Biecht

[mona]

Zijn er Bijbelse gronden voor de biecht?


Jazeker, Jacobus 5:16 zegt:
"Belijd daarom elkaar uw zonden, en bid voor elkaar, dan zult u genezen".

Elkaar je zonden belijden is volgens mij:
iets waarin je verkeerd geweest bent, ten opzichte van die ander, aan desbetreffende persoon je zonde belijden. Waarom zou je je zonden belijden aan iemand die er niets mee te maken heeft? Belijden is je verootmoedigen, eerlijk je fout toegeven. Dat doe aan degene die het betreft.
Als je ergens mee zit, en je wilt raad of advies of je hart uitstorten: natuurlijk mag je je voorganger aanspreken. Hij heeft zwijgplicht. Maar in eerste instantie: belijd je zonden aan God, en aan de persoon tegen wie je gezondigd hebt.

[Faramir]

Je zonden aan God belijden doen katholieken dus via het sacrament van de biecht. Bijkomende opdracht kan zijn om je zonden te belijden aan degene die je wat aangedaan hebt. Maar niet alle zonden hebben ook betrekking op derden evengoed kan je zonden begaan zonder daarbij anderen te benadelen.

Ik ben er ontzettend content mee dat mijn geloofsgemeenschap het sacrament van boete en verzoening heeft.

[Optimatus]

Ik zie het probleem niet zo. Als men op deze manier zonden aan God kan belijden en tegelijk pastoraal wordt bijgestaan door een voorganger (m/v), dan lijkt me dat een prima "service" van het desbetreffende kerkgenootschap.

[rotterdam]

Zijn er Bijbelse gronden voor de biecht?


Jazeker, Jacobus 5:16 zegt:
"Belijd daarom elkaar uw zonden, en bid voor elkaar, dan zult u genezen".



Elkaar je zonden belijden is volgens mij:

Dit is wel een heel ongewone uitleg.

iets waarin je verkeerd geweest bent, ten opzichte van die ander, aan [b]desbetreffende persoon je zonde belijden.

En wat doe je als die "ander" niet meer in leven is ? En je zonden tegenover God ? tegenover de Gemeente ? Tegenover het algemeen belang ?

Waarom zou je je zonden belijden aan iemand die er niets mee te maken heeft?

Niets mee te maken ? Je zuster of broeder ? Een lichaam ? Of niet ?

Belijden is je verootmoedigen, eerlijk je fout toegeven. Dat doe aan degene die het betreft.
Als je ergens mee zit, en je wilt raad of advies of je hart uitstorten: natuurlijk mag je je voorganger aanspreken. Hij heeft zwijgplicht. Maar in eerste instantie: belijd je zonden aan God, en aan de persoon tegen wie je gezondigd hebt.[/quote]

[mona]

Ik zie het probleem niet zo.

Ik zeg niet dat het een probleem is. Ik geef alleen mijn mening.

Elkaar je zonden belijden is volgens mij:
Dit is wel een heel ongewone uitleg.

Waarom? ik zeg dat het het volgens mij is, zeg jij dat nooit? Volgens mij betekent: wat ik er van denk, hoe ik het geleerd heb, hoe ik er in sta, hoe ik denk dat de bijbel het zegt, enz.

iets waarin je verkeerd geweest bent, ten opzichte van die ander, aan [b]desbetreffende persoon je zonde belijden.

En wat doe je als die "ander" niet meer in leven is ? En je zonden tegenover God ? tegenover de Gemeente ? Tegenover het algemeen belang ?

Als de ander niet meer in leven is, kan je die ander het niet meer belijden. Maar als je daar in vast loopt, dan mag je daar wel met iemand over praten, liefst met iemand die zwijgplicht heeft. Maar dan hoef je aan diegene (bij wie je je hart uitstort) toch niet je zonden te belijden? Dat heb je allereerst aan God gedaan. En daarna moet je het aan je naaste, tegen wie je gezondigd hebt, doen. Als dat niet meer kan, wat moet je volgens jou dan nog meer doen?

Waarom zou je je zonden belijden aan iemand die er niets mee te maken heeft?

Niets mee te maken ? Je zuster of broeder ? Een lichaam ? Of niet ?

Ik bedoel: als je biecht aan een geestelijke, omdat je tegen je broeder hebt gezondigd, dan moet je toch eerst naar je broeder toe gaan, en je fout belijden? De geestelijke heeft er dan in eerste instantie niet zoveel mee te maken?

Wat bedoel je met zuster/broeder/lichaam? (in dit verband).

[naamloos]

Waarom? ik zeg dat het het volgens mij is, zeg jij dat nooit? Volgens mij betekent: wat ik er van denk, hoe ik het geleerd heb, hoe ik er in sta, hoe ik denk dat de bijbel het zegt, enz.

Rdam zegt ook hoe iets volgens hem is, alleen vergeet ie dat erbij te zetten en poneert dat jouw mening ongewoon is, terwijl dat alleen zijn mening maar is.

Echter krijg ik een beetje de indruk dat jij zonden belijden en vergeving vragen vermengd.
Vergeving vraag je aan iemand tegen wie je iets misdaan hebt.
Maar soms is het denk ik goed om zonde(n) ook aan je mede broeders en zusters te belijden.
Dan kun je voor en met elkaar bidden, en proberen de ander te steunen waar die zwak in is.
Als mensen zich niet willen laten kennen voor hun broers en zussen in tgeloof, dan isoleren ze zichzelf.
We zijn aan elkaar verbonden als één lichaam, en kunnen elkaar zo tot een hand en een voet zijn
Maar incidentele zonden hoef je volgens mij niet in de groep te gooien, die los je gewoon op met de personen in kwestie.

[mona]

Echter krijg ik een beetje de indruk dat jij zonden belijden en vergeving vragen vermengd.
Vergeving vraag je aan iemand tegen wie je iets misdaan hebt.
Maar soms is het denk ik goed om zonde(n) ook aan je mede broeders en zusters te belijden.
Dan kun je voor en met elkaar bidden, en proberen de ander te steunen waar die zwak in is.

Daar heb je wel een punt, ik was meer gericht op het vergeving vragen aan de ander. Gebed voor elkaar is erg belangrijk om staande te blijven. Ik reageer vanuit mijn protestantse visie, ik heb niets met de biecht, maar ik wil het ook niet direct afkeuren, omdat ik 'op moet biechten' dat ik er inhoudelijk te weinig van weet... Tijd om even te googelen

[Roady]

En Math. 18 ; 18 - Ik verzeker jullie: al wat jullie op aarde bindend verklaren zal ook in de hemel bindend zijn, en al wat jullie op aarde ontbinden zal ook in de hemel ontbonden zijn.

Ook een prachtig principe.
Maar hoe bedoelt u dit in het licht van het belijden van zonden?

[Roady]

Elkaar je zonden belijden is volgens mij:
iets waarin je verkeerd geweest bent, ten opzichte van die ander, aan desbetreffende persoon je zonde belijden. Waarom zou je je zonden belijden aan iemand die er niets mee te maken heeft? Belijden is je verootmoedigen, eerlijk je fout toegeven. Dat doe aan degene die het betreft.
Als je ergens mee zit, en je wilt raad of advies of je hart uitstorten: natuurlijk mag je je voorganger aanspreken. Hij heeft zwijgplicht. Maar in eerste instantie: belijd je zonden aan God, en aan de persoon tegen wie je gezondigd hebt.

Ik denk dat je dat juist ziet.
Want dat is het volgens mij ook

Zonden belijden en vergeving vragen / vergeven worden hangen wel heel nauw samen.
Zodra ik mijn hart zet op het belijden van iets, ben ik de vergeving al aan het ontvangen. Of beter gezegd: aan het "bewerken".
Zodra ik bij God iets beleden heb, BEN ik reeds vergeven. Zo zou het bij / naar mensen toe ook moeten zijn, maar meestal is het verhelderend om de vraag om vergeving erbij te stellen. Maar feitelijk zou die vraag geheel overbodig moeten zijn.

[Faramir]

Ook een prachtig principe.
Maar hoe bedoelt u dit in het licht van het belijden van zonden?

Tijdens de biecht belijd je oprecht je zonden en krijg je als het goed is vergeving voor die zonden. Die zonden die je beleden hebt (indien je niet weer vervalt tot die zonden) zijn je vergeven en zullen niet meer meetellen in je oordeel.

[Roady]

Tijdens de biecht belijd je oprecht je zonden en krijg je als het goed is vergeving voor die zonden. Die zonden die je beleden hebt (indien je niet weer vervalt tot die zonden) zijn je vergeven en zullen niet meer meetellen in je oordeel.

Ik begrijp wat je zegt hier. Al hoop ik wel dat je vergeving bij God vandaan komt, en dat die niet van mensen afhangt.

Ik begrijp alleen de link niet naar het binden en ontbinden wat je uit Mattheus aanhaalde.
Of bedoel je dat door het belijden de zonden "ontbonden" worden?

[Faramir]

Ik begrijp wat je zegt hier. Al hoop ik wel dat je vergeving bij God vandaan komt, en dat die niet van mensen afhangt.

Vergeving komt natuurlijk van God af. Van wie anders?

Ik begrijp alleen de link niet naar het binden en ontbinden wat je uit Mattheus aanhaalde.
Of bedoel je dat door het belijden de zonden "ontbonden" worden?

Ik haalde Mattheus niet aan.
Je krijgt door de priester vergeving van God. En zodoende kan je dus stellen dat je zonde beleden en vergeven is en dus ontbonden.

[mohamed]

Dus als de priester je niet wil vergeven maar God wel, dan heb je een probleem?

[Roady]

Vergeving komt natuurlijk van God af. Van wie anders?

Ik haalde Mattheus niet aan.
Je krijgt door de priester vergeving van God. En zodoende kan je dus stellen dat je zonde beleden en vergeven is en dus ontbonden.

Oh ik zie het al, het was rotterdam die de passage van Mattheus aanhaalde.
Aangezien jij erop reageerde dat ik dat jij het was

Hmm ik snap wat je hier bedoelt. Maar ik zou de vergeving niet van de priester laten afhangen.
Als ik iets heb uitgevroten en het belijd aan een vriend, dan is het ook vergeven.
Het gaat er m.i. om dat de zonden in het licht komen. Waar licht is, kan de zonde niet overleven. Die gedijt het beste in het verborgene, in de duisternis.

Dus als de priester je niet wil vergeven maar God wel, dan heb je een probleem?

Scherp opgemerkt
Dat hangt ervan af, en probeer ik ook duidelijk te maken.
Als je de priester belangrijker maakt dan Gods verzoenende werk in Christus, dan heb je een probleem. Als je Jezus op nr 1 zet, dan zul je de priester aan de tand voelen, aangezien het Woord van God andere dingen belooft in die situatie.

[Faramir]

Dus als de priester je niet wil vergeven maar God wel, dan heb je een probleem?

De priester spreekt niet namens zichzelf maar namens God. God gebruikt de priester als het ware als stuk gereedschap.

Of het een probleem is zie je pas na het eind van je aardse leven.