evangelies
Moet natuurlijk zijn: evangeliën.
Zoiets geeft natuurlijk geen hoge indruk van het niveau van de schrijver of vertaler.
1.000 jaar lang werd de kerk vreselijk vervolgd.
Dat lijkt me nogal sterk. Dat viel in Europa in de Middeleeuwen toch wel mee? Toen was Europa juist christelijk!
In Egypte was bij het ontstaan van de gemeente een groep mensen die iets weg hadden van de huidige Jehova-getuigen. Deze sekte heette de Alexandrijnen. De belangrijkste leider uit de sekte eind 2e, begin 3e eeuw, heette Origenes. Deze Alexandrijnen worden in de Bijbel genoemd als ze twisten met Stefanus, dus ruziënd met echte Christenen. Eénmaal worden ze genoemd in de Bijbel en meteen op een negatieve manier. Ze geloofden niet in de Godheid van Christus, de lichamelijke opstanding en in veel andere Christelijke zaken.
Dat klinkt mij wederom nogal kras in de oren!
Origenes was inderdaad een nogal vreemde theoloog, maar zou hij de lichamelijke opstanding van Christus geloochend hebben?! Johannes schrijft in zijn brief al tegen het docetisme. Origenes is later als ketter veroordeeld door de Oosters-Orthodoxe Kerk, maar ik meen me te herinneren dat dat wel een behoorlijke tijd geduurd heeft, een aantal eeuwen.
Wat de Alexandrijnen betreft...
Ik heb gehoord van twee belangrijke scholen, namelijk de Alexandrijnse en de Antiocheense school. De Alexandrijnse was erg van de allegorie, terwijl die van Antiochië van de letterlijke bijbeluitleg was.
De term sekte voor de Alexandrijnen vind ik ook vreemd. Dan lijkt het net alsof het gaat om een buitenkerkelijke groep, zoals bijvoorbeeld de Montanisten. Maar zo staat het mij niet bij.
Dat ze wellicht wat minder nauwkeurig met de Bijbeltekst omgingen in Alexandrië onder invloed van hun allegorische benaderingswijze is iets wat ik mij wel voor kan stellen. Origenes was trouwens ook een platonist, die platonisme en christelijk geloof wilde combineren. En in het platonisme staat de geestelijke wereld hoger aangeschreven dan de materiële, waardoor het dus niet meer draait om de letterlijke vorm van een tekst, maar om de gedachten achter die tekst. Daar schuilt echter dan weer het gevaar van subjectiviteit in, als je zo de vrije hand krijgt om de vermeende gedachte achter de tekst met andere woorden te beschrijven.
Dat lijkt mij zo een meer integere beschrijving, dan gelijk met de Jehova's Getuigen aan te komen zetten.
Licht die website niet een beetje verkeerd voor?
Dingen die hen niet bevielen veranderden ze.
Hen, moet zijn: hun.
(Sorry, ik kan het even niet laten.)