Laatst in een gesprek over de eerste woorden uit genesis 1, dachten we na over het licht dat daar genoemd wordt. Dus de tekst eerst:
1 In het begin schiep God de hemel en de aarde.
2 De aarde nu was woest en leeg, en duisternis lag over de watervloed; en de Geest van God zweefde boven het water.
3 En God zei: Laat er licht zijn! En er was licht.
4 En God zag het licht dat het goed was; en God maakte scheiding tussen het licht en de duisternis.
5 En God noemde het licht dag en de duisternis noemde Hij nacht. Toen was het avond geweest en het was morgen geweest: de eerste dag.
Dit licht komt niet van de hemellichamen (zon maan en sterren komen later). Is hier een tegenspraak, of wat voor licht is dit? Wij dachten misschien aan het Licht, aan Christus. De duisternis is dan niet het kwaad overigens, maar de leegte, zoals de aarde leeg was, dus de afwezigheid van het Licht. Het kwaad manifesteert zich in het duister, maar alleen omdat het het licht niet kan verdragen. Wij mensen hebben een verduisterd verstand, maar dat wil niet zeggen dat we bezeten zijn.
Vond het wel een interessante gedachte, maar vers 5 maakt het misschien weer vreemd.
Hoe zien jullie dit? Of moeten we er maar gewoon niet teveel over nadenken (is het makkelijkste)