Moderators: henkie, elbert, Moderafo's
schelpje3 schreef:De motivatie waarom ds Harinck dit boek geschreven heeft en dan lees ik toch iets heel anders dan de ongefundeerde kritiek hier!
Ik citeer een klein gedeelte!
Uw boek wil daarop een correctie zijn?
„Ik hoop dat het daaraan zal bijdragen en dat de lezers, evenals de inwoners van Beréa, willen onderzoeken „of de dingen alzo zijn.” Dat ze mijn boek naast de Bijbel en de belijdenis zullen leggen en dat ze erover zullen nadenken. Ik hoop niet dat velen het zullen afdoen met: Gods volk leert het anders en dominee X heeft een andere mening. Wat zou het zegenrijk zijn als de eindconclusie is dat er inderdaad een toeleidende weg naar Christus is, maar dat we er oog voor moeten hebben dat die weg zo verschillend kan zijn. Dan zou er al heel veel gewonnen zijn. Want er worden zo veel zielen verwond door met nadruk te stellen: Dit alleen is de weg en al het andere is bedrog.”
schelpje3 schreef:dan de ongefundeerde kritiek hier!
Bron?Bambi schreef:Dit [ds. harinck] is dezelfde dominee die zegt dat God alleen maar tegen ons praat, als we in de Bijbel lezen en God ons bij een tekst bepaalt, of via de dominee.
Zou het dan niet zo kunnen zijn, dat God hem hiertoe bij de juiste teksten heeft bepaald?Dus dan vraag ik me af, of hij dit boek met behulp van de Heilige Geest geschreven heeft en hoe dat dan in zijn werk ging.
benefietdiner schreef:De beschrijving (kritiek) van gravo ook ?
En zo is het maar net. Bedankt Schelp!!schelpje3 schreef:„Ik hoop dat het daaraan zal bijdragen en dat de lezers, evenals de inwoners van Beréa, willen onderzoeken „of de dingen alzo zijn.” Dat ze mijn boek naast de Bijbel en de belijdenis zullen leggen en dat ze erover zullen nadenken. Ik hoop niet dat velen het zullen afdoen met: Gods volk leert het anders en dominee X heeft een andere mening. Wat zou het zegenrijk zijn als de eindconclusie is dat er inderdaad een toeleidende weg naar Christus is, maar dat we er oog voor moeten hebben dat die weg zo verschillend kan zijn. Dan zou er al heel veel gewonnen zijn. Want er worden zo veel zielen verwond door met nadruk te stellen: Dit alleen is de weg en al het andere is bedrog.”
schelpje3 schreef:Ik weet niet wat je precies bedoelt?
gravo schreef:Het begrip "toeleidende weg" is op zich helemaal niet zo slecht. Al komt het wat theoretisch over.
je kunt heel goed voorstellen dat een christelijke gemeenschap zo langzamerhand een vrij duidelijk beeld heeft gekregen van de manier waarop mensen over het algemeen tot geloof komen. Er zijn vast patronen te vinden. En dan is natuurlijk de neiging om die eens op te schrijven. Andere mensen kunnen zich er in herkennen, je kunt beter uitleggen waar het geloof in Jezus Christus nu om draait, wat je allemaal kunt verwachten en hoe zoiets in zijn werk gaat.
Maar, en daarom is het begrip wat mij betreft toch wat besmet geraakt, dit begrip wordt vooral gebruikt in kringen waarin de theologie geheel en al gedomineerd wordt door de uitverkiezing. Er zijn zelfs speciale leerstellingen geformuleerd (die in het gereformeerd protestantisme verder niet voorkomen) die dit met zoveel woorden zeggen. In 1931 hebben de Gereformeerde Gemeenten geformuleerd "dat het genadeverbond onder de beheersing staat van de uitverkiezing". Dat wil in Jip en Janneke taal zeggen: God bepaalt vooraf wie tot geloof komt. Dit kerkverband onderschrijft dus de Drie Formulieren van Enigheid als hun belijdenisgeschriften + een aantal los geformuleerde leerstellingen (die overigens wel de identiteit van de prediking en het kerkverband in grote mate bepalen).
Wat is mijn bezwaar?
Wel, dat de kern (en het doel ?) van de genoemde leer is, dat er maar weinig mensen zalig zullen worden.
Dat staat natuurlijk nergens in die Formulieren en dat staat ook niet in de bepalende extra leerregels uit 1931, maar dat is eigenlijk de nauwelijks verholen, onvermijdelijke suggestie die uitgaat van de gehanteerde theologie.
Daarvoor is het belangrijk om te begrijpen dat er nog een ander punt in de theologie van dit kerkverband zit en dat is de bevindelijkheid (de ervaringscomponent van het geloof), waarmee bedoeld wordt dat de waarheid en het heil pas waarheid en heil zijn, in zoverre dit door God zelf in het hart van de individuele mens is gelegd.
Rond deze bevindelijkheid is een web van voorwaarden ontstaan. Om zekerheid te krijgen of God nu wel of niet in je hart is gekomen, kun je natuurlijk op uiterlijkheden afgaan: je gaat veel naar de kerk, je bidt, leest de Bijbel, gaat in gesprek, leeft een correct leven en gedraagt je vroom en goed. Maar dat geeft die zekerheid niet: je kunt makkelijk "met een ingebeelde hemel naar de hel gaan". Toe maar!!
Wil het echt zijn, dan moet er iets in je veranderd zijn. Sommigen predikanten suggereren zelfs dat dat gebeurd kan zijn, zonder dat je het in de gaten hebt.
Maar hoe kom ik daar achter? Dat is de grote prangende vraag die er nog eens bij komt. Aan de ene kant ben je volkomen afhankelijk of God jouw het geloof gaat schenken of niet. Maar om dat te kunnen ontdekken moet je zeker weten dat wat je van binnen voelt en ervaart wel van God is of niet.
Om die zekerheid te kunnen krijgen heeft men allerlei "standen van het genadeleven" geformuleerd. Met name innerlijke hartskenmerken, gemoedstoestanden en geestelijke ervaringen (een lange, steeds langer wordende lijst met bijzonder intense, langdurige en emotionele innerlijke ervaringen).
Dus:
1. Je gaat pas geloven, wanneer je daarvoor door God bent uitgekozen
2. Of je ook daadwerkelijk uitverkoren bent kan alleen blijken aan de hand van tal van geestelijke kenmerken.
De vraag is natuurlijk: wanneer is het genoeg? Wanner kun je nu echt zeggen dat je waarachtig gelooft? Wanneer volkomen zekerheid? Heb je nu echt alle noodzakelijk ervaringen en standen doorlopen?
En dan blijkt in de praktijk dat de uitkomst van deze ondoorzichtige criteria bikkelhard is:
HET IS NOOIT GENOEG !!
Ergens proef je natuurlijk direct de mogelijkheid van een groot machtsmisbruik. Door bovenstaande voorschriften en criteria wordt de spoeling in de praktijk heel dun gemaakt. Slechts een enkeling waagt te zeggen dat hij alles heeft meegemaakt, zoals je het zou moeten meemaken. Niet zelden zijn dat de nogal dominante kerkmensen. In feite hebben zij de stoute schoenen aangetrokken, denk ik.
Moe van alle onzekerheid, behept met een daadkrachtig karakter en een ijzeren wil, hebben ze er op een gegeven moment genoeg van. Zij werpen zich op als degenen die het waarachtig geloof hebben verkregen (alles is genade, maar zulke types drijven boven, als er geen enkel uitzicht op geloof, hoop of liefde meer wordt geboden; zij kunnen niet verkroppen dat ze nooit zekerheid kunnen krijgen). Kijk, en die dominerende persoonlijkheden (die het eerst vaak nog goed bedoelen) worden in die kerken vaak de dominees. En direct is er dan die totale aanbidding van al die ongelukkige mensen, die niet hebben wat de dominee wel heeft. Een echt wedergeboren mens! hoe zeldzaam is dat! En dan ligt het machtsmisbruik op de loer:
Als enig waar kind van God sta je dan tegenover een massa damnata, die meent geen geloof en genade te hebben ontvangen, die al je woorden gelooft, die voor je door het vuur gaat, die angstig is over het eigen lot.
En jij moet hen dan gaan vertellen hoe bijzonder en zeldzaam het is als God eens een mens heeft uitverkoren tot het eeuwige leven. En dat jij dan zelf die mens bent, misschien alleen samen met de ouderling. En nooit, bijna nooit komen daar mensen bij, want het kan bijna niet.
Ja, ze komen wel, ze zeggen wel dat ze geloven, maar ze zoeken bevestiging bij andere christenen, kerken, gemeentes en voorgangers. Jij moet dat dan allemaal ernstig relativeren en wegwuiven. Het gaat allemaal zo snel, er is zoveel kaf tussen het koren. "Hou je jezelf niet voor de gek, is het geen tijdgeloof, geen historisch geloof, geen wondergeloof? Het gaat niet zo gemakkelijk, iedereen denkt tegenwoordig maar dat ie gelooft, ik mis zo die ootmoedige houding, die vierschaar der conscientien, dat nedergebogen worden, die hartelijke droefheid, dat ingeleefde zondaar-zijn, dat wenen over de zonde, dat zuchten, worstelen, klagen, dat walgen aan jezelf,...................". Nee hoor.
En zo is de cirkel rond: de theologische theorie leidt tot een praktijk, waarin het heel duidelijk is: er worden maar heel, heel weinig mensen zalig. Er komen er maar een paar tot geloof. En iedereen die denkt daar ook zomaar bij te horen, die moet nog maar eens goed kijken of hij wel aan alle kenmerken voldoet. "Ik mis nog wat" zegt men dan. Kan je eindeloos volhouden. Zeker als er steeds weer standen worden bij bedacht.
Als het eenmaal zover is dan wordt het begrip "toeleidende weg" ook beter begrepen. Dat kan dan ook niet veel anders zijn dan een zeer strikt selectie-criterium, zo geformuleerd dat bijna niemand er aan voldoet.
Het is gewoon één van de vele filters. In dit geval zelfs een filter, dat vooraf gaat aan het eigenlijk geloof, want het is per slot van rekening alleen nog maar een toeleidende weg tot...)
Selecteren bij de ingang, dat is het meest effectief.
Suggereren dat de zaal vol zit.
Laten doorschemeren dat alleen de dominee naar de hemel gaat.
"Hij juicht al jaren voor Gods troon" wordt alleen gezegd van overleden dominees, nooit van andere, gewone kerkmensen. "'k Durf het er niet voor te houden!" wordt dan gefluisterd. Men bedoelt: gestorven zonder genade ontvangen te hebben. Geen hoop meer.
Hoe hard wordt je daarvan?
Bikkelhard! geloof mij maar.
En dat is precies wat veel mensen daar ervaren: wat een bikkelharde en kille leer.
Dat gewone kerkmensen als gelovige christen zijn gestorven, dat wordt nooit bevestigd, nooit hardop gezegd, omdat de zekerheid ontbreekt. Ook als iemand een ferm getuigenis heeft gegeven, dan blijkt die diepliggende onzekerheid nog sterker te zijn: "O, bedrieg je toch niet voor de eeuwigheid".
Genadeloos!
gravo
Jvslooten schreef:Bron?
Jvslooten schreef:Zou het dan niet zo kunnen zijn, dat God hem hiertoe bij de juiste teksten heeft bepaald?
Bambi schreef:Dit is dezelfde dominee die zegt dat God alleen maar tegen ons praat, als we in de Bijbel lezen en God ons bij een tekst bepaalt, of via de dominee.
Dus dan vraag ik me af, of hij dit boek met behulp van de Heilige Geest geschreven heeft en hoe dat dan in zijn werk ging.
schelpje3 schreef:Nee, zo zegt hij het niet helemaal, ik heb zojuist de link gelezen die je geplaatst hebt.
ds. Vreugdenhil zegt het ook, alleen iets anders, maar in feite komt het op hetzelfde neer:
De Heere onze God verricht daden door Zijn spreken. Laat deze zin even op je inwerken.
Hij spreekt als machthebbende. Daarom keert het Woord Gods nooit ledig terug. Zijn spreken is krachtdadig.
Bij God is er een eenheid tussen woord en daad. Jullie kennen wel het Hebreeuwse woord ‘dabar’. Dat betekent zowel woord als daad. Dabar geeft aan dat woord en daad één zijn.
Dat is een eigenschap van God, om het zo te mogen zeggen. Bij ons mensen kan er zo’n groot verschil zijn tussen ons woord en onze daad. Woorden kunnen zo weinig gevolgd worden door daden, of er klinken woorden waar daden op volgen, die in strijd zijn met de woorden.
Dat is niet zo bij God. Zijn Woord heeft altijd effect. Zijn Woord werkt altijd iets uit.
We horen het uit de mond van Bileam, als hij woorden moet spreken die de Heere in zijn mond legt: “God is geen man dat Hij liegen zou, noch eens mensenkind, dat het Hem berouwen zou; zou Hij het zeggen en niet doen, of spreken en niet bestendig maken?” Het is als het ware een retorische vraag. Het antwoord moet zijn: dat is onmogelijk.
God doet wat Hij zegt. Merk op en houd vast: Gods spreken is krachtdadig en betrouwbaar.
Dus dan klopt het toch was ds. H. zegt?
Bambi schreef:Nee, dominee H. zegt iets heel anders dan jouw citaat.
Terug naar “[Religie] - Open forum”
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 7 gasten
