christen en topsport

[mona]

Naar aanleiding van een paar andere topics (olympische spelen, geloof en koningshuis, maar ook Zwart IJs) deze vraag: vinden jullie dat topsport en christen zijn samengaan?
Het gaat niet over recreatief sporten. Het is goed je lichaam gezond te houden. Dit is juist misschien wel de opdracht voor een christen: een gezonde geest in een gezond lichaam. Dus: voor allebei je best doen.
Maar: boven dit alles staat dat ons geestelijk zo moeten trainen, en zo moeten volharden om uiteindelijk te prijs te behalen: het eeuwige leven.
Het één staat dus boven het ander. Geestelijke groei moet voor een christen op nummer 1 staan.
Topsport slokt veel, heel veel tijd op, die je ook had kunnen gebruiken om geestelijk te groeien.
Daarbij: Roem en geld kunnen voor een christen een aanslag op het geloofsleven zijn.
Het gaat erom waar je je hart op zet.

[meribel]

@mona,
Ik denk de gevaren die je schetst die zijn reeel. Echter ze gelden ook voor workaholics, mensen die 80 uur per week werken en met niets anders dan hun carriere bezig zijn,

Uiteindelijk maakt het niet zoveel uit wat ik vind, als een gelovige topsporter wil en kan worden zou ik hem zeker steunen, een gelovige realiseert zich de gevaren wel,
En als een topsporter gelovige wordt dan is het zijn eigen keuze om ermee door te gaan of te stoppen.
Ik geloof best dat je topsport ook als baan kan zien,
En met verrweg de meeste sporten verdien je nog maar een mager salaris ook.

Als je overigens bekend topsporter bent en gelovige heb je ook een mooi platform om je geloof uit te dragen,

[schelpje3]

M.I. kom je vroeger of later in een spagaat terecht. Een talentvolle voetballer die gescout wordt voor een topclub, zal dus op zondag wedstrijden moeten voetballen.
Ik ken er één die aan zijn principe is blijven vasthouden en in een lagere klasse is blijven voetballen omdat die club op zaterdag speelde. Iedereen had er diep respect voor!
Op deze wijze ging er nog wat van uit, want iedereen voelde wel aan dat dit echt was.
Hij is veel geld misgelopen, maar hij had er lol in om te voetballen.
Je kunt niet God dienen en de mammon, of de afgod van het winnen.

[naamloos]

Naar aanleiding van een paar andere topics (olympische spelen, geloof en koningshuis, maar ook Zwart IJs) deze vraag: vinden jullie dat topsport en christen zijn samengaan?

Het gaat niet over recreatief sporten. Het is goed je lichaam gezond te houden. Dit is juist misschien wel de opdracht voor een christen: een gezonde geest in een gezond lichaam. Dus: voor allebei je best doen.
Maar: boven dit alles staat dat ons geestelijk zo moeten trainen, en zo moeten volharden om uiteindelijk te prijs te behalen: het eeuwige leven.
Het één staat dus boven het ander. Geestelijke groei moet voor een christen op nummer 1 staan.

Topsport slokt veel, heel veel tijd op, die je ook had kunnen gebruiken om geestelijk te groeien.
Daarbij: Roem en geld kunnen voor een christen een aanslag op het geloofsleven zijn.
Het gaat erom waar je je hart op zet.

Eens met Meribel.
Roem en geld... dat geld voor zoveel beroepen. Wat je zegt: het gaat om je hart
Ook van voorgangers hoor je vaak dat ze last hebben van eigen roem, en er zijn er ook bij die lang niet vies van geld zijn.
Wil je ook nog reageren op de vraag die ik je stelde in het andere topic, over zangers-zangeressen, kunstschilders e.d.

[naamloos]

M.I. kom je vroeger of later in een spagaat terecht. Een talentvolle voetballer die gescout wordt voor een topclub, zal dus op zondag wedstrijden moeten voetballen.
Ik ken er één die aan zijn principe is blijven vasthouden en in een lagere klasse is blijven voetballen omdat die club op zaterdag speelde. Iedereen had er diep respect voor!
Op deze wijze ging er nog wat van uit, want iedereen voelde wel aan dat dit echt was.
Hij is veel geld misgelopen, maar hij had er lol in om te voetballen.
Je kunt niet God dienen en de mammon, of de afgod van het winnen.

Ik vind het goed van hem dat ie aan zn principes vasthoud.
Maar je moet er niet vanuit gaan dat iedere christen hetzelfde principe heeft m.b.t. de zondag.
Dus ziet iemand de anders, dan komt ie natuurlijk niet in die spagaat

[xsidd]

@Mona

Ik denk dat je de spijker precies op zijn kop slaat. Lichaam gezond houden, is ook heel belangerijk voor de geest van de mens. En nee, het is niet de bedoeling dat we van de sport een god maken, want ik kan geen twee heren dienen.

Het kan niet samengaan voor mij, maar ik zie de dingen vanuit mijn oogpunt en visie, en het kan zijn dat een ander het helemaal anders bekijkt, en ook qua gevoeligheid op dit gebied ook anders in elkaar steekt.

Met vriendelijke groet.

[schelpje3]

Ik vind het goed van hem dat ie aan zn principes vasthoud.
Maar je moet er niet vanuit gaan dat iedere christen hetzelfde principe heeft m.b.t. de zondag.
Dus ziet iemand de anders, dan komt ie natuurlijk niet in die spagaat

Hield, hij is gestopt in 1999.
Ik denk niet dat dit anno 2014 nog haalbaar is.
Hier is een stukje van "Door de benen.nl":
Er zijn voetballers die exorbitant hoge salarissen eisen of een dikke wagen, een grote villa of een basisplaats. Zo een voetballer was Folkert Velten niet. Het enige dat hij eiste van zijn werkgever was dat hij niet op zondag hoefde te spelen. De rede hiervoor was niet dat hij een notoire kroegganger was die op zondagochtend zijn kater wilde uitslapen of dat hij van zijn vrouw iedere zondag op de koffie moest bij zijn schoonouders.

Waneer Kaka denkt dat hij voor God voetbalt, of Kezman beweert dat hij monnik wil worden dan moeten zij maar eens met Folkert Velten gaan praten. Andere spelers heffen hun handen ten hemel na een goal, slaan een kruis bij het betreden van het veld of dragen een afbeelding van Jezus op hun shirt. Ook zij moeten maar eens bij de oud-Heraclied aankloppen. Hij voetbalde pas echt voor den Here. De rede dat hij niet speelde op zondag was zijn geloofsovertuiging.



Getalenteerd was Velten zeker. Tot zijn 23ste speelde hij voor Enter Vooruit. In die periode was er interesse voor hem van diverse clubs maar aangezien alle wedstrijden destijds nog op zondag waren was professioneel voetbal niet mogelijk. Op een gegeven moment werden Eerste Divisie duels op vrijdagen en zaterdagen gespeeld en lag de weg open voor een transfer naar Heracles. Heracles was bereid aan zijn enige eis te voldoen. Van 1988 tot het moment dat hij in 1997 zijn been brak speelde hij daar. In 11 seizoenen speelde de spits 377 wedstrijden voor deze club en scoorde 221 doelpunten. Eenmaal werd hij uitgeroepen tot Beste Speler van de Eerste Divisie en meerdere malen werd hij er topscorer. Echter, hij heeft zijn kunstjes nooit op het hoogste niveau kunnen tonen omdat geïnteresseerde Eredivisieclubs niets zagen in een speler die maar de helft van de wedstrijden kon spelen. Velten vond dat de zondag in ere gehouden moest worden als een rustdag en wilde die dag besteden aan het Christendom.
“Op zondag voetballen is moeilijk te combineren met kerkgang. Een wedstrijd begint vaak om half drie, zodat je hele middag gevuld is met voorbereidingen en spelen. Ook is het moeilijk om in zo’n situatie de aandacht bij de kerkdienst te houden. Soms is het in verband met de aanvangstijd van de wedstrijd helemaal onmogelijk om naar de kerk te gaan.” Het geloof ging dus duidelijk boven zijn carrière.
Velten is lange tijd scout geweest bij Heracles Almelo, waar ook een tribune naar hem vernoemd is. Bij zijn oude club, Enter Vooruit, wordt nog elk jaar de Folkert Veltenbokaal uitgereikt aan de speler van het jaar. Met ingang van het seizoen 2008/2009 is hij trainer van VV Bergentheim: een zaterdagamateur.

Zo kan het dus ook naamloos.

[naamloos]

Je hebt ook sportverdwazing, dat keur ik ook niet goed. En ook niet dat er zo idioot veel geld aan besteed wordt.
Maar wat dacht je van een boekhouder die tijdens de dienst zn berekeningen maakt?
Of een advocaat die 80 per week werkt?
Of de idiote bedragen die de bankderecteurs krijgen?
-------
-------
-------

Wat andere spelers doen komt voor hun eigen rekening.
Als je een gewone baan hebt, dan heb je waarschijnlijk ook wel collega's die dingen doen waar jij tegen bent.

Ik bedoel maar, het is niet de (top) sport zelf dat het verkeerd maakt.

[mona]

Wil je ook nog reageren op de vraag die ik je stelde in het andere topic, over zangers-zangeressen, kunstschilders e.d

mona schreef:
Het is heel gezond om te werken, maar werken is mijns inziens wat anders dan sport.
Naamloos schreef:
Ik ben benieuwd of jij zingen, muziek maken, kunstschilderen e.d. ook geen werk vind?
Ik vind het prachtig dat God de mensen zulke diverse talenten geeft.

Ja, muziek maken, kunstschilderen en zingen kan werk zijn. Ik denk dat je bedoelt dat je van deze talenten je werk maakt. Dat kan. Maar daarvoor geldt hetzelfde als voor topsport: waar zet je je hart op? Waar geef je je tijd en gedachten aan? Wat neemt de eerste plaats in? Waar ligt de grens voor jou?
De talenten die je van God gekregen hebt mag/moet je inzetten. Voor je onderhoud, en ook ten behoeve van je naaste.
Kan ik met sport God en mijn naaste dienen? Zoja, hoe dan?

Het geloof ging dus duidelijk boven zijn carrière.

Het zijn toch bepaalde keuzes die je maakt.

Als je overigens bekend topsporter bent en gelovige heb je ook een mooi platform om je geloof uit te dragen

Hoe zou je dat dan uit moeten dragen? Bij voetballers zie je vaak een kruisteken, of een blik omhoog, of een tatoeage. Toch heb ik niet het idee dat dat veel indruk maakt. Iedereen vind het prachtig, dat wel, maar verder houd het op. Hoe zou je als sporter op het hoogste niveau, je geloof moeten uitdragen?

[naamloos]

Ja, muziek maken, kunstschilderen en zingen kan werk zijn. Ik denk dat je bedoelt dat je van deze talenten je werk maakt. Dat kan. Maar daarvoor geldt hetzelfde als voor topsport: waar zet je je hart op? Waar geef je je tijd en gedachten aan? Wat neemt de eerste plaats in? Waar ligt de grens voor jou?
De talenten die je van God gekregen hebt mag/moet je inzetten. Voor je onderhoud, en ook ten behoeve van je naaste.
Kan ik met sport God en mijn naaste dienen? Zoja, hoe dan?

Het geldt voor alle dingen, je kan je hart ook op je hobby hebben gezet.
Je kan je hart zelfs hebben gezet op goede werken. Je gaat de grens over als God niet meer nummer 1 is.

Als sport je werk is dan kan je met dat geld je gezin onderhouden, aan goede doelen geven, mensen een fijne dag bezorgen tijdens wedstrijden.
Als God je talent gegeven heeft dan ga ik er vanuit dat het Zijn bedoeling is dat je dat ook gebruikt.

[Marnix]

Ja, muziek maken, kunstschilderen en zingen kan werk zijn. Ik denk dat je bedoelt dat je van deze talenten je werk maakt. Dat kan. Maar daarvoor geldt hetzelfde als voor topsport: waar zet je je hart op? Waar geef je je tijd en gedachten aan? Wat neemt de eerste plaats in? Waar ligt de grens voor jou?
De talenten die je van God gekregen hebt mag/moet je inzetten. Voor je onderhoud, en ook ten behoeve van je naaste.
Kan ik met sport God en mijn naaste dienen? Zoja, hoe dan?

Waar je je hart op zet is zeker belangrijk. Dat geldt voor alle vormen van werk en daar moet je topsport denk ik onder scharen. Je kan God op de eerste plaats hebben staan en je inzetten voor je werk, goed presteren. En dan kan je denk ik net als met een "gewone" baan God en je naaste dienen door wat je doet, hoe je je gedraagt.

Het enige punt waar het echt vaak botst is die van de zondagsrust. Daar zijn twee visies op, de traditionele dat de zondag de rustdag is waarop je niet mag werken.... en dan wordt topsport snel een lastig verhaal. Bij de andere visie dat de rustdag heeft afgedaan, de zondag niet het zelfde is als de sabbat is, ligt dat anders. Als er wordt gesteld dat wie op zondag sport, sport boven geloof plaatst gaat voorbij aan dat er twee visies zijn, zal de eerste visie aanhangen en de tweede niet accepteren.

Hoe zou je dat dan uit moeten dragen? Bij voetballers zie je vaak een kruisteken, of een blik omhoog, of een tatoeage. Toch heb ik niet het idee dat dat veel indruk maakt. Iedereen vind het prachtig, dat wel, maar verder houd het op. Hoe zou je als sporter op het hoogste niveau, je geloof moeten uitdragen?

Net zoals jij en ik dat op ons werk moeten uitdragen.... hoe je omgaat met elkaar, wat je tegen elkaar zegt. Evangelisatie doe je meestal niet door je werk maar door hoe je je op je werk en in je vrije tijd gedraagt.

In hun strijd tegen elkaar en de concurrentie vragen Michel en Ronald het uiterste van hun lichaam. Ze genieten van zware trainingen op het ijs of in het krachthonk en rijden zomers hun wedstrijden op skeelers. Het is niet verrassend dat een favoriete bijbeltekst van de twee met sport te maken heeft. Ronald citeert 1 Korinthe 9:24: ‘Weet u niet dat van de atleten die in het stadion een wedloop houden er maar één de prijs kan winnen? Ren als de atleet die wint.’ “Dat beeld spreekt mij heel erg aan,” licht hij toe. “Sommige mensen vinden dat topsporters te veel met hun lichaam bezig zijn. Ik zie dat anders. God heeft mij en Michel een sterk lijf en veel schaatstalent gegeven. Dat is een geschenk en daar wil ik zorgvuldig mee omgaan. Ik zie mijn carrière dan ook als een gave van Hem!”
“Aan de andere kant is sport niet het belangrijkste in het leven,” haakt Michel aan. “We deden niet voor niets op 19-jarige leeftijd belijdenis; God staat boven alles. Op het ijs zijn we razend fanatiek, maar nooit ten koste van alles.”
(Ronald & Michel Mulder)

[meribel]

Marnix geeft het antwoord waar ik me bij aansluit.


Als je echt doorbreekt als topsporter denk dan aan talkshows, interviews, goede doelen waar je ambassadeur van wordt.
Of zoals broertjes mulder ( goud en brons op de spelen ) doen...door naar Hem te verwijzen.

[Teus]

Als je topsport beoefend en je ziet het puur als werk dan is het niet anders als een timmerman of loodgieter. Het is voor alle drie hun werk en doen het in dienstbaarheid van God. Maar….. topsport, in de meeste gevallen gaat het om iets wat God niet wil. Voetbal b.v. als er iets is waar God gelasterd wordt dan gebeurd dat daar wel. Het gaat om grof geld, hebzucht, winst bejag, eerzucht, haat, mensenhandel, afgunst en afgoderij en dan nog wat ze elkaar toewensen. Als twee spelers samen bij de bal zijn dan wenst de een de ander hem zijn moeder (dat ligt vaak gevoelig) of hem zelf allerlei enrstige ziektes of verwensingen toe om hem te ontmoedigen en de controle over de bal kwijt te raken, tactiek van satan.
En dan nog de troep er omheen tijdens WK of EK enzo, tjonge wat heb satan schik.
Een potje straatvoetbal is stukken beter.
Een leider van een jeugd club op zaterdagmiddag, voormalig collega, Hij zei eens tegen mij, de rillingen lopen je over de rug als je hoort wat ouders zeggen tegen hun kinderen wat ze bij hun teamgenootje moeten doen, hoe ze elkaar van hun ouders mentaal moeten proberen kapot te maken en wat ze elkaar toe moeten wensen en verrot schelden, kinderen van 8 jaar. Het gaat niet meer om het spel.

[Boerin]

Ik moet ineens denken aan die opwekking in Wales.
https://www.lifeaction.org/revival-reso ... ary-welsh/
Many football and rugby matches had to be cancelled due to the fact that the team had been converted. Under the heading, " Revival Stops Football," the Llanelli Mercury stated that "the game between Dafen and Pantyffynon is reported to have been cancelled and that all the players had been brought into the revival movement and have given up football."

[alexander91]

Ik zou denken dat het zeker wel samen kan gaan, omdat het ook gewoon een baan is, net als alle andere. Politiek is ook een soort topsport, waar christenen ook uit kunnen komen. En reken maar dat die weinig tijd hebben voor hun geestelijk leven, maar die toch vrij maken. En ze dragen hun geloof ook uit, en dat is goed, want de hele natie kan ze zien.
Zo kan het ook met topsport. Ook daar moeten christenen een lichtend licht zijn. We zijn geroepen in de wereld, niet om ons af te schermen, maar om ons op te offeren, en dat betekent onze verantwoordelijkheid nemen. Als je goed kan sporten, dan is dat een gave. Een gave waarmee je in een bepaalde positie kunt komen om je geloof uit te dragen. Die moet je dan niet begraven omdat je denkt dat dat veiliger is. Is het niet zo dat zij die hun leven willen behouden, het zullen verliezen?