Ds. van Voorden over doop en uitverkiezing

[gml]

Over de besnijdenis, de doop en het geloof formuleer ik als volgt:

De instelling van de besnijdenis vinden we in Genesis 17. In Genesis 17:9 staat: Voorts zeide God tot Abraham: En wat u aangaat, gij zult mijn verbond houden, gij en uw nageslacht, in hun geslachten. (NBG'51) Tegenover het goddelijke Ik, waarmee Genesis 17 begint, staat in vers 9: "gij zult Mijn verbond houden." Dat wil zeggen dat Gods verbond gehoorzaamheid vraagt van Abraham en zijn nageslacht. Als teken van het verbond gaf God aan Abraham het bevel om alles wat mannelijk is te besnijden. Dat wil zeggen dat de bediening van Gods verbond met Abraham en zijn nageslacht ruim was. Alle mannelijke personen die bij Abraham hoorden waren in het verbond begrepen, dus ook het dienstpersoneel en de slaven. Stefanus spreekt over "het verbond der besnijdenis" (zie Handelingen 7:8). Dat geeft aan hoezeer Gods verbond met Abraham en de besnijdenis aan elkaar verbonden zijn. Voortaan moest elk jongetje uit het geslacht van Abraham op de achtste dag na de geboorte besneden worden. Abraham moest de voorhuid van het mannelijk geslachtsorgaan wegsnijden. Via dit orgaan vindt de voortplanting plaats, waardoor ook de zonde voortgeplant wordt.

Het is uiteraard zo dat de besnijdenis niet het verbond zelf is, net zoals de doop niet zelf de afwassing van de zonden is. Toch is de besnijdenis niet leeg, maar een teken van echtheid. Het onderhouden van de besnijdenis wordt dan ook "het houden van het verbond" genoemd. Dat is precies zoals het geval is bij de Heilige Doop: die heet naar de aard en de eigenschap van de sacramenten ook de afwassing van de zonden en het bad van de vernieuwing des Heiligen Geestes. Dat gebeurt om de waarheid en de betrouwbaarheid van de doop te benadrukken. De besnijdenis predikt de noodzaak en de belofte van verandering. Deze prediking van de besnijdenis is overigens dezelfde als die van de doop. Het uitwendige teken is weliswaar door de bloedstorting van Christus gewijzigd in een onbloedig teken (water), maar de inhoud van het verbond is hetzelfde gebleven. Inhoudelijk zeggen besnijdenis en doop dus precies hetzelfde, zodat met recht gezegd mag worden dat de doop in de plaats van de besnijdenis gekomen is.

In het Oude Testament gold de besnijdenis als teken en zegel van het verbond met God. De instelling van de besnijdenis vinden we dus in Genesis 17. In dit hoofdstuk staat dat de besnijdenis het teken is van Gods verbond met Abraham en zijn nageslacht, zijn lichamelijk nageslacht. Het lichamelijk nageslacht oftewel het natuurlijk zaad van Abraham is het volk Israël. Elk Israëlitisch jongetje moest op de achtste dag na zijn geboorte worden besneden. In het Nieuwe Testament heeft God Zijn verbond met de kerk. Het teken van het Nieuwe Verbond is niet meer de besnijdenis, maar de Heilige Doop. Daarom moeten de kinderen van christelijke ouders gedoopt worden. Door de doop worden de kinderen de Christelijke Kerk ingelijfd en onderscheiden van de kinderen van ongelovige ouders. De kinderen van christelijke ouders moeten immers opgenomen worden in Gods verbond met de Christelijke Kerk. De Heidelberger Catechismus concludeert dit onder andere op grond van Kolossenzen 2:11-13, 11 In Hem zijt gij ook met een besnijdenis, die geen werk van mensenhanden is, besneden door het afleggen van het lichaam des vlezes, in de besnijdenis van Christus, 12 daar gij met Hem begraven zijt in de doop. In Hem zijt gij ook mede opgewekt door het geloof aan de werking Gods, die Hem uit de doden heeft opgewekt. 13 Ook u heeft Hij, hoewel gij dood waart door uw overtredingen en onbesnedenheid naar het vlees, levend gemaakt met Hem, toen Hij ons al onze overtredingen kwijtschold. (NBG'51)

In de eerste plaats valt op dat Paulus schrijft over "een besnijdenis, die geen werk van mensenhanden is". Het gaat in deze tekst dus niet om de besnijdenis, die in Genesis 17 door God werd ingesteld. Daarna lezen we: "door het afleggen van het lichaam des vlezes, in de besnijdenis van Christus." Hier vinden we de verklaring van de besnijdenis. Het gaat om "het afleggen van het lichaam van de zonden". Hiermee wordt bedoeld dat het zondige vlees geoordeeld is. De gelovige is ontdaan van hetgeen hem vroeger kenmerkte: het vlees. Het is afgelegd, het vlees kan in de gelovige geen rol meer spelen. Dat is gebeurd door de besnijdenis van Christus. Dat heeft natuurlijk geen betrekking op hetgeen letterlijk op de achtste dag met Hem gebeurde. Toen werd Christus immers letterlijk besneden. Het heeft betrekking op Christus, Die door middel van Zijn Geest ons hart besnijdt, dat wil zeggen: Christus verlost ons van de schuld en de heerschappij van de zonde en Hij reinigt ons hart. Hier wordt duidelijk dat de besnijdenis niet alleen een letterlijke, maar ook een geestelijke betekenis heeft (zie ook Romeinen 2:28-29, 28 Want niet híj is een Jood, die het uiterlijk is, en niet dát is besnijdenis, wat uiterlijk, aan het vlees, geschiedt, 29 maar híj is een Jood, die het in het verborgen is, en de (ware) besnijdenis is die van het hart, naar de Geest, niet naar de letter. Dan komt zijn lof niet van mensen, maar van God. (NBG'51))

In Kolossenzen 2:12 lezen we: "met Hem [dat is: Christus] begraven in de doop." Na het oordeel van de dood over het vlees, volgt de begrafenis in de doop. In de doop wordt ons verzegeld dat onze oude mens gedood is door de dood van Christus en vervolgens begraven is. Door Christus’ lijden en sterven heeft de oude mens zijn heersende kracht verloren. De oude mens is als het ware een dood en begraven lichaam. Vervolgens gaat de tekst verder: "In Hem zijt gij ook mede opgewekt door het geloof aan de werking Gods, die Hem uit de doden heeft opgewekt." Door de kracht van de opstanding van Christus zijn wij opgewekt tot een nieuw leven en door de doop wordt dit nieuwe leven ook verzegeld. Paulus wil hiermee zeggen dat de doop hetzelfde betekent als de besnijdenis. Daarom is de besnijdenis in het Nieuwe Testament niet meer nodig. Paulus zegt dat wij met Christus opgewekt zijn "door het geloof aan de werking Gods". Immers, degene die gelooft en gedoopt wordt, zal zalig worden. Het geloof neemt hetgeen in de doop verzegeld wordt, aan, namelijk dat Christus ons reinigt in Zijn bloed van al onze zonden. Door het geloof worden onze misdaden uit de kracht van Christus’ verdienste vergeven, en wordt het lichaam van de zonde, de oude mens, in ons ook gedood. De doop is hiervan het teken en zegel in het Nieuwe Testament, zoals de besnijdenis dat was in het Oude Testament.

[mealybug]

Over de besnijdenis, de doop en het geloof formuleer ik als volgt:

De instelling van de besnijdenis vinden we in Genesis 17. In Genesis 17:9 staat: Voorts zeide God tot Abraham: En wat u aangaat, gij zult mijn verbond houden, gij en uw nageslacht, in hun geslachten. (NBG'51) Tegenover het goddelijke Ik, waarmee Genesis 17 begint, staat in vers 9: “gij zult Mijn verbond houden.” Dat wil zeggen dat Gods verbond gehoorzaamheid vraagt van Abraham en zijn nageslacht. Als teken van het verbond gaf God aan Abraham het bevel om alles wat mannelijk is te besnijden. Dat wil zeggen dat de bediening van Gods verbond met Abraham en zijn nageslacht ruim was. Alle mannelijke personen die bij Abraham hoorden waren in het verbond begrepen, dus ook het dienstpersoneel en de slaven. Stefanus spreekt over “het verbond der besnijdenis” (Handelingen 7:8). Dat geeft aan hoezeer Gods verbond met Abraham en de besnijdenis aan elkaar verbonden zijn. Voortaan moest elk jongetje uit het geslacht van Abraham op de achtste dag na de geboorte besneden worden. Abraham moest de voorhuid van het mannelijk geslachtsorgaan wegsnijden. Via dit orgaan vindt de voortplanting plaats, waardoor ook de zonde voortgeplant wordt.

Het is uiteraard zo dat de besnijdenis niet het verbond zelf is, net zoals de doop niet zelf de afwassing van de zonden is. Toch is de besnijdenis niet leeg, maar een teken van echtheid. Het onderhouden van de besnijdenis wordt dan ook "het houden van het verbond" genoemd. Dat is precies zoals het geval is bij de Heilige Doop: die heet naar de aard en de eigenschap van de sacramenten ook de afwassing van de zonden en het bad van de vernieuwing des Heiligen Geestes. Dat gebeurt om de waarheid en de betrouwbaarheid van de doop te benadrukken. De besnijdenis predikt de noodzaak en de belofte van verandering. Deze prediking van de besnijdenis is overigens dezelfde als die van de doop. Het uitwendige teken is weliswaar door de bloedstorting van Christus gewijzigd in een onbloedig teken (water), maar de inhoud van het verbond is hetzelfde gebleven. Inhoudelijk zeggen besnijdenis en doop dus precies hetzelfde, zodat met recht gezegd mag worden dat de doop in de plaats van de besnijdenis gekomen is.

In het Oude Testament gold de besnijdenis als teken en zegel van het verbond met God. De instelling van de besnijdenis vinden we dus in Genesis 17. In dit hoofdstuk staat dat de besnijdenis het teken is van Gods verbond met Abraham en zijn nageslacht, zijn lichamelijk nageslacht. Het lichamelijk nageslacht oftewel het natuurlijk zaad van Abraham is het volk Israël. Elk Israëlitisch jongetje moest op de achtste dag na zijn geboorte worden besneden. In het Nieuwe Testament heeft God Zijn verbond met de kerk. Het teken van het Nieuwe Verbond is niet meer de besnijdenis, maar de Heilige Doop. Daarom moeten de kinderen van christelijke ouders gedoopt worden. Door de doop worden de kinderen de Christelijke Kerk ingelijfd en onderscheiden van de kinderen van ongelovige ouders. De kinderen van christelijke ouders moeten immers opgenomen worden in Gods verbond met de Christelijke Kerk. De Heidelberger Catechismus concludeert dit onder andere op grond van Kolossenzen 2:11-13, 11 In Hem zijt gij ook met een besnijdenis, die geen werk van mensenhanden is, besneden door het afleggen van het lichaam des vlezes, in de besnijdenis van Christus, 12 daar gij met Hem begraven zijt in de doop. In Hem zijt gij ook mede opgewekt door het geloof aan de werking Gods, die Hem uit de doden heeft opgewekt. 13 Ook u heeft Hij, hoewel gij dood waart door uw overtredingen en onbesnedenheid naar het vlees, levend gemaakt met Hem, toen Hij ons al onze overtredingen kwijtschold. (NBG'51)

In de eerste plaats valt op dat Paulus schrijft over “een besnijdenis, die geen werk van mensenhanden is”. Het gaat in deze tekst dus niet om de besnijdenis, die in Genesis 17 door God werd ingesteld. Daarna lezen we: “door het afleggen van het lichaam des vlezes, in de besnijdenis van Christus.” Hier vinden we de verklaring van de besnijdenis. Het gaat om “het afleggen van het lichaam van de zonden”. Hiermee wordt bedoeld dat het zondige vlees geoordeeld is. De gelovige is ontdaan van hetgeen hem vroeger kenmerkte: het vlees. Het is afgelegd, het vlees kan in de gelovige geen rol meer spelen. Dat is gebeurd door de besnijdenis van Christus. Dat heeft natuurlijk geen betrekking op hetgeen letterlijk op de achtste dag met Hem gebeurde. Toen werd Christus immers letterlijk besneden. Het heeft betrekking op Christus, Die door middel van Zijn Geest ons hart besnijdt, dat wil zeggen: Christus verlost ons van de schuld en de heerschappij van de zonde en Hij reinigt ons hart. Hier wordt duidelijk dat de besnijdenis niet alleen een letterlijke, maar ook een geestelijke betekenis heeft (zie ook Romeinen 2:28-29, 28 Want niet híj is een Jood, die het uiterlijk is, en niet dát is besnijdenis, wat uiterlijk, aan het vlees, geschiedt, 29 maar híj is een Jood, die het in het verborgen is, en de (ware) besnijdenis is die van het hart, naar de Geest, niet naar de letter. Dan komt zijn lof niet van mensen, maar van God. (NBG'51))

In Kolossenzen 2:12 lezen we: “met Hem [dat is: Christus] begraven in de doop.” Na het oordeel van de dood over het vlees, volgt de begrafenis in de doop. In de doop wordt ons verzegeld dat onze oude mens gedood is door de dood van Christus en vervolgens begraven is. Door Christus’ lijden en sterven heeft de oude mens zijn heersende kracht verloren. De oude mens is als het ware een dood en begraven lichaam. Vervolgens gaat de tekst verder: “In Hem zijt gij ook mede opgewekt door het geloof aan de werking Gods, die Hem uit de doden heeft opgewekt.” Door de kracht van de opstanding van Christus zijn wij opgewekt tot een nieuw leven en door de doop wordt dit nieuwe leven ook verzegeld. Paulus wil hiermee zeggen dat de doop hetzelfde betekent als de besnijdenis. Daarom is de besnijdenis in het Nieuwe Testament niet meer nodig. Paulus zegt dat wij met Christus opgewekt zijn "door het geloof aan de werking Gods". Immers, degene die gelooft en gedoopt wordt, zal zalig worden. Het geloof neemt hetgeen in de doop verzegeld wordt, aan, namelijk dat Christus ons reinigt in Zijn bloed van al onze zonden. Door het geloof worden onze misdaden uit de kracht van Christus’ verdienste vergeven, en wordt het lichaam van de zonde, de oude mens, in ons ook gedood. De doop is hiervan het teken en zegel in het Nieuwe Testament, zoals de besnijdenis dat was in het Oude Testament.

Het is geen wonder dat het hele christendom overhoop ligt over de kinderdoop, wat een hutspot aan theologische constructies. Constructies als ''Paulus wil hiermee zeggen dat de doop en besnijdenis hetzelfde betekenen'' vind ik verwerpelijk, want een kind begrijpt dat Paulus hier de besnijdenis van het hart, NIET die van het lichaamsdeel, vergelijkt met de doop IN Christus.
Want in Hem zijt gij ook verzegeld met den heiligen Geest, der belofte, NADAT gij gelovig werd.(Ef 1;13/14)
Daar staat niets over een doop bij, hoewel allen die zich bekeerden zich wel gelijk lieten dopen, NA het tot geloof komen.

[alexander91]

Het is geen wonder dat het hele christendom overhoop ligt over de kinderdoop, wat een hutspot aan theologische constructies. Constructies als ''Paulus wil hiermee zeggen dat de doop en besnijdenis hetzelfde betekenen'' vind ik verwerpelijk, want een kind begrijpt dat Paulus hier de besnijdenis van het hart, NIET die van het lichaamsdeel, vergelijkt met de doop IN Christus.
Want in Hem zijt gij ook verzegeld met den heiligen Geest, der belofte, NADAT gij gelovig werd.(Ef 1;13/14)
Daar staat niets over een doop bij, hoewel allen die zich bekeerden zich wel gelijk lieten dopen, NA het tot geloof komen.

Is een beetje makkelijk om zo in het wilde weg te gaan slaan als je het inhoudelijk niet meer recht kunt praten. Ik vind het verwerpelijk om op basis van 1 zin verregaande conclusies te trekken, die niet samengaan met de Bijbel in zijn geheel. Om tot geloof te komen kan 1 zin of 1 woord uit de Bijbel zelfs genoeg zijn, maar als we als gemeente God vervolgens beter willen leren kennen (Zoek Hem in Zijn Woord), dan kunnen we niet aan 1 zin allerlei conclusies trekken. De betekenis die we eruit halen, moet in overeenstemming zijn met de rest.

Wederom de vraag: hoe kan een uiterlijk ritueel een innerlijke afwassing van zonden bewerkstelligen? De doop is een teken, en een middel om er beter bij stil te staan, maar het gaat om het innerlijke geloof. Zo is het precies eender met de besnijdenis, het is een teken, maar het gaat om het innerlijke geloof. Je werpt een onhoudbare en zeer vreemde constructie op door te zeggen dat Paulus de innerlijke besnijdenis vergelijkt met de uiterlijke doop. Als iemand innerlijk besneden is, is diegene tot geloof gekomen. Als iemand uiterlijk gedoopt is, dan wil dat niet zeggen dat die tot geloof gekomen is. Wie zal het weten? Een kind zal dus helemaal niets van je vergelijking begrijpen, omdat je een geesteszaak vergelijkt met een fysieke zaak, en daar zijn vaak maar weinig raakvlakken.

[mealybug]

Een kind zal dus helemaal niets van je vergelijking begrijpen, omdat je een geesteszaak vergelijkt met een fysieke zaak, en daar zijn vaak maar weinig raakvlakken.

Hier komen we dan niet uit.
Paulus zegt volgens mij zeer duidelijk dat hij de doop vergelijkt met de besnijdenis des harten (welke geestelijk is), niet met de lichamelijke besnijdenis der joden.
Maar misschien kan 1a2b3c het beter uitleggen
De bijbel mag dan enigszins ingewikkeld gevonden worden, maar het formulier maakt het alleen nog maar erger.
Laat kerken vooral een nieuw formulier opstellen, wat duidelijkheid verschaft, ik zie de samenhang niet, en ik denk velen met mij.
Of denkt iedereen tegenwoordig anders als toen het is opgesteld?

[alexander91]

Hier komen we dan niet uit.
Paulus zegt volgens mij zeer duidelijk dat hij de doop vergelijkt met de besnijdenis des harten (welke geestelijk is), niet met de lichamelijke besnijdenis der joden.
Maar misschien kan 1a2b3c het beter uitleggen
De bijbel mag dan enigszins ingewikkeld gevonden worden, maar het formulier maakt het alleen nog maar erger.
Laat kerken vooral een nieuw formulier opstellen, wat duidelijkheid verschaft, ik zie de samenhang niet, en ik denk velen met mij.
Of denkt iedereen tegenwoordig anders als toen het is opgesteld?

Elk formulier kan ingewikkeld gevonden worden, maar ze zijn onderbouwd met Bijbelse teksten. Het is een samenvatting uit alle teksten die over het onderwerp gaan, om zo een zo volledig mogelijk beeld te geven van de betreffende zaak. Van mij mag er best een nieuw formulier worden opgesteld, zolang deze maar getoetst wordt aan de gehele Bijbel.
Ik kijk altijd met verwondering naar het Oude Testament vanuit het Nieuwe Testament over dat God nog altijd Dezelfde is, en uit liefde keer op keer Genade schenkt.

[mealybug]

Ja, en als deze eunuch kinderen had gehad (wat dus niet zo was), dan was dezelfde vraag gesteld, maar zouden zijn kinderen ook gedoopt zijn geweest.

Lydia werd ook gedoopt met haar huis.
Had zij dan wel kinderen?
Volgens mij was dat haar personeel, want ze was een purperverkoopster.
Een man schijnt te ontbreken.
Zij was echter al joods/proseliet en haar ogen werden geopend.
de Eneuch was ws een jood uit de verstrooing met zijn heidense opersoneel, en daarom staat het er daar niet bij dat zijn gevolg zich liet dopen, want het was de tijd nog niet voor de heidenen.
Handelingen 8: 12 Toen zij echter geloof schonken aan Filippus, die het evangelie van het Koninkrijk Gods en van de naam van Jezus Christus predikte, lieten zij zich dopen, zowel mannen als vrouwen.
En de kids?
Volgens mij is er werkelijk geen enkele passage in de Schrift waar geloof/bekering en doop niet in een adem genoemd worden.

[mealybug]

Het oude verbond bevatte in de vorm van de schaduwen reeds de kiem van het nieuwe. Daarom is het uiterst gevaarlijk om oude verbond en nieuwe verbond in termen van fysiek versus geestelijk te zien. Dan ben je niet ver van Marcion verwijderd. Augustinus zegt terecht dat het Nieuwe Testament (reeds) verborgen ligt in het Oude en het Oude Testament ontsloten wordt in het Nieuwe. En daarom zegt Paulus ook dat Abraham en al de profeten het Evangelie kenden en geloofden.

Marcion en Augustinus verkondigden beiden dwaalleer, natuurlijk.
Het nieuwe verbond met Israel moet nog gesloten worden, volgens mij.
Dat zal pas zijn wanneer de volheid der heidenen is ingegaan.

[mealybug]

Ook dat is onjuist. Toetreding tot het oude verbond was er middels Gods belofte aan Israel (alle Israelieten) plus aan alle vreemdelingen die tot dat volk toetraden. Kinderen van de belofte traden toe tot het Oude verbond en niet zozeer fysieke afstamming. Daarom is fysieke afstamming ook niet de reden voor de kinderdoop, maar de belofte van God.

Deze logica snap ik niet.

[alexander91]

Marcion en Augustinus verkondigden beiden dwaalleer, natuurlijk.
Het nieuwe verbond met Israel moet nog gesloten worden, volgens mij.
Dat zal pas zijn wanneer de volheid der heidenen is ingegaan.

lol, over dwaalleer gesproken. Het nieuwe verbond is gesloten met jood en griek (heiden). Ten tijde van Paulus waren er ook al Christus-belijdende joden, daarom ook enkele brieven van Paulus die op de verhouding in gaan.
Rom 11:23-26:
"Maar ook zij, indien zij in het ongeloof niet blijven, zullen ingeent worden; want God is machtig om dezelve weder in te enten.
Want indien gij afgehouwen zijt uit den olijfboom, die van nature wild was, en tegen nature in den goeden olijfboom ingeent; hoeveel te meer zullen deze, die natuurlijke takken zijn, in hun eigen olijfboom geent worden?
Want ik wil niet, broeders, dat u deze verborgenheid onbekend zij (opdat gij niet wijs zijt, bij uzelven), dat de verharding voor een deel over Israel gekomen is, totdat de volheid der heidenen zal ingegaan zijn.
En alzo zal geheel Israel zalig worden; gelijk geschreven is: De Verlosser zal uit Sion komen en zal de goddeloosheden afwenden van Jakob."

Een deel is wel al gered, en net als bij ons, hebben zij slechts te geloven om zalig te worden.

[Boaz]

Het nieuwe verbond is gesloten met jood en griek (heiden).

Waar staat dat?
Ik lees in Jer.31:31 alleen over het huis van Israel en het huis van Juda.
'Hunner zijn de verbonden', zegt Paulus. Àlle verbonden zijn met Israel gesloten, niet met de kerk.

[mealybug]

lol, over dwaalleer gesproken. Het nieuwe verbond is gesloten met jood en griek (heiden). Ten tijde van Paulus waren er ook al Christus-belijdende joden, daarom ook enkele brieven van Paulus die op de verhouding in gaan.
Rom 11:23-26:
"Maar ook zij, indien zij in het ongeloof niet blijven, zullen ingeent worden; want God is machtig om dezelve weder in te enten.
Want indien gij afgehouwen zijt uit den olijfboom, die van nature wild was, en tegen nature in den goeden olijfboom ingeent; hoeveel te meer zullen deze, die natuurlijke takken zijn, in hun eigen olijfboom geent worden?
Want ik wil niet, broeders, dat u deze verborgenheid onbekend zij (opdat gij niet wijs zijt, bij uzelven), dat de verharding voor een deel over Israel gekomen is, totdat de volheid der heidenen zal ingegaan zijn.
En alzo zal geheel Israel zalig worden; gelijk geschreven is: De Verlosser zal uit Sion komen en zal de goddeloosheden afwenden van Jakob."

Een deel is wel al gered, en net als bij ons, hebben zij slechts te geloven om zalig te worden.

Lol niet te snel.
heb 8:8 spreekt toch echt in de toekomstige tijd.
lees t/m vers 10 (of verder)

[alexander91]

Waar staat dat?
Ik lees in Jer.31:31 alleen over het huis van Israel en het huis van Juda.
'Hunner zijn de verbonden', zegt Paulus. Àlle verbonden zijn met Israel gesloten, niet met de kerk.

Ik zou liever een nieuw testamentische tekst willen zien, maar ik bedoelde het niet op die manier. Het nieuwe verbond maakt de weg naar God open voor jood en griek. Beiden kunnen zalig worden door hun geloof.

[Boaz]

mealybug schreef:
Marcion en Augustinus verkondigden beiden dwaalleer, natuurlijk.
Het nieuwe verbond met Israel moet nog gesloten worden, volgens mij.
Dat zal pas zijn wanneer de volheid der heidenen is ingegaan.

Alexander91 schreef:
lol, over dwaalleer gesproken. Het nieuwe verbond is gesloten met jood en griek (heiden). Ten tijde van Paulus waren er ook al Christus-belijdende joden, daarom ook enkele brieven van Paulus die op de verhouding in gaan.
Rom 11:23-26:
"Maar ook zij, indien zij in het ongeloof niet blijven, zullen ingeent worden; want God is machtig om dezelve weder in te enten.
Want indien gij afgehouwen zijt uit den olijfboom, die van nature wild was, en tegen nature in den goeden olijfboom ingeent; hoeveel te meer zullen deze, die natuurlijke takken zijn, in hun eigen olijfboom geent worden?
Want ik wil niet, broeders, dat u deze verborgenheid onbekend zij (opdat gij niet wijs zijt, bij uzelven), dat de verharding voor een deel over Israel gekomen is, totdat de volheid der heidenen zal ingegaan zijn.
En alzo zal geheel Israel zalig worden; gelijk geschreven is: De Verlosser zal uit Sion komen en zal de goddeloosheden afwenden van Jakob

Ik snap denk ik wel waarom mealybug dit schrijft. Als je verder leest in Jeremia, zie je dat er staat dat een ieder God zal kennen, van klein tot groot, en dat God hun ongerechtigheid zal vergeven en aan hun zonden niet meer zal denken, en dat is (nog) niet het geval. Sinds 2000 jaar geleden is er een deel van deze profetie van Jeremia vervuld, maar nog niet alles.

[Boaz]

Alexander91 schreef:
Ik zou liever een nieuw testamentische tekst willen zien,

?????????????? Heeft een tekst uit het NT meer waarde voor jou dan een tekst uit het OT?

[alexander91]

Lol niet te snel.
heb 8:8 spreekt toch echt in de toekomstige tijd.
lees t/m vers 10 (of verder)

Ja, maar hebreen 8 stelt de tegenwoordige tijd in de tijd van jeremia, of in elk geval voor de komst van christus. De gedachte van een derde verbond wordt nergens anders genoemd, en ook de tekst die ik aanhaalde in romeinen 11 spreekt hier niet van.

Zie bv vers 9 en 10:
"niet overeenkomstig het verbond dat Ik met hun vaderen gesloten heb, op de dag toen Ik hen bij de hand nam om hen uit het land Egypte uit te leiden. Want zij bleven niet in Mijn verbond en Ik heb geen acht meer op hen geslagen, zegt de Heere.
10 Want dit is het verbond dat Ik met het huis van Israël sluiten zal na die dagen, zegt de Heere: Ik zal Mijn wetten in hun verstand geven en Ik zal die in hun hart schrijven. Ik zal hun tot een God zijn, en zij zullen Mij tot een volk zijn."
In 9 wordt het "oude verbond" genoemd en gerelateerd aan de uittocht uit Egypte. Na die dagen is dus in de dagen dat Israel zich in kanaan gevestigd heeft en afwijkt van Gods Wil.
Nog een nieuw verbond staat er niet. Is het werk van Christus niet goed genoeg weest dan? Dat er weer een nieuw verbond moet komen?