elbert schreef:Die belofte was onderdeel van het verbond met Abraham (Gen. 12 en Gen. 17 enz.).
De wet (onderwijs!) was er tijdelijk bij gevoegd om het volk in bewaring te houden totdat Jezus kwam.
Je kunt in Kor. lezen waar de wet van Mozes nog wordt voorgelezen , en hoe geheel anders de Gemeente haar samenkomsten invult , daar gebeuren heel andere dingen.
De letter (van de Wet) doodt, de Geest maakt levend.
Die 10 geboden zijn geen 10 leefregels , maar een veel uitgebreider raamwerk, wat Jezus voorgeleefd heeft, als zijnde Het Woord wat vlees werd.
Dat legt Hij ook uit.
Het Testament was al opgesteld tijdens Abraham, maar gaat pas werek wanneer de erflater is overleden.
Dan pas begint de Belofte.
Niet eerder.
En wie bepaalt wanneer het woord Diatheke Verbond betekent en wanneer Testament?
De wet en de profeten waren tot Johannes (de Doper).Nadat Jezus het volbracht had, trad het Testament pas in werking.
Zou je trouwens nog willen reageren op mijn stelling van gisteren omtrent de teksten in Mattheus etc:
''De Bijbel leert een net iets overdrachtelijkere invulling van beker en doop:
Matth 26:39 ‘Mijn Vader, als het mogelijk is, laat deze beker dan aan Mij voorbijgaan.
Matth 26:42 En weer, voor de tweede maal, ging Hij bidden: ‘Mijn Vader, als het niet mogelijk is dat deze beker voorbijgaat zonder dat Ik hem drink, laat uw wil dan geschieden.
Marc 10:38 Kunt gij de drinkbeker drinken, die Ik drink, en met den doop gedoopt worden, waar ik mede gedoopt word?
Waarom zei Johannes dat Degen die na hem kwam zo veel belangrijker was dan hij, omdat Deze niet met water maar met Geest en vuur zou dopen?
En waarom gaan velen toch weer met water aan de slag, terwijl Paulus blij was dat hij niet gezonden was om te dopen en niet eens meer wist wie hij had gedoopt, en ook zegt dat we dat stadium voorbij zijn, over de leer der dopen etc
Heb 6.
maag.
