bernard 3 schreef:En jawel net zoals binnen de Godheid alle entiteiten ( De Vader, De Zoon en de H.Geest) gelijkwaardig zijn , zijn ook binnen de mensheid alle entiteiten ( De man , het kind en de vrouw) ook gelijkwaardig.
Ik durf te wedden dat jij je niet gelijkwaardig behandelt voelt als iemand je benadert als een kind.
Je moet doen wat pappa en mamma je zeggen, en voor de vrouw: je moet doen wat de man je zegt (alsof je een klein kind bent
)
Waarom pak je trouwens mn antwoord aan Boerin gerichti.p.v. dat aan jou?
bernard 3 schreef:Maar net zoals binnen de Godheid De Vader een totaal andere functionaliteit heeft dan de Zoon en De Zoon een andere functionaliteit heeft dan de H.Geest . Zo heeft (volgens Gods Woord)ook de man een totaal andere functionaliteit dan de vrouw waarbij ook hetzelfde geldt voor het kind.
Vertel me maar waar ik in de bijbel die fuctie-omschrijving kan vinden. In ieder geval niet in de setting van een hiërarchie!
Ook zijn er geen wetten wie wat moet doen in een huwelijk, dat is per stel in de praktijk verschillend, omdat geen mens gelijk is.
Hangt er helemaal vanaf wat voor talenten God iemand in zn dna heeft meegegeven.
bernard 3 schreef:En deze functionaliteit voor de mensheid werd door God zelf vastgelegd van bij de schepping.
Dat jij ( en vele vrouwen met u) het daar niet mee eens bent is een gekend fenomeen op vandaag. Maar daarom te gaan beweren dat er in de Bijbel geen universele regel bestaat betreffende deze functionaliteit heeft alles met vooringenomenheid en niets met een open geest, of eerlijke Bijbelstudie te maken
Nogmaals: waar in de bijbel kan ik dat vinden? Geen teksten aan elkaar breien d.m.v. interpretaie a.u.b.
Hier wat artikelen van Kees Braks:
man en vrouw
Man en vrouw schiep Hij hen.....
Het blijft intrigeren. Hoe komt het toch dat mannen en vrouwen zo van elkaar verschillen? In het dagelijks leven worden er eindeloos veel grappen gemaakt over het verschil tussen die twee. Vooral door mannen: over 'domme blondjes', over vrouwen die niet kunnen autorijden, om nog maar te zwijgen over de grappen die niet door de beugel kunnen. Wie zich afvraagt waar die verschillen (en dan heb ik het over de verschillen die écht bestaan) vandaan komen, moet naar de oorsprong van de mens, van zijn en haar 'DNA'. Als je niet gelooft in miljoenen jaren van evolutie, blijft de schepping van de mens door God over. En over Zijn plannen met man en vrouw, daar heeft Hij het een en ander over op laten schrijven in Genesis. Dat is alles bij elkaar een heel verhaal, dat ik voor het gemak maar in een aantal stukken ga knippen. Voor wie graag iets meer van die verschillen wil begrijpen: fasten your seetbelts, want de Schrift zegt heel iets anders over man en vrouw dan de theologie van de afgelopen pakweg 2000 jaar. Klaar? Daar gaan we...
Man en vrouw schiep Hij hen. Dat is een makkelijke vertaling voor wat het Hebreeuws zegt, namelijk 'zakar' (mannelijk) en 'neqévah' (vrouwelijk). Op zich is dat niet wereldschokkend: man is eigenlijk mannelijk en vrouw vrouwelijk. Maar daar zit iets heel moois achter, dat van groot belang is om te gaan begrijpen hoe God de verhouding tussen man en vrouw heeft bedoeld.
Het Hebreeuws heeft namelijk een eigenschap die wij ook in het Nederlands wel kennen: een woord kan, hetzelfde gespeld, toch meerdere betekenissen hebben. Een voorbeeld: een boer kan zowel een landbouwer zijn als een hoeveelheid lucht die uit de maag luidruchtig zijn weg via het keelgat naar buiten zoekt. Een jong schaap dat lam heet is heel iets anders dan iemand die niet kan lopen omdat hij lam is. En bij dat laatste is er weer verschil tussen iemand die geen macht heeft over het gebruik van zijn benen of iemand die diezelfde eigenschap vertoont wegens overmatig drankgebruik!
Ook het Hebreeuws kent dit verschijnsel. Nu wil het geval, dat in de Schrift deze homoniemen nooit bij toeval optreden. (Voor mijn criticasters: dit is een geloofsuitspraak!) Het woord 'zakar' betekent in oorsprong zoiets als 'puntig', wat gezien de fysiologie van de man niet zal verbazen. Maar daarnaast is het ook een werkwoord, dat 'herinneren' betekent. Geen wonder dat je deze letters op bijna alle Joodse grafstenen tegenkomt: 'zkr' - in herinnering aan ...
Het woord voor vrouwelijk, neqévah, betekent oorspronkelijk zoiets als 'doorstoken' of 'geperforeerd', wat, wederom gezien de fysiologie van de vrouw, niet onlogisch is. Ook hier is sprake van een homoniem. Een andere betekenis voor deze letters is: iemand die op een hoge positie - aan het hof - is 'aangesteld'.
Als we ervan uitgaan dat God met opzet deze woorden voor mannelijk en vrouwelijk heeft gekozen in de Schrift, dan hebben we hier te maken met Zijn blauwdruk voor het functioneren van man en vrouw (in het huwelijk). De man heeft dan in zijn 'DNA' de taak om te 'herinneren'. Wat? Dat moeten natuurlijk de woorden van God zijn! De vrouw is aangesteld op een hoge positie. Welke? Dat blijft nog even een geheimpje tot een van de volgende blogs!
Man en vrouw (2)
Beatrix, koningin bij de gratie Gods, ...
Wat is nu haar naam en wat haar functie-omschrijving? In dit geval is dat niet zo moeilijk te bepalen. Maar hoe zit dat bij Eva? Bij Adam is zijn naam ook tegelijk zijn omschrijving. Bij Adam zijn heel wat links met de aarde, zijn oorsprong. Adamah is het woord voor de aarde, de bovenste aardlaag. Dam betekent tegelijk rood (e-dom) en bloed. Allemaal links die zeggen wat de mens, ha-adam, is. Aardling, bloedling.
Maar wat is de eerste aanduiding voor de vrouw? Die lezen we in Genesis 2. Een heel bijzonder verhaal, waar zeer veel over te zeggen valt. Ik wil me beperken tot de vrouw. Zij ontvangt haar eerste naam van God. Of is dat haar funtie-omschrijving? Laten we maar eens kijken wat Genesis 2:18 daarover zegt:
Het is niet goed,dat de mens alleen is. Ik zal hem een hulp maken, die bij hem past.
Een hulp die bij hem past (hebreeuws: ezer kenegdo). Dat is Gods omschrijving voor het prachtige wezen dat Hij aan Adams zij zet. Blijkbaar is dat waartoe hij haar heeft 'aangesteld' (neqévah, zie deel 1): een hulp (ezer) zijn die bij Adam past.
Nu klinkt dat 'hulp' nogal flauw en diverse Bijbelkenners hebben geprobeerd deze vlakke vertaling meer dieptgang te geven àla het Hebreeuws: niet zomaar een hulpje, dat je met de rotklussen opzadelt, maar een hoogwaardige hulp, waar je in feite niet zonder kunt. Zo iemand als een advocaat tijdens een rechtszaak. Die is officieel je hulp, maar je zou helemaal nergens zijn zonder zijn hulp!
Natuurlijk is het mooi een wat diepere invulling aan het begrip hulp te geven. Maar nog beter kun je kijken naar andere plaatsen in de Schrift waar je dit woord tegen komt om de ware betekenis te achterhalen. En dan kom je heel snel tot een ontzagwekkende ontdekking. Het blijkt namelijk, dat God deze titel 'hulp' voortdurend op Zichzelf toepast in zijn verhouding tot het volk Israel. En dat dit altijd een militaire connotatie heeft. Hij komt Israel te hulp en strijdt dan voor zijn volk! (Zalig hij die in dit leven Zions God ter hulpe heeft...) Hij beschermt het, voedt het, koestert het, leidt het, gaat voor ze uit en brengt ze op de rechte weg. Dat alles zit in de titel hulp!
Het klinkt haast schokkend voor wie uitgaat van de leidende positie van de man in de Schrift (na de zondeval), maar als God zelf de vrouw HULP (ezer) noemt, dan wil dat zeggen dat zij in de hof dezelfde functie bekleed t.o.v. de man als de Heer later t.o.v. zijn volk! Zij is degene die zich inzet voor Adams welzijn, die hem verzorgt en koestert, die hem leiding geeft, voor hem uitgaat en hem beschermt (hoewel er op het eerste gezicht toen niets te beschermen viel).
Maar dat is nog maar de helft van haar functie-omschrijving. De andere helft wordt vertaald met 'die bij hem past'. Weer een vertaling die het Hebreeuws geen recht doet. Het Hebreeuwse 'kenegdo' betekent letterlijk 'als-tegenover-hem'. De vrouw is dus een hulp als tegenover voor de man. En dat in meerdere betekenissen. Zij staat tegenover hem in hun verschillend zijn, om hem aan te vullen en compleet te maken. Zij is genomen uit zijn zijde om hem ter zijde te staan. Maar mocht hij de fout ingaan, dan staat de vrouw die God hem geeft ook midden op zijn pad om letterlijk tegenover hem te staan als tegenstander. Ik moet dan denken aan de engel die midden op het pad van Bileam staat om hem te weerstaan, mocht hij de fout ingaan.
Nu zou je mij makkelijk van feministische theologie kunnen verdenken, ware het niet dat niet ik deze titelomschrijving heb bedacht, maar God. En ik leg mij eerlijk gezegd liever neer bij Zijn verklaring dan bij die van theologen. Bovendien ontspruit dit allemaal niet aan mijn fantasie, maar leren de rabbijnen dit al eeuwen - zo niet millenia - aan hun leerlingen. Hoog tijd om ons eens wat meer te verdiepen in de Hebreeuwse achtergrond van de Schrift!
Man en vrouw (3)
'Je moet eruit halen wat erin zit.' Een geliefde kreet voor wie gelooft dat je in die paar jaar dat je hier op aarde bent zoveel mogelijk moet genieten. Maar wanneer haal je nou uit je leven wat erin zit? Leve de lol? Is dat het dan? Of als je zoveel mogelijk bezit of macht vergaart? Of als je als een moeder Theresa alles opgeeft om samen met de armen van Calcutta in de goot te leven? Is dat wat God bedoelt?
Wanneer leef je nu je leven maximaal? Volgens mij als je het 'scheppings-DNA' dat God je heeft gegeven de kans geeft tot volle bloei te komen. Wanneer ben je maximaal man? Is dat als je je gezin met vaste hand leidt naar wat volgens jouw inzichten het beste is? Als je in alles het voortouw neemt en als hoofd van je gezin uiteindelijk altijd de doorslaggevende stem hebt? En wanneer ben je maximaal vrouw? Is dat als je in alles je man, je hoofd gehoorzaamt? Als je als een trouwe echtgenote uitvoert wat je man, die je hoofd is, beslist?
Het klinkt nogal overdreven. Maar zo zitten veel christelijke gezinnen nog steeds in elkaar. Maar is dat nou wat God bedoeld heeft? Of zegt Hij daar iets anders over?
In Spreuken 31 wordt de loftrompet gestoken op de vrouw, de echtgenote. Vers 11 luidt:
Op haar vertrouwt het hart van haar man,
het zal hem aan voordeel niet ontbreken.
Wat hier staat is uiterst bijzonder, ook al zie je dat misschien op het eerste gezicht niet. Hier wordt aangegeven wat een verstandig man doet: zijn vrouw vertrouwen. Let op! Dit is de ENIGE plaats in de Schrift waar vertrouwen op een ander mens positief wordt beoordeeld! Elders is het altijd: 'Vertrouw NIET' - bijvoorbeeld op Egypte, dat met een rietstaf wordt vergeleken die je hand doorboort als je erop leunt. Zelfs op je eigen inzicht moet je NIET vertrouwen. De Enige op wie je volgens de Schrift je vertrouwen moet stellen is: de Heer, God. En in dit vers: je vrouw! Er staat nog een geweldige consequentie bij: het zal je aan 'voordeel' niet ontbreken! Wat betekent dat dan? Dat staat in vers 23:
Haar man is bekend in de poorten,
als hij neerzit temidden van de oudsten des lands.
Met andere woorden: als je als man op je vrouw vertrouwt - zoals je verder alleen maar op God mag vertrouwen - dan zal dat ertoe leiden dat je als man maximaal tot je recht kunt komen en zult zitten in de poort - de plaats waar werd bestuurd en rechtgesproken, waar alle belangrijke beslissingen werden genomen.
Niet ten onrechte zegt men wel: Achter elke sterke man staat een sterke vrouw. De Schrift maakt duidelijk hoe het zit: Luister naar je vrouw. Vertrouw op haar inzicht. Dat maakt het je mogelijk iets te betekenen in de maatschappij. En de vrouw?
maar een vrouw die de Here vreest, die is te prijzen.
Geeft haar de vrucht harer handen,
dat haar daden haar roemen in de poorten.
(vs.30,31)
Naast het feit dat zij voor haar man de ruimte creeert om zijn capaciteiten volledig te ontplooien, brengen haar handen vrucht voort en worden haar daden geroemd in de gemeenschap. Door wie? Door wie waarneemt hoe deze man en vrouw als een perfect koppel elkaar tot hun volle recht laten komen.
Zij kan haar man maximaal een 'hulp als zijn tegenover' zijn. Hij zorgt ervoor dat zij geroemd wordt.
Natuurlijk kun je je afvragen: en wat nou als die vrouw de Here niet vreest? Dan is er de man, die 'mannelijk' is en volgens het homoniem van dat woord de taak heeft om 'te herinneren', namelijk de woorden van God aan zijn vrouw in herinnering te brengen. Dát is nou zijn 'scheppings-DNA'.
Zo vullen die twee elkaar prachtig aan, gewoon door hun 'DNA' te volgen.
Doe het anders en het vuur zal de relatie verteren. Niet het vuur van de passie, maar het vuur van strijd, twist, tweedracht, manipulatie, overheersing en wederzijds wantrouwen.
Gods woorden in Genesis en Spreuken zijn duidelijk. Wanneer is het dan toch fout gegaan?
Daarover volgende keer meer.
man en vrouw (4)
Was Eva overal de schuld van? De titel van een klein boekje dat ik in de jaren 80 van de vorige eeuw ergens in mijn boekenkast zette, om het daar 20 jaar ongelezen te laten staan. Tot kort geleden. Pinchas Lapide neemt het in een radiointerview voor Eva op. Wat gebeurde er nu eigenlijk in Genesis 3? Werd de zwakke partij door de slang verleid of zit het toch een beetje anders?
Hij concludeert dat de slang de vrouw niet op haar zwakke punt aanspreekt, maar juist op haar sterke punt! 'Je kunt nóg beter worden dan je al bent: je kunt het verschil kennen tussen goed en kwaad en als God zijn...' En zo tuinde zij erin. En Adam? Als je goed leest, was hij er bij, bij het hele gesprek. Zijn reactie? Nul komma niks! Hij stond erbij en keek ernaar. En dat voor een man die als één van zijn hoofdtaken heeft om de woorden van God in herinnering te brengen! Nee, het is niet gepast één van beide de schuld in de schoenen te schuiven. Meestal is dat dan de vrouw. En zeker niet om haar neer te zetten als zwak, instabiel en makkelijk over te halen: iemand die je maar beter onder de duim kunt houden, ander gaat het mis.
Toch is dat precies wat mannen sindsdien hebben gedaan: de vrouw in de hoek gezet en overheersd. De geschiedenis is één lange aaneenschakeling van vrouwenonderdrukking en overheersing door mannen geworden. En dat werd vaak gelegitimeerd met Gods woord in de hand. God zei toch over de man tegen de vrouw: '... en hij zal over u heersen'? Daar staat het! En Paulus doet daar nog een schepje bovenop: een vrouw moet zich onderschikken aan haar man. Bingo! Daar kun je onmogelijk meer omheen. Toch?
Nou... misschien wel! Niet omdat ik onder de waarheid van Gods woord uit wil komen, maar omdat je je allereerst af moet vragen wat God nu eigenlijk zegt in Genesis 3:16. Geeft Hij hier de opdracht aan de man om voortaan over de vrouw te heersen? Niet bepaald! Uit alles blijkt, dat Hij niet iets voorschrijft, maar de toekomst beschrijft! En dat maakt nogal een verschil. De vrouw wordt hier ook niet, zoals nog wel eens wordt verondersteld, gestraft of vervloekt. De vloek betreft alleen de slang. Straf wordt er niet uitgedeeld, hooguit beschermt God de mens tegen zichzelf door hen uit de hof te verbannen. En de toekomst? Die wordt grimmig. De zonde heeft weldegelijk vergaande consequenties. De mens zal sterven. De vrouw zal met moeite bevallen. En de gelijkwaardigheid die in de hof bestond verdwijnt. In plaats daarvan zal de man gaan heersen!
Dat is nogal wat! De relatie tussen man en vrouw komt onder druk te staan. Misschien heeft Adam wel gedacht: Wat een streek heeft ze me nu geleverd! Het was allemaal zo goed en moet je nou kijken: alles is verpest. Weet je wat: ik ga voortaan niet meer af op wat ZIJ zegt, voortaan dop ik mijn eigen boontjes wel! Die vrouw is niet te vertrouwen. Voortaan volg ik mijn eigen inzicht.
Een rabbijnse legende vertelt dat Adam en Eva hierna 130 jaar uit elkaar zijn gegaan. Hoewel er geen enkele grond in de Bijbel is voor deze legende, is het goed voor te stellen dat de relatie wel zwaar geleden heeft onder het gebeuren in Genesis 3.
Stel je voor: het vertrouwen is weg, Eva bleek een onbetrouwbare hulp als zijn tegenover! De spanning blijkt niet zozeer uit wat er in de tekst gezegd wordt, als wel uit wat er in de tekst ontbreekt. Daarover de volgende keer meer.
Het heersen werd bijna direct een feit. Zonder dat Adam daar opdracht voor heeft, besluit hij na de zonde de vrouw een naam te geven. Het geven van een naam was tot dan toe volgens de opdracht van God tot de dieren beperkt. Iets waar je een naam aan geeft breng je onder je gezag, je autoriteit. En dat is precies wat Adam hier doet. En daarmee parkeert hij Eva op het niveau van het dierenrijk. En in de geschiedenis daarna hebben hele volken en generaties de vrouw gezien als op gelijke hoogte met de dieren, een minderwaardig schepsel, dat je in de luren legt als je niet oppast.
De Bijbel geeft daar een sterk medicijn tegen met Spreuken 31, in het bijzonder de teksten die ik de vorige keer naar voren heb gebracht. Maar daarmee is het oude Israel in het Midden Oosten de uitzondering op de regel.
De conclusie is in ieder geval, dat de verhoudingen tussen man en vrouw door de zonde grondig zijn veranderd ten nadele van de vrouw. En dat dat de hele mensengeschiedenis zo is gebleven.
Persoonlijk denk ik dat veel huwelijken erbij gebaat zouden zijn als man en vrouw elkaar als volkomen gelijkwaardige partners zouden beschouwen. Communicatie is daarbij van levensbelang. Niet handelen op eigen houtje, maar in gezamenlijk overleg. En zo elkaar, in alle verschillen die er zijn, werkelijk ontmoeten. Zou dat niet tot een ander samenleving leiden?
Blijft de vraag: hoe zit het dan met Paulus? Ook daarover een volgende keer meer,
Een naam voor de vrouw (man en vrouw 5)
Twee jaar geleden heb ik een vertaling gemaakt van een blog van Skip Moen, een Amerikaan die ik al tijden dagelijks volg. Dat heb ik destijds gepubliceerd op de website van mijn gemeente, maar of het daar nu nog te vinden is weet ik niet. Omdat ik op het moment weinig tijd heb om een nieuwe blog te schrijven neem ik de vertaling van toen gewoon over. Ben ik snel klaar en staat er toch wat ik graag wil zeggen. Hier komt-ie, veel leesplezier!
De ‘B.B. King’ Bijbel
Door Skip Moen, 11 april 2009 (oorspronkelijke tekst: 7 april 2009)
De mens noemde zijn vrouw Eva, omdat zij de moeder van alle levenden is geworden. Gen.3:20
Eva – Wij zijn aan een nieuwe Bijbelvertaling toe. Ik stel voor dat we die de ‘B.B. King Bijbel’ noemen. Waarom? Omdat [1] ‘het vuur is gedoofd’ (vrije vertaling van: ‘the thrill is gone'). De relatie tussen Adam en Eva na de zondeval wordt samengevat in het beroemde lied van B.B. King. Niet alleen is het vuur gedoofd, maar [2] ‘het zal je nog eens spijten’ (‘you’ll be sorry some day’).
Ken je dit verhaal? Wees voorzichtig met je antwoord! Het verhaal kennen wil zeggen: de details en achtergronden kennen en die een deel maken van de realiteit van je dagelijks leven. Laten we eens kijken naar een paar van de feiten achter dit verhaal en hun verbazingwekkende diepgang. Misschien kom je er dan achter dat dit verhaal veel meer inhoud heeft dan je op het eerste gezicht zou denken.
Het eerste dat opvalt is, dat Adam zijn vrouw pas een naam geeft ná de val. Waarom is dat belangrijk? Omdat een naam niet slechts een beschrijvende term is die aan het object wordt toegevoegd. Iets een naam geven wil zeggen: er macht over uitoefenen. Dat Adam de dieren een naam geeft is een teken van zijn heerschappij over hen. God staat het geven van namen toe, omdat het Gods bedoeling is dat Adam (de mens) heerschappij over de dieren voert. Maar de vrouw behoort niet tot het dierenrijk. Zij komt uit Adam zelf voort. Adam is zich dat diep bewust, want hij roept uit: ‘Dit is been van mijn gebeente en vlees van mijn vlees’. Vanaf het moment dat de vrouw geformeerd werd weet Adam, dat zij anders is dan de andere schepselen op de aarde. Zij past volmaakt bij hem, omdat zij precies is zoals hij. Vóór de val draagt de vrouw geen naam. Zij wordt omschreven met slechts twee woorden: vrouw (ishshah – een woord dat ook ‘vrouwelijk’ en ‘vrouw’ in de zin van ‘echtgenote’ betekent) en ‘ezer’ (het woord dat God gebruikt om haar te omschrijven). Er is geen spoor van heerschappij in de relatie, zelfs geen naam. God is de Enige die haar status omschrijft – ‘ezer’ – een status die enorme gevolgen heeft voor de rol die voor haar is weggelegd.
Maar er gebeurde iets. Het vuur dat uit Adams oorspronkelijke uitroep bleek is gedoofd. Na de val vertrouwt Adam zijn ‘ishshah’ niet meer als ‘ezer’. En God stelt vast dat het vertrouwen in de relatie beschaamd is. De ‘ezer’ zal wel begeren haar rol te vervullen, maar er komt heerschappij in beeld. Haar ish (man, echtgenoot) zal haar natuurlijke geneigdheid en door God gegeven functie weerstaan door haar verlangen te onderdrukken. Zoals het land hem zal weerstaan, zo zal hij haar weerstaan. Inderdaad: het vuur is gedoofd.
Nu het vuur eenmaal gedoofd is, steekt heerschappij zijn akelige kop op. En de eerste daad van heerschappij is het geven van een naam. Als teken van ongelijkheid, macht over- en weerstand tegen haar geeft Adam haar een naam. Adam plaats haar onder zich. Sindsdien is dat altijd zo gebleven in onze gebroken wereld. De naam die Adam haar geeft is chavvah (Eva). Er zijn twee mogelijke verklaringen voor die ongebruikelijke naam. De eerste is, dat het woord wordt afgeleid van het werkwoord ‘hayyah’ (zijn). Op grond hiervan wordt Chavvah genoemd naar haar rol als menselijke doorgeefster van het leven. Iedereen die op deze wereld geboren wordt komt uit haar voort. Iedere bloedband, iedereen die ooit geboren is kan worden herleid tot deze vrouw. Chavvah, de moeder van alle levenden. Net zoals Adam de dieren noemde naar hun meest wezenlijke karaktereigenschap, noemt hij nu de vrouw naar haar toekomstige wezenlijke rol. Let erop dat Adam haar in het geven van een naam heeft vervreemd van haar rol als ‘ezer’. Er is geen spoor meer te vinden van haar door God gegeven rol van beschermster, voorziener, voedster en geestelijke vertrouwelinge. Zij wordt gedegradeerd tot baar-machine. Zij staat op gelijke voet met de dieren, noodzakelijk voor de voortplanting.
Maar er is ook een andere mogelijkheid, die trouwens even ontluisterend is. De Targum Genesis Rabba (20:11 en 22:2) geeft aan dat het woord ‘chavvah’ hier een woordspeling kan zijn op het Aramese woord ‘chivya’, een woord dat ‘slang’betekent. Het vuur is inderdaad gedoofd, niet? Stel je voor dat je genoemd wordt naar de grootste fout van je leven! Wat zou het betekenen voor je relatie, als je man je een naam gaf die je herinnert aan je falen? Sommige mannen doen dat wellicht dagelijks. Tragisch! Verschrikkelijk! Maar dat hoort bij deze gevallen, gebroken wereld.
De vrouw schoot tekort in het zijn van een ‘ezer’. Adam schoot tekort in het vergeven. Beide schoten tekort voor God. En beide ‘zal het nog eens spijten’.
Hoofd (man en vrouw 6, slot)
Ha volgers!
Na een lange vakantie tijd om weer aan de slag te gaan. Voor de vakantie heb ik beloofd nog iets te zeggen over de Bijbelse betekenis van 'hoofd zijn'. Vorige week nog las ik in een blog dat dat iets te maken zou hebben met autoriteit in de zin van: leiding geven. Als de man dan hoofd van de vrouw is, betekent dat, dat hij de leiding over zijn vrouw en gezin heeft. Is dat zo? De taal en cultuur van de Schrift (Hebreeuws) geven een andere richting aan. Daarover heb ik een tijd geleden een artikel vertaald van Skip Moen. Voor het gemak neem ik dat artikel integraal over. Het is geen makkelijk leesvoer, misschien moet je het wel een paar keer lezen om het goed te begrijpen! Dus: veel lees- en denkplezier!
Hoofdwonden
Door Skip Moen, 15 september 2009
Ik wil echter, dat gij dit weet: het hoofd van iedere man is Christus, het hoofd der vrouw is de man, en het hoofd van Christus is God. 1 Corinthiërs 11:3
Hoofd – Ach, wat heeft dit vers voor moeilijkheden veroorzaakt. Wat een verwarring, verkeerde toepassing, tot aan vervolging toe, als gevolg van een niet-rabbijnse interpretatie van Sha’uls opmerkingen. In verband gebracht met nog andere juwelen van uitspraken uit Paulus’ brieven, marcheerde de kerk voort op het vrouwonvriendelijke tromgeroffel van Plato en Aristoteles. In sommige plaatsen helaas tot op de dag van vandaag.
Laten we eens kijken of we de knopen enigszins kunnen ontwarren. Paulus (Sha’ul voor zijn Hebreeuws sprekende companen) denkt niet Grieks. Dat mag als duidelijk verondersteld worden. De oosterse, Semitische interpretatie en exegese van de rabbijnen lijkt in niets op de westerse Grieks-filosofische exegese. Het is dus eenvoudigweg onmogelijk Griekse categorieën toe te passen op Sha’uls rabbijnse uitspraken. Wat hij werkelijk zegt kun je absoluut niet Grieks begrijpen of waarderen.
In de tekst die wij bekijken is Sha’uls concept van de relatie tussen mannen en vrouwen volledig verankerd in de Tora, niet in Plato’s filosofie. De Jood Sha’ul is volledig in lijn met de Tora. Hij aanvaardde de Tora als het woord van God. Hij zou nooit iets kunnen zeggen dat zijn eigen Schriften, in het bijzonder de Tora, tegensprak. Als wij dus willen weten, wat hij hier zegt, dan moeten we allereerstlezen zoals een Jood het leest, die zich aan de Tora houdt. Om te beginnen valt dan op, dat kephalè (hoofd) in het Grieks niet hetzelfde is als rosh in het Hebreeuws.
Kephalè betekent hoofd, maar in welke zin? Is het zoiets als het hoofd van het leger of van de regering, of betekent het hoofd zoals in het ‘riverhead’ (Engels: oorsprong, bron, bovenloop) van een rivier? De eerste betekenis heeft te maken met autoriteit, de tweede met bron, oorsprong. Gilbert Bilezikian heeft alle vindplaatsen geanalyseerd van het woord kephalè in de antieke Griekse literatuur. Hij komt tot de conclusie: ‘Er lijkt geen tekst te vinden in de Griekse profane literatuur, waarin een heerser of hiërarch wordt omschreven als ‘hoofd’ met het woord kephalè.’ Verdere studie laat zien dat de schrijvers van de LXX (de Septuagint, de Griekse vertaling van de Hebreeuwse Schiften, red.) meer dan een dozijn verschillende woorden gebruiken voor hoofd als autoriteit, maar het woordkephalè slechts een paar keer. Bilezikian vindt onder 180 Schriftplaatsen slechtsdrie gevallen waarin de LXX het woord kephalè ondubbelzinnig gebruikt voor autoriteit. Blijkbaar kozen de vertalers ervoor deze betekenis voor kephalè te vermijden.
Als wij verder het gebruik van kephalè in het Nieuwe Testament bekijken, ontdekken we, dat het meestal in de gebruikelijke Hebreeuwse betekenis van ‘bron, oorsprong’ wordt gebruikt en niet in de zin van autoriteit. Dit geldt ook voor Sha’uls opmerkingen in dit vers. Als we dit vers vanuit rabbijns standpunt lezen, wordt de drievoudige 'hiërarchie' begrijpelijk; als wij het met Griekse ogen lezen niet. Waarom is dat zo?
Sha’ul zet drie paren op een rij in deze hiërarchie: Christus-man, man-vrouw, God-Christus. Deze volgorde is absoluut onbegrijpelijk, als Sha’ul een hiërarchie aan wil brengen van autoriteit. Als hij dat had gewild, dan had hij de volgorde God-Christus, Christus-man en man-vrouw moeten gebruiken (in aflopende orde van autoriteit). Maar zelfs dan zou er sprake zijn van innerlijke tegenstrijdigheid. Is God de autoriteit boven Christus? Niet volgens de Bijbel. De Vader heeft alle dingengesteld onder de autoriteit van de Zoon. De Zoon heeft alle autoriteit ontvangen. Bovendien zijn de Vader en de Zoon één. Hoe moeten wij de Bijbelse kijk op Christus’ autoriteit verstaan, als Sha’ul verklaart dat God kephalè (in de zin van autoriteit) is van Christus?
Maar wat gebeurt er als wij de tekst lezen vanuit rabbijns perspectief? Kephalèwordt rosh in de zin van oorsprong. De hiërarchie wordt begrijpelijk. De oorsprong, bron van de nieuwe mens is inderdaad de Messias. De oorsprong, bron van de vleesgeworden Christus is inderdaad de Vader. En, zoals Genesis 2 duidelijk verhaalt, de oorsprong, bron van de vrouw is de man. Zelfs Sha’uls volgorde is chronologisch ( zoals Bilezikian opmerkt). Yeshua is chronologisch de bron van de mensheid (‘in Hem zijn alle dingen geschapen’). Adam is chronologisch de bron van de vrouw (‘omdat zij genomen was uit de mens’). En God is chronologisch de bron van de Messias (‘in de volheid van de tijd’).
Waar draait het uiteindelijk om? Dit vers kan niet worden gebruikt om de autoriteit van de man over de vrouw te rechtvaardigen. Dat idee vindt z’n wortels in de Griekse filosofie en vrouwenhaat, maar niet in de Schrift. Hoewel het hier maar om een enkele vers gaat, zal uit voortgaande studie blijken, dat geen enkel Schriftgedeelte suggereert, dat de man goddelijke goedkeuring heeft voor het domineren van de vrouw. Yeshua ontkent nadrukkelijk deze vorm van onderscheid in het Lichaam. Het is de travestie van de kerk dat zij bereidwillig de heidense filosofie omarmt in plaats van te luisteren naar de Heilige van Israël. Het is tijd ons uit te strekken naar berouw en verandering!
Bron:
http://keesbraks.blogspot.nl/2011/08/ho ... -slot.html
Alle spreken over Boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van Boven te komen. (Kuitert)
Goede zondag!
