Schriftuurlijke Bevinding

[Chaya]

Dat hoorde ik gisteren... bij monde van mijn eigen kind.

[learsi]

Vandaag kwam bij ons in de dienst een voorbeeld langs van wat nu echt een Schriftuurlijk bevindelijke prediking was: Het onderwijs van de Heere Jezus aan de Emmaüsgangers. Hij opende de Schriften en hun hart ging branden.

Effe een paar vragen om een en ander wat duidelijker te krijgen bij wat je zegt.
Ging jou hart door die predikinhg branden net als bij die twee?
Of bedoel je dat een levende prediking de Schrift zal openen en dat het hart zal gaan branden?
Wat versta jij onder een "brandend" hart binnen de context van de geschiedenis van de Emmaus-gangers?

h.g.
Learsi

[Rozijn]

Vandaag kwam bij ons in de dienst een voorbeeld langs van wat nu echt een Schriftuurlijk bevindelijke prediking was: Het onderwijs van de Heere Jezus aan de Emmaüsgangers. Hij opende de Schriften en hun hart ging branden.

Effe een paar vragen om een en ander wat duidelijker te krijgen bij wat je zegt.
(1) Ging jou hart door die predikinhg branden net als bij die twee?
(2) Of bedoel je dat een levende prediking de Schrift zal openen en dat het hart zal gaan branden?
(3) Wat versta jij onder een "brandend" hart binnen de context van de geschiedenis van de Emmaus-gangers?

h.g.
Learsi

(1) Dat bedoelde ik niet direct. Waarmee ik niet wil zeggen dat het niet gebeurde.
(2) Dit was meer wat ik er mee bedoelde te zeggen, ja. Een levende prediking komt verder dan het hoofd alleen, het doet het hart (weer/meer) verlangen naar Hem.
(3) En dat is wat er volgens mij ook gebeurde met de Emmaüsgangers. Ze waren diep bedroefd. Hun hoop was weg, hun geloof kwijnde. En dan komt Jezus, zij herkennen Hem niet, maar Hij gaat de Schriften openen. De liefde wordt te meer aangewakkerd, de hoop keert terug. Ze durven het daar nog niet tegen elkaar te zeggen, maar terugkijkend zeggen ze: Was ons hart niet brandend? Vergelijk het met het morgenrood. De dag is nog niet aangebroken maar het licht verspreid zich al. En dan komt de bevestiging. Hij is het!

[learsi]

Dit was meer wat ik er mee bedoelde te zeggen, ja. Een levende prediking komt verder dan het hoofd alleen, het doet het hart (weer/meer) verlangen naar Hem.
En dat is wat er volgens mij ook gebeurde met de Emmaüsgangers. Ze waren diep bedroefd. Hun hoop was weg, hun geloof kwijnde.
En dan komt Jezus, zij herkennen Hem niet, maar Hij gaat de Schriften openen. De liefde wordt te meer aangewakkerd, de hoop keert terug. Ze durven het daar nog niet tegen elkaar te zeggen, maar terugkijkend zeggen ze: Was ons hart niet brandend? Vergelijk het met het morgenrood. De dag is nog niet aangebroken maar het licht verspreid zich al. En dan komt de bevestiging. Hij is het!

Zo denk ik er ook over.
De prediking (en het zingen en het samenzijn) verlevendigt dan in heel directe zin het hart.
Het geeft het geloof in Hem weer vleugels, zo worden we (weer) we op Hem gericht.

Zo lees je in de Schrift wat door de Zijnen (uit Hem!) bevonden werd.
En zo sluiten wat Woord en Verkondiging uitwerken, aan op de in de Schrift gevonden (te lezen) bevinding.

In de Schrift worden zoekers beschreven die vinden.
De belofte is ook te lezen:....die zoekt zal vinden....
Uiteindelijk wordt dit waar in het leven van de Zijnen en bevinden allen die zoeken en vinden de waarheid van het Woord.
h.g.
Learsi