elbert schreef:Dat sluit elkaar natuurlijk helemaal niet uit. De meeste apostolische brieven zijn vooral gericht aan specifieke gemeenten (gemeente van Rome, gemeente van Korinthe enz.) en tezamen vormen ze de ene christelijke kerk. Ik ben nogal sceptisch over de gedachte dat je op geloofsgebied een enorme individualist kunt zijn en tegelijkertijd claimt dat je tot die ene christelijke gemeente behoort. Dat komt als het goed is tot uitdrukking in je lokale gemeente.
Mee eens. Als je je niet over slechte gewoontes van gemeenteleden heen kunt zetten, hoe kun je dan Gods genade zien over je eigen zondigheid en tekortkomingen (werkingen van het vlees)?
Lijkt enigzins op de onderdaan die zijn schuld kwijtgescholden kreeg, maar zijn eigen schuldenaren aan hun schuld hield.
Ik zie overigens genoeg verbeterpunten in mijn kerk, en heel goede punten in heel andere kerken, maar ik zie mijzelf niet zomaar overstappen omdat die andere gemeente beter is. Juist doordat ik verbeterpunten zie, kan ik proberen mijn geloofsgemeenschap verder te helpen. Andersgezegd, mijn gaven in dienst stellen om de gemeente op te bouwen, ipv ze te onthouden. Mijn ervaring leert me bovendien dat verbeteringen vooral tot stand komen als ze van binnenuit de gemeente komen. Van iemand die op afstand zonder zich in te leven alleen maar kritiek levert en met modder gooit, neemt nauwelijks iemand iets aan in de praktijk. Misschien ook wel logisch, omdat zo'n persoon vaak praat vanuit negatieve gevoelens, en niet eerst liefde en betrokkenheid toont. Paulus sprak (en vermaande)gemeentes toe die hem aan het hart gingen, waar hij zich verbonden mee voelde, waar hij speciale relaties had met leden. Zijn vermaningen en richtlijnen kwamen niet vanachter kasteelmuren van een afgezonderde gemeente.