Dodenherdenking op zondag

[Jvslooten]

Ik bedoel te zeggen dat als je recht wil doen aan je doden je beter een moment van herdenken kan kiezen waarin je collectief en in ruime gelegenheid bent om dat in volheid en oprechtheid van gemoed en geweten te doen, dan dat je het versmald tot "ach, 't zijn maar twee minuutjes". Met dat laatste doe je de gevallenen te kort.

[Riska]

Wat kunnen jullie ontzettend doordrammen...

Als je je geschiedenis kent dan weet je dat op 5 mei de capitulatie een feit was. Het is dan logisch dat op 4 mei mensen worden herdacht die hun leven hebben gegeven voor de vrijheid van allen die na hen zijn geboren.
En ja, soms valt 4 mei op een zondag. Nou en?

Het gaat niet om twee minuten en dat wordt volgens mij ook totaal niet bedoeld door Anoniem. Het gaat om het herdenken van mensen die niet mogen worden vergeten.

[Jvslooten]

4 mei capituleerden de Duitse troepen in NL, en deze 4 mei 1945 viel op de eerste vrijdag van de maand. Om vanaf heden daarom iedere eerste vrijdag van mei dodenherdenking te houden is historisch correct en organitoriser veel handiger..

[Anoniem_89]

Ik bedoel te zeggen dat als je recht wil doen aan je doden je beter een moment van herdenken kan kiezen waarin je collectief en in ruime gelegenheid bent om dat in volheid en oprechtheid van gemoed en geweten te doen, dan dat je het versmald tot "ach, 't zijn maar twee minuutjes". Met dat laatste doe je de gevallenen te kort.

Sorry ik was niet echt duidelijk.

Je neemt er wel de tijd en ruimte voor inderdaad.
Zo moet het ook. Ben ik met je eens.

Maar voor veel mensen is het twee minuten.
Daar bedoel ik mee te zeggen, daar is toch wel ruimte voor te maken?
Ik spreek niet voor mezelf, maar mensen die ik ken die vinden de twee minuten al lang en zeggen dat ze er geen tijd voor hebben.

[André-J30]

Bij ons in de kerk zongen we ivm de dodenherdenking 's morgens Psalm 43: 1 en 4, de verzen die de 18 "geuzen" ook zongen voordat ze op de Waalsdorpervlakte werden gefusilleerd (zie ook http://nl.wikipedia.org/wiki/Psalm_43 onder Trivia).
Dan ben je de hele dag aan het herdenken ...

[schelpje3]

Bij ons in de kerk zongen we ivm de dodenherdenking 's morgens Psalm 43: 1 en 4, de verzen die de 18 "geuzen" ook zongen voordat ze op de werden Waalsdorpervlakte werden gefusilleerd (zie ook http://nl.wikipedia.org/wiki/Psalm_43 onder Trivia).
Dan ben je de hele dag aan het herdenken ...

Zo, dat is een kippenvelmoment André!
In de nieuwe Elsevier staat een artikel over die 18 geuzen, wie waren zij, met foto's erbij.
Als dat gedicht:

Een cel is maar twee meter lang
en nauw twee meter breed,
wel kleiner nog is het stuk grond,
dat ik nu nog niet weet,
maar waar ik naamloos rusten zal,
mijn makkers bovendien,
wij waren achttien in getal,
geen zal den avond zien.

voorgedragen wordt, kan ik dit niet luisteren met droge ogen.
Ik vind het echt één van de allermooiste gedichten.

[StillAwake]

4 mei capituleerden de Duitse troepen in NL, en deze 4 mei 1945 viel op de eerste vrijdag van de maand. Om vanaf heden daarom iedere eerste vrijdag van mei dodenherdenking te houden is historisch correct en organitoriser veel handiger..

De capitulatie is op een zaterdag ondertekend...
Maar goed, Nieuwjaar dan ook maar verschuiven naar e eerste dinsdag van Januari? (of oktober, ook leuk...).
Persoonlijk ervaar ik, maar ook mijn andere familieleden, het verschuiven van deze dag omdat men blijkbaar de eigen kerkdienst niet wil verschuiven, als een behoorlijke schoffering van de leden van mijn familie die gesneuveld zijn, gefusilleerd zijn en in Theresienstadt hebben gezeten...

[StillAwake]

Een cel is maar twee meter lang
en nauw twee meter breed,
wel kleiner nog is het stuk grond,
dat ik nu nog niet weet,
maar waar ik naamloos rusten zal,
mijn makkers bovendien,
wij waren achttien in getal,
geen zal den avond zien.

voorgedragen wordt, kan ik dit niet luisteren met droge ogen.
Ik vind het echt één van de allermooiste gedichten.

Inderdaad schitterend.
Opdat we nooit zullen vergeten.

[Memmem]

De capitulatie is op een zaterdag ondertekend...
Maar goed, Nieuwjaar dan ook maar verschuiven naar e eerste dinsdag van Januari? (of oktober, ook leuk...).
Persoonlijk ervaar ik, maar ook mijn andere familieleden, het verschuiven van deze dag omdat men blijkbaar de eigen kerkdienst niet wil verschuiven, als een behoorlijke schoffering van de leden van mijn familie die gesneuveld zijn, gefusilleerd zijn en in Theresienstadt hebben gezeten...

Mijn familie is blij dat ze op een andere dag, ipv de zondag, hun familieleden die doodgeschoten of gefusileerd zijn kunnen herdenken en vinden het een schoffering dat ze daar niet vrij in worden gelaten.

[mona]

Bij ons in de kerk zongen we ivm de dodenherdenking 's morgens Psalm 43: 1 en 4, de verzen die de 18 "geuzen" ook zongen voordat ze op de Waalsdorpervlakte werden gefusilleerd

Bij ons exact het zelfde. Ik vond het erg indrukwekkend.
(je zit toch niet bij geval bij mij in de kerk toch? )

[André-J30]

Bij ons in de kerk zongen we ivm de dodenherdenking 's morgens Psalm 43: 1 en 4, de verzen die de 18 "geuzen" ook zongen voordat ze op de Waalsdorpervlakte werden gefusilleerd

Bij ons exact het zelfde. Ik vond het erg indrukwekkend.
(je zit toch niet bij geval bij mij in de kerk toch? )

Als je onder NAP leeft is er een kans ...

[StillAwake]

Mijn familie is blij dat ze op een andere dag, ipv de zondag, hun familieleden die doodgeschoten of gefusileerd zijn kunnen herdenken en vinden het een schoffering dat ze daar niet vrij in worden gelaten.

Het staat een ieder vrij om zijn familieleden te herdenken. Op ieder moment waarop men dat wil. Al is het wekelijks.
Een nationale herdenking van allen die vielen (waaronder ook miljoenen die zelfs in de verste verte geen familie waren) gaat echter wel een tandje verder als het herdenken van je eigen dierbaren (of, wat waarschijnlijker is, de dierbaren van je dierbaren, aangezien het aantal mensen dat deze tijd van horror persoonlijk meegemaakt heeft in behoorlijk tempo afneemt).
Je herdenkt ook mensen die vanuit een ver land kwamen en hun leven gaven voor JOUW vrijheid.
Je herdenkt mensen die vermoord zijn omdat hun haarkleur de bezetter niet aanstond.
Je herdenkt mensen die gefusilleerd zijn uit pure represaille op zaken waar ze geen hand in hebben gehad.
Je herdenkt mensen die hun leven gaven om dat van anderen te beschermen.

Als je voor deze mensen niet dat greintje respect kunt opbrengen om gewoon ieder jaar een herdenkingsavond in te plannen (en eventueel je sportavondje, de babbelavond van de meidenclub of je kerkdiensten te verzetten daarvoor) kan ik dat niet anders zien dan een enorme bagatellisatie van het leed van anderen.
Ondankbaarheid naar de bevrijders, en uiteindelijk ook ondankbaarheid aan de Schepper die deze vrijheid schenkt.

[Memmem]

Het staat een ieder vrij om zijn familieleden te herdenken. Op ieder moment waarop men dat wil. Al is het wekelijks.
Een nationale herdenking van allen die vielen (waaronder ook miljoenen die zelfs in de verste verte geen familie waren) gaat echter wel een tandje verder als het herdenken van je eigen dierbaren (of, wat waarschijnlijker is, de dierbaren van je dierbaren, aangezien het aantal mensen dat deze tijd van horror persoonlijk meegemaakt heeft in behoorlijk tempo afneemt).

Waarom kon het in 1946 en 1947 dan wel direct verzet worden, er waren nog vele nabestaanden, Het werd in 1946 zelf op 3 mei herdacht en op 4 mei werd bevrijdingsdag gevierd omdat 5 mei op zondag viel!

Als je voor deze mensen niet dat greintje respect kunt opbrengen om gewoon ieder jaar een herdenkingsavond in te plannen (en eventueel je sportavondje, de babbelavond van de meidenclub of je kerkdiensten te verzetten daarvoor) kan ik dat niet anders zien dan een enorme bagatellisatie van het leed van anderen.
Ondankbaarheid naar de bevrijders, en uiteindelijk ook ondankbaarheid aan de Schepper die deze vrijheid schenkt.

Moet je even tegen mijn oude familieleden zeggen die de oorlog bewust hebben meegemaakt, die familie, vrienden en bekenden zijn verloren, die weggevoerd werden. Wie hun huis in brand werd gestoken en dus alles kwijt waren? Mogen die mensen niet weten dat ze de gemeentelijke herdenking een dag eerder willen bijwonen? Misschien is dat greintje respect er bij hun meer dan bij al die anderen die perse op de dag zelf willen gedenken. Gelukkig is er in onze gemeente wel het besef dat het voor deze (stokoude) mensen heel belangrijk is om een gezamelijk moment van bezinning en gedenken te hebben en dat daarnaast de zondag ook nog als rustdag gehouden kan worden.

[mona]

Onlangs had ik een gesprekje met de bijna 88 jarige oude (vrij dove) oom van mijn man.
Voor hem is het onbegrijpelijk dat er steeds meer overleden Duitsers bij de herdenking betrokken worden. Dat punt is voor hem vééél belangrijker dan de dag waarop, zaterdag of zondag.
'Ik kan er niets aan doen' zei hij, 'maar ik zal nooit met een bepaald gevoel van afkeer iets over Duitsers lezen of horen. Het zit zo diep wat ze gedaan hebben, en wat ik allemaal gezien heb. Dat kan ik nooit', nooit vergeten. En nu gaan we ook Duitsers eren met een herdenking'. Hij schudde zijn hoofd. 'Onbegrijpelijk voor mij. Maar als je de oorlog niet zelf hebt doorleeft, dan voel je zulke dingen niet zo goed aan'.

Wie zal het leed doorgronden wat er is aangedaan? Wij, de na-oorlogse generatie's weten het soms wel goed te vertellen, maar vertellen over de oorlog, is nog wat anders dan vertellen vanuit de oorlog.
Zolang er nog overlevenden zijn, moeten we ook naar hen luisteren.

Omdat bij ons de preek op vier mei zo indrukwekkend was, is deze dodenherdenking (voor mij) indringender geweest dan voorgaande jaren.

[StillAwake]

Moet je even tegen mijn oude familieleden zeggen die de oorlog bewust hebben meegemaakt, die familie, vrienden en bekenden zijn verloren, die weggevoerd werden. Wie hun huis in brand werd gestoken en dus alles kwijt waren? Mogen die mensen niet weten dat ze de gemeentelijke herdenking een dag eerder willen bijwonen? Misschien is dat greintje respect er bij hun meer dan bij al die anderen die perse op de dag zelf willen gedenken. Gelukkig is er in onze gemeente wel het besef dat het voor deze (stokoude) mensen heel belangrijk is om een gezamelijk moment van bezinning en gedenken te hebben en dat daarnaast de zondag ook nog als rustdag gehouden kan worden.

In mijn familie is er maar één persoon geweest die de oorlog overleefd heeft (mijn vader was 2 toen de oorlog afliep, mijn moeder 1).
Alleen mijn vader had na de oorlog zijn vader nog (en nog zijn oma's). Geen van mijn verdere familieleden heeft de terreur overleefd. Represailles zijn mijn éne opa fataal geworden, de honger mijn beide oma's, de opa die het overleefd heeft heeft vanuit Theresienstadt de bevrijding moeten afwachten.
De rest van het gezin van zijn vrouw heeft het Rotterdamse Bombardement (het tweede, Amerikaanse, bombardement) niet overleefd.
Om deze reden is voor mijn ouders, en dus ook voor mij, deze avond een heel gevoelige herdenking.
Het feit dat er via een nationale herdenking aandacht voor dit leed blijft zien wij als een belangrijke les voor de jongere generatie.
Op het moment dat er met deze datum geschoven gaat worden kan ik aan mijn kinderen niet meer uitleggen waarom deze herdenking heel Nederland raakt.