mealybug schreef:"Er is enorm verschil tussen geloof en theologie.(…)" Ouweneel
Onzin, aan elk geloof gaat theologie vooraf.
Of je nu je hele leven op klassieke wijze in de kerk zit of je haalt je wijsheid uit de activiteiten van minder strak georganiseerde gemeenten, uit Catechismus, belijdenisgeschriften, preken of uit traktaatjes, YouTube filmpjes of uit eindeloos veel evangelische boekjes, er wordt je altijd een geloof aangereikt, dat al is ontwikkeld.
Door verkondiging, door een levensstijl, door rituelen, gesprekken, voorbeelden, boeken, uitleg, vriendschap enzovoorts. Alles was er al eerder dan jij. Het was allemaal al bedacht voordat je aan geloof kon toekomen.
Dit geheel aan voorhanden en overgedragen geloofsovertuigingen vormt een theologie:
Zus en zo denken wij over God.
Dit is wat je moet weten van God.
Hier heb je de ingrediënten die je nodig hebt.
Wij geloven dat.....En dan volgt de opsomming van alles wat men gelooft. Pure theologie.
En of die vorm nu heel geïnstitutionaliseerd is of niet, of het nu gaat om kerkelijke geloofstaal of evangelische geloofstaal, dat maakt niet uit.
Alleen in de kerken zijn de gezagsdragers bisschoppen of kerkenraden en dominees, bij evangelische gemeenten zijn het de "sprekers", "voorgangers, "broeder" of "oudsten" zoals die in evangelische kring genoemd plachten te worden.
Voor beiden, zowel kerkgangers als bezoekers van evangelische gemeenten geldt tegenwoordig, dat men denkt dat geloof een louter persoonlijke zaak is. Dat God hen rechtstreeks en persoonlijk aanspreekt en dat men het Evangelie helemaal niet oppikt via instituten of via voorgangers. Onder invloed van het moderne individualisme denkt men werkelijk dat men buiten elke context is gaan geloven. Dat men uniek is en dat de eigen ervaring leidend is voor de waarheid en de juistheid van zijn of haar geloof.
Een treurig misverstand, omdat we daarmee de grootste gave van God verliezen. God schenkt ons namelijk niet alleen Zijn persoonlijke liefde en nabijheid, maar Hij geeft ons ook de zegen van de gemeenschap en de onderlinge liefde. En dat betekent dat we niet moeten leven vanuit onze eigen waarheid, ons unieke persoonlijke geloof, maar vanuit de eenheid die we in Christus hebben, vanuit de gedeelde genade, vanuit het kindschap. Daardoor worden wij broeders en zusters, behoren wij tot een familie en beseffen wij de enorme reikwijdte van Gods verlossing en dat wij in een lange rij staan van gelovigen door de eeuwen heen.
Als we ons als unieke enkeling opstellen (die de ander niet nodig denkt te hebben), dan kan de gedachte ontstaan dat het geloof nooit werd overgedragen, maar dat men zelf een bewuste keuze gemaakt heeft, dat men het zelf ontdekt heeft en dat een ander daar dus niks van kan zeggen, laat staan dat het kritisch wordt bevraagd.
Ik heb niemand nodig, geen kerk, geen dominee, geen kerkgeschiedenis, geen instituut, ik neem niets van mensen aan, maar de Geest spreekt rechtstreeks tot mij. Of: ik heb het zelf allemaal bestudeerd. Niemand maakt mij meer wat wijs.
Men vergeet dan dat het christelijk geloof al eeuwen geleden is ontstaan en op hoofdpunten al lang is uitgekristalliseerd. Generaties lang is het overgedragen en zo hebben wij het ook in handen gekregen.
En als je logisch nadenkt is het ook een a,b,c-tje natuurlijk: ik heb nog nooit gezien dat er in een christelijke cultuur, met christelijke kerken, christelijke scholen en gezinnen opeens allerlei kinderen het de gewoonste zaak vinden dat ze moslim worden.
Nee, natuurlijk niet. Christelijk geloof ontstaat waar het christelijk geloof bekend is en wordt doorgegeven. Dat gebeurt via de verkondiging. En in die verkondiging worden sommige dingen wel en sommige dingen niet van God gezegd. Kortom er is altijd een theologie aanwezig, die het geloof sterk bepaalt.
Aan elk geloof gaat theologie vooraf.
Dat geldt ook voor evangelische theologie. Die is weliswaar heel divers, maar ook daar geldt dat je in een gemeente die veel nadruk legt op bijvoorbeeld tongentaal (dat is een theologische keuze), je ook veel tongentaal zult zien plaatsvinden.
Waar de kinderdoop wordt geleerd, wordt ie ook uitgevoerd.
Waar 'vallen in de Geest' wordt verkondigd, gebeurt ie ook.
Waar uitverkiezing worden gepredikt, daar geloven mensen er ook in.
Waar gebedsgenezing wordt verkondigd, daar wordt het ook gepraktiseerd.
Je kunt niet zomaar vanuit het niets opeens gaan geloven in dit of dat. Je hebt daar bronnen voor. En dat zijn altijd theologische bronnen. Je leert het van andere gelovigen. Of ze dat nu op papier hebben gezet of niet. Want ook ervaringen van mensen worden theologie, zodra zij daar anderen van vertellen. Weliswaar geen theologie in de vorm van dogmatieken, concilie-uitspraken of belijdenissen, maar het is theologie omdat er iets gezegd wordt over God.
In de grond van de zaak is theologie: het spreken van mensen over God.
Hoe kun je geloven, als je het niet gehoord hebt? Hoe kan je het horen, als het niet verkondigd wordt.
Theologie en geloof, natuurlijk zijn het verschillende zaken, maar ze komen wel altijd samen voor.
Geen geloof zonder theologie.
Geen theologie zonder geloof.
gravo
