Boaz schreef:Het noemen van de bede om een goed geweten is zeker iets waar je bij stil moet staan als we het over kinderdoop hebben.
Ik zeg ook niet dat je dat niet moet doen. Maar ik merk op dat sommigen alleen maar dat noemen als kern van de doop. Dat doet veel van de genade tekort.
Mealybug schreef:Het doopformulier heeft ook het bijbelse ''geheiligd zijn in de ouder(s)'', veranderd in ''geheiligd zijn in Christus''.
Volgens mij staar je je nu te blind op het letterlijke aspect van het concept heilig. Dat is zeker voor een groot deel apart gezet, maar altijd in context met een relatie met God. Zijn er ooit mensen in de satan geheiligd? Nee he? De plek waartoe mensen geheiligd worden is niet een willekeurige plaats volgens mij, maar gaat richting rijnheid en dicht bij God zijn.
Onderzoek eerst de stok voor je er mee gaat slaan.
Boaz schreef:Er staat geschreven dat allen die het hoorden, tot geloof kwamen. Niemand kan voor een ander besluiten wat iemand moet geloven.
Tot bepaalde hoogte ben ik het met je eens, maar toch, waarom voed jij je kinders op in het geloof? Het is toch hun keuze? Of heb je wel een invloed? Ja, en een behoorlijk grote ook. Het is geen garantie (dat heb je niet in het leven), maar door je kinderen op te voeden in het geloof, is er een grote kans dat het gezegend wordt, en dat die kinderen hun geloof nog vaster maken. Misschien een voorbeeld: stel dat ik mijn kind laat adopteren in een streng islamitische maatschappij, dan is diens geloof zijn/haar eigen verantwoordelijkheid, maar toch zorg ik er dan voor dat het een hele moeilijke keuze gaat worden. Een andere: toen ik klein was, geloofde ik wat mijn ouders geloofden. Ik geloofde in God, ik twijfelde er niet aan. Ik bad voor het slapen gaan tot God toen ik 8 was (vrij gebed) Langzaamaan groei je op, en komen er meer vragen op je af. Onzekerheden groeien, je raakt bekend met de strijd en geluksgevoelens die volwassen christenen voeren omtrent hun geloof. Elke onbekende en nieuwe aanval op het geloof doet twijfelen, en telkens als je met je geloof eruitkomt, voel je je sterker (of: meer geborgen door God) dan voorheen. Nu kan ik zeggen dat ik ergens toen ik volledig als volwassene nadacht mijn geloof had bevestigd, maar dan zou ik liegen. Mijn ouders (verderop mijn gemeente, en de enkele christelijke vrienden) hebben mij mijn geloof aangeleerd. Ik kan zeggen dat ik zelf die keuze heb gemaakt, maar dat zou een valse stropop zijn om mijn eigen ego te strelen. Nee, ik zie het als genade dat ik in deze omgeving onder Gods zegen mocht opgroeien in het geloof. En daar past de kinderdoop perfect bij.
In zekere zin leggen babies of jonge kinderen wel hun oude leven af als ze met het Woord en het Evangelie opgroeien. Die zijn als discipelen: worden meegenomen en geleerd om Christus te volgen en God de eer te geven. Dat moeten we niet bagatelliseren als schijngelovigen, en zo kinderen weghouden en eerst een volwassenverstand eisen voor we ze bij Christus toelaten. Nee, laat de kinderen tot Hem komen, niemand mag hen hinderen.
Boaz schreef:is geen dopen maar besprenkelen.
En toch lijkt het mij verstandig in dit soort zaken op je woorden te letten. Bovendien ben jij hiermee weer de volgende die zich zodanig verkijkt op het uiterlijke, dan het geestelijke onder te tafel verdwijnt. Heel tekenend zijn dit soort uitspraken en het feit dat de redeneringen zich hierop toespitsen.
"an argument is what convinces reasonable men and a proof is what it takes to convince even an unreasonable man." Alexander Vilenkin
