vanellus schreef:Mijn concrete vraag: is het afwijkend dat ik me schuldig voel, wanneer ik gedrag vertoon dat niet onder mijn noemer van calvinistisch valt?
De uitleg: Mijn moeder is erg jong weduwe geworden, waardoor wij als kinderen nogal zuinig opgevoed zijn. Er was tijd, liefde en aandacht, maar consuminderen was een vereiste, geen luxe. Dit gedrag kan ik niet loslaten en ik lijkt het te koppelen aan een zekere calvinistische levenswijze. Als je op bezoek komt, zal ik je volstoppen met voedsel, 6 koekjes bij de koffie, geen probleem, maar mijn pols gaat sneller als het nieuwe foldertje van Lidl op de deurmat valt.
De anekdote: Als ik bij supermarkt X kom, omdat mijn man en kinderen het brood daar het lekkerst vinden (brood van de bakker alleen met Pasen, ook zoiets), maar ik zou ook paprika's halen, moet ik wel naar supermarkt Y, want daar zijn ze 30 cent goedkoper. Als ik ze dan wel bij X haal, voel ik me daar een hele poos schuldig over.
Of: Onze zonnepanelen gecombineerd met onze levensstijl, zorgen ervoor dat we netto leveranciers van stroom zijn. Dus mag ik best op een zonnige dag de droger aanzetten, dat kan geen kwaad. Toch kan ik het niet. Idem voor de vaatwasser, die ik een keer in de drie weken aanzet, omdat een teiltje beter voelt.
Maar is dat allemaal wel calvinistisch? Ben ik niet gewoon een beetje raar? Je snapt, ik zoek gelijkgestemden!
Mij lijkt het dat je je zuinigheid - op zich zeker geen slechte eigenschap - doordrijft tot op het punt waar het een obsessie dreigt te worden, wat ook niet de bedoeling kan zijn. Je "een hele tijd" schuldig voelen over 30 cent duurdere paprika's, is dat niet méér zonde van de tijd dat jij je er slecht over loopt te voelen, dan van die 30 cent? Ik weet niet waar en hoe jij winkelt, maar als je bovendien de auto zou nemen om van supermarkt X naar supermarkt Y te rijden, kost je dat wellicht méér dan 30 cent... en dan heb ik het niet eens over de tijd die je verliest door twee supermarkten door te moeten en twee keer te staan aanschuiven aan de kassa.
En brood van de bakker alleen met Pasen... tja, ik beheer natuurlijk niet jouw huishoudbudget, maar voor mij is "supermarktbrood" een noodoplossing (als de bakker gesloten of uitverkocht is, bijvoorbeeld), en brood van de bakker een degelijk, gezond en voedzaam basisproduct waarvoor ik graag ietsje meer betaal.
Wat de vaatwasser betreft ben ik het dan weer met je eens, maar niet per sé vanwege de kosten... zo'n ding is gewoon veel belastender voor het milieu, en bovendien kan samen afwassen op de ouderwetse manier best een gezellige bezigheid zijn.
Of alles wat jij noemt nu onder de noemer 'calvinistisch' valt... ik zou het niet weten. Extreme zuinigheid is denk ik niet per se gebonden aan de ene of de andere religieuze achtergrond: ik ken extreem zuinige mensen (van het type die koffie opgieten door een nylonkous omdat je die in tegenstelling tot een papieren filterzakje keer op keer kan hergebruiken) die absoluut niets met religie hebben. Het calvinistische kan erin meespelen, da's waar, maar het hoeft heus niet de enige oorzaak te zijn.
Als ik je een raad mag geven: ga voor jezelf eens na hoe je jezelf werkelijk voelt bij je "besparingsdrift"... het feit dat je dit topic opent, lijkt me erop te wijzen dat je ergens toch wel aanvoelt dat je er soms iets te ver in doorschiet, waardoor een positieve eigenschap dreigt te ontsporen in een beklemmende dwanggewoonte. Af en toe even de teugels vieren - en straks even naar de bakker voor een lekker taartje bij de koffie - maakt je heus geen slechter mens hoor.
