Marnix schreef:Grappig, ik blijf me verbazen dat mensen de natuur kunnen zien, de schepping, hoe de mens in elkaar zit, de complexiteit van alles, hoe het allemaal samenwerkt enzovoorts. Het is zo geniaal, gedetailleerd, mooi en bijzonder. Ik kan me echt niet voorstellen dat mensen serieus geloven dat er een heelal was (somehow) met niks en dat dat alles zich vanuit niets, zonder iemand met intelligentie erbij, heeft ontwikkeld tot wat het heelal, de aarde, de natuur enz nu is.
Grappig, ik heb het exact andersom. Ik kijk naar de natuur en het universum en kan maar niet begrijpen dat mensen niet zien dat evolutie en wat de wetenschap zegt over het universum gewoon klopt.
Vaak heb ik het idee dat mensen die de natuur zien zoals jij dat doet niet goed zijn geinformeerd over wat de wetenschap nu eigenlijk precies zegt over onze wereld. Zo perfect is die namelijk niet, evolutie is bijvoorbeeld geen "schoon" proces, het laat overal sporen en rotzooi achter (denk bij de mens aan je kleine teen, staartbeen, dom gecontrueerde slokdarm en ga zo maar door). Vogels die niet kunnen vliegen (pingiuns), zwemmende zoogdieren met restanten van het verleden op het land (walvissen), dieren die eigenlijk uitgestorven zouden moeten zijn (Panda's). Verdeling van soorten (Madagaskar, Australie, etc) precies zoals de evolutietheorie dat voorspelt en etc, etc, etc.
En dan het universum, dat is zo onmetelijk groot dat het in mijn ogen niet meer dan logisch is dat er plekken zijn waar omstandigheden net goed zijn en waar bouwstoffen net in bepaalde hoeveelheden aanwezig zijn om bij toeval leven te vormen.
Het voor ons zichtbare universum heeft een doorsnede van 44 miljard lichtjaar. Dat is afstand die door 99% van de bevolking simpelweg niet is te bevatten. Het totale universum is waarschijnlijk nog een stuk groter. En binnen dat zichtbare universum bevinden zich meer sterren dan alle zandkorrels op alle stranden van de Aarde bij elkaar opgeteld, en om die sterren draaien nog veel meer planeten dan dat er sterren zijn. En in dat onvoorstelbaar grote geheel nemen wij wat betreft alle aspecten een middelmatige rol in. Een zeer middelmatige ster, onze Zon, waar om een middelmatig zonnestelsel draait, wat zich bevind in een achterbuurt van de Melkweg, op zich zelf al een zeer middelmatig sterrenstelsel op een middelmatig plek in een zee van miljoenen andere sterrenstelsels die op hun buurt weer honderden miljoenen sterren bevatten.
Als wij als volk van God zo speciaal zijn, waarom zien we dat niet terug in onze plek in het heelal?
En als de schepping door God is gemaakt, waarom is deze dan niet perfect? En kom niet aan met de zondvloed, want daar ontgaat mij totaal de logica van, en bovendien is daar op geologisch, archeologisch, geschiedkundig, paleontologisch en biologisch vlak geen enkel bewijs voor te vinden. Integendeel, alle wetenschapsgebieden die iets kunnen zeggen over een zondvloed laten zien dat deze er nooit is geweest.