''De toeleidende weg''

[mealybug]

http://refoweb.nl/nieuws/1268/toeleidende-weg-bedriegt/

Indien er enige behoefte is aan discussie omtrent deze bewering..mee eens of niet?

[Boaz]

Ik moet hier eens rustig de tijd voor nemen om dit te lezen en te beluisteren. Misschien dat ik dan ook wat meer ga begrijpen van die 'toeleidende weg', want de gedachte was mij volkomen vreemd tot ik er onlangs eens wat van hoorde.

In welke kerken precies hangt men deze gedachte/leer aan?

[Boerin]

Jezus is de enige Weg.

[Marnix]

Ik denk ook niet dat iemand dat ontkend. De vraag is denk ik meer voor wie en hoe we bij Hem komen. Het stuk gaat over een verschil in inzicht daarover.

[Rozijn]

Ik mis in het artikel een beschrijving van wat Koos de Jong onder "de toeleidende weg" verstaat...
Dat maakt dat ik begrijp dat hij boos is over uitwassen, maar niet over welke uitwassen.

Het is namelijk beslist niet zo dat op alle plaatsen waar men zegt dat er een toeleidende weg is, ook gezegd wordt dat je niet zelf de Bijbel mag lezen.

Ik wil best aannemen dat Koos het goed bedoelt. Maar met dit artikel wordt mij niet duidelijk tegen wie hij zich keert. Het kom op mij over als een verzameling van misstanden die hij tegen komt (en ik ontken niet dat er misstanden zijn), die hij vervolgens op een hoop veegt en er vervolgens tegen van leer trekt.

In alle ernst vraag ik mij af of dit een positieve uitwerking heeft...

[jamillah]

Ergens in het filmpje noemde hij de ger gem in Ned.

[Rozijn]

Ik heb alleen het artikel gelezen, daarbij aannemend dat dat een getrouwe weergave is.

Maar met het noemen van een kerkgenootschap maak je ook niet concreet wat je met "de toeleidende weg" bedoeld. Geeft hij in het filmpje daar wel een omschrijving van? (Ik kan op dit moment het filmpje niet kijken, als ik er al zin in zou hebben... Filmpjes kijken duurt meestal veel langer dan iets lezen.)

[Marnix]

Rozijn, volgens mij wordt dat wel helder uitgelegd. Het gaat om de leer waarbij het normaal wordt gevonden dat tal van mensen wel bij Hem willen horen maar niet weten hoe. Ze geloven alles wat er in de Bijbel staat maar ze weten niet hoe ze kind van Hem kunnen worden. Daarvoor moet eerst wat gebeuren. Mensen die wachten tot hun "iets" gegeven wordt waardoor ze bij Hem kunnen horen. Besluiten: "Ik geef me over, wil Hem volgen, erken Hem als Heer" is te makkelijk. Daar begint het stuk mee. Het te makkelijk tot Christus komen. Je wil Hem volgen en dienen..... En dan klinkt: Ja maar dat gaat zo makkelijk niet. Gevolg is dat veel mensen wel bij Hem willen horen maar niet aan het Avondmaal gaan, zich niet als bekeerd en verlost zien.... maar ook niet weten hoe ze dat kunnen worden. Dus gaan ze naar de kerk, kijken ze naar het Avondmaal maar gaan niet aan... en wachteen tot er iets gebeurt waardoor dat verandert. Ze bidden er om.... maar blijven zich als onbekeerd zien. Soms hun hele leven lang. En dat de tafel leef blijft wordt gewoon gevonden. Men schrikt meer van een volle tafel dan van een lege.

Wie heeft er dus bedacht: je moet eerst dit..., je kan pas tot Christus komen als…, je bent pas bekeerd als je eerst dit en dat hebt meegemaakt, je zult eerst een diepdoorleefde zondaarskennis moeten hebben... Het is de mens die het heeft bedacht. Het is de taal die niet genoeg heeft aan het Woord van God. Sterker: het is de taal van het ongeloof. Het is de taal van de remonstrant, die toch nog zelf iets wil doen en beleven... iets mee wil brengen.

Daar gaat Koos de Jong tegenin. Ik ben benieuwd of mensen dit net zo graag aannemen als wanneer hij popmuziek afkeurt. Daar kunnen de meeste mensen in de rechterflank het prima mee eens zijn.... maar wat nu hij dit zegt?

Ik vind het zelf erg goed dat dit wordt genoemd want deze vragen heb ik ook sterk als het gaat om onze broeders en zusters in de rechterflank. Met dezelfde twee belangrijke kanttekeningen die Koos de Jong plaatst:

En... deze boodschap geldt echt niet voor iedereen in de reformatorische kerken. God zij dank dat dat niet zo is. Zij die het verstaan, die hore.

Ik houd van de mensen waar ik het nu over ga hebben. Ik ben hen na mijn bekering gaan lief krijgen

Dus voor mensen het als een aanval op de hele rechterflank zien. Dat is het niet. En het is niet uit onbegrip, een hekel hebben... maar uit liefde dat hij het bespreekt.

[jamillah]

Ik heb alleen het artikel gelezen, daarbij aannemend dat dat een getrouwe weergave is.

Maar met het noemen van een kerkgenootschap maak je ook niet concreet wat je met "de toeleidende weg" bedoeld. Geeft hij in het filmpje daar wel een omschrijving van? (Ik kan op dit moment het filmpje niet kijken, als ik er al zin in zou hebben... Filmpjes kijken duurt meestal veel langer dan iets lezen.)

Ik denk dat Marnix het goed verwoord heeft.

Of het waar is (wat deze Koos zegt), ik heb er geen mening over. Ik zal binnenkort ook eens een dienst daar gaan beluisteren. Wie gaat er mee?

[mealybug]

Ergens in het filmpje noemde hij de ger gem in Ned.

Hypercalvinisme dus.
Een doctrine, die de menselijke verantwoordelijkheid wegcijfert versus God's soevereiniteit.
De term hypercalvinisme berust op het gebruik van een totaal verkeerd woord, want het verwerpt het historische calvinisme.
Het is een ontkenning van de Schrift en de meeste calvinistische leerstellingen, waarbij een ongebalanceerde en onbijbelse definitie wordt toegepast op de goddelijke soevereiniteit.
Ik heb nooit begrepen waarom andere genootschappen zo verdraagzaam waren richting dit ''evangelie'', wat geen evangelie is.

"Op dit moment ligt een vrouw van 80 jaar uit de GGiN op sterven en ze is doodsbang. Hoe kan dat met zo'n geloofsbelijdenis? Dominees zijn toch door God gezonden om mensen tot bekering te brengen? Elke dominee moet dus Jezus centraal stellen, want zonder Hem kan niemand zalig worden. Als dat niet meer gebeurt, is er dus iets goed mis in die kerk. Het is zelfs zo dat de wereld de naam van Jezus vaker gebruikt (als vloek) dan wij dat doen in de kerk. Is dat niet raar?''

Uit een column van deze site...

[gravo]

Het begrip "toeleidende weg" is op zich helemaal niet zo slecht. Al komt het wat theoretisch over.
je kunt heel goed voorstellen dat een christelijke gemeenschap zo langzamerhand een vrij duidelijk beeld heeft gekregen van de manier waarop mensen over het algemeen tot geloof komen. Er zijn vast patronen te vinden. En dan is natuurlijk de neiging om die eens op te schrijven. Andere mensen kunnen zich er in herkennen, je kunt beter uitleggen waar het geloof in Jezus Christus nu om draait, wat je allemaal kunt verwachten en hoe zoiets in zijn werk gaat.

Maar, en daarom is het begrip wat mij betreft toch wat besmet geraakt, dit begrip wordt vooral gebruikt in kringen waarin de theologie geheel en al gedomineerd wordt door de uitverkiezing. Er zijn zelfs speciale leerstellingen geformuleerd (die in het gereformeerd protestantisme verder niet voorkomen) die dit met zoveel woorden zeggen. In 1931 hebben de Gereformeerde Gemeenten geformuleerd "dat het genadeverbond onder de beheersing staat van de uitverkiezing". Dat wil in Jip en Janneke taal zeggen: God bepaalt vooraf wie tot geloof komt. Dit kerkverband onderschrijft dus de Drie Formulieren van Enigheid als hun belijdenisgeschriften + een aantal los geformuleerde leerstellingen (die overigens wel de identiteit van de prediking en het kerkverband in grote mate bepalen).

Wat is mijn bezwaar?
Wel, dat de kern (en het doel ?) van de genoemde leer is, dat er maar weinig mensen zalig zullen worden.

Dat staat natuurlijk nergens in die Formulieren en dat staat ook niet in de bepalende extra leerregels uit 1931, maar dat is eigenlijk de nauwelijks verholen, onvermijdelijke suggestie die uitgaat van de gehanteerde theologie.

Daarvoor is het belangrijk om te begrijpen dat er nog een ander punt in de theologie van dit kerkverband zit en dat is de bevindelijkheid (de ervaringscomponent van het geloof), waarmee bedoeld wordt dat de waarheid en het heil pas waarheid en heil zijn, in zoverre dit door God zelf in het hart van de individuele mens is gelegd.
Rond deze bevindelijkheid is een web van voorwaarden ontstaan. Om zekerheid te krijgen of God nu wel of niet in je hart is gekomen, kun je natuurlijk op uiterlijkheden afgaan: je gaat veel naar de kerk, je bidt, leest de Bijbel, gaat in gesprek, leeft een correct leven en gedraagt je vroom en goed. Maar dat geeft die zekerheid niet: je kunt makkelijk "met een ingebeelde hemel naar de hel gaan". Toe maar!!
Wil het echt zijn, dan moet er iets in je veranderd zijn. Sommigen predikanten suggereren zelfs dat dat gebeurd kan zijn, zonder dat je het in de gaten hebt.
Maar hoe kom ik daar achter? Dat is de grote prangende vraag die er nog eens bij komt. Aan de ene kant ben je volkomen afhankelijk of God jouw het geloof gaat schenken of niet. Maar om dat te kunnen ontdekken moet je zeker weten dat wat je van binnen voelt en ervaart wel van God is of niet.
Om die zekerheid te kunnen krijgen heeft men allerlei "standen van het genadeleven" geformuleerd. Met name innerlijke hartskenmerken, gemoedstoestanden en geestelijke ervaringen (een lange, steeds langer wordende lijst met bijzonder intense, langdurige en emotionele innerlijke ervaringen).

Dus:

1. Je gaat pas geloven, wanneer je daarvoor door God bent uitgekozen
2. Of je ook daadwerkelijk uitverkoren bent kan alleen blijken aan de hand van tal van geestelijke kenmerken.

De vraag is natuurlijk: wanneer is het genoeg? Wanner kun je nu echt zeggen dat je waarachtig gelooft? Wanneer volkomen zekerheid? Heb je nu echt alle noodzakelijk ervaringen en standen doorlopen?
En dan blijkt in de praktijk dat de uitkomst van deze ondoorzichtige criteria bikkelhard is:
HET IS NOOIT GENOEG !!

Ergens proef je natuurlijk direct de mogelijkheid van een groot machtsmisbruik. Door bovenstaande voorschriften en criteria wordt de spoeling in de praktijk heel dun gemaakt. Slechts een enkeling waagt te zeggen dat hij alles heeft meegemaakt, zoals je het zou moeten meemaken. Niet zelden zijn dat de nogal dominante kerkmensen. In feite hebben zij de stoute schoenen aangetrokken, denk ik.
Moe van alle onzekerheid, behept met een daadkrachtig karakter en een ijzeren wil, hebben ze er op een gegeven moment genoeg van. Zij werpen zich op als degenen die het waarachtig geloof hebben verkregen (alles is genade, maar zulke types drijven boven, als er geen enkel uitzicht op geloof, hoop of liefde meer wordt geboden; zij kunnen niet verkroppen dat ze nooit zekerheid kunnen krijgen). Kijk, en die dominerende persoonlijkheden (die het eerst vaak nog goed bedoelen) worden in die kerken vaak de dominees. En direct is er dan die totale aanbidding van al die ongelukkige mensen, die niet hebben wat de dominee wel heeft. Een echt wedergeboren mens! hoe zeldzaam is dat! En dan ligt het machtsmisbruik op de loer:

Als enig waar kind van God sta je dan tegenover een massa damnata, die meent geen geloof en genade te hebben ontvangen, die al je woorden gelooft, die voor je door het vuur gaat, die angstig is over het eigen lot.
En jij moet hen dan gaan vertellen hoe bijzonder en zeldzaam het is als God eens een mens heeft uitverkoren tot het eeuwige leven. En dat jij dan zelf die mens bent, misschien alleen samen met de ouderling. En nooit, bijna nooit komen daar mensen bij, want het kan bijna niet.
Ja, ze komen wel, ze zeggen wel dat ze geloven, maar ze zoeken bevestiging bij andere christenen, kerken, gemeentes en voorgangers. Jij moet dat dan allemaal ernstig relativeren en wegwuiven. Het gaat allemaal zo snel, er is zoveel kaf tussen het koren. "Hou je jezelf niet voor de gek, is het geen tijdgeloof, geen historisch geloof, geen wondergeloof? Het gaat niet zo gemakkelijk, iedereen denkt tegenwoordig maar dat ie gelooft, ik mis zo die ootmoedige houding, die vierschaar der conscientien, dat nedergebogen worden, die hartelijke droefheid, dat ingeleefde zondaar-zijn, dat wenen over de zonde, dat zuchten, worstelen, klagen, dat walgen aan jezelf,...................". Nee hoor.

En zo is de cirkel rond: de theologische theorie leidt tot een praktijk, waarin het heel duidelijk is: er worden maar heel, heel weinig mensen zalig. Er komen er maar een paar tot geloof. En iedereen die denkt daar ook zomaar bij te horen, die moet nog maar eens goed kijken of hij wel aan alle kenmerken voldoet. "Ik mis nog wat" zegt men dan. Kan je eindeloos volhouden. Zeker als er steeds weer standen worden bij bedacht.

Als het eenmaal zover is dan wordt het begrip "toeleidende weg" ook beter begrepen. Dat kan dan ook niet veel anders zijn dan een zeer strikt selectie-criterium, zo geformuleerd dat bijna niemand er aan voldoet.

Het is gewoon één van de vele filters. In dit geval zelfs een filter, dat vooraf gaat aan het eigenlijk geloof, want het is per slot van rekening alleen nog maar een toeleidende weg tot...)
Selecteren bij de ingang, dat is het meest effectief.
Suggereren dat de zaal vol zit.
Laten doorschemeren dat alleen de dominee naar de hemel gaat.

"Hij juicht al jaren voor Gods troon" wordt alleen gezegd van overleden dominees, nooit van andere, gewone kerkmensen. "'k Durf het er niet voor te houden!" wordt dan gefluisterd. Men bedoelt: gestorven zonder genade ontvangen te hebben. Geen hoop meer.
Hoe hard wordt je daarvan?
Bikkelhard! geloof mij maar.
En dat is precies wat veel mensen daar ervaren: wat een bikkelharde en kille leer.

Dat gewone kerkmensen als gelovige christen zijn gestorven, dat wordt nooit bevestigd, nooit hardop gezegd, omdat de zekerheid ontbreekt. Ook als iemand een ferm getuigenis heeft gegeven, dan blijkt die diepliggende onzekerheid nog sterker te zijn: "O, bedrieg je toch niet voor de eeuwigheid".

Genadeloos!

gravo

[schelpje3]

"Hij juicht al jaren voor Gods troon" wordt alleen gezegd van overleden dominees, nooit van andere, gewone kerkmensen. "'k Durf het er niet voor te houden!" wordt dan gefluisterd. Men bedoelt: gestorven zonder genade ontvangen te hebben. Geen hoop meer.
Hoe hard wordt je daarvan?
Bikkelhard! geloof mij maar.

Dit is pertinent niet waar!
Jouw posting getuigt van een diep gewortelde afkeer voor het bevindelijke gedachtengoed, waaruit jij je kennelijk ontworsteld hebt. En dan zie je altijd dat er een karikatuur van wordt gemaakt, alsof iedereen daar zo is.
Ik heb heel wat begrafenissen mogen bijwonen van Koningskinderen, die zelfs nooit in de kerkenraad hebben gezeten, die soms met moeite de Bijbel konden lezen.
Maar zo gunnend voor een ander waren, de ander uitnemender achtten dan zichzelf.
DAT is het gravo! Ze kloppen zichzelf niet op de borst, omdat zij het zo verdiend hebben.
En als iemand aan hen twijfelt, worden ze bedroefd. En niet hatelijk en boos.
Je eindigt met bikkelhard.
Hoe vind je je eigen posting?

[gravo]

Dit is pertinent niet waar!(...)

schelpje3,

Zelf denk ik dat er zeer veel waarachtige gelovigen in die kerken zitten. Ik ken er velen. Ze zijn vaak vriendelijk, diepgelovig, gunnend. Goede mensen. Ook, misschien wel juist de mensen die zo worstelen met de zekerheid van het geloof zijn volgens mij waarachtige volgers van Jezus Christus.
Ik richt mijn pijlen ook niet op die mensen. Ik neem het juist graag voor hen op.

Het gaat mij er om dat dit geloof door mensen zelf, maar vooral door de geestelijke leidslieden niet erkend wordt. Althans, het wordt niet openlijk zo benoemd. Altijd komt de theologie van het gesuggereerde "kleine aantal gelovigen" er weer tussen. En de bange vraag: "is het wel echt?"
Tot schade van iedereen.

Kijk, de beste manier om te checken of ik gelijk heb is toch eenvoudig het volgende:
Vraag aan zoveel mogelijk kerkmensen binnen zo'n bevindelijk gereformeerde gemeente of ze een waarachtig kind van God zijn, gewoon met alles er op en er aan, bedoel ik: bekeerd, wedergeboren, verzoend met God, gelovig. The full package.

Bijna niemand zal dat bevestigend beantwoorden. Meestal zegt men (om het eigen geloof niet te ontkennen, maar tegelijkertijd niet tegen de mores van het eigen kerkverband in te gaan): "ik ben geen vreemdeling van genade". Daarmee wordt gezegd: misschien is het zo, dat God een begin gemaakt heeft met mij genade verlenen, maar zeker ben ik er niet van.

Zo'n antwoord verklaart mijn hele punt.

En dan kan jij wel vinden dat een Koningskind begraven wordt, maar ik heb nog nooit gehoord, dat dat ook uitgesproken werd. Maar misschien kerk jij toch iets meer ter linker zijde van de kerken waar ik het nu over heb.

Ik houd die mensen niet verantwoordelijk voor die voorzichtigheid. Het is angst en onkunde.
Maar de dominante dominees wel. Want zij bepalen het.
Ik heb het niet bedacht, zij hebben het uitgevonden.

Gelukkig zie ik ook wel dat sommige gemeenten ruimdenkender en gunnender in de prediking worden, maar jij weet ook hoeveel weerstand dat oplevert bij predikanten en gemeenten, die de oude ultra-orthodoxe separerende prediking niet los willen laten. Daar is waarachtig geloof nog steeds heel zeldzaam en wil men niets weten van volle avondmaalstafels. En die beweging heeft nog steeds de overhand.

Volgens mij wordt wat ik aan de kaak stel steeds meer een open wonde in deze kring.
Dat je zo bliksemsnel reageert wijst daar ook op.
Eigenlijk verwacht ik zo langzamerhand ook een reactie "op hoog niveau".

gravo

[mealybug]

Dit is pertinent niet waar!
Jouw posting getuigt van een diep gewortelde afkeer voor het bevindelijke gedachtengoed, waaruit jij je kennelijk ontworsteld hebt. En dan zie je altijd dat er een karikatuur van wordt gemaakt, alsof iedereen daar zo is.
Ik heb heel wat begrafenissen mogen bijwonen van Koningskinderen, die zelfs nooit in de kerkenraad hebben gezeten, die soms met moeite de Bijbel konden lezen.
Maar zo gunnend voor een ander waren, de ander uitnemender achtten dan zichzelf.
DAT is het gravo! Ze kloppen zichzelf niet op de borst, omdat zij het zo verdiend hebben.
En als iemand aan hen twijfelt, worden ze bedroefd. En niet hatelijk en boos.
Je eindigt met bikkelhard.
Hoe vind je je eigen posting?

Ik vind dat gravo de vinger goed op de zere plek legt.
En gelijk iemand een ''diep gewortelde afkeer'' verwijten, bij gebrek aan inhoudelijke motieven, (maar ipv daarvan een begrafenis voorbeeldje uit eigen kring ter onderbouwing toevoegen) is niet sterk.
Neem een ding alsjeblieft van me aan,
Een ''koningskind'' kent Zijn Woord en heeft er geen moeite mee, het te kunnen lezen.

Ze kloppen zichzelf niet op de borst, dat klopt.
Dat doet een christen nooit, want zijn geest met de Heilige Geest getuigt van het verzoeningswerk wat Hij voor hem/haar heeft volbracht.
En daar horen we die nederige mensen schrikbarend weinig over, over het werk wat hij verricht heeft in hen.
Het vreemdste vind ik nog dat velen vanzichzelf zeggen niet te deugen, maar o wee wanneer een ander dit zegt.
Het klopt gewoon niet.
Juist in die kringen waar geleerd wordt dat niet alleen de genade maar het geloof een gave is, hoor ik zelden iemand van wie het hart daar zo vol is van is, dat de mond ervan over loopt.


De eindcoclusie ''bikkelhard'' is trouwens best een gerechtvaardigde conclusie.
In de zin van VERhard.

[schelpje3]

Er zitten niet veel forummers meer hier die nog enige behoefte hebben om hier op te reageren.
En ik reageer ook vaak niet meer, wat is de zin?
Maar ik zie bij jou altijd nog veel redelijkheid en nuance, maar dit keer zag ik dat niet.
En dat is jammer.

Hoeveel mensen spreek jij dan of heb jij gesproken?
Kijk gravo, je moet niet alleen kijken welke dominee uit welk kerverband de begrafenis leidt, want dan kom je vaak bedrogen uit.
Je moet verder kijken EN bovenal luisteren.
En ja, als er een Koningskind begraven wordt, wordt daar nog heel lang over nagepraat, vaak jaren!
En dan gaat het niet aan om zo'n persoon te verheerlijken, zoals ook wel gedaan wordt. Die verering ken ik ook. Na de dood van een predikant wordt dan een boek uitgegeven met de hele levensbeschrijving tot in details.
Dat is mij een gruwel en zal ik ook nooit kopen of lezen!
Want dan gaat het toch om het poppetje, en het moet om de eer van de Heere gaan, Zijn werk.

Ik kan je zo een link aanreiken als je dat wilt, van de dienst waar ik gisteren onder mocht verkeren.
Bewaar het Pand, rechterflank CGK.
Niks toeleidende weg op negatieve wijze.
De tekst was: Mij dorst.
En daar lag nu zoveel in, ALLES!
Zo gunnend, zo rijk, ook naar de jeugd toe.

En daarom doet het mij altijd pijn als ik dan weer zo'n posting lees, waar de hatelijkheid vanaf spuit. Omdat veel predikanten helemaal niet zo zijn, integendeel.
Maar op deze wijze worden zij verdacht gemaakt en sta je het borgtochtelijk werk van de Heere Jezus in de weg.

Ik neem maar even aan dat jij met ultra-orthodox de uiterst rechtse flank, GGiN of OGG bedoelt. Daar zie ik ook uitwassen zoals jij die beschrijft.
Maar toch werkt de Heere ook daar. En dan past het ons niet om die hele flank op de hak te nemen, in feite voor spot te zetten, want je weet niet of je een kind van God bespot en dat mag niet.

Je moet bekend zijn en je begeven in die kringen, en dan snap je het vaak ook niet.
Bij mijn ouders kwam een echtpaar, ze deden helemaal nergens aan. Op een dag werd de man "gegrepen" zoals dat heet, echt stilgezet. Man en vrouw gingen een kerk zoeken. Ze kwamen uiteindelijk bij de GGiN terecht.
En... ze draaiden om als een blad aan een boom.
Ze zijn nog wel op de begrafenis van mijn vader geweest, maar ze vonden mijn moeder te licht.
En als ik hen nu tegenkom, draaien ze hun hoofd om.
Ze achten zich nl. veel beter nu en alles uit hun verleden willen ze niet meer zien en horen.

Zomaar een voorbeeld, waar ik ook tegenaan loop gravo. Ik begrijp dit niet. De openlijk afkeer, omdat je toevallig een verkeerde kleur draagt, of je haar is een halve centimeter te kort.
Het moet ons tot smart brengen en niet tot haat, want dan ben je in feite hetzelfde als zij bezig.
Dat is wat je duidelijk wilde maken.
Wil je de link, weet je mn pb te vinden