Gaan kinderen in het voetspoor van zondige ouders?

[Spreeuw]

Pas geleden zongen we Psalm 49:5 (Oude Berijming):

Hoewel zijn weg niets is dan ijdelheid,
En hij zichzelf door dwazen hoogmoed vleit,
Stapt echter 't kroost, dat in der oud'ren woord
Behagen schept, op 't zelfde doolpad voort.
De dood maait ook dier kind'ren leven af;
Zij volgen hen, als schapen, naar het graf;
En in den dag, den groten dag des HEEREN,
Zal over hen d' oprechte triomferen.

http://www.psalmboek.nl/zingen.php?psID ... ID=5&s=rit

"Zij volgen hen als schapen naar het graf."

Vraag: is het zo dat wanneer ouders zondigen, de kinderen in hetzelfde spoor gaan als hun ouders?


In Ezechiël lezen we dat de kinderen hun ouders de schuld geven van hun zondigheid. Maar dit mogen ze niet doen.

Ezechiël 18:1-4
1 Het woord des HEREN kwam tot mij: 2 Hoe komt gij er toch toe, dit spreekwoord te gebruiken in het land Israëls: de vaders hebben onrijpe druiven gegeten en de tanden der kinderen zijn slee geworden? 3 Zo waar Ik leef, luidt het woord van de Here HERE, gij zult dit spreekwoord in Israël niet meer gebruiken. 4 Zie, alle zielen zijn van Mij, zowel de ziel van de vader als die van de zoon zijn van Mij; de ziel die zondigt, die zal sterven. (NBG'51)


Ook lezen we bijvoorbeeld in de Tien Geboden:

Exodus 20:5
Gij zult u voor die niet buigen, noch hen dienen; want Ik, de HERE, uw God, ben een naijverig God, die de ongerechtigheid der vaderen bezoek aan de kinderen, aan het derde en aan het vierde geslacht van hen die Mij haten, (NBG'51)

[schelpje3]

Vraag: is het zo dat wanneer ouders zondigen, de kinderen in hetzelfde spoor gaan als hun ouders?
In Ezechiël lezen we dat de kinderen hun ouders de schuld geven van hun zondigheid. Maar dit mogen ze niet doen.

Het is mogelijk dat kinderen in het (zowel verkeerde als goede) spoor van hun ouders gaan, maar dat hoeft niet altijd.
Zoals men vroeger zei: Genade is geen erfgoed.
Bekeerde ouders hebben niet automatisch bekeerde kinderen en zondige ouders brengen niet alleen zondige kinderen voort.
Geloof is een persoonlijke zaak, al hebben ouders een grote verantwoordelijkheid van de Heere gekregen.
Elke zondag kunnen we het horen:
want Ik, de Heere uw God, ben een ijverig God, Die de misdaad der vaderen bezoek aan de kinderen, aan het derde, en aan het vierde lid dergenen, die Mij haten; En doe barmhartigheid aan duizenden dergenen, die Mij liefhebben, en Mijn geboden onderhouden. (statenvertaling)

[mealybug]

Ezechiël 18:20 : “Iemand die zondigt zal sterven, maar een zoon hoeft niet te boeten voor de schuld van zijn vader, en een vader hoeft niet te boeten voor de schuld van zijn zoon”. Dit vers laat duidelijk zien dat de straf voor iemands zonde door die persoon zelf gedragen moet worden.

[mohamed]

Amen en zo zijn er nog tal van teksten te vinden.

[mealybug]

Amen en zo zijn er nog tal van teksten te vinden.

Helaas is het geheugen van velen hier zo selectief, dat sommige zaken elke paar maanden weer herhaald moeten worden, want sommigen blijven maar vervallen in vergeetachtigheid.

[mohamed]

Klopt, of ze beweren dat die teksten ergens anders over gaan, zoals hier en zodra het bewijs te overweldigend wordt is het stil. Tot je inderdaad een paar weken later weer uit diezelfde mond hoort dat de erfzonde vooral bijbels is.

[Marnix]

Inderdaad. Wat de wet betreft, daarin moeten we goed lezen wat er staat:

Voor de schuld van de ouders laat ik de kinderen boeten, en ook het derde geslacht en het vierde, wanneer ze mij haten;

Het "wanneer ze mij haten" slaat niet op de ouders, alsof kinderen van ongelovige ouders bij voorbaat kansloos zijn om gered te worden. Dan zou een ongelovige generatie niet gered kunnen worden. God laat de kinderen boeten voor de schuld van de ouders wanneer die kinderen Hem ook haten. Bekeren ze zich tot Hem, dan zal hij zijn kinderen nooit voor de schuld van hun ouders laten boeten. Hoe kon bijvoorbeeld Hizkia anders onder die straf uitkomen? Of Rachab?

Wat betreft Psalm 49, vaak is het wel zo: Zoals de ouden zongen, piepen de jongen. Mensen die van jongs af aan horen dat je voor eigen geluk moet gaan en God niet bestaat, hebben een veel grotere kans om dat ook van hen over te nemen. Dat zegt Psalm 49. En statistisch gezien is dat prima te onderbouwen. Hoeveel mensen die gelovig worden opgevoed leren Hem ook kennen en gaan Hem volgen? Dat zijn er best veel. Hoeveel mensen die ongelovig worden opgevoed, niet naar de kerk gaan, Zijn woorden niet horen, gaan uiteindelijk toch in Hem geloven? Dat zijn er maar weinig.

Dat kunnen we hiervan leren.