Ik ben van m'n geloof gedonderd erdoor. Toen kon ik me echt bekeren wat iedereen onder bekeren verstaat.

[Teus]

Soms is het voor alles en iedereen beter, te scheiden, dan een huwelijk, dat niet meer functioneert, te laten voortmodderen. Alsof dat uit geloofsoogpunt dan wel goed is. En dat de oplossing zou zijn: bekeren; sorry hoor, maar dit vind ik een onzinnige opmerking. Kwetsend ook voor die gelovigen die toch een huwelijk zien stranden. Ik vind de samenvoeging van huwelijksproblematiek en geloof sowieso verwerpelijk. Alsof scheiden per definitie inhoudt, dat je dan dus een ongelovige, onbekeerde heiden bent. Ondoordachte en daardoor liefdeloze en daardoor onchristelijke opmerking. Je kunt niet alles op één hoop gooien. En dit hele verhaal geldt dus net zo goed voor geestelijke leiders. In het celibaat heb je dit soort vraagstukken niet, maar dan wel weer andere donkergrijze narigheid, zo is gebleken.

Voor wie is het beter? Voor de scheidingsmakelaar, voor de man of vrouw die zijn of haar egoïsme niet kan botvieren. 70% van de kinderen van gestrande huwelijken hebben problemen. We kunnen het niet meer met elkaar vinden, we hebben onenigheid en de ander is altijd fout. We kunnen elkaar niets vergeven en hoeven niet te werken aan onze relatie. We hebben God niet nodig en geloven Hem niet, ondanks we beloofd hebben tot onze dood bij elkaar te blijven. we geven satan de gelegenheid om er een puinhoop van te maken en geven hem gelijk.....het is beter er een eind aan je huwelijk te maken.

We hebben God op het hoogst misdaan, Hij heeft het recht om te stoppen met het verlangen en verwachten dat we tot Hem komen en ons over te leveren aan satan. Wij hebben de relatie met Hem verbroken en Hij heeft alles wat Hij het meeste liefhad gegeven om de relatie te herstellen. Zo wil Hij ook dat huwelijken blijven bestaan, Hij zal er alles aan doen om het te helen maar wil er wel om gevraagd zijn en je vertrouwt dat Hij het doet.

Nee, het is te gemakkelijk te zeggen "soms is het beter voor alles en iedereen te scheiden". Het is NOOIT goed tegenover God, je hebt een belofte gedaan tegenover de Allerhoogste en die verbreek je.

[jaapo]

Als een huwelijk ingezegend wordt, is er daar de belofte van trouw. Volgens mij beloof je dat aan elkaar en niet aan God. Allebei met de oprechte bedoeling die belofte te houden. En toch gaat het in nogal veel gevallen later mis. Om dat dan zo in het kamp van de satan te trekken, gaat mij veel te ver. Ik heb nooit veel op met het geloofsstandpunt, dat je op allerlei manieren onder het regime van de satan kunt komen. Ik geloof niet in een soort Superpersoon die of heel slecht (Satan) of almachtig (God) kan zijn. Als je in je opvattingen Satan af en toe zo groot maakt, kleineer je tegelijkertijd God, want Hij is er dan niet tegen opgewassen. Dat is mijn persoonlijke geloofsopvatting en daar hoeft niemand het mee eens te zijn. Ook een persoonlijke opvatting is: zonde is alles wat een medemens beschadigt, zowel lichamelijk als geestelijk. Helaas komt geestelijke beschadiging in een huwelijk vaak voor. In dat geval is het huwelijk voortzetten zondiger dan het beëindigen. En de kinderen, als ze er zijn? Wat is schadelijker: moeten leven in een gezinssituatie, waarin het huwelijk nog alleen voor de buitenwereld in stand is, of leven met gescheiden ouders, die elkaar nog wel respecteren en gezamenlijk goede ouders zijn en blijven. Nee, scheiding is altijd heel verdrietig en soms ook beschadigend, maar in veel gevallen genezen de littekens na de scheiding sneller dan tijdens een in stand gehouden huwelijk, wat in feite geen huwelijk meer is.

[jaapo]

Kennelijk velen die er ook zo over denken. Of is het te veel moeite, om wat weerwerk te leveren?

[Teus]

Ik geloof niet in een soort Superpersoon die of heel slecht (Satan) of almachtig (God) kan zijn. Als je in je opvattingen Satan af en toe zo groot maakt, kleineer je tegelijkertijd God, want Hij is er dan niet tegen opgewassen.

Als jij er zo over denkt, je eigen visie, en ik zie het volgens Gods Woord dan komen we wat dit betreft niet bij elkaar en zijn er andere dingen aan de orde. Als eerste een uitleg over je laatste zin maar het is compleet off-topic.

[elbert]

Ik constateer, dat @elbert een veel ruimere interpretatie geeft aan het woord "bekeren" dan ik. Vandaar ook mijn reactie, waar ik eigenlijk niet veel aan wil veranderen. Het woord BEKEREN heeft voor mij een nauw verband met het (christelijk) geloof. Daarom vind ik het verband wat @elbert legt, nogal overtrokken.

Het christelijk geloof zit niet in een doosje... Daarmee wil ik zeggen dat je het niet in een hoekje kunt zetten en zeggen: "er is een stuk werkelijkheid waar het christelijk geloof buiten staat en dus niets over kan zeggen, daar hebben we weer andere geloofsopvattingen voor".
Bekeren, vanuit de oorspronkelijke context, komt van het griekse metanoeo, wat zoveel wil zeggen als: "van gedachten veranderen met afkeer van wat je vroeger deed". Daaruit vloeien dus ook andere daden voort. Tja, ik denk niet dat je dit te ruim op kunt vatten. Volgens mij is dit een algemene term die niet uitsluitend van toepassing is op een heel nauw omschreven onderdeel van het christelijk geloof.

Dat is mijn persoonlijke geloofsopvatting en daar hoeft niemand het mee eens te zijn.

Of is het te veel moeite, om wat weerwerk te leveren?

Het is je persoonlijke geloofsopvatting waar we het niet mee eens hoeven zijn, dus dat doen we dan ook maar niet. Daar kunnen we het dan bij laten, toch?

[Boerin]

Als een huwelijk ingezegend wordt, is er daar de belofte van trouw. Volgens mij beloof je dat aan elkaar en niet aan God. Allebei met de oprechte bedoeling die belofte te houden. En toch gaat het in nogal veel gevallen later mis. Om dat dan zo in het kamp van de satan te trekken, gaat mij veel te ver. Ik heb nooit veel op met het geloofsstandpunt, dat je op allerlei manieren onder het regime van de satan kunt komen. Ik geloof niet in een soort Superpersoon die of heel slecht (Satan) of almachtig (God) kan zijn. Als je in je opvattingen Satan af en toe zo groot maakt, kleineer je tegelijkertijd God, want Hij is er dan niet tegen opgewassen. Dat is mijn persoonlijke geloofsopvatting en daar hoeft niemand het mee eens te zijn. Ook een persoonlijke opvatting is: zonde is alles wat een medemens beschadigt, zowel lichamelijk als geestelijk. Helaas komt geestelijke beschadiging in een huwelijk vaak voor. In dat geval is het huwelijk voortzetten zondiger dan het beëindigen. En de kinderen, als ze er zijn? Wat is schadelijker: moeten leven in een gezinssituatie, waarin het huwelijk nog alleen voor de buitenwereld in stand is, of leven met gescheiden ouders, die elkaar nog wel respecteren en gezamenlijk goede ouders zijn en blijven. Nee, scheiding is altijd heel verdrietig en soms ook beschadigend, maar in veel gevallen genezen de littekens na de scheiding sneller dan tijdens een in stand gehouden huwelijk, wat in feite geen huwelijk meer is.

Ja als er niks aan te doen is is scheiden beter, maar mensen moeten zich gewoon bekeren. Er is wel wat aan te doen. Het is nog wel een huwelijk. Ik heb huwelijken gered zien worden, maar ja, wij konden altijd iedereen helpen. Voorganger m'n man wil geen boodschappen halen, kun je even langskomen? Elke keer belde dat mens om een wissewas die hij weer geduldig op mocht lossen. Dat huwelijk is gered maar als je als leider problemen krijgt kun je geen hulp krijgen of je moet miljonair zijn. We hebben jarenlang nog schulden af moeten betalen van huwelijkscounselling in Amerika en Canada. We vroegen hier een vent. Ja dat kost zoveel per uur. Ja joh lekker als de voorganger ook nog eens niks betaald krijgt in Nederland. Ik belde een voorganger in mijn nood op uit het gesticht na een mislukte zmpoging maar iets zinnigs kwam er niet uit.

[Mortlach]

Bekeren, vanuit de oorspronkelijke context, komt van het griekse metanoeo, wat zoveel wil zeggen als: "van gedachten veranderen met afkeer van wat je vroeger deed". Daaruit vloeien dus ook andere daden voort. Tja, ik denk niet dat je dit te ruim op kunt vatten. Volgens mij is dit een algemene term die niet uitsluitend van toepassing is op een heel nauw omschreven onderdeel van het christelijk geloof.

Toch blijft een huwelijk een onderneming met 2 partijen, en in dit geval geloof ik echt niet in "waar er twee vechten, hebben er twee schuld". Hoe goed je het ook bedoelt met je trouwbeloften, je bent wél afhankelijk van de intenties van je partner.

Stel dat de vrouw in haar huwelijk door haar man wordt verkracht. En dat die man geen enkele aanstalte maakt te veranderen of zich te bekeren. Ik kan er dan met mijn pet niet bij dat de vrouw er wél voor mag/moet zorgen dat de man 10 jaar de gevangenis in verdwijnt, maar er niet van zou mogen scheiden.