Janvanverweg schreef:de doop is een menselijke bevestiging dat we kinderen Gods zijn en vanuit zijn genade leven.
Als de doop niet meer is dan een menselijke bevestiging van wat we al hebben, dan is het een overbodige handeling die nergens voor nodig is.
Maar de doop is geen menselijke bevestiging van iemand die ervoor kiest om bij God te horen, de doop is een daad van de kerk (gemeente) en dus, naar Zijn bevel, van God Zelf, die aangeeft: "die persoon merk Ik aan als Mijn eigendom". Daar gaat het bij de doop om en nergens anders om. De dopeling is bij de doop passief en niet actief. Je
wordt dan ook gedoopt.
Janvanverweg schreef:ouders kunnen dat hun kinderen wel toewensen en aanbieden, maar de kinderen moeten toch uiteindelijk zelf ervoor kiezen om vanuit Gods genade te leven.
Het klopt dat een persoon zelf het geloof moet belijden als hij/zij daartoe in staat is, dat is het punt niet bij de doop. Dat wil niet zeggen dat iemand die het geloof niet kan belijden (wegens leeftijd, handicap enz) dus niet gedoopt mag worden. De doop is geen mondigendoop, maar doop van Gods eigendom en daarmee is het ruimer dan sommigen denken.
Janvanverweg schreef:gedoopte en ongedoopte kinderen van gelovige ouders hebben een voorsprong omdat ze opgroeien met het getuigenis van Gods aanwezigheid en liefde.
Waarom hebben ze die voorsprong eigenlijk? Is dat oneerlijk van God of zit daar ook een positieve bedoeling achter? Als het het laatste is (wat ik geloof), hoe moet je die bedoeling dan
theologisch duiden? De Bijbel spreekt in elk geval niet over voorsprong, maar heeft daar andere woorden voor. En zodra je die woorden opzoekt (geheiligd bijvoorbeeld) dan ben je bij het verbond.
Janvanverweg schreef:hoe kunnen ongelovigen deel zijn van het lichaam van Christus? (de kerk)
Het zichtbare lichaam (de gemeente)? Dat is dezelfde vraag als zeggen waarom er onkruid tussen het koren zit. Toch is de akker de zichtbare kerk. En daarmee hebben we van doen bij doop en avondmaal.
Janvanverweg schreef:dit is een theologische uitspraak die berust op een verbonds visie maar niet terug te vinden in de leer van jhet nieuwe testament. de gemeente in het NT bestomnd louter uit gelovigen.
Je bedoelt mondigen i.p.v. gelovigen, maar het zwijgen in de Bijbel over de zuigelingen in de nieuwtestamentische gemeente is geen reden om aan te nemen dat ze er dus niet bijhoorden, maar eerder dat er op dit punt geen verschil was met de oude bedeling en het dus niet nodig was om dit in de Bijbel op te nemen. Zo heeft de kerk dit in elk geval al 2000 jaar opgevat en als we er naast zitten dan had ik wel een duidelijk Bijbels verbod op de kinderdoop verwacht.
Janvanverweg schreef:de verbonds visie verwart een natuurlijk volk (israel) dat uit gelovigen en ongelovigen bestond/bestaat) met een geestelijk volk. voor het natuurlijke volk geld de natuurlijke geboorte als toegang tot dat volk; voor het geestelijke volk staat de wedergeboorte als eis tot toetreding.
Waaruit bestaat de gemeente waartoe jij behoort? Horen daar baby's bij? En durf je echt voor ieder persoon die je daartoe rekent de hand in het vuur te steken? Zo nee, dan geloof je in de gemeente als een "natuurlijk" volk (d.w.z. volgens je eigen definitie van natuurlijk). Zo ja, dan zit je op Gods rechterstoel.
Janvanverweg schreef:de wedergeboorte als eis is duidelijk en lapstukken als belijdenis afleggen
In jouw gemeente verwachten ze ook een belijdenis en geen wedergeboorte. Want je moet afgaan op iemands belijdenis en niet op het hart dat je niet kunt beoordelen. Dus doet je eigen gemeente ook aan "lapstukken". In de vroege kerk besefte men ook (in navolging van de Bijbel) dat je geen absolute zekerheid als wedergeboorte kunt eisen voor de bediening van de doop. In plaats daarvan gaat men af op de belijdenis van het geloof voor diegenen die dat af kunnen leggen en gaat men in het geval dat iemand dat niet kan af op basis van geloof in Gods verbondstrouw.
Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn rots en mijn Verlosser! (Ps. 19:15)