Bambi schreef:Toen die persoon de volgende dag voor me stond, ging er een knopje in mezelf om en kon ik aardig doen zonder dat het me moeite kostte en die haatgevoelens was ik kwijt.
En die zijn nooit meer teruggekomen.
Daar ben ik blij om, want haat is als emotie zo ontzettend niet-behulpzaam.
De Heere Jezus heeft ons ook duidelijk willen maken dat de daden van zonden, voorafgegaan worden door gevoelens en gedachten.
Bij die gevoelens en gedachten van zonden moet je dus al beseffen dat je die niet moet voeden, maar er tegen moet strijden.
Ik begrijp je gedachten wel hoor, en ik besef dat ik misschien een wat karikaturale versie maak van mensen die zeggen dat ze de Bijbel van kaft tot kaft letterlijk nemen. Ik doel hiermee niet specifiek op jou, maar op die groep hypothetische mensen.
Dat gezegd zegt Jezus dus niet dat je tegen je gevoelens moet strijden, maar dat het
denken zelf gelijk is aan de zonde
doen. Je moest eens weten wat er allemaal ongewenst in mijn gedachten opkomt. De meest vreselijke dingen. Ik strijd daar niet tegen, want als ik die gedachten loslaat, verdwijnen ze net zo snel weer als dat ze opkwamen (seconden). Door te 'strijden' raak je in gevecht met je onderbewustzijn, en ik ben ervan overtuigd dat dat een strijd is die je nooit of te nimmer zult winnen.
Ik zoek die gedachten niet op, ik wil ze al helemaal nooit in daden omzetten. Daarom weiger ik mezelf er schuldig over te voelen en weiger ik al helemaal het idee dat denken gelijkstaat aan doen. De dingen die ik in het echt verkeerd doe zijn er al genoeg zonder dat ik me ook nog eens druk wil gaan maken over dingen die 'verkeerd' zijn maar alleen in mijn hoofd zitten.