En toen gingen de graven open....?

[jaapo]

@mohamed: Je wil bepaalde Bijbelgedeelten wel metaforisch opvatten, maar de uitspraak: Niet waar gebeurd, maar wel waar, daar kun je niets mee. Snap je dit echt niet, of wil je het niet snappen? Ik ben verder niet beledigd of teleurgesteld, want de uitspraak is dus niet van mij. Mij heeft het zeer geholpen bij de verdieping van mijn geloof. Maar er zijn wel meer uitspraken en/of predikanten, die mij een licht hebben doen opgaan, terwijl die zelfde zaken door andere medegelovigen direct onder de zoden gewerkt worden. Die kloven in de rots van het geloof moeten we tolereren en accepteren. Jammer, maar helaas.

[ben db bd]

vergun mij op te mogen merken dat de Bijbel Gods Woord is. Dat houdt in dat de Allerhoogste, welke niet liegen kan (wat Hij zegt gebéúrt namelijk!) ook de verantwoording heeft. Ik stel voor om die verantwoording als minuscuul kleine mensjes ook maar bij de Eeuwige te laten en Hem niet te willen verbeteren. Dat houdt in dat als Hij op liet schrijven: 'En toen gingen de graven open', dat dit dus ook gebeurde zoals het er staat, inclusief gevolgen.

ik lees hier met instemming het beruchte citaat van Nico ter Linde - broer hofleverancier Carel gelooft ook al niet meer in God hè?! - betreffende: ' wel waar, maar niet gebeurd.' Klinkt heel filosofisch, dus voor mij ontstellend onnozel! Immers, als het niet gebeurd is, heeft het ook geen nut gehad, toch? Waarom laat de Almachtige het dan zo opschrijven? Dat heeft niemand mij nog uit kunnen leggen.

Kijk, iedereen mag van mij net zo ongelovig zijn als hij/zij zelf fijn vindt. Van Nico snap ik het helemaal: hij gelooft niet echt wat er in de Bijbel staat, omdat het onder de wonderen Gods gerekend zou moeten worden, welke menselijkerwijs ongelofelijk zijn op grond van dat kleine beetje hersens van ons, maar Nico wil wel graag dominee mogen blijven, want daar leeft ie van en heeft er lang voor moeten studeren, wat niet tevergeefs mag zijn, want anders zal hij alsnog voor loodgieter of zo moeten gaan leren.

En omdat de onzinnigheid van sommige ongelovigen heel diepzinnig kan klinken (niet -zijn hoor) voor domme mensen, houden ze het nog jammerlijk vol ook binnen de PKN en blijven nog jaren gehandhaafd, met grote geestelijke schade van geloofsverval der simpelen tot gevolg.

'En toen gingen de graven open'. Dachten de schrijvers slechts dat dit gebeurde? Dan liegen ze door dit wel te beweren en op te schrijven. Pure valsheid in geschrifte dus! Droomden ze er van? Dan moet de Heere dat ook zo op laten schrijven, net als bij andere dromen. Moeten we dat metaforisch zien? Wat is dan de boodschap van de leugen welke ik las? Dat wordt nooit uitgelegd uiteraard, omdat het niet uit te leggen is zonder onzinnig te raaskallen.

Nou heeft iemand hierop terug? ik luister heel graag naar waarheid.

[mohamed]

Volgens mij is Jaapo de enige die gelooft dat het niet gebeurd is maar wel waar en ook ik kan daar helemaal niks mee. Ik geloof dat het waargebeurd is en de metaforische betekenis lijkt mij dat de dood is overwonnen.

[jaapo]

Ondermaats, dat afkatten van een predikant, die alleen maar geciteerd werd. Op deze manier discussie voeren wil ik niet. Ik leg de lat een stukje hoger. Dus: slotopmerking: Ik ben een aanhanger van de theorie over de bijbel, zoals die door ds.N. ter Linden en vele andere theologen, gehanteerd wordt. Ik geloof erin, dat de bijbel door door de Geest geïnspireerde mensen geschreven is, maar wel kijken naar de tijd, de doelgroep en de reden. Het is oosterse literatuur, dus vol met dubbele bodems, symbolen en verwijzingen. Niet alles waar gebeurd, maar wel WAAR. Om dit te ontdekken, moet je iets meer moeite doen dan simpelweg grof tekeer gaan tegen hen, die op een andere manier geloven. Tot ziens wellicht bij een ander onderwerp.

[mohamed]

Niet waargebeurd maar wel waar. Op die manier degradeer je de Bijbel tot een sprookjesboek voor volwassenen. Nee, ik kan daar absoluut niks mee, ik vind dat een typisch voorbeeld van draaikonterij. Kan er niks anders van maken.

[Arco]

Waarom zou het niet echt gebeurd zijn?

[Cicero]

Bij de vraag: wat moeten we met deze passage over het openen van de graven bij Matteüs? moeten we denk ik onderscheiden tussen verschillende kwesties:

1. Wat is de strekking van het gedeelte in Matteüs? Wat wil de evangelist duidelijk maken?
2. Hoe kwam Matteüs bij dit verhaal?

T.a.v. vraag 1 is denk ik hierboven wel duidelijk geworden dat Matteüs met deze episode de dood van Jezus een eschatologische (eindtijdelijke) betekenis geeft. We horen ook de echo van enkele OT-profetieën in dit gedeelte.

Vraag 2 is een afzonderlijke vraag. Ik kan mij voorstellen dat iemand die de Bijbel bij voorbaat als historisch betrouwbaar ziet, dit gedeelte gewoon als een stukje geschiedenis wil accepteren. Dat is prima, omdat je er niemand mee schaadt. Tenzij je anderen jouw geloof door de strot wil duwen natuurlijk.

Nu zijn er ook mensen die kritischer zijn ingesteld en nog een heleboel vragen hebben. Om een lang verhaal kort te maken: zij benaderen dit gedeelte ook, of allereerst, met de middelen die de gangbare wetenschap aanlevert. En dat gaat als volgt.

- Alleen Matteüs bericht hierover; hij voegt het in feite toe aan het verhaal van Marcus.
- Het gedeelte heeft een duidelijke strekking, geïnspireerd op profetieën.
- Het bericht is naar gangbare maatstaven ronduit onwaarschijnlijk.

Dan moet je twee (of meer) scenario's afwegen. Of het is echt gebeurd, wat spectaculair zou zijn, maar om de een of andere gekke reden bericht niemand erover behalve Matteüs, die het uit een ongedefinieerde bron heeft. Ander scenario: het is een legendarische toevoeging aan het verhaal van Marcus, die ontstaan is doordat christenen meenden dat Jezus de vervuller was van de profetieën die met zijn dood en opstanding het einde der tijden heeft ingeluid. Dan moet er wel, toen de rotsen scheurden, zoiets gebeurd zijn als in de profetieën staat. Deze redenering leidde tot het ontstaan van dit verhaal.

Vrijwel elke historicus zal voor het tweede scenario kiezen.

Dan komt er iemand als ds. Ter Linden, die zegt: oke, ik accepteer de visie van de historicus, dus het is niet waar gebeurd. Maar het is wel waar, want de strekking van wat Matteüs wil zeggen met dit gedeelte klopt: met de dood en opstanding van Jezus is het einde der tijden begonnen. Dus ik neem de bedoeling waarmee het verhaal is ontstaan over, maar accepteer dat het een boodschap is verpakt in verhaal vorm. Wel waar, maar niet waar gebeurd.

[gravo]

Niet waargebeurd maar wel waar. Op die manier degradeer je de Bijbel tot een sprookjesboek voor volwassenen. Nee, ik kan daar absoluut niks mee, ik vind dat een typisch voorbeeld van draaikonterij. Kan er niks anders van maken.

Kom nou. Laat ik het uitleggen aan de hand van een Bijbels voorbeeld. Voor veel mensen zijn de woorden die Jezus spreekt heilig en onweerlegbaar. Zo kan bijvoorbeeld eindeloos worden nagedacht over het verhaal van de vijf wijze en de vijf dwaze maagden. Je kunt je prima identificeren met die meisjes. Er zijn veel preken over gehouden. Dat het verhaal grote betekenis heeft, dat het vol waarheid is, dat het onze ogen kan openen, geen christen die het zal ontkennen.
Toch kan je van dit verhaal ook zeggen dat het niet echt gebeurd is, maar dat het wel waar is.
En dat komt omdat het een verhaal is, een voorbeeldverhaal, een gelijkenis, een metafoor of hoe je het ook wilt noemen. In het echt is er nooit een bruidegom geweest, waren er geen olielampen, geen wijze, geen dwaze maagden. Het is immers een verhaal?
Was het dus een sprookje? Was het fantasie? Een bedenksel?
Nou ja, in zekere zin wel, maar dan zonder al die negatieve bijklank. Het was een illustratie, een voorbeeld, een beeldspraak, een gelijkenis, waarmee wel degelijk iets moest worden overgebracht.
Het verhaal is overbekend, het speelt een belangrijke rol. Iedereen voelt zich deelgenoot aan de beklemmende gedachte die door het verhaal wordt opgeroepen. Het werkt. Toch is het niet meer dan een verhaal. Sterker nog: het enige dat we er concreet van hebben is een tekst, waarin het verhaal door iemand (iemand anders dan de verteller van het verhaal, Jezus) is opgeschreven. We hebben het verhaal dus ook nog eens uit de tweede hand. Niet Jezus schreef het op, maar iemand anders.
Dat geeft niets, want iedereen erkent direkt de kracht van dit verhaal.

Maar zo kun je ook veel andere Bijbelgedeelten beschouwen. Vooral in onze tijd, waarin buitennatuurlijke fenomenen en wonderen eigenlijk geen grondslag meer kunnen zijn voor ons geloof, is het zeer logisch om de Bijbelse teksten te beschouwen als verhalen. Ze zijn immers ook met een bepaalde bedoeling geschreven. Er zit een schrijver achter, die heel precies heeft nagedacht hoe en waarom hij iets op papier zou zetten.

Ook dan geldt dat de vorm de inhoud niet teniet doet. Het verhaal is waar, heeft kracht, overtuigt, verandert ons, zet ons aan het denken, hoewel het niet feitelijk echt gebeurd hoeft te zijn. Met name al die wonderverhalen zijn mijns inziens alleen op deze manier te lezen. Ook het wandelen van Jezus op het water is een verhaal. In dit geval niet opgetekend uit de mond van Jezus, maar als verhaal beschreven door de evangelist. Waarmee hij ons volkomen inpakt. Ademloos lezen en horen wij dit verhaal. uit alles blijkt de grote zeggingskracht en bedoeling. Dit is niet zomaar een verhaal. Hier wordt iets zeer beslissends medegedeeld. Die lading heeft het en houdt het, ook al zou het alleen een verhaal zijn.

De reden dat deze manier van Bijbellezen in zwang is gekomen is gelegen in het feit dat wij, moderne mensen, moeilijk overtuigd worden door een vermeend wonderlijk spektakel. Ten eerst omdat we weten dat die dingen niet gebeuren en dat het ook helemaal geen meerwaarde heeft als die gebeuren. We zien shows, trucs, goochelarij, mentalisten, illusionisten genoeg om te weten hoezeer we altijd weer in het ootje genomen kunnen worden. Al die wonderdoenerij is hedentendage niet het meest overtuigende argument om te gaan geloven. Want dat soort dingen, die geloven we nu juist niet. Daar zijn we ook niet naar op zoek. Nee, de moderne mens zoekt een thuis, geborgenheid, contact, liefde.

Bovendien leiden al die wonderen en tekenen maar nauwelijks tot geloof, ook niet in de Bijbel. Jezus is zelf ook kritisch op al die mensen die kunstjes willen zien. Ongelovigheid wordt niet door wonderen en tekenen veranderd in geloof.
In het verband van dit topic is Lukas 16:3 interessant. Zelfs als er iemand uit de dood zou opstaan, zou dat nog niet tot geloof leiden.
En je loopt ook nog eens de kans om geobsedeerd te raken door valse leraars, die valse tekenen en wonderen verrichten.

Nee, een wondergeloof, daar moeten we ons maar niet op richten.

Veel belangrijker dan al die Ah's en Oh's bij het spektakel dat we zo graag zien, is de boodschap die in die prachtige Bijbelverhalen is vervat.
Ja, het zijn verhalen, de Evangeliën. Zeker en vast op historische kernen gebaseerd, maar net zo zeker ook ingekleurd door de hoge titel die aan Jezus is gegeven. Hij is de Christus. Geen wonder dat er allerlei OT-visioenen, beloften en profetiën er in die verhalen bij worden gehaald.
Jezus heeft zelf geen letter op papier gezet. Dus dat moesten zijn volgelingen doen. Nou, dat hebben ze gedaan en hoe. het Evangelie is het meest invloedrijke, het meest diepgaande en het meest onthullende verhaal dat ooit over God geschreven is. Geestvervuld, geïnspireerd, waar van begin tot einde. Maar wel gegoten in literaire vormen die de volgelingen van Jezus zelf hebben moeten vinden. En hoe die mensen dat gedaan hebben, dat vinden we natuurlijk gewoon terug. Ze hebben het gecomponeerd. Allerlei fragmenten van woorden, gebeurtenissen en OT-citaten zijn tot één compositie gemaakt. Ja daarbij hebben ze alle technieken van het-verhaal-vertellen gebruikt. Maar wat geeft het als het waar en waarachtig is, wat ze te zeggen hadden?

gravo

[mohamed]

Niet waargebeurd maar wel waar. Op die manier degradeer je de Bijbel tot een sprookjesboek voor volwassenen. Nee, ik kan daar absoluut niks mee, ik vind dat een typisch voorbeeld van draaikonterij. Kan er niks anders van maken.

Kom nou. Laat ik het uitleggen aan de hand van een Bijbels voorbeeld. Voor veel mensen zijn de woorden die Jezus spreekt heilig en onweerlegbaar. Zo kan bijvoorbeeld eindeloos worden nagedacht over het verhaal van de vijf wijze en de vijf dwaze maagden. Je kunt je prima identificeren met die meisjes. Er zijn veel preken over gehouden. Dat het verhaal grote betekenis heeft, dat het vol waarheid is, dat het onze ogen kan openen, geen christen die het zal ontkennen.
Toch kan je van dit verhaal ook zeggen dat het niet echt gebeurd is, maar dat het wel waar is.
En dat komt omdat het een verhaal is, een voorbeeldverhaal, een gelijkenis, een metafoor of hoe je het ook wilt noemen. In het echt is er nooit een bruidegom geweest, waren er geen olielampen, geen wijze, geen dwaze maagden. Het is immers een verhaal?
Was het dus een sprookje? Was het fantasie? Een bedenksel?
Nou ja, in zekere zin wel, maar dan zonder al die negatieve bijklank. Het was een illustratie, een voorbeeld, een beeldspraak, een gelijkenis, waarmee wel degelijk iets moest worden overgebracht.
Het verhaal is overbekend, het speelt een belangrijke rol. Iedereen voelt zich deelgenoot aan de beklemmende gedachte die door het verhaal wordt opgeroepen. Het werkt. Toch is het niet meer dan een verhaal. Sterker nog: het enige dat we er concreet van hebben is een tekst, waarin het verhaal door iemand (iemand anders dan de verteller van het verhaal, Jezus) is opgeschreven. We hebben het verhaal dus ook nog eens uit de tweede hand. Niet Jezus schreef het op, maar iemand anders.
Dat geeft niets, want iedereen erkent direkt de kracht van dit verhaal.

We hebben het hier niet over een gelijkenis zoals de tien maagden, want dan had ik geen probleem gehad met de opmerking van de heer Jaapo. Nee, we hebben het over de opstanding van vele heiligen, een gebeurtenis die gelinkt wordt aan de kruisiging van Jezus en er staat nota bene bij dat ze zich toonden in de stad, juist om te onderstrepen dat dit geen gelijkenis maar een waar gebeurde gebeurtenis was. Zoals Cicero schreef betrof het de vervulling van een profetie en ik vermoed dat de Schriftgeleerden hier vast hun gedachten bij hadden. Flavius Josephus schrijft ook over wonderlijke gebeurtenissen welke nauwkeurig bestudeerd en geïnterpreteerd werden door hooggeplaatste joden. Het is naief om te denken dat er geen documenten van wonderen zijn opgetekend in het eerste eeuwse Jeruzalem, want Josephus wordt als een serieuze historicus gezien, die weliswaar bepaalde zaken flink overdreef maar ook van grote waarde is.

Lees de hele context maar waarin de passages over het opengaan van de graven staan, als dat een gelijkenis is, dan is de kruisiging en de opstanding van Jezus dat ook en dan is de gelijkenis van de tien maagden een gelijkenis in een gelijkenis.

Maar zo kun je ook veel andere Bijbelgedeelten beschouwen. Vooral in onze tijd, waarin buitennatuurlijke fenomenen en wonderen eigenlijk geen grondslag meer kunnen zijn voor ons geloof, is het zeer logisch om de Bijbelse teksten te beschouwen als verhalen. Ze zijn immers ook met een bepaalde bedoeling geschreven. Er zit een schrijver achter, die heel precies heeft nagedacht hoe en waarom hij iets op papier zou zetten.

Ook dan geldt dat de vorm de inhoud niet teniet doet. Het verhaal is waar, heeft kracht, overtuigt, verandert ons, zet ons aan het denken, hoewel het niet feitelijk echt gebeurd hoeft te zijn. Met name al die wonderverhalen zijn mijns inziens alleen op deze manier te lezen. Ook het wandelen van Jezus op het water is een verhaal. In dit geval niet opgetekend uit de mond van Jezus, maar als verhaal beschreven door de evangelist. Waarmee hij ons volkomen inpakt. Ademloos lezen en horen wij dit verhaal. uit alles blijkt de grote zeggingskracht en bedoeling. Dit is niet zomaar een verhaal. Hier wordt iets zeer beslissends medegedeeld. Die lading heeft het en houdt het, ook al zou het alleen een verhaal zijn.

De reden dat deze manier van Bijbellezen in zwang is gekomen is gelegen in het feit dat wij, moderne mensen, moeilijk overtuigd worden door een vermeend wonderlijk spektakel. Ten eerst omdat we weten dat die dingen niet gebeuren en dat het ook helemaal geen meerwaarde heeft als die gebeuren. We zien shows, trucs, goochelarij, mentalisten, illusionisten genoeg om te weten hoezeer we altijd weer in het ootje genomen kunnen worden. Al die wonderdoenerij is hedentendage niet het meest overtuigende argument om te gaan geloven. Want dat soort dingen, die geloven we nu juist niet. Daar zijn we ook niet naar op zoek. Nee, de moderne mens zoekt een thuis, geborgenheid, contact, liefde.

Bovendien leiden al die wonderen en tekenen maar nauwelijks tot geloof, ook niet in de Bijbel. Jezus is zelf ook kritisch op al die mensen die kunstjes willen zien. Ongelovigheid wordt niet door wonderen en tekenen veranderd in geloof.
In het verband van dit topic is Lukas 16:3 interessant. Zelfs als er iemand uit de dood zou opstaan, zou dat nog niet tot geloof leiden.
En je loopt ook nog eens de kans om geobsedeerd te raken door valse leraars, die valse tekenen en wonderen verrichten.

Nee, een wondergeloof, daar moeten we ons maar niet op richten.

Veel belangrijker dan al die Ah's en Oh's bij het spektakel dat we zo graag zien, is de boodschap die in die prachtige Bijbelverhalen is vervat.
Ja, het zijn verhalen, de Evangeliën. Zeker en vast op historische kernen gebaseerd, maar net zo zeker ook ingekleurd door de hoge titel die aan Jezus is gegeven. Hij is de Christus. Geen wonder dat er allerlei OT-visioenen, beloften en profetiën er in die verhalen bij worden gehaald.
Jezus heeft zelf geen letter op papier gezet. Dus dat moesten zijn volgelingen doen. Nou, dat hebben ze gedaan en hoe. het Evangelie is het meest invloedrijke, het meest diepgaande en het meest onthullende verhaal dat ooit over God geschreven is. Geestvervuld, geïnspireerd, waar van begin tot einde. Maar wel gegoten in literaire vormen die de volgelingen van Jezus zelf hebben moeten vinden. En hoe die mensen dat gedaan hebben, dat vinden we natuurlijk gewoon terug. Ze hebben het gecomponeerd. Allerlei fragmenten van woorden, gebeurtenissen en OT-citaten zijn tot één compositie gemaakt. Ja daarbij hebben ze alle technieken van het-verhaal-vertellen gebruikt. Maar wat geeft het als het waar en waarachtig is, wat ze te zeggen hadden?

gravo

Als u enigszins op de hoogte bent van mijn visie is u bekend dat ik ook niks moet hebben van wonderen en een wondergeloof. Echter valt niet te ontkennen dat ze in de eerste eeuw een zeer belangrijke rol speelden en zeker niet uitsluitend negatief waren. Er was meer aan de hand van een overspelig geslacht wat een teken wilde, want ook de volgelingen van Christus kregen tekenen en wonderen te zien en dienden zelfs gebruik te maken van wonderen om het evangelie te verkondigen. Dat was toen en niet nu, maar ik vind het feit dat er nu geen wonderen meer gebeuren geen reden om de wonderen in de bijbel allemaal af te doen als metaforisch. Hoewel ze m.i. een metaforische betekenis hebben, waren ze ook zeker letterlijk. Lees de historicus Flavius Josephus hieromtrent maar een keer, die beroept zich op meerdere ooggetuigen bij zijn getuigenissen over wonderen die zijn eerste lezers konden navragen. Liegen had hem de kop gekost, zijnde een gevangene van de Romeinen.

[Cicero]

ik vermoed dat de Schriftgeleerden hier vast hun gedachten bij hadden. Flavius Josephus schrijft ook over wonderlijke gebeurtenissen welke nauwkeurig bestudeerd en geïnterpreteerd werden door hooggeplaatste joden. Het is naief om te denken dat er geen documenten van wonderen zijn opgetekend in het eerste eeuwse Jeruzalem, want Josephus wordt als een serieuze historicus gezien, die weliswaar bepaalde zaken flink overdreef maar ook van grote waarde is.

Als er dan zulke documenten hebben bestaan dan is het natuurlijk veelzeggend dat Josefus niks zegt over de passage die hier ter discussie staat.

Lees de historicus Flavius Josephus hieromtrent maar een keer, die beroept zich op meerdere ooggetuigen bij zijn getuigenissen over wonderen die zijn eerste lezers konden navragen. Liegen had hem de kop gekost, zijnde een gevangene van de Romeinen.

Men geloofde destijds in het algemeen in wonderen, en er werdt van tientallen, honderden mensen verteld dat ze wonderen gedaan hadden. Of dat er zich bijzondere wonderverschijnselen hadden voorgedaan. Het is dan ook vreemd de wonderen in de Bijbel allemaal te geloven, en de wonderen in andere bronnen allemaal te verwerpen.

[mohamed]

ik vermoed dat de Schriftgeleerden hier vast hun gedachten bij hadden. Flavius Josephus schrijft ook over wonderlijke gebeurtenissen welke nauwkeurig bestudeerd en geïnterpreteerd werden door hooggeplaatste joden. Het is naief om te denken dat er geen documenten van wonderen zijn opgetekend in het eerste eeuwse Jeruzalem, want Josephus wordt als een serieuze historicus gezien, die weliswaar bepaalde zaken flink overdreef maar ook van grote waarde is.

Als er dan zulke documenten hebben bestaan dan is het natuurlijk veelzeggend dat Josefus niks zegt over de passage die hier ter discussie staat.

Ja, dat is zeker vreemd.

Lees de historicus Flavius Josephus hieromtrent maar een keer, die beroept zich op meerdere ooggetuigen bij zijn getuigenissen over wonderen die zijn eerste lezers konden navragen. Liegen had hem de kop gekost, zijnde een gevangene van de Romeinen.

Men geloofde destijds in het algemeen in wonderen, en er werdt van tientallen, honderden mensen verteld dat ze wonderen gedaan hadden. Of dat er zich bijzondere wonderverschijnselen hadden voorgedaan. Het is dan ook vreemd de wonderen in de Bijbel allemaal te geloven, en de wonderen in andere bronnen allemaal te verwerpen.

Niet alleen vreemd, maar ook inconsequent. Wellicht is de opstanding van de heiligen nog literair te verklaren, de wonderen waar Flavius melding van maakt zijn dat zeker niet. Ik zal het betreffende stuk vandaag of morgen wel even inscannen en posten zodat je het zelf kan beoordelen.

[mohamed]

Zie hier wat voors- en tegens aangaande de historiciteit van de betreffende passage (Engels). Een sterk argument tegen de stelling dat het een Grieks-Romeins literaire stijlvorm betrof vind ik dat de Grieken niet geloofden in de fysieke opstanding (Hand 17,32).

[Cicero]

Nee dat is een volstrekt onjuist argument. Precies hetzelfde als: "ISIS gebruikt geen sociale media want ze zijn tegen de Westerse cultuur."

[mohamed]

Nee dat is een volstrekt onjuist argument. Precies hetzelfde als: "ISIS gebruikt geen sociale media want ze zijn tegen de Westerse cultuur."

Dat soort argumenten komen we niet veel verder mee inderdaad. Maar vind je het niet vreemd dat Mattheus de collectieve opstanding liet overkomen als historisch en dat hij beweerde dat ze zich toonden te Jeruzalem?

[Pcrtje]

Ik vind dit wel een interessante discussie, maar even een vraag ter verduidelijking. Als ik het goed begrijp is er niemand benevens Mattheüs die melding maakt van deze opstanding der doden? Dus ook niet door Josephus Flavius (voor zover die delen zijner werken onvervalst zijn) en anderen die een hoop gebeurtenissen bijhielden in Jeruzalem rond die tijd zoals Philo van Alexandrië?