naamloos schreef:Gods koninkrijk is tot aan Jezus' wederkomst nog een verborgen koninkrijk: Hebr.2:8 alle dingen hebt U onder zijn voeten onderworpen. Want bij het onderwerpen van alle dingen aan Hem heeft Hij niets uitgezonderd dat Hem niet onderworpen is. Nu zien wij echter nog niet dat Hem alle dingen onderworpen zijn. Pas als Jezus terug komt gaan de koninkrijksbeloften aan Israël in vervulling, en zal hij vanuit Jeruzalem regeren de 1000 jaren.
Pas als.... enzovoorts.
Dit geeft precies aan waarom ik vaak niet mee kan met christenen die het heil vooral als een toekomstige realiteit zien. Je krijgt zo de indruk dat het heil van God er nu nog niet is. Of dat het allemaal nog maar half is, vaag en verborgen.
Ik zie dat heel anders. Ondanks het feit dat we gelovig uitzien naar Gods nieuwe hemel en nieuwe aarde, naar eeuwig leven, naar voltooiing en voleinding, toch is het heil van God in Christus al in volle omvang aanwezig. In Christus is alles vervuld. In Christus zijn wij een nieuwe schepping, staan wij als gerechtvaardigden voor God en zijn wij zalig.
Het mooie van het geloof is, dat het dingen voor waar verklaart, voor waarachtig, voor zeker en vast, die helemaal niet met het natuurlijke oog te zien zijn. Al doen wij nog zonden, al zijn wij nog arm, al hebben ziekte, lijden en de dood nog macht over ons, toch (het nochtans van het geloof), toch zijn wij in Christus meer dan overwinnaars.
Dat is geheel onafhankelijk van de feitelijke, natuurlijke werkelijkheid. Die doet er niet meer toe. Het is zelfs zo dat een christen lijden, verdrukking, smaad en hoon kan verwachten. Maar is het heil van God door die ongelukkige situatie dan ook nog maar half? Welnee, dit ongemak, dit kruis hoort bij het christen zijn.
Het middelpunt van een christen is Jezus Christus. Wie in de Zoon gelooft heeft eeuwig leven. Deze visie, van het "nochtans des geloofs" is veel krachtiger en overtuigender dan de visie waarin we eigenlijk nog zitten te wachten op de belangrijkste heilsfeiten. Want zo noem ik langzamerhand de toekomstige gebeurtenissen die men in de eindtijd verwacht en die voor sommige christenen steeds belangrijker schijnen te worden.
Maar zo komt men wel in een bijna Oud Testamentische Messias-verwachting terecht, waarbij alsmaar gewacht wordt en reikhalzend uitgekeken wordt naar de dingen die God allemaal nog moet realiseren. Die nog moeten gebeuren.
Ik bouw mijn geloof liever op de dingen die gebeurd zijn. Die zijn onverbrekelijk en die zijn ook ten enenmale voldoende voor ons geluk, onze zaligheid en voor ons eeuwige leven bij God. Dat eeuwige leven hebben we nu al.
Het einde van alle dingen en de wederkomst van Christus bevestigen dat alleen maar. Ze zijn het logische gevolg van Jezus' overwinning.
Daarmee wordt die wederkomst veel minder urgent en beslissend dan soms wordt gesuggereerd. Het is ook nog eens zo dat de meeste christenen die wederkomst bij leven niet zullen meemaken. Ik ga er vanuit dat ik zelf en velen van mijn generatie ook gewoon sterven, zoals al onze gelovige voorvaderen.
Die voltooiing en voleinding, die gaan er echt wel komen. Geen zorg daarover. Want die definitieve overwinning van het goede over het kwade maakt nu al onderdeel uit van mijn geloof.
In tijden van crises klinkt het "Maranatha" uiteraard luider en kijkt men meer uit naar de eeuwige rust, maar het geloof in dat eeuwige leven is toch vooral gekoppeld aan de komst van Jezus Christus in onze wereld. Daar werd het gerealiseerd. Niet in de wederkomst. Laat staan in de eindtijd.
Of Israël een rol speelt in een heel duidelijk afgebakende historische periode en of er zoiets is als een 1000-jarig rijk, vind ik ook niet zo interessant. Zou kunnen, zou niet kunnen. Er is zoveel gebeurd in de wereld dat nooit voorspeld is in de Bijbel. Neem alleen de ontdekking van Amerika. Nooit iets van gelezen in de Bijbel. Of één miljard Chinezen. Geen woord over hen. Mensen op de maan? Miljarden sterren? De Islam? Niets, niets niets. De Bijbel heeft het er niet over.
Nee, we moeten de Bijbel maar niet lezen als een historisch boek. De profetiën maar niet als feitelijke voorspellingen. Als je dat doet dan neem je geen geloofshouding aan, maar verval je in magie en waarzeggerij. Dan wordt de Bijbel een Boek Vol Krachten, Geheime Puzzels, een Orakel. Dan staat het net zo in de Bijbel geschreven als het in de Sterren staat geschreven. Dan ontgaat je de Bijbelse betekenis van profetie. Dat is eerder een haarscherpe, bijna altijd geldige analyse van ons menselijk tekort en de vreselijke gevolgen van dit menselijk tekort, dan Een Cryptogram Voor De Fijnproever Van Nu, zoals profetie tegenwoordig vaak ten onrechte worden gebruikt.
Het geloof ziet juist dingen die het natuurlijk oog helemaal niet ziet of niet kan zien.
Profetie is ook geloofstaal. Ziet ook dingen die niemand ziet.
Dat is nu juist de mooie functie van geloof:
God bestaat niet, zoals iedereen kan zien. Maar door te geloven kan ik Hem toch leren kennen en weet ik dus zeker dat Hij wel bestaat. Wie tot God gaat, moet geloven dat Hij is.
Al is er geen enkel bewijs. Al is er niets concreet. Het geloof kan al die twijfel overwinnen. Het verzet bergen.
Sola fideAls we alles concreet gaan aanwijzen, gaat dit geloof verloren. Als we vat gaan krijgen op allerlei aanwijsbare zaken, dan zijn we het stadium van geloven gepasseerd. Geloven is niet meer nodig. De oproep wordt dan om je ogen te openen voor wat God nu allemaal aan het doen is. Dit, dat, zus en zo. het wordt allemaal heel plastisch en aanwijsbaar. geloof is niet meer nodig. je ziet het immers voor je: eerst moet de staat Israël gesticht worden, dan zal Israël van alle kanten worden aangevallen. En dan, en dan, en dan. Zo zijn we Heer en Meester geworden over Gods plannen. We proberen het hele scenario te achterhalen om het vervolgens minutieus te volgen, te beheersen en te managen.
Maar dan is geloof dus ook niet meer nodig. Welnee, we zijn met hele andere dingen bezig. Concrete dingen. Wie God ziet wandelen en handelen, hoeft niet meer in God te geloven, toch?
Maar onze zaligheid staat of valt niet met concrete dingen. Die staat of valt met de vraag of we in Jezus Christus geloven. Want ons probleem is niet dat we niet precies genoeg weten hoe het einde van alle dingen zich zal afspelen. Nee, ons probleem was en is, dat we God kwijt zijn. Dat we zonder Zijn liefde leven. Door het geloof in Jezus wordt die breuk hersteld. Wanneer dat hersteld wordt, zijn we zalig.
Wat er dan verder nog gebeurt, nu en in de toekomst, is van minder belang. Zal heus wel goed komen,
geloof ik.
gravo
