benefietdiner schreef:Laat de bevindelijk maar niet horen dat zij multi interpretabel zijn want dan begrijp je er echt niets van volgens deze groepering. Naar mijn typering zijn de ‘bevindelijke’ een groepering gelovige die aan de rechterzijde van het orthodox-calvinistische gereformeerde denominatie staan. Als zij sowieso bij een van deze rechtse denominatie zijn aangesloten zijn zij het meestal niet voor 100 % eens met deze kerkgemeenschap. Zij praten met verkleinwoordjes dus met ‘je’ achter veel woorden zoals: zuchtje wegje, plaatsje, hoopje, hartje, zuchtje, enzovoort en…. als je niets begrijpt van de ‘Tale Kanaäns’ (Jesaja 19:18) hoor je er niet bij. Eén van de aller belangrijkste grondpijlers is om de nadruk op wedergeboorte te betitelen als iets wat je overkomt in je leven (acht dat het nog eens gebeuren mag). Het voorbeeld van Paulus op de weg naar Damascus wordt dan als absoluut voorbeeld gesteld als enige weg van wedergeboorte. Deze mensen lopen in het zwart vanwege des vijands onderdrukking in overeenstemming met Psalmen 42/43 en zijn zeer deprimerend. Als je in de zekerheid van het geloof staat wordt je afgekeurd. Volgens hen is de zekerheid van het geloof een diep Gods gemis waarbij je van eigen werken totaal bent afgesneden. Ik heb een van deze predikanten in die bevindelijke denominatie horen preken dat je echt in de wanhoop terecht moet komen door je Godsgemis voordat er ook maar een lichtpuntje van je redding in Christus zou kunnen doorschemeren.
Tja, dan kom je toch terecht bij de glimlach
van Speedy hierboven over posttraumatisch kerksyndroom.
Hoeveel mensen uit die bevindelijke hoek ken jij of spreek jij regelmatig? Ik hoor niemand met zogenaamde verkleinwoordjes spreken.
Het gaat over de Hoop die in hen is, geen hoopje dus!
En: Hij troost het hart, dat schreiend tot Hem vlucht!
Ik heb zondag in het verpleeghuis nog met een lief kind des Heeren, gekleed in het zwart!, zitten praten. Hij had een helder moment en mocht zo getuigen van die Hoop die in hem leefde.
Hoe hij het ermee eens dat hij daar in het verpleeghuis moest verblijven. Want de Heere weet immers wat goed voor hem is?
ALs je met Gods volk wil praten, van hart tot hart, moet je je wel openstellen voor hen, i.p.v. met zo'n enorme dosis achterdocht en scepsis bij hen te komen. Want dat voelen ze en dan zal er niet veel uit komen.
Volstrekt begrijpelijk, gezien bepaalde reacties hier op het forum al.
En dan deze mensen te beschuldigen van Farizeïsme.
Je moet maar durven. Wie Gods Volk aanraakt, raakt Zijn oogappel aan, vergeet dat nooit!
