Marnix schreef:We hebben het hier over Psalm 139 wat niet valt onder de wet en de profeten. Jezus komt niet om die af te schaffen maar om te vervullen. Je vijand liefhebben valt daar onder. Maar dat terzijde. Als Jezus zegt: "Jullie hebben gehoord dat er gezegd is" gaat het niet om een traditie maar om de Bijbel. Onder andere wat David zegt in Psalm 139. Zou ik niet haten wie u haten. Jezus leert ons onze vijanden lief te hebben en Hij is daarin ook ons voorbeeld.
Zie je geen verschil tussen je persoonlijke vijanden en die vijanden van God en je volk? Met persoonlijke vijanden bedoel ik bijv. een nare collega die jou altijd pest of ernstige familieruzie waardoor mensen elkaar niet meer willen spreken.
David had het niet over dat soort vijanden... David ging zelfs zover dat hij Saul die hem naar het leven stond, vergaf. Hij liet het oordeel daarover aan God over.
En David was een mens en moest nog ontdekken dat hij zijn vijanden mocht liefhebben ipv haten.
Het was al op jonge leeftijd dat hij deze vergeving voor zijn naasten liet zien...
Straf en vergeving zijn geen tegenstrijdigheden. Maar er zou inderdaad een hoop minder oorlog zijn geweest dan. Dat heb je goed gezien.
En dus... wat is je gevolgtrekking? Hoe zie je de verhouding tussen de straf in het strafrecht en de vergeving van je naaste?
De Judeeërs destijds hadden net als de mensen nu andere gebruiken ontwikkeld omdat ze niet bleven bij wat geschreven staat omdat hun hart niet zuiver was. Zo komen er overleveringen van mensen die het woord van God krachteloos maken.
Wel gaat Jezus verder door op het gebod van het liefhebben. Wanneer Hij zegt ik geef u nu een nieuw gebod dat gij elkander zult liefhebben zoals ik u heb liefgehad (Joh. 13:34).
Maar in het algemeen is het gebod om elkaar lief te hebben een oud gebod zoals we kunnen lezen in 1 Joh. 2. En in 2 Joh. 1:
Elkaar liefhebben is een oud gebod en door Jezus vernieuwd. Zie ook 1 Joh 2. Maar Jezus verdiept het door niet alleen elkaar maar ook je vijanden. Dat is wel degelijk nieuw. Want waar lees je dat in het oude testament?
Je begrijpt dit niet goed. Je naaste kan je vijand worden. Een broeder van je volk, je naaste, kan zich als vijand van je opstellen. Neem nou al die belachelijke gevallen bij de rijdende rechter als voorbeeld. Vaak onzin voor de kijker, tot het jezelf aangaat. Tot jijzelf benadeeld wordt, verkeerd behandeld wordt, gesmaad wordt. En dan zegt God de Vader dit in Lev. 19:
"16U mag onder uw volksgenoten niet met lasterpraat rondgaan, u mag uw naaste niet naar het leven staan. Ik ben de HEERE.
17U mag in uw hart uw broeder niet haten. U moet uw naaste zeker terechtwijzen, zodat u geen zonde op hem laadt.
18U mag geen wraak nemen of een wrok koesteren tegen uw volksgenoten, maar u moet uw naaste liefhebben als uzelf. Ik ben de HEERE."
Maar stel dat iemand de Psalmen misbruikt en zegt: als iemand je vijand is geworden moet je die haten! Want dan is het je naaste niet meer, je broeder niet meer.
Maar hierboven staat dat we geen wraak moeten nemen, zelfs niet haten in ons hart. Een voorbeeld van de praktische uitwerking van dit gebod:
"U mag geen vals gerucht verspreiden, en u mag een schuldige niet uw hand reiken door een misdadige getuige te zijn.
2U mag de meerderheid niet volgen in het kwaad, en u mag in een rechtszaak niet zo antwoorden dat u zich schikt naar de meerderheid om zo het recht te buigen.
3U mag een arme bij zijn rechtszaak niet voortrekken.
4Wanneer u een rund
van uw vijand of zijn verdwaalde ezel aantreft, moet u het dier beslist bij hem terugbrengen.
5Wanneer u de ezel
van iemand die u haat, onder zijn last ziet liggen, moet u zich ervan weerhouden om het aan hem over te laten. U moet de ezel beslist samen met hem overeind helpen." (Ex. 23)
Iemand kan zich als je vijand opstellen. Iemand kan je jarenlang verkeerd behandelen. Dan kan er haat ontstaan. En toch moet je zo iemand liefde betonen door bijv. zijn dier bij hem terug te brengen. Zo overwint de liefde misschien het kwaad nog. Al met al niets anders dan wat God de Zoon leert.
Maar toen David bezig was met het doden van de vijanden van God en Gods volk deed hij dit uit liefde voor God en de naaste en uit haat voor hun vijanden. Geen liefde zonder haat...
Dat is geen persoonlijke haat uit zelfzuchtige wrok o.i.d. Zoiets kun je ook bij de profeet Samuel zien wanneer hij een vijandige koning aan stukken hakt. Saul miste de liefde en haat die daarvoor nodig was. Saul was lauw, had teveel liefde voor de verkeerde dingen en mensen. Vanaf toen is het bergafwaarts gegaan met Saul. Hij had teveel liefde voor goddelozen en te weinig liefde voor God. Maar als je God wil liefhebben zul je moeten haten wie Hij haat en wat Hij haat. Alleen zo kun je ook liefhebben wat Hij liefheeft en wie Hij liefheeft(1 Sam. 15)
Je spreekt jezelf tegen. Jezus leert ons onze vijanden lief te hebben en jij roept op om ze te haten.
Ik roep nergens toe op als de Bijbel daar niet over spreekt. Het gaat niet om persoonlijke vijanden in niet levensbedreigende zaken.
En het feit dat je niet verder komt dat met oud-testamentische voorbeelden zegt wel genoeg. Als dit ook de lijn van Jezus was zou je het in het NT ook terugvinden. Maar Jezus leert iets anders. Gelukkig.
Beantwoord deze vragen dan eerst eens: Is God eeuwig onveranderlijk van karakter? Is Jezus eeuwig, is Hij God? Was Hij er al vanaf het begin? Veranderd Gods opvatting van goed en kwaad?
Waarom willen mensen altijd God laten veranderen. En David. En Paulus. Is dit alles zodat de hardere moeilijke passages niet als gelijkwaardig behandeld hoeven te worden net als de makkelijkere gedeelten?
