Kun je christen zijn zonder kerkdiensten bij te wonen?

Open voor alle onderwerpen en meningen

Moderators: henkie, elbert, Moderafo's

Faramir

Re: Kun je christen zijn zonder kerkdiensten bij te wonen?

Berichtdoor Faramir » 20 sep 2014 18:02

Spreeuw schreef:De vraag is dus: kun je christen zijn zonder kerkdiensten bij te wonen?

Wat zegt je gevoel?

Gebruikersavatar
Mortlach
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 18457
Lid geworden op: 06 sep 2008 20:11
Locatie: Ontario, Canada

Re: Kun je christen zijn zonder kerkdiensten bij te wonen?

Berichtdoor Mortlach » 20 sep 2014 18:07

Roady schreef:Oh oke?
Maar kom je wel in een kerk dan?


Soms wel ja, meestal op uitnodiging van vrienden en dan is het meestal wel een aardige ervaring. Alhoewel ik ook diensten heb meegemaakt die ik nooit of te nimmer wil herhalen. Met als meest recente voorbeeld een katholieke eerste communie hier in Ierland waar ik woon.

Mijn stiefdochter wilde haar klasgenootjes die communie deden ondersteunen dus wij met zijn allen naar de kerk. Binnen 5 minuten verveelde dat kind zich rot, was het zitten op de bankjes ondraaglijk voor mijn vrouw en ik was meer bezig mijn dochter stil te houden dan wat anders. De hele dienst had iets mechanisch. De kerk zat vol, maar je kon gewoon merken dat iedereen een uit het hoofd geleerd progamma afratelde. We zijn er tijdens de communie maar snel tussenuitgeknepen.

Daarna de dochter eventjes goed duidelijk gemaakt dat dat dus precies de reden is dat we niet naar de kerk gaan.

Een dienst die wat langer geleden is, wat een refo-bruiloft van een nicht van mijn toenmalige vriendin. Als je had gezegd dat het een begrafenis was, had ik het ook gelooft.
ḥtp dỉ nsw wsỉr nb ḏdw, nṯr ꜥꜣ, nb ꜣbḏw
dỉ=f prt-ḫrw t ḥnqt, kꜣw ꜣpdw, šs mnḥt ḫt nbt nfrt wꜥbt ꜥnḫt nṯr ỉm
n kꜣ n ỉmꜣḫy s-n-wsrt, mꜣꜥ-ḫrw

Faramir

Re: Kun je christen zijn zonder kerkdiensten bij te wonen?

Berichtdoor Faramir » 20 sep 2014 18:22

Altijd spijtig. Toen ik nog niet geboren was gingen mijn ouders nog regelmatig naar de kerk. Mijn broer kon ook nooit stil blijven zitten. Mijn ouders namen dan autootjes mee, kon die lekker over de kerkbanken racen. Een 3DS zou dus ideaal zijn voor je dochter. :)

De (paar) keer per jaar die ik als kind een viering bezocht kan ik me in ieder geval herinneren als eindeloos lang en saai. Gelukkig gebeurde er tijdens de communie wat (altaar dekken enzo) en was er veel te zien in de kerk anders zou het welhaast ondragelijk voor mij geweest zijn.
Laatst gewijzigd door Faramir op 20 sep 2014 18:23, 1 keer totaal gewijzigd.

Spreeuw
Generaal
Generaal
Berichten: 4790
Lid geworden op: 08 jul 2013 09:02

Re: Kun je christen zijn zonder kerkdiensten bij te wonen?

Berichtdoor Spreeuw » 20 sep 2014 18:22

Spreeuw schreef:De vraag is dus: kun je christen zijn zonder kerkdiensten bij te wonen?

Faramir schreef:Wat zegt je gevoel?


Hoe bedoel je dit?
Ik vind het een lastige vraag. Mijn gevoel zegt dat het wel kan, maar dat het wel erg onlogisch is.

Faramir

Re: Kun je christen zijn zonder kerkdiensten bij te wonen?

Berichtdoor Faramir » 20 sep 2014 18:25

Spreeuw schreef:Hoe bedoel je dit?
Ik vind het een lastige vraag. Mijn gevoel zegt dat het wel kan, maar dat het wel erg onlogisch is.

Mooi, dan kan dat toch alhoewel het wat onlogisch is.

Spreeuw
Generaal
Generaal
Berichten: 4790
Lid geworden op: 08 jul 2013 09:02

Re: Kun je christen zijn zonder kerkdiensten bij te wonen?

Berichtdoor Spreeuw » 20 sep 2014 18:28

@Faramir:

ik vind de vraag naar het eigen gevoel niet zo belangrijk.
Wij kunnen met ons gevoel nogal eens naast Gods bedoelingen zitten.
Belangrijker is de vraag wat Gods wil is.

Gebruikersavatar
MoesTuin
Generaal
Generaal
Berichten: 4602
Lid geworden op: 02 feb 2014 16:00

Re: Kun je christen zijn zonder kerkdiensten bij te wonen?

Berichtdoor MoesTuin » 20 sep 2014 18:29

Natuurlijk kan je christen zijn zonder naar de kerk te gaan.
Om christen te zijn heb je niet persé een kerk nodig
Je heb hiervoor de Heere Jezus nodig, die woont in je hart. Dat is de kern.

Je kan ook een topic openen met als titel : Kun je christen zijn door kerkdiensten bij te wonen

dan kan je precies hetzelfde (rood gedrukte) antwoord geven.

Je kan naar de kerk gaan omdat het moet, maar als je de Heere Jezus werkelijk hebt mogen ontdekken, de Heere God jou heeft ontdekt, je in je nekvel gegrepen heeft als het ware, dan wil je toch niets liever dan meer van Hem horen en dit delen temidden van andere mensen, een gemeente, een forum......vul maar in....

Helaas is in een enkele kerk (zeer rechts, of zeer links) de Heere Jezus niet meer welkom temidden van de gemeente
Of de Heere Jezus wordt verzwegen of voorgehouden "dat is niet voor jou / ons" of de Heere Jezus wordt als onnodig gezien.

Gelukkig zijn er nog vele gemeenten te vinden waar de Heere Jezus en het Woord centraal staan.
Dan heb je nog te maken met de mensen binnen een gemeenschap, dat valt soms niet mee, soms weer wel.

Ik moet denken aan het verhaal van de oude visscher die ik hieronder deel......dan snap je het wel....

het verhaal van de oude visscher schreef:In zeker dorp (het was gelegen,
In de nabijheid van de zee)
Had men voor ’t zielsbelang gekregen
Een zeer godvruchtig dominé,
Die door zijn ijverig studeeren,
Verhelderd door den Geest des Heeren,
Een schat van kennis had vergaard.
Hij kon bij alle welgezinden,
In huis en hart ras ingang vinden,
Door ernst met minzaamheid gepaard.

Het meerendeel der dorpelingen
Ging daag’lijks, om voor ’t huisgezin,
Het noodig voedsel aan te brengen,
Met visserspinken zeewaarts in,
Om door de netten en de hoeken
’t Geschubt gedierte te verkloeken,
Dat in het zoute water leeft,
En dat de Schepper aller dingen
Voor menschen, brooze stervelingen,
Tot voedsel ook verordend heeft.

Maar als de rustdag was verschenen,
Wiens viering ons Gods wet gebiedt,
Dan ging ook ieder kerkwaarts henen,
Dan dacht men aan het visschen niet,
Dan prees men God met zang en bede,
Dan hoorde men des leeraars rede,
Gegrond op ’s Heeren heilig Woord.
En wat hij dan vol geestdrift zeide,
Aan vromen en godd’loozen beide,
Werd met verbazing aangehoord.

Hij bracht door zijn geloovig spreken
Verscheiden blinden tot het licht,
En menig, in ’t geloof bezweken,
Werd door zijn woord weer opgericht.
Hen, die naar ziel en lichaam leden,
Gedacht hij steeds in zijn gebeden,
Zo in zijn huis als in de kerk.
Door zijn getrouwe ambtsbetrachting
Verwierf hij ieders liefde en achting,
En God schonk zegen op zijn werk.

Maar ook in deez’ gemeente woonde
Een visschersman, reeds hoog bejaard,
Die God met woord en daden hoonde,
Van alle menschlijkheid ontaard.
Voor spijs en drank zijn Schepper te eeren,
En ’t vieren van den dag des Heeren,
Was in zijn oog onzinnigheid,
Gekluisterd aan der zonden keten
Wist hij van rede noch geweten,
Noch ’t leven tot in eeuwigheid.

En zoo het iemand durfde wagen,
Om uit het dierbaar Woord van God,
Hem ’t een en ander voor te dragen,
De vrucht daarvan was schimp en spot.
Dan voer hij uit in ijslijk vloeken
Op ’t beste Boek van alle boeken;
Zoodoende was er niemand meer,
Die bij hem ooit gewag dorst maken
Van God en Goddelijke zaken,
Alleen uit eerbied voor den Heer’.

De leraar was slechts kort geleden
Geplaatst in dezen nieuwen kring,
Toen hij reeds rondging bij zijn leden,
Verzeld van eenen ouderling,
Om ieders toestand klaar te ontdekken
En tragen ernstig op te wekken,
Of troost te bieden waar men leed.
Hij dacht ook een bezoek te geven
Aan ‘d ouden visscher, die zijn leven
Vervreemd van God en Christus sleet.

Doch de ouderling vond niet geraden,
Dat aan dit oogmerk werd voldaan.
Wilt gij Gods naam niet hooren smaden,
Sprak hij, laat ons dan verder gaan;
Deez’ man is doof voor alle reden,
Laat ons aan hem geen tijd besteden,
Uw ijver zal hier vruchteloos zijn;
Door hem met wijsheid te onderrichten
Zult gij, in plaats van nut te stichten,
Slechts paarlen werpen voor een zwijn.

De leeraar kon geen vrijheid vinden
Gevolg te geven aan dien raad;
“God opent wel ’t gezicht der blinden”,
Zoo sprak hij, “door het slijk der straat;
Misschien wordt nog mijn nietig pogen
Versterkt door zegen uit den Hoogen
En zoo aan hem iets groots verricht.
En ligt het in den raad des Heeren,
Dat wij hier vruchteloos wederkeeren,
‘k Volbracht dan toch mijn leeraarsplicht.”

Zij gaan dan binnen met hun beiden,
Die grijsaard op zijn ruwen stoel
Zit ijverig aan een net te breiden,
Het paar ontvangt hij barsch en koel
En ziet hen aan met norsche blikken
Toch waagt men hem op zij te schikken,
De leeraar, vriendelijk en vrij,
Spreekt als in ’t vak zeer wel ervaren
Van netbreikunst, van klos en garen,
Van weer en wind en visscherij.

En daar die trant van redeneeren
Den grijsaard wel te harte gaat,
Ziet men al spoedig wederkeeren
De gulheid op zijn strak gelaat,
Al wat men vraagt wil hij verklaren,
Vertelt van ’t zweven op de baren.
Van ’s visschers voor- en tegenspoed,
Van avonturen in zijn leven,
Van daden die hij had bedreven,
Die blijken gaven van zijn moed.

En dominé toont geen verveling,
Maar doet hem vragen keer op keer,
En lokt tot nieuwe mededeeling
De oude visscher telkens meer,
Doch eindelijk moet men toch vertrekken
Dat echter bij al deez’ gesprekken
Slechts over aardsche zaken ging,
De leeraar, als door vrees bevangen,
Niet rept van d’eeuwige belangen,
Zie, dat bevreemdt den ouderling!

En toen men ’t huis nu zou verlaten!
Sprak d’ oude vriendelijk “Mijnheer
Gij kunt toch wonder aardig praten,
Komt als ’t u blieft eens spoedig weêr:
Ik spreek zoo graag eens van die zaken”,
De leeraar sprak: “wie zou dat wraken.
Ook ik heb ijver voor mijn werk;
Dus als gij mij als vriend wilt eeren,
Ei-kom dan op den dag des Heeren
Mij ook eens hooren in de kerk.”

Dit scheen hem wonder voor te komen,
Hij blijft een weinig zwijgend staan:
Doch spoedig sprak hij, zonder schroomen
“Neen, neen mijnheer! dat zal niet gaan,
‘k Ging soms ter kerk in vroeger dagen,
Maar nooit werd daar iets voorgedragen,
Dat mij bijzonder wel beviel;
Daar wordt van visschen niet gesproken
Daarom kan ’t met mijn zin niet stroken.
Want visscher ben ‘k met lijf en ziel.”

“Belooft gij mij”, zoo sprak de Herder,
“Te komen met de nieuwe week?
“k Beloof u dan, – zo sprak hij verder,
Dat ik dan over ’t visschen preek;
Gij kunt daar veilig staat op maken,
Gij weet nu dat ik over zaken
Van visscherij wel praten kan;
Ik zal dan ook eens al die dingen
Heel deftig op den preekstoel brengen.
Welnu, mijn vriend! wat zegt g’ er van?”

“Ik zeg: kan men van ’t visschen preken,
Dan kan het niemand zoo als gij:
Want nooit hoorde ik een heerschap spreken,
Die zooveel wist van visscherij.
Ik zal die preek eens komen hooren;
Maar dit vertel ik u te voren,
Dat, als ’t niet uitkomt naar mijn zin,
Dan zal ik vlug de kerk verlaten,
En of ge dan ook mooi kunt praten,
Gij krijgt er mij dan nooit weer in.”

Nu ging de leeraar huiswaarts keeren,
Waar hij een stil vertrek betrad.
Daar was ’t dat hij den Heer’ der Heeren
Voor deez’ verstokten zondaar bad.
Dat Hij Zijn zegen neer mocht zenden
Op ’t geen hij verder aan zou wenden,
En dat uit goedheid, zonder peil,
Het God in Christus mocht behagen,
Die oude, aan ’t einde zijner dagen,
Te brengen tot het eeuwig heil.

En toen met d’ eersten Zondagmorgen
Het klokgelui en orgelspel
Den mensch ontlokt’ aan d’ aardsche zorgen
En noodigd’ om op Gods bevel
In ’s Heeren tempel te vergaren,
Toen zag men met de vrome scharen,
Ook d’ oude visscher kerkwaarts gaan.
En, voor den preekstoel neer gezeten,
Werd menig blik op hem gesmeten,
Men zag hem met verwondering aan.

De leeraar had tot tekst genomen
’t Verhaal, hoe Jezus langs de kant
Der Galileésche zee gekomen,
Twee broeders visschen zag aan ’t strand.
Die hij beval het werk te staken,
Omdat Hij plan had, hen te maken
Tot menschenvisschers op deez’ aard;
Waarop zij willig tot Hem gingen,
Verlatende hun aardsche dingen,
Het eeuw’ge was hun meerder waard.

Nu sprak hij in zijn tekstverklaring,
Van bijna niets dan visscherij;
Wat hij door studie en ervaring
Daar slechts van wist, dat bracht hij bij.
En daar het thans aan kracht van spreken
Zoo min als ooit hem bleek t’ ontbreken,
Zoo boeit zijn voordracht iedereen;
Maar d’ oude, als in zich zelf verloren,
Volgt hem met oogen en met ooren,
Geen woord ontglipt den man, zoo ’t scheen.

Maar aan het eind der rede wendde
De spreker zich tot ieders hart.
Hij toont den Zondaar zijn ellende,
Hoe roekloos hij Gods wrake tart.
En hoe hij na ’t hoogmoedig brallen,
Eens in des Heeren hand zal vallen,
Wiens heil’ge wet hij daag’lijks schond,
Om daar voor eeuwig om te komen
Tenzij hij hier wordt aangenomen
In ’t zaligmakend vreêverbond.

Hij schilderde met sterke woorden,
Die eeuwige rampzaligheid,
Die hen, die hier Gods stem niet hoorden,
Ontwijfelbaar is toebereid;
Maar ook om zulken op te beuren,
Die hunne zonden diep betreuren,
Wijst hij op ’t kruis van Golgotha,
Waar allen, die den Heere zoeken,
Hoe hard de wet hem moog’ vervloeken,
Een troostbron vinden van genâ.

Hoe zit daar d’ oude man verwonderd,
Als deze Bôanerges-taal
Hem krachtig in zijn’ ooren dondert.
Geen lust gevoelt hij deze maal
Om vóór dien tijd de kerk ’t ontloopen.
Hem breekt in ’t eind den mond nog open;
Hij zegt: “hier hebt ge mij in ’t net!”
De leeraar sprak: “’t zij u ten zegen,
Zoo ik u heb in ’t net gekregen,
Wordt gij door God er uit gered.”

En ziet, na ’t hooren dezer rede
Mist d’ oude man zijn vroeg’re rust.
Hij heeft nu met zichzelf geen vrede;
Maar, nog zijn toestand onbewust,
Kon hij de ware troost niet vinden,
Waar hij zich keeren mocht of wenden,
Hij draagt zijn kwelling met zich om,
Hij voelt zich eind’lijk aangedreven
Naar ’s leeraars huis zich te begeven,
En deze heet hem “wellekom.”

Nu wordt hem d’ Evangeliewaarheid
Eenvoudig, duid’lijk uitgelegd;
Dit geeft zijn ziel de rechte klaarheid,
Die zich weldra met vastheid hecht
Aan ’t offer voor Gods gunstgenooten
Eenmaal op Golgotha vergoten;
En dit geeft hem allenskens moed
Om met zijn macht van vuile zonden
Te schuilen in zijns Heilands wonden;
Zoo voedt hij hoop op ’t eeuwig goed.

Hij voelt zijn rust nu wederkeeren.
Maar zoeter ruste dan voorheen:
Het vast getuigenis des Heeren
Is ’t anker zijner hoop alleen,
Daar steunt hij op met vast vertrouwen.
Men hoort hem ’s Heeren lof ontvouwen,
Die in hem stookt een liefdevlam,
En zeker vollen loon zal geven;
Schoon hij ter elfder ure kwam.

Nu was het dierbaar Woord des Heeren
Voor zijne ziel een volle bron.
Waar hij nu ware wijsheid leeren
En zoete troost verkrijgen kon.
De kerk was nu voor d’ ouden grijze
De plaats, waar hij de rechte spijze
Voor zijne grage ziele vindt,
De leeraar, die zijn hart mocht breken,
Is nu meer dan na ’t eerste spreken
Des ouden visschers goede vrind.

Nu braakt hij onder ’t zee bevaren
Geen roekelooze vloeken meer,
Maar ziet in d’ afgrond van de baren
De wonderwerken van den Heer’,
En of hij ruim of schraal moog’ vangen,
Toch hoort men vaak zijn dank’bre zangen
Weergalmen over ’t watervlak,
En is hem weinig hier gegeven,
Hij slijt den avond van zijn leven
Tevreden onder ’t rieten dak.

Zoo wordt de zondaar heengedreven
Naar ’t eeuwig heil dat hij veracht,
Zoo wordt hij op den weg ten leven,
Ook tegen zijnen wil gebracht.
Nooit zal men naar den Heere vragen,
Hij slijt gerust zijn levensdagen
Al woelend in het aardse dal,
Totdat hem God ontrukt aan ’t kwade;
Dat is de grootheid der genade
Die nooit volprezen worden zal.

Gij vromen! breng den Heer’ uw hulde!
Wijdt al uw kracht aan Hem alleen,
Die Zijn beloften steeds vervulde,
Hoe duister vaak Zijn weg ook scheen
Die Hij verordend heeft te voren,
Zal Hij Zijn roepstem eens doen hooren,
Hen oefenen in zaligheid,
En onbevlekt rechtvaardig maken.
En eens hen ’t hoogst geluk doen smaken
In d’ eindelooze heerlijkheid.


de oude visscher, een waar verhaal.

Is Mijn Woord niet als een vuur, spreekt de Heere, en als een hamer die eene steenrots te morzel slaat? Jer. 23:29.

Ik zal het steenen hart uit hun vleesch wegnemen, en zal hun een vleeschen hart geven. Ezech. 11:19b.
want wij hebben hier geen blijvende stad
maar zoeken de toekomende

De Heere Jezus zegt;
"Wie in Mij gelooft zal Hét Eeuwige Leven ontvangen"

Faramir

Re: Kun je christen zijn zonder kerkdiensten bij te wonen?

Berichtdoor Faramir » 20 sep 2014 18:30

Spreeuw schreef:@Faramir:

ik vind de vraag naar het eigen gevoel niet zo belangrijk.
Wij kunnen met ons gevoel nogal eens naast Gods bedoelingen zitten.
Belangrijker is de vraag wat Gods wil is.

Luister naar je eigen geweten, daardoor spreekt de Heilige Geest tot je.

Spreeuw
Generaal
Generaal
Berichten: 4790
Lid geworden op: 08 jul 2013 09:02

Re: Kun je christen zijn zonder kerkdiensten bij te wonen?

Berichtdoor Spreeuw » 20 sep 2014 18:33

Faramir schreef: Luister naar je eigen geweten, daardoor spreekt de Heilige Geest tot je.


Mijn geweten zegt juist dat ik, zonder geldige reden, geen kerkdienst mag overslaan!

Faramir

Re: Kun je christen zijn zonder kerkdiensten bij te wonen?

Berichtdoor Faramir » 20 sep 2014 18:36

Spreeuw schreef:Mijn geweten zegt juist dat ik, zonder geldige reden, geen kerkdienst mag overslaan!

Toch kent jouw kerk/geloofsgemeenschap geen zondagsplicht.

Daarnaast is wat voor jou opgaat niet automatisch van toepassing op anderen. Ik ken genoeg katholieken die zelden of nooit meer naar de kerk gaan en waarvan het wel begrijpelijk is. Toch zijn ze nog katholiek (en dus christelijk) en voelen zich ook zo.

Spreeuw
Generaal
Generaal
Berichten: 4790
Lid geworden op: 08 jul 2013 09:02

Re: Kun je christen zijn zonder kerkdiensten bij te wonen?

Berichtdoor Spreeuw » 20 sep 2014 18:41

Faramir schreef: Toch kent jouw kerk/geloofsgemeenschap geen zondagsplicht.

Daarnaast is wat voor jou opgaat niet automatisch van toepassing op anderen. Ik ken genoeg katholieken die zelden of nooit meer naar de kerk gaan en waarvan het wel begrijpelijk is. Toch zijn ze nog katholiek (en dus christelijk) en voelen zich ook zo.


"waarvan het wel begrijpelijk is": wat moet ik hieronder verstaan? Is het wel echt begrijpelijk? Of hebben ze geen zin om naar de kerk te gaan? Of hebben ze een andere smoes? Begrijp me goed, ik zeg niet dat dit altijd het geval is, maar ik vrees dat het bij veel mensen wel zo is.

Faramir

Re: Kun je christen zijn zonder kerkdiensten bij te wonen?

Berichtdoor Faramir » 20 sep 2014 18:43

Spreeuw schreef:"waarvan het wel begrijpelijk is": wat moet ik hieronder verstaan? Is het wel echt begrijpelijk? Of hebben ze geen zin om naar de kerk te gaan? Of hebben ze een andere smoes? Begrijp me goed, ik zeg niet dat dit altijd het geval is, maar ik vrees dat het bij veel mensen wel zo is.

Of iets begrijpelijk is ligt bij de mensen om wie het gaat. Ik ga daar niet over oordelen.

Spreeuw
Generaal
Generaal
Berichten: 4790
Lid geworden op: 08 jul 2013 09:02

Re: Kun je christen zijn zonder kerkdiensten bij te wonen?

Berichtdoor Spreeuw » 20 sep 2014 18:47

Faramir schreef:Of iets begrijpelijk is ligt bij de mensen om wie het gaat. Ik ga daar niet over oordelen.


Je mag iemands reden best veroordelen als de reden onterecht is.
Je veroordeelt de persoon in kwestie m.i. hiermee niet.

Bambi

Re: Kun je christen zijn zonder kerkdiensten bij te wonen?

Berichtdoor Bambi » 20 sep 2014 18:50

Faramir schreef:Luister naar je eigen geweten, daardoor spreekt de Heilige Geest tot je.

Faramir schreef:Daarnaast is wat voor jou opgaat niet automatisch van toepassing op anderen. Ik ken genoeg katholieken die zelden of nooit meer naar de kerk gaan en waarvan het wel begrijpelijk is. Toch zijn ze nog katholiek (en dus christelijk) en voelen zich ook zo.

Mooi gezegd, ik ben het helemaal met je eens.
Roady schreef:
Klopt, dat staat er ook.
Het wordt makkelijker om het vol te houden als je het samen doet. Je bent ook beter beschermd als je de samenkomsten bijwoont.

Het belangrijkste is je relatie met God en dat je enkele mensen om je heen hebt, waar je steun bij kan vinden, als je een geloofs-crises hebt of afdwaalt.
En als je tegenwoordig gevoed wil worden met Gods Woord, dan heb je veel meer keuzes buiten de kerk, dan in de tijd van de 1e Gemeente.

Gebruikersavatar
Roady
Mineur
Mineur
Berichten: 231
Lid geworden op: 16 sep 2014 19:16

Re: Kun je christen zijn zonder kerkdiensten bij te wonen?

Berichtdoor Roady » 21 sep 2014 12:59

Mortlach schreef:Soms wel ja, meestal op uitnodiging van vrienden en dan is het meestal wel een aardige ervaring. Alhoewel ik ook diensten heb meegemaakt die ik nooit of te nimmer wil herhalen. Met als meest recente voorbeeld een katholieke eerste communie hier in Ierland waar ik woon.

Mijn stiefdochter wilde haar klasgenootjes die communie deden ondersteunen dus wij met zijn allen naar de kerk. Binnen 5 minuten verveelde dat kind zich rot, was het zitten op de bankjes ondraaglijk voor mijn vrouw en ik was meer bezig mijn dochter stil te houden dan wat anders. De hele dienst had iets mechanisch. De kerk zat vol, maar je kon gewoon merken dat iedereen een uit het hoofd geleerd progamma afratelde. We zijn er tijdens de communie maar snel tussenuitgeknepen.

Daarna de dochter eventjes goed duidelijk gemaakt dat dat dus precies de reden is dat we niet naar de kerk gaan.

Een dienst die wat langer geleden is, wat een refo-bruiloft van een nicht van mijn toenmalige vriendin. Als je had gezegd dat het een begrafenis was, had ik het ook gelooft.


Jammer dat je slechts die kanten van "de kerk" gezien hebt.
Ik weet uit ervaring dat er ook een andere kant bestaat.

De reden dat ik je die vraag stelde is omdat ik nogal wat negativiteit in je antwoorden las.
Zelfs een beetje ertegenaan schoppend.

Ik hoop dat je je niet laat misleiden door "de kerk", maar dat je zelf het hart van God vindt. Helaas vertelt dat hart soms hele andere dingen dan dat je in "de kerk" ziet.
In de ware liefde is geen plaats voor angst (1 joh 4:18)


Terug naar “[Religie] - Open forum”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 14 gasten