Thuislezers

[schelpje3]

@schelpje, die tranen bedoel je toch niet letterlijk?

Eigenlijk wel. Men is ook in staat om met de handen hoog te jubelen, dus waarom dan geen tranen van verwondering of berouw?

[meribel]

Het kan ook beiden totaal niet in je aard liggen.
Ik vind je uitspraak ' als het om zaken van de Heer betreft gaat het nooit zonder tranen ' nogal stellig. Té stellig en zet heel veel mensen onterecht weg.

[schelpje3]

Het kan ook beiden totaal niet in je aard liggen.
Ik vind je uitspraak ' als het om zaken van de Heer betreft gaat het nooit zonder tranen ' nogal stellig. Té stellig en zet heel veel mensen onterecht weg.

Ik zet niemand weg, maar probeer te waarschuwen dat men zichzelf kan bedriegen. En de Psalmen zeggen dit. En daar herkent Gods Volk zich in.
Zo gaat het in menselijke relaties toch ook?
Wie blijft er koud en onbewogen bij de geboorte van een kindje?

[meribel]

Nou mijn man bijv.
Dit ging op het moment supreme even een kopje koffie inschenken voor zichzelf.


Hij vond het ergens wel aardig hoor. Maar tranen. ; Zeker niet.

[schelpje3]

O en jouw man is DE graadmeter?
Dan gaat het niet eens over een lichamelijke bevalling, maar over een geestelijke wedergeboorte.

[meribel]

O en jouw man is DE graadmeter?
Dan gaat het niet eens over een lichamelijke bevalling, maar over een geestelijke wedergeboorte.

Nee juist de uitzondering!
Daarom vind ik je opmerking ook te stellig
Omdat je dan onbedoeld de uitzonderingen wegzet.

[schelpje3]

Waarom moet je naar de kerk voor een preek? Je kunt toch thuis ook een preek lezen?

De kerkdienst is veel meer dan alleen een preek. Naar de kerk gaan is het eens zijn met de liefde van God. Hij wil ons samen brengen voor Zijn aangezicht. Daarbij is er de votum en de groet aan het begin van de dienst; het samen zingen en bidden; de zegen aan het einde van de dienst. Elk onderdeel daarvan is op zich al een prediking. Maar eerlijk is eerlijk: de prediking van Gods Woord staat in de protestantse eredienst centraal. Dat in tegenstelling te Rome. Als je een protestantse kerk binnenkomt, dan is het eerst wat opvalt de preekstoel. Als je een Rooms katholieke kerk binnenkomt is het eerste wat opvalt het altaar.
Door de prediking van het Woord, worden mensen bekeerd. Er staat niet: musiceer het Woord of communiceer het Woord, maar predik het Woord!

Nu de Dag des Heeren dichterbij komt wordt de samenkomst van de gemeente steeds belangrijker. Als de liefde van velen in kerk en wereld verkilt, dan is de uitdaging voor de kerk nog groter geworden om samen in de Heere één te zijn. De Heilige Geest zegt daarom dat de samenkomsten van de gemeente niet mogen versmaden, met name als we zien dat de Dag des Heeren nadert (Hebr.10:25).

ds. J. Koppelaar

Dit zou dan een bezwaar tegen het thuislezen kunnen zijn.

Zijn er hier (nog) thuislezers?

[Boerin]

Nou mijn man bijv.
Dit ging op het moment supreme even een kopje koffie inschenken voor zichzelf.


Hij vond het ergens wel aardig hoor. Maar tranen. ; Zeker niet.

[Marnix]

Dat gaat echt niet zonder emotie hoor. En naar wie gaat de eer? De persoon zelf, want hij heeft die stap genomen, of kun je echt de weg van de Heere erin horen?
Dat kan heel erg op elkaar lijken.
Maar het werk van de Heere laat nooit kapotte dingen na, maar ootmoed en verootmoediging.

Dat staat er toch. Beiden zien het als Gods leiding en niet als hun eigen leiding.

[schelpje3]

Je kunt het zo zien, maar is dat dan per defititie ook zo?
jij bent toch degene die altijd zegt dat we moeten toetsen?

[meribel]

Met 'jahoor tuurlijk ' lijk je te zeggen dat je me niet geloofd.

Hoe dan ook,
We kunnen het niet toetsen door te kijken of iemand erom huilt.





O meribel qoute toch eens als je reageert want als iemand zijn bericht wijzigt ineens dan gaat het nergens meer over

[schelpje3]

Waarom moet je naar de kerk voor een preek? Je kunt toch thuis ook een preek lezen?

De kerkdienst is veel meer dan alleen een preek. Naar de kerk gaan is het eens zijn met de liefde van God. Hij wil ons samen brengen voor Zijn aangezicht. Daarbij is er de votum en de groet aan het begin van de dienst; het samen zingen en bidden; de zegen aan het einde van de dienst. Elk onderdeel daarvan is op zich al een prediking. Maar eerlijk is eerlijk: de prediking van Gods Woord staat in de protestantse eredienst centraal. Dat in tegenstelling te Rome. Als je een protestantse kerk binnenkomt, dan is het eerst wat opvalt de preekstoel. Als je een Rooms katholieke kerk binnenkomt is het eerste wat opvalt het altaar.
Door de prediking van het Woord, worden mensen bekeerd. Er staat niet: musiceer het Woord of communiceer het Woord, maar predik het Woord!

Nu de Dag des Heeren dichterbij komt wordt de samenkomst van de gemeente steeds belangrijker. Als de liefde van velen in kerk en wereld verkilt, dan is de uitdaging voor de kerk nog groter geworden om samen in de Heere één te zijn. De Heilige Geest zegt daarom dat de samenkomsten van de gemeente niet mogen versmaden, met name als we zien dat de Dag des Heeren nadert (Hebr.10:25).

ds. J. Koppelaar

Dit zou dan een bezwaar tegen het thuislezen kunnen zijn.

Zijn er hier (nog) thuislezers?

[Teus]

Ik ken iemand die in de wereld leefde, nergens aan deed, en nu naar de kerk gaat. Hij zegt dat het Gods leiding in zijn leven is.
Ik ken ook iemand, die vastzat in een kerk met veel wetten en donkerheid, en nu niet meer door lidmaatschap verbonden is aan een gevestigde kerk. Hij zegt dat hij door God uit die kerk is getrokken en dat het Gods leiding in zijn leven is.
Van allebei geloof ik van harte dat zij oprecht zijn!

Mijn verstand kan deze tegenovergestelde zaken niet rijmen.
Maar is het daardoor niet waar?

Dat ligt eraan hoe iemand dit vertelt. Met droge ogen en geheel koud, zonder emotie?
Als het de zaken van de Heere betreft, gaat dit nooit zonder tranen.

@Schelpje, sorry dit is typisch een antwoord van jou en hij roept me direct een aantal vragen op.
Je eerste reactie is, in twijfel trekken. Maar je weet de weg niet die God gegaan is en ook niet of er emoties gaande waren.
Je hart zit vol ongeloof tegenover andere mensen. Je vertrouwd bij voorbaat niemand direct en staat direct met je hakken in het zand en hebt een weerwoord.
Waarom kun je niet eens zeggen,

“Ja, God kan wonderlijke wegen gaan”, gewoon spontaan, geef God die vrijheid nu eens.
Of “Bijzonder is dat hè, wij kunnen dat bijna niet begrijpen dat God zoiets doet” Geloof een ander eens een keer, gewoon, op zijn of haar woord.
Is Gods weg, die Hij gaat, niet zo belangrijk?
Is het belangrijker als iemand huilt als hij iets verteld over God?
Is dat jouw graadmeter?
Weet je welke weg God gegaan is met die gasten? Wellicht beter te weten voor dat je het hele verhaal in twijfel trekt.
Weet je überhaupt dat God alle voor ons onmogelijke wegen kan gaan? Dat God daar gewoon vrij in is?
Geloof je wel dat God zoiets doet, dat dit tegenwoordig ook gebeurd en niet alleen in boekjes van oude schrijvers van de 18e of 19e eeuw of zo.
Weet je Schelpje…. Het gaat niet om die gasten, het gaat erom wat God met die gasten gedaan heeft? Weet je…. als je dit niet geloofd dat je God ook niet geloofd, het is Zijn werk waar we het over hebben, je trekt God in twijfel hiermee.
Schelpje, ik heb steeds meer de indruk dat je niet bemerkt dat je gedrag tegen Gods wil is.
Is je niet opgevallen dat het vaak om feiten gaat die direct met God te maken hebben, iemand zijn gedrag of behoefte direct tegenover God of andersom?

[Jess]

Als ik vanavond thuis een preek had gelezen had ik dat me voorgenomen maar niet gedaan. Maar nu ik naar God's huis ben geweest ben ik rijk bemoedigd!

[benefietdiner]

@Schelpje, sorry dit is typisch een antwoord van jou en hij roept me direct een aantal vragen op.
Je eerste reactie is, in twijfel trekken. Maar je weet de weg niet die God gegaan is en ook niet of er emoties gaande waren.
Je hart zit vol ongeloof tegenover andere mensen. Je vertrouwd bij voorbaat niemand direct en staat direct met je hakken in het zand en hebt een weerwoord.
Waarom kun je niet eens zeggen,

“Ja, God kan wonderlijke wegen gaan”, gewoon spontaan, geef God die vrijheid nu eens.
Of “Bijzonder is dat hè, wij kunnen dat bijna niet begrijpen dat God zoiets doet” Geloof een ander eens een keer, gewoon, op zijn of haar woord.
Is Gods weg, die Hij gaat, niet zo belangrijk?
Is het belangrijker als iemand huilt als hij iets verteld over God?
Is dat jouw graadmeter?
Weet je welke weg God gegaan is met die gasten? Wellicht beter te weten voor dat je het hele verhaal in twijfel trekt.
Weet je überhaupt dat God alle voor ons onmogelijke wegen kan gaan? Dat God daar gewoon vrij in is?
Geloof je wel dat God zoiets doet, dat dit tegenwoordig ook gebeurd en niet alleen in boekjes van oude schrijvers van de 18e of 19e eeuw of zo.
Weet je Schelpje…. Het gaat niet om die gasten, het gaat erom wat God met die gasten gedaan heeft? Weet je…. als je dit niet geloofd dat je God ook niet geloofd, het is Zijn werk waar we het over hebben, je trekt God in twijfel hiermee.
Schelpje, ik heb steeds meer de indruk dat je niet bemerkt dat je gedrag tegen Gods wil is.
Is je niet opgevallen dat het vaak om feiten gaat die direct met God te maken hebben, iemand zijn gedrag of behoefte direct tegenover God of andersom?