Het welvaartsevangelie

[Boekenlezer]

Het zou het leven zonder waarde maken, waardeloos dus.

Stel je voor dat het elke dag zondag is. Wat is dan nog de betekenis van zondag? Juist ja, helemaal niets.

Je bedoelt dat een leven zonder tegenspoed zonder waarde is.
Ik ben het ermee eens dat je een beetje tegenspoed inderdaad wel nodig hebt. Het maakt je sterker. Maar als je bijvoorbeeld kijkt naar de mate waarin Job dat over zich heen uitgegoten kreeg... En dat soort dingen gebeuren natuurlijk meer. Niet letterlijk zo, maar wel in heel erge mate. Daar kun je als mens murw geslagen van worden. En dan ga ik mij wel eens afvragen: moet dat nou zo?
Vandaar mijn begrip voor het welvaartsevangelie, wat mijn rationele bezwaren ertegen niet wegneemt.

[rotterdam]

Je bedoelt dat een leven zonder tegenspoed zonder waarde is.
Ik ben het ermee eens dat je een beetje tegenspoed inderdaad wel nodig hebt. Het maakt je sterker. Maar als je bijvoorbeeld kijkt naar de mate waarin Job dat over zich heen uitgegoten kreeg... En dat soort dingen gebeuren natuurlijk meer. Niet letterlijk zo, maar wel in heel erge mate. Daar kun je als mens murw geslagen van worden. En dan ga ik mij wel eens afvragen: moet dat nou zo?
Vandaar mijn begrip voor het welvaartsevangelie, wat mijn rationele bezwaren ertegen niet wegneemt.

Ik begrijp je rationele bezwaren, ook ik voel me niet prettig bij dit soort prediking.

Blijft wel de vraag wat we doen met b.v. Jes. 3 ; 10 Zegt den rechtvaardige, dat het hem wel gaan zal; dat zij de vrucht hunner werken zullen eten. 11 Wee den goddeloze, het zal hem kwalijk gaan, want de vergelding zijner handen zal hem geschieden.

[schelpje3]

Je bedoelt dat een leven zonder tegenspoed zonder waarde is.
Ik ben het ermee eens dat je een beetje tegenspoed inderdaad wel nodig hebt. Het maakt je sterker. Maar als je bijvoorbeeld kijkt naar de mate waarin Job dat over zich heen uitgegoten kreeg... En dat soort dingen gebeuren natuurlijk meer. Niet letterlijk zo, maar wel in heel erge mate. Daar kun je als mens murw geslagen van worden. En dan ga ik mij wel eens afvragen: moet dat nou zo?
Vandaar mijn begrip voor het welvaartsevangelie, wat mijn rationele bezwaren ertegen niet wegneemt.

Maar Job bleef wel de Heere loven!
En wat doen wij, als de ene golf na de andere over ons heen komt?
Dan zie je dat mensen vragen: waarom ik? waarom mijn kind, mijn moeder, mijn man?
Ik hoorde een vader wel eens belijden, nadat zijn 17 jarige zoon door een dronken vent was doodgereden: de Heere heeft gegeven, de Heere heeft genomen, de naam des Heeren zij geloofd!
Ik dacht op dat moment: hoe kun je dat zeggen?
Dat is Genade, dat kun je niet uit jezelf.

Er zijn toch ook mensen die in één klap hun hele gezin kwijtgeraakt zijn?
Een vrouw die haar man en kinderen van de berg af zag storten.
Een gezin, op één kind na, verbrand in een auto.

Waar vind je dan je kracht en je troost?

[Boekenlezer]

Maar Job bleef wel de Heere loven!

Inderdaad. En dat is me zo'n groot wonder! Ik kan daar dus helemaal niet bij. Dan moet er wel wat met je gebeurd zijn, wil dat zover komen!

En wat doen wij, als de ene golf na de andere over ons heen komt?
Dan zie je dat mensen vragen: waarom ik? waarom mijn kind, mijn moeder, mijn man?

Tja, logisch. Vanuit menselijk standpunt kun je moeilijk anders verwachten.

Ik hoorde een vader wel eens belijden, nadat zijn 17 jarige zoon door een dronken vent was doodgereden: de Heere heeft gegeven, de Heere heeft genomen, de naam des Heeren zij geloofd!
Ik dacht op dat moment: hoe kun je dat zeggen?

Dat zou ik dan ook vragen. Dat is wel het meest voor de hand liggend.

Er zijn toch ook mensen die in één klap hun hele gezin kwijtgeraakt zijn?
Een vrouw die haar man en kinderen van de berg af zag storten.
Een gezin, op één kind na, verbrand in een auto.

Waar vind je dan je kracht en je troost?

Dat is een goede vraag. Want die omgekomen mensen komen echt niet meer terug. En je gaat ook niet zeggen: "Het maakt allemaal niet uit, want het gaat niet om deze wereld, maar we zijn slechts onderweg." (Al gaat het verlangen naar de voleinding wel leven!)

Overigens krijgen veel christenen blijkbaar zo weinig met leed te maken, dat dat verlangen naar de voltooiing blijkbaar niet erg leeft. Want het is wel een klacht die ik mij herinner, dat dat zo weinig leeft, en dat je er weinig over hoort.

[schelpje3]

Overigens krijgen veel christenen blijkbaar zo weinig met leed te maken, dat dat verlangen naar de voltooiing blijkbaar niet erg leeft. Want het is wel een klacht die ik mij herinner, dat dat zo weinig leeft, en dat je er weinig over hoort.

Daar stip jij iets aan! Als we het hier comfortabel naar de zin hebben, in alles windje mee, slaan we de pinnen des te dieper in de aarde. En is de hemel letterlijk ver weg.
Het is niet voor niets dat in tijden van rampspoed de kerken opeens wel vol stromen!
En in tijden van voorspoed raken ze leger en leger.
Zegen kan vloek worden op deze manier.

[Jvslooten]

Daar stip jij iets aan! Als we het hier comfortabel naar de zin hebben, in alles windje mee, slaan we de pinnen des te dieper in de aarde. En is de hemel letterlijk ver weg.
Het is niet voor niets dat in tijden van rampspoed de kerken opeens wel vol stromen!
En in tijden van voorspoed raken ze leger en leger.
Zegen kan vloek worden op deze manier.

Inderdaad. Spurgeon zei eens:

´´De beproeving is van bijzondere dienst voor het geloof, waar zij het tot zijn God heen drijft. O mijn God, hoe dierbaar zijt Gij voor mijn ziel in de nacht; wanneer de zon ondergaat, gij schitterende en heldere ster, hoe liefelijk schijnt gij dan! Wanneer het brood van de wereld met boter en suiker bedekt is, verslinden wij het tot wij er ziek van worden; maar wanneer de wereld ons een andere kost voorzet, wanneer zij onze mond met edik vult, wanneer zij ons gal en alsem te drinken geeft, dan roepen wij weer om onze dierbare God. Wanneer de putten van de wereld vol zijn van vergiftigd, maar zoet water, dan slaan wij bij die putten onze tenten op, en drinken telkens weer opnieuw, vergetende de bronput van Bethlehem, die binnen de poort is. Maar wanneer het water van de aarde bitter wordt, gelijk de stroom van Mara, dan wenden wij ons mat en bezwijkende af en roepen om het water des levens. "Spring op, o bron!" Aldus brengen de beproevingen ons weer tot onze God, gelijk een hond het verdwaalde schaap heen drijft tot waar de herder het hebben wil.´´

En:

´´Wanneer ik zeg: Gij hebt mijn berg vastgezet; ik zal niet wankelen," houdt de zichtbare versterking, veelmeer dan de onzichtbare Beschermer, mijn aandacht bezig; maar wanneer een grote aardbeving de rotsen doet schudden en de berg verzwolgen wordt, vlucht ik naar de onbeweeglijke Rots der eeuwen om mijn vertrouwen te bouwen op hetgeen boven is. ´´