naamloos schreef:Geachte Gravo,
Allereerst een vraag: behoort u ook tot de alwetende christenen?
Evenals anderen heb ik het voorrecht gehad enige van uw stijlvolle en lezenswaardige schrijfsels te mogen lezen.
Altijd weer goed geformuleerd, en een samenhangend geheel. Blijkbaar heeft u een schrijftalent van onze God ontvangen.
Anderen echter hebben van dat talent weer minder, of veel minder meegekregen.
Hoogst waarschijnlijk hebben zij andere gaven waar het bij u dan weer aan mankeert.
Naar mijn bescheiden mening wil God dat we onze gaven en talenten goed gebruiken, niet op anderen neer zien die het er wat minder goed vanaf brengen.
Wellicht kunt u iets concreter worden door gerichte vragen te stellen, zodat enigszins duidelijk kan worden wat voor u nu onbegrijpelijk is.
Mocht u echter geen belangstelling hebben zou u kunnen overwegen voortaan in alle stilte te zuchten, en God te danken dat u niet bent als wij die nog geen fatsoenlijk stukje kunnen schrijven.
Verder zou ik u er in alle nederigheid nog op willen wijzen dat de kwaliteit en stijl van schrijven nog helemaal niets over de inhoud hoeft te zeggen, net zo min als keurige stijlvolle post garandeert dat de inhoud daaraan gelijk is.
Hoogachtend naamloos.
P.S. Bij deze beloof ik u beter mijn best te doen om voortaan duidelijker te zijn.
Toch wel even iets om op te reageren. Ik krijg namelijk wel vaker reacties in deze trant. Vragen om kwaliteit, goed denkwerk en zorgvuldige formuleringen op het gebied van religie en geloof wordt al gauw als arrogant bestempeld.
Het is natuurlijk goed mogelijk, je kunt mijn zorg over kwaliteit, helderheid en begrijpelijkheid natuurlijk aangrijpen om de karikatuur van moderne ongelovige en elitaire kerkelijke theologen nieuw leven in te blazen. Zij zijn dan, juist door hun studie en bovengemiddelde theologische kennis, de bron en oorzaak van alle kwaad en achteruitgang in kerk en geloof. Het is allemaal veel te modern, veel te menselijk, veel te vrijzinnig.
Weg met dat universitaire gedoe, laten we de trend volgen en de mensen zelf aan het woord laten, we hebben geen theologen nodig om te weten wat we geloven.
De juiste begrippen, definities, woordgebruik of kennis van zake....doet er allemaal niet toe. Het moet authentiek zijn, recht uit het hart en vooral niet te moeilijk. Geloven moet toch voor iedereen te doen zijn? En wie zich daar hoogmoedig boven verheft, daar kunnen we dan helemaal niets mee!
Zo creëer je eerst een gemeenschappelijk vijandbeeld (de vrijzinnige theoloog, die eigenlijk een atheïstische ongelovige is) en vervolgens heb je jezelf het recht en de plicht toegeëigend om daar korte metten mee te maken. Iedereen moet het wel met je eens zijn, want zo'n slechterik binnen de muren van het christelijk huis, die wil iedereen toch direct opruimen. Nogal logisch! Succes verzekerd, het is een beproefd politiek spel, ook wel populisme genoemd.
Maar je moet onderscheid maken tussen:
1. geloven
2. religiewetenschap bedrijven
3. theologie beoefenen.
Best wel belangrijk, want deze drie dingen lopen op Refoweb constant door elkaar. Dat geeft op zich niet, ik schakel ook tussen die drie grootheden, maar het moet niet zo zijn dat één van deze drie activiteiten niet meer volgens de regels van het spel gespeeld kan worden, omdat "we het anders niet meer snappen" of omdat "het allemaal hoogmoedig gepraat is en moeilijk taalgebruik". Omdat wetenschap en theologie sowieso verdacht of "van de duivel" zouden zijn. Zo'n voorstelling van zaken verdient echt maar één kwalificatie: dommer dan dom.
Het probleem doet zich vooral voor, wanneer mensen heel erg als gelovige spreken, maar het toch willen doen voorkomen alsof ze relevante wetenschappelijke uitspraken over religie aan het doen zijn of een doordachte theologisch ontwerp aan het verdedigen zijn. Dat is vaak niet het geval. Als je daar dan op wijst, zijn de rapen gaar. Want dan wordt hun geloof aangetast en vindt men het arrogant. Terwijl de grens tussen deze drie gewoon niet helder gezien wordt.
Wat mij betreft mag je alles geloven, maar dat leidt alleen niet altijd tot samenhangende theologie of verhoudt zich vaak ook niet met uitkomsten uit de (religie) wetenschap.
That' s all!.
Mag ik daar op wijzen of niet?
Helaas is het nog steeds zo dat religiewetenschap en theologiebeoefening beide vrij moeilijke en lastige beroepen zijn, waarvoor veel, heel veel kennis noodzakelijk is om ze goed te kunnen uitoefenen.
Er zijn kwaliteitseisen te stellen aan theologie en religiewetenschap. Vaak is voor outsiders (hoe christelijk, gelovig, kerkelijk of geestelijk men ook is) niet eens duidelijk wat het verschil tussen beiden is.
Laat staan dat er kennis is van aard en omvang van beide vakgebieden.
Als ik dan meermalen beluister hoezeer men meent te kunnen leven zonder al die kennis (weg met de theologie, weg met de dominee, weg met het verstand, weg met dogmatiek, weg met alles wat moeilijk is en waar men voor geleerd moet hebben), dan is dat allereerst een christelijke analogie van wat zich breed in onze samenleving voordoet (daar is ook een sterke verruwing, "verhuftering" bezig, die scheldt op elite, cultuur, kunst en mensen met verstand van zaken: PVV, GeenStijl, YouTube en jan-en-alleman bepalen de inhoud en de waarheid: "daar hebben we geen kenners meer voor nodig, want we weten zelf wel hoe het zit").
Dat gaat een tijdje goed, dat gaat een tijdje lekker. Totdat opeens blijkt dat men echte kennis van zaken begint te missen. De intelligentia (ik durf dat woord best te noemen) is uitgescholden, weggehoond en weggejaagd (geldt ook en vooral voor de conservatieve geloofsrichtingen in kerk en gemeente). Maar de kennis die zij bezaten is nu ook weg. En dat gaat zich een keer wreken. In de samenleving, maar ook in de kerk of de christelijke gemeente.
Er zijn nu eenmaal constructieve, systematische denkers en bouwers nodig. Ook een gelovige gemeenschap kan niet volstaan zonder structuur, cultuur en zorgvuldige bezinning, regels en afspraken.
Anders krijg je al gauw
the-one-charismatic-man syndroom: zolang de vonken er vanaf springen, blijft de kermis draaien, maar o wee, wanneer het vuurtje dooft. De charismaticus, de populist, de one-man-show komt aan z'n eind en iedereen loopt weg.
Dan blijken al die spectaculaire ondoordachte ideeën en praktijken niets anders geweest te zijn dan "brood en spelen". De massa gaat weer naar huis en wacht totdat ze achter een nieuwe enthousiasteling aan kunnen rennen.
Ze hebben niets om op terug te vallen, overgeleverd als ze zijn aan al die aangeprate angsten voor wetenschap, theologie en vakkennis. Ze kennen geen theologen meer, hebben geen verstand van ethiek, exegese, dogmatiek, belijdenis. ze geloven gewoon zoals ze zelf geloven. Maar ze geloven zonder bezinning en studie. Terwijl daar wel eens de sleutel zou kunnen liggen voor een stabiele en evenwichtige christelijke gemeenschap met dito geloofsoverdracht.
Kortom, nadenken hoort er bij. Heeft niets met arrogantie te maken, maar inderdaad met een talent dat ook gegeven is en gebruikt moet worden.
gravo