Homofilie deel 5

[Tante Pollewop]

Het hele punt van de film is nou juist dat die moeder niet meer zo hard en veroordelend was toen haar zoon er niet meer was.

Overigens begrijp ik de halleluja-stemming in christelijke homokringen over deze film niet zo goed, maar dat zal vast aan mij liggen.

[JeeWee]

Ik heb er bijv. moeite mee als ik een actrice Gods Naam hoor uitspreken en in Zijn Naam dingen beweert.

Dat geldt dan voor alle films en documentaires, maar ook voor boeken. Dit is een waargebeurd verhaal dat zo getrouwmogelijk is weergegeven

De jongen zou mijn zoon kunnen zijn, dan komt het dichtbij. Dan zie ik die moeder, de verdrietige beslissing van die jongen...ik vind het zo verschrikkelijk heftig!

Begrepen maar veel meer moeders (en vaders) dat, dat het dus iedereen kan overkomen. En dat de wet doodslaat

Niet dat ik een dergelijke film zou ontwijken vanwege (valse) emoties,

Niks (valse) emoties. Het is waargebeurd en het gebeurt nog steeds vaak!

En er wordt nu gesuggereerd dat als een moeder ontkent een gay zoon te hebben, dat zo'n jongen nog maar één uitweg weet. En die ook neemt! Zo laad je een grote schuld op een moeder, die meent op grond van de Bijbel, dit te kunnen zeggen.

Dat is ook de bedoeling. Ouders an anderen kunnen hun kinderen de dood in drijven. En natuurlijk is de jongen in de eerste plaats zelf verantwoordelijk. Maar door hard en wettisch te reageren, zoals hier gebeurt, kun je wachten op zo'n uitkomst.

Maar ik zou de gehele film moeten zien om er echt een oordeel over te geven, maar ik heb er geen behoefte aan. "Ik heb er geen behoefte aan".

Dit raakt me echt. Je zegt dus gewoon dat je het uit de weg gaat, zoals zovelen. En toch heb je al een mening. Best jammer...

Maar wie en wat is nu fout en goed?

In tegenstelling tot veel preken van ons, wordt de conclusie aan de kijker overgelaten: neem en kijk...

[schelpje3]

Niks (valse) emoties. Het is waargebeurd en het gebeurt nog steeds vaak!

Schelpje antwoordt: hoho, niet zo fel joh. Ik bedoelde (valse) emoties van mijn kant.

Dat is ook de bedoeling. Ouders an anderen kunnen hun kinderen de dood in drijven. En natuurlijk is de jongen in de eerste plaats zelf verantwoordelijk. Maar door hard en wettisch te reageren, zoals hier gebeurt, kun je wachten op zo'n uitkomst.

Schelpje antwoordt: Ouders reageren soms ook wettisch en hard op allerlei andere dingen van hun kinderen. Homofilie hoeft niet het einde van de wereld te zijn. Het is EEN verhaal JeeWee, er zijn ook veel andere verhalen. En sorry, maar ik houd niet zo van dat Amerikaanse, vaak opgeklopte. Ik geloof je als je zegt dat het echt waar is, ik ken ook die verhalen van tamelijk dichtbij.


Dit raakt me echt. Je zegt dus gewoon dat je het uit de weg gaat, zoals zovelen. En toch heb je al een mening. Best jammer...

Schelpje antwoordt: ik ga het niet uit de weg, maar ik MOET die film toch niet gaan kijken? Dat zou ik wel doen als ik zo'n kille wettische moeder zou zijn.

In tegenstelling tot veel preken van ons, wordt de conclusie aan de kijker overgelaten: neem en kijk...

[JeeWee]

Homofilie hoeft niet het einde van de wereld te zijn.

Da's nou de hele clou van deze film: dat is het dus wél voor deze jongen. Letterlijk. En voor heel veel andere jonge homo's.

Volgens het SCP geeft maar liefst de helft van de homojongeren aan wel eens zelfmoord te hebben overwogen. Ter vergelijking: dat is tot vijf keer zoveel als bij heterojongeren. Het percentage gelovige homoseksuele, lesbische en biseksuele jongeren dat wel eens aan zelfmoord heeft gedacht, ligt volgens dat zelfde rapport veel hoger dan bij niet-gelovige holebi-jongeren.

[Kvinna]

Ik vond de trailer indrukwekkend, maar hij gaf wel al veel weg van het verhaal.
Zouden de mensen voor wie zo'n film bedoeld is, 'm wel gaan kijken? Ik bedoel dan mensen die de homo als persoon afwijzen, dat hij niet mag zijn wie hij is.

[schelpje3]

Da's nou de hele clou van deze film: dat is het dus wél voor deze jongen. Letterlijk. En voor heel veel andere jonge homo's.

Volgens het SCP geeft maar liefst de helft van de homojongeren aan wel eens zelfmoord te hebben overwogen. Ter vergelijking: dat is tot vijf keer zoveel als bij heterojongeren. Het percentage gelovige homoseksuele, lesbische en biseksuele jongeren dat wel eens aan zelfmoord heeft gedacht, ligt volgens dat zelfde rapport veel hoger dan bij niet-gelovige holebi-jongeren.

Jongeren dealen met heel veel problemen. Maar is dat het einde van de wereld?
Vroeger heette het niet voor niets de: sturm und drangperiode.

Jij komt nu voor die groep op, maar dat is toch niet de enige groep met problemen?
Wat moeten jongeren dan beginnen met een ernstige beperkende handicap bijvoorbeeld, gaan we de homo's nu in het allerzieligste hoekje zetten?
Wat moeten jongeren dan met een beperkte levensverwachting, ga jij er dan maar van uit dat zij wel zielig gevonden worden voor medeleven? Forget it!!!

[Kvinna]

@Schelpje: ik denk dat je onderschat wat het met je doet als je niet mag zijn wie je van binnen bent. En dan is zoiets als homosexualiteit heel diep geworteld in de identiteit, niet zoiets als blauwe ogen of linkshandig. Het is echt wie je bent. Als je dat niet mag zijn, is dat zeker een reden voor diepe problemen en/of depressie.
De vergelijking met een ernstige ziekte gaat m.i. echt mank. Het gaat niet om zielig gevonden worden, maar om erkenning van je wezen, van je persoon.

[JeeWee]

@Schelpje...
Je doet echt je best om het te begrijpen en dat waardeer ik oprecht.
Maar wat sla je nu de plank mis.
Homo's zijn absoluut niet zielig. Ze zijn niet ziek. Ze hoeven geen medelijden.
Ze willen gewoon gezien worden als volwaardige mensen.
Zoals God hen in Christus wil zien.
En zelfs dat laatste wordt hen door veel kerkdiensten ontzegd op grond van hun interpretatie van de Bijbel.

Homo's hebben een andere, levensbepalende geaardheid.
Ze staan in een wereld waarin ze vaak niet kunnen en mogen zijn wie ze zijn. Ze kunnen er vaak zelfs niet over praten en leven een leven in de kast. Hun eigen kast.

Het probleem ligt dan ook in eerste instantie niet zozeer bij de homo zelf, maar vooral bij de omgeving die er niet mee om weet te gaan. Om op zichzelf wel begrijpelijk, maar het zorgt er voor dat homo's, en zekere christenhomo's er alleen voor staan.
Nou is dat nooit leuk, maar voor jongeren kan dat dramatisch zijn.
En dat vertelt het verhaal in deze film.

[schelpje3]

@Schelpje...
Je doet echt je best om het te begrijpen en dat waardeer ik oprecht.
Maar wat sla je nu de plank mis.
Homo's zijn absoluut niet zielig. Ze zijn niet ziek. Ze hoeven geen medelijden.
Ze willen gewoon gezien worden als volwaardige mensen.
Zoals God hen in Christus wil zien.
En zelfs dat laatste wordt hen door veel kerkdiensten ontzegd op grond van hun interpretatie van de Bijbel.

Homo's hebben een andere, levensbepalende geaardheid.
Ze staan in een wereld waarin ze vaak niet kunnen en mogen zijn wie ze zijn. Ze kunnen er vaak zelfs niet over praten en leven een leven in de kast. Hun eigen kast.

Het probleem ligt dan ook in eerste instantie niet zozeer bij de homo zelf, maar vooral bij de omgeving die er niet mee om weet te gaan. Om op zichzelf wel begrijpelijk, maar het zorgt er voor dat homo's, en zekere christenhomo's er alleen voor staan.
Nou is dat nooit leuk, maar voor jongeren kan dat dramatisch zijn.
En dat vertelt het verhaal in deze film.

Ik vind ze ook niet zielig, maar ze zetten zichzelf wel apart. Vanwege radioprogramma's en bladen bijv.
Maar we moeten niet vergeten dat er een spanningsveld is.
Mensen die vanuit de Bijbel willen leven, kunnen er grote moeite mee hebben, maar de kwestie is: hoe gaan ze ermee om?
Maar dat geldt niet alleen voor homo's, ouders die star reageren, zullen op alles raar reageren, dus ook als hun kind op verkeerde schoenen loopt, een fout kapsel hebben, of naar een andere kerk gaan.
Veel ouders willen nl hun kind kneden naar hun goeddunken, maar ze vergeten dat hun kind een eigen persoonlijkheid is. En dat kan ook een homofiele geaardheid zijn.
Ik heb heel veel begrip, maar ik weiger toch mee te gaan in het verhaal: kijk ons eens, we hebben zulke grote problemen dat er een film over gemaakt moet worden.
Kijk hier maar, het werkt averechts!!
Waarom zo weinig reacties van al die ruimdenkende christenen??
Ik hoor daar niet bij hoor.
Maar ik ben bewogen met mijn medemens en ik "heb koren te velde", zoals dat heet. Misschien sta ik morgen ook met dit vraagstuk, what should I do?
Wat er ook gebeurt, ik hou van mijn kinderen!

[JeeWee]

Ik vind ze ook niet zielig, maar ze zetten zichzelf wel apart.

Ik vind dat een cruciale misvatting: De homo's waar wij net over hebben zetten zichzelf niet apart. Ze zijn anders en dreigen hun doel te missen: het vinden van een relatie en het krijgen van kinderen. Dit constateren
jonge jongens en meiden bij zichzelf en merken dan dat ze er niet bij horen. Ze horen er bij zolang ze zich in niets onderscheiden van de anderen...

En jij roept iets over "Vanwege radioprogramma's en bladen bijv." Kun je voorstellen dat er een feest van herkenning door die gastjes van 14, 14, 16 gaat: "Hé het gaat over mij, Ik ben dus niet de enige. Dat dacht ik in de kerk wel..."

Mensen die vanuit de Bijbel willen leven, kunnen er grote moeite mee hebben, maar de kwestie is: hoe gaan ze ermee om?

Ja, en daar heb ik begrijp voor. Maar ga nou éérst eens letterlijk naast die gastjes zitten. Wie je ook bent, wat je ook bent: je hoort er bij. Maar veel hetero's en ook de moeder uit deze film gaat gelijk met de wet meppen. Homoseksualiteit is niet iets wat je doet, maar wat je bent!

Maar dat geldt niet alleen voor homo's, ouders die star reageren, zullen op alles raar reageren, dus ook als hun kind op verkeerde schoenen loopt, een fout kapsel hebben, of naar een andere kerk gaan. [/quote]Maar Schelpje toch: die verkeerde schoenen, dat foute kapsel, die andere kerk: dat is een keuze! Je kunt die schoenen uitdoen. Je geaardheid niet.

Ik heb heel veel begrip, maar ik weiger toch mee te gaan in het verhaal: kijk ons eens, we hebben zulke grote problemen dat er een film over gemaakt moet worden.

Wás dit maar de enige homo die zelfmoord heeft gepleegd om zijn geaardheid en vooral omdat zijn omgeving die niet accepteerde. Ik heb het zelf in mijn directe omgeving nu twee keer meegemaakt e het komt heel veel voor! We maken films 'Komt een vrouw bij de dokter' en 'de Flintstones'. Is het dan niet veel harder nodig dat dit waargebeurde verhaal een groot podium krijgt?

Wat er ook gebeurt, ik hou van mijn kinderen!

Hou dat altijd vast! Zeg ook altijd als je het niet met hun handelswijze eens bent, maar HOU van ze. Onvoorwaardelijk. De moeder uit de film deed dat te laat

[schelpje3]

JeeWee: ik heb inmiddels (bijna) volwassen kinderen, dacht je dat zij alle dingen doen zoals ik dat graag zie? Welnee.
Zelfmoord druist altijd in tegen Gods geboden. Iemand die zelf aan een einde aan zijn leven maakt, gaat in feite op de plaats van God zitten. Want Hij bepaalt immers ons einde en begin.
Daarmee zeg ik niet dat iedereen verloren gaat die de hand aan zichzelf slaat. Bepaalde geestesziekten kunnen ervoor zorgen dat iemand het niet goed meer ziet en kan relativeren.
Een demente bejaarde stel je ook niet meer aansprakelijk voor de dingen die hij doet.
Als een jongere merkt dat zijn geaardheid anders is, zal hij dit vroeg of laat moeten vertellen tegen zijn ouders. Maar soms weten die dat allang, vermoedden iets, of de omgeving zag het al.
Als ouders dan niet reageren zoals wenselijk, in dit geval reageert moeder heel kil, kun je 2 dingen doen. Het accepteren van je ouders en je eigen weg gaan zoeken, of op die deur blijven bonken.
Maar zo'n moeder zal ook zo reageren als het over andere kwesties gaat.
Want zo is zij!
Ze deed me een beetje aan mijn oudste zuster denken, die ook altijd heel spastisch en afwerend reageerde.
Ik denk dat zo'n moeder meer bang is voor de buitenwereld, wat zullen de mensen wel niet gaan zeggen, zo'n keurig gezin en dan zo'n zoon. Blij dat het mijn zoon niet is. En zij gaan tevreden aan de koffie.

Maar toch blijf ik de verantwoordelijkheid bij de zoon leggen en niet bij de moeder. Het is heel erg en verdrietig als je niet door je ouders TEN VOLLE geaccepteerd wordt, dat ze niet van je houden zoals je bent.
Ik mis vaak die tussenweg, het is of het kind wordt geaccepteerd, of afgewezen, indien hij niet verandert. Gelukkig zijn er ook ouders die wel verdriet erover hebben, en dat mag!!, maar toch van hun kind blijven houden. Als jij niet die moeder hebt, mag je jezelf dan van het leven beroven?
Wat doen we dan met het begrip: kruisdragen?
Je kunt dus het kruis van de homofiele geaardheid moeten dragen, de doorn in het vlees!

JeeWee, bij jou bespeur ik toch een oproep tot medelijden, voor die jongeren die maar één uitweg zien. Maar die uitweg zoeken ze wel zelf. Ik neem aan dat verreweg de meesten normale denkende jonge mensen zijn, opgegroeid bij de Bijbel en ze weten dan toch ook wat hierna, na dit leven, komt?
Zijn al die mensen dan zo totaal in de war en uitzichtsloos depressief?
Ik ken nogal wat jonge mensen die te kampen met tegenspoeden, zoals een ernstige ongeneeslijke ziekte, handicaps, en hoe zij hiermee om gaan. Ze kunnen soms ook geen partner vinden, want de maatschappij ziet liever sterke, mooie jonge mensen. Niet eentje die een lelijk vervormd gezicht heeft, of helemaal vergroeid in een rolstoel zit en niet ouder kan worden dan 26 jaar.

Homofilie hoeft niet het probleem te zijn, wat jij er nu van maakt. Zolang ze zichzelf nog zo apart zetten, door aparte radioprogramma's, clubjes, uitgaansgelegenheden, parades, zullen ze apart blijven.
Ik kan me niet zo voorstellen dat er dan een feest van herkenning door die gastjes heen gaat. Wel zou ik me dat in de jaren 50 kunnen voorstellen, maar anno 2013? Zelfs in boerenkinkeradeel weet men er inmiddels van. (boer zoekt man)

[hubert]

Schelpje:

Homofilie hoeft niet het probleem te zijn, wat jij er nu van maakt. Zolang ze zichzelf nog zo apart zetten, door aparte radioprogramma's, clubjes, uitgaansgelegenheden, parades, zullen ze apart blijven.
Ik kan me niet zo voorstellen dat er dan een feest van herkenning door die gastjes heen gaat. Wel zou ik me dat in de jaren 50 kunnen voorstellen, maar anno 2013? Zelfs in boerenkinkeradeel weet men er inmiddels van. (boer zoekt man)

Toch heb ik het idee dat je het ten diepste niet begrijpt, al kom je in de buurt. Jeewee heeft gelijk als hij stelt dat het geen keuze is. Je kiest er niet voor om homoseksueel te zijn. Je kunt er niets aan veranderen. Daarom gaan de voorbeelden die je noemt mank. Andere keuzes kun je namelijk wel veranderen.
Het enige wat kan en moet veranderen is de christelijke mens die het leven van een homo onmogelijk maakt door hem niet voor 100% te accepteren. Dan pas kan een homo zich waarlijk vrij voelen. Tolerantie is niet voldoende. Gewoon achter je kind gaan staan en steunen. Hoe weet ik dat?
Ik heb bv een zuster waarvan 2 van de 4 kinderen gay zijn. Zij redeneert ongeveer zo als jij en de kinderen zijn diep ongelukkig. De jongen wil het nu toch maar met een meisje gaan proberen, terwijl het homoseksuele eraf spat en het meisje is nu een flink eind weg in Nijmegen gaan wonen. Als ik dan vraag waarom daar, heeft zij misschien daar een vriendin, dan krijg ik allerlei ontwijkende antwoorden, terwijl ik weet dat het zo is. Van dat soort gekonkel wordt ik niet blij en het wordt hoog tijd dat daar iets aan verandert.
En over dat apart stellen. Dat werk je vanzelf in de hand door hen apart te behandelen. Dan trekken de meesten naar Amsterdam en zijn verder van god los. Ik ken er plenty! Want ik deed veel aan voorlichting.
De refochristen zou ook eens uit de kast moeten komen, maar dan moet er wel een godswonder gebeuren.

[schelpje3]

Toch heb ik het idee dat je het ten diepste niet begrijpt, al kom je in de buurt. Jeewee heeft gelijk als hij stelt dat het geen keuze is. Je kiest er niet voor om homoseksueel te zijn. Je kunt er niets aan veranderen. Daarom gaan de voorbeelden die je noemt mank. Andere keuzes kun je namelijk wel veranderen.
Het enige wat kan en moet veranderen is de christelijke mens die het leven van een homo onmogelijk maakt door hem niet voor 100% te accepteren. Dan pas kan een homo zich waarlijk vrij voelen. Tolerantie is niet voldoende. Gewoon achter je kind gaan staan en steunen. Hoe weet ik dat?
Ik heb bv een zuster waarvan 2 van de 4 kinderen gay zijn. Zij redeneert ongeveer zo als jij en de kinderen zijn diep ongelukkig. De jongen wil het nu toch maar met een meisje gaan proberen, terwijl het homoseksuele eraf spat en het meisje is nu een flink eind weg in Nijmegen gaan wonen. Als ik dan vraag waarom daar, heeft zij misschien daar een vriendin, dan krijg ik allerlei ontwijkende antwoorden, terwijl ik weet dat het zo is. Van dat soort gekonkel wordt ik niet blij en het wordt hoog tijd dat daar iets aan verandert.
En over dat apart stellen. Dat werk je vanzelf in de hand door hen apart te behandelen. Dan trekken de meesten naar Amsterdam en zijn verder van god los. Ik ken er plenty! Want ik deed veel aan voorlichting.
De refochristen zou ook eens uit de kast moeten komen, maar dan moet er wel een godswonder gebeuren.

Zeg ik dat er een keuze is?
Zeg ik dat iemand zichzelf kan veranderen?
NEE!
Maar je moet in het oog blijven houden dat er een spanningsveld is wat betreft de homofilie. Jij wilt het wegpoetsen, alsof het "normaal" is, geheel en al Bijbels is en dus: niet zeuren.
Maar zo is het niet!

En ik vind het een misplaatste opmerking van je, dat er een Godswonder zou moeten gebeuren. Het is eigenlijk gewoon vloeken.
Homofilie is niet zoals God het geschapen heeft, dus stop met je kruistochtactie.
Ik probeer te verwoorden dat ik als moeder ten allen tijde van mijn kind zal blijven houden, hoe dan ook. Maar dat neemt niet weg dat ik homofilie niet goedkeur, in die zin, dat het net zo goed mag als een huwelijk.

En ook wil ik af van het zielige, dat iemand dan maar één uitweg nog kan dan. Dat is nl. niet zo!
Zo leg je de schuld bij alle mensen, die hier zeer grote moeite hebben.
Ik heb dat ten diepste ook, alleen zal ik (vanwege mijn karakter denk ik) hier anders op reageren.
In bewogenheid, liefde, omdat ik iemand herken die een zwaarder kruis moet dragen dan een ander.
Maar dat kan op veler gebied zijn en niet alleen wat betreft de geaardheid.

En ik weet echt wel het verschil tussen die verschrikkelijke nichten op de bootjes en de normale homofiele medemens. Met de nadruk op NORMAAL.
Maar we moeten hier niet op gaan roepen tot een massaal uit de kast komen.
Iets moet ook kunnen rijpen.

[schelpje3]

Ook zoiets, lees ik net op CIP.nl:
Den Haag krijgt een speciale kerk voor homo's, lesbiennes, bi-seksuelen, transgenders en hun vrienden en familie. De Internationale Roze Kerk is van plan om elke tweede zondag van de maand een dienst te houden in het gebouw van COC Haaglanden aan de Scheveningseveer. De diensten worden verzorgd door de Amerikaanse dominee Barbara Rogoski (foto), die al meer dan twintig jaar in Nederland woont. Op 8 september wordt de Openingsceremonie van de Roze Kerk gehouden. Een maand later starten de reguliere maandelijkse kerkdiensten.
******************

Ik word hier helemaal niet goed van.

[JeeWee]

JeeWee: ik heb inmiddels (bijna) volwassen kinderen, dacht je dat zij alle dingen doen zoals ik dat graag zie? Welnee.

Hier ligt een wezenlijk verschil: jij hebt het over dingen DOEN.
Bij een homoseksuele geaardheid gaat het om een ZIJN, je wezen, je identiteit.
DOEN kun je laten. ZIJN kun je niet van je afschudden

Ik denk dat zo'n moeder meer bang is voor de buitenwereld, wat zullen de mensen wel niet gaan zeggen, zo'n keurig gezin en dan zo'n zoon. Blij dat het mijn zoon niet is. En zij gaan tevreden aan de koffie.

Precies. Dus waar ligt het probleem? Bij de omgeving of bij de homo? Erger: het probleem van de omgeving komt ook nog eens op het bordje van de homo.

Maar toch blijf ik de verantwoordelijkheid bij de zoon leggen en niet bij de moeder.

Je legt de verantwoordelijkheid van iemands geaardheid bij de homo zelf? Ook als ouders en omgeving het probleem daarmee creëren door iemand af te wijzen? Bizar.

Je kunt dus het kruis van de homofiele geaardheid moeten dragen, de doorn in het vlees!

Niemand nagelt zichzelf aan het kruis. Dat doen anderen.

JeeWee, bij jou bespeur ik toch een oproep tot medelijden, voor die jongeren die maar één uitweg zien.

Speur dan maar niet meer. Want je legt dingen in mijn uitleg die er niet zijn. Niemand zit te wachten op medelijden. Een beetje meeleven en begrip is al prettig, maar zeker geen resoluut afwijzen.

Homofilie hoeft niet het probleem te zijn, wat jij er nu van maakt.

IK maak van homoseksualiteit geen probleem. Dat doet de omgeving.

Zolang ze zichzelf nog zo apart zetten, door aparte radioprogramma's, clubjes, uitgaansgelegenheden, parades, zullen ze apart blijven.

Zoveel onbegrip: als je op veel plaatsen met de nek wordt aangekeken en niet wordt geaccepteerd om wie je bent, dan zoek je mensen en gelegenheden op waar dat wel zo is.
En als er één bevolkingsgroep dát zou moeten begrijpen, dan zijn dat de refo's. Die hebben echt alles apart: krant, omroep, partij, allerlei clubjes, wegwijsbeursje en niet te vergeten een FORUM!
[/quote]