Berichtdoor Mariamagdalena » 14 mar 2004 11:55
Wat ik ook heel moeilijk vind is: hoe praat je erover met mensen?
Ik heb het pas nog meegemaakt dat iemand op sterven lag. Ik zag dat, omdat ik in de verpleging heb gewerkt, maar de mensen om de persoon heen, niet, die dachten dat hij nog maanden zou leven, terwijl hij al bezig was te sterven. Dat ga je dan ook niet tegen die mensen zeggen, omdat je ze niet wil kwetsen.
Dus: de dood is meestal een taboe, vaak niet voor de stervende zelf, maar voor de mensen eromheen, dat je er niet over mag praten dat iemand al bezig is. Dat kan 2 of 3 weken duren, het sterven opzich. Het zou tof zijn, als het eens uit de taboesfeer gehaald zou worden.
Dat maakt het sterven voor de persoon in kwestie ook een stuk gemakkelijker, want veel mensen houden het tegen omwille van hun familie, waardoor het extra moeilijk gaat. Ik heb zoiets van, als je toch zelf weet dat je terminaal bent, laat jezelf dan rustig gaan. En voor de familie: zeg tegen je geliefde dat hij/zij rustig kan gaan, dat alles goed is en dat hij kan gaan. Ik heb dat tegen mijn dochter ook gezegd, en misschien dat ze mede daarom zo makkelijk stierf.
nb Ik weet niet of het irritant is, als ik antwoorden geef op vragen en ik haal steeds voorbeelden uit mijn eigen leven aan. Als dat irritant is, zeg dat dan svp, want ik heb het wel vaker gehoort, en toen probeerde ik op een andere manier te schrijven, net of het over iemand anders gaat. (das niet helemaal eerlijk, maar soms vinden mensen dat prettiger, hoewel het minder prettig is voor mij, want soms wordt er net gedaan of ik een verhaal uit mijn duim zuig, als ik het in een andere vorm vertel, niet hier, maar op een ander forum)
Da's handig, sterven en leven tegelijk! Wel waar natuurlijk, een eeuwig leven bij God.
Maar als je bedoelt of ik klaar ben om te steven: ja
