afstand tussen christelijke en niet christelijke mensen?!

[Lalage]

Ik zie hier reacties van twee soorten mensen: zij die in een christelijk wereldje leven en zij die (ook) daarbuiten leven. Ik denk dat dat erg veel uitmaakt hoe je tegen dit onderwerp aankijkt.

[mystery]

Klopt Lalage!
Ik heb jaren christelijk onderwijs gevolgd, tot ik 1,5 jaar geleden mijn huidige studie begon, waar ik bijna de enige (refo)christen ben. Je gaat er echt anders over denken.
Mijn ervaring is in de refocultuur dat mensen 'bang' zijn voor onkerkelijke mensen. Ik dacht ook dat ze 'eng' waren. Maar het valt reuze mee! Deze 'ongelovige' mensen lijken voor mijn idee veel opener naar andere visies/geloven toe dan de mensen uit de refocultuur. De refocultuur is toch best vast(geroest) in bepaalde denkbeelden, er kan niets anders bij. Ik ervaar veel geslotenheid in deze cultuur.

En Gershwin ik kan helemaal met je meevoelen. kBen vaak ook erg gefrustreerd..


Ik weet niet of het volgende helemaal met deze topic te maken heeft, maar oke. Hebben jullie dit ook weleens meegemaakt??
Toen ik een meisje uit mijn kerk (GerGem) sprak, vertelde ze dat die-en-die naar de Hervormde kerk was gegaan... Dit zei ze op zo'n manier dat het wel een misdaad leek!!! Hoe erg ! Is toch ook wel hokjesdenken ofniet?

Bye,
mys

[Vin]

Toen ik een meisje uit mijn kerk (GerGem) sprak, vertelde ze dat die-en-die naar de Hervormde kerk was gegaan... Dit zei ze op zo'n manier dat het wel een misdaad leek!!! Hoe erg ! Is toch ook wel hokjesdenken ofniet?

Precies, daarom vertoon ik me nu zelf zo min mogelijk in een kerk... dan kunnen jullie iniedergeval geen kerkelijk etiketje plakken

[mystery]

haha!
Ga je gewoon, net als ik, veel kerkshoppen. Weten ze niet meer waar je hoort...

[DireStraits]

Ik ervaar vooral op de universiteit en in mindere mate bij de (sport)organisaties waar ik deel van uitmaak een grote openheid en interesse in het geloof. Ik kan met medestudenten een stuk beter over het geloof praten, zonder hokjes, vooronderstellingen en -oordelen dan met (vooral orthodox-) christelijke mensen. De afstand met open atheïsten is voor mij veel kleiner dan die met gesloten (bekrompen) christenen.
Wat ik wel heb gemerkt: veel mensen die in het verleden streng christelijk zijn geweest en zich daarvan hebben losgemaakt, hebben die openheid absoluut niet en zijn vaak alle interesse in het geloof kwijtgeraakt. Ben er in alle eerlijkheid nog steeds niet achter of dat nu aan hen ligt of aan hun voormalige geloof.

[Aragorn]

Ik weet niet of het volgende helemaal met deze topic te maken heeft, maar oke. Hebben jullie dit ook weleens meegemaakt??
Toen ik een meisje uit mijn kerk (GerGem) sprak, vertelde ze dat die-en-die naar de Hervormde kerk was gegaan... Dit zei ze op zo'n manier dat het wel een misdaad leek!!! Hoe erg ! Is toch ook wel hokjesdenken ofniet?

Jaa! Pas sprak ik ook met een meisje uit de gergem over de nieuwe film van Mel Gibson over Jezus. Zij zei ongeveer: maar hij is katholiek, en katholiek staat toch voor alles dat slecht is? (oke, ze zei het niet zo, maar op die manier kwam het bij mij over...) Ik dacht toen toch wel even van: denk even na: de grootste christelijke kerk op aarde, de moederkerk. Ongetwijfeld met haar fouten en dwalingen, maar laten we aub niet gaan denken dat wij alles zo goed weten zeg..

Ik ervaar vooral op de universiteit en in mindere mate bij de (sport)organisaties waar ik deel van uitmaak een grote openheid en interesse in het geloof. Ik kan met medestudenten een stuk beter over het geloof praten, zonder hokjes, vooronderstellingen en -oordelen dan met (vooral orthodox-) christelijke mensen. De afstand met open atheïsten is voor mij veel kleiner dan die met gesloten (bekrompen) christenen.
Wat ik wel heb gemerkt: veel mensen die in het verleden streng christelijk zijn geweest en zich daarvan hebben losgemaakt, hebben die openheid absoluut niet en zijn vaak alle interesse in het geloof kwijtgeraakt. Ben er in alle eerlijkheid nog steeds niet achter of dat nu aan hen ligt of aan hun voormalige geloof.

Inderdaad, snap precies wat je bedoelt! Wbt. die mensen die eerst wel van de kerk waren: ik denk dat dat vooral ligt aan hun frustraties over wat zij in het verleden in de kerk meegemaakt hebben. Daardoor kunnen ze niet meer op een open en onbevooroordeelde manier naar het christendom kijken.

[Mariamagdalena]

Ik ben op latere leeftijd gedoopt (11jr geleden), en kom dus uit een atheistische cultuur. Mensen vinden mij dom dat ik Christen ben, of ze denken dat ik het geworden ben omdat ik zogenaamd bang zou zijn voor de dood.
Ze weten altijd wel iets (negatiefs) te verzinnen waarom ik Christen zou zijn.
Terwijl ik het als een verrijking van mijn leven zie, ik heb een blijdschap die ik daarvoor niet had, en een andere kijk op het leven. Ook kan ik bv niet lang boos blijven en niet haten, etc allemaal door Jezus Christus. Ik hoef het zelf niet te doen, Hij doet het voor mij, dat is nou juist zo fijn.
Desalniettemin vind ik het soms zwaar. Mensen proberen ook altijd je te overtuigen dat God niet bestaat. Of als ze horen dat ik Christen ben zeggen ze : Jij? Net of je er tuttig uit moet zien of zo. ik ga niet meer in debad met mensen over het geloof, omdat je daar niks mee opschiet. Toen ik pas bekeerd was, was ik zo blij, toen wilde ik iedereen vertellen hoe fijn het is, en hoe geweldig je je voelt als je bekeert bent, maar dat doe ik niet meer. Alleen als mensen er zelf naar vragen, zal ik getuigen.
Er gebeuren wel dingen om mij heen (ik zit in de muziekwereld) waar ik absoluut niet aan mee doe. En met een hoop dingen bemoei ik me niet, uit zelfbehoud.
Als ik naar iets ga wat moeilijk is, bid ik ervoor. Iedere dag merk ik weer dat bidden helpt, dat God zoveel liefde heeft, dat Hij je altijd helpt en draagt!

[Lalage]

reactie op MariaMagdalena:

Jammer dat je alleen nog maar getuigt als mensen erom vragen. Bij mij gaat dat precies zo en ik baal ervan... ik wou dat ik, net zoals jij toen je net bekeerd was, aan iedereen zou vertellen wie Jezus is en wat Hij voor mij heeft gedaan. Maar nee, ik moet zo nodig eerst duidelijk maken dat ik niet wettisch ben en niet bij zo'n orthodoxe kerk hoor... Erg he... Ik heb wel boeken gelezen over evangelisatie, maar nog nooit iemand tot Christus mogen brengen. Waarschijnlijk bid ik er te weinig voor. Nouja verder kan je lezen in het topic over evangelisatie dat ik een tijdje geleden had geopend.

Back to topic!

[Mariamagdalena]

Hoi, misschien ga ik wel evangeliseren, maar dan op een andere manier, samen met mensen uit de gemeente (met z'n tweeen of meer is altijd beter dan alleen)

[Aragorn]

reactie op MariaMagdalena:

Jammer dat je alleen nog maar getuigt als mensen erom vragen. Bij mij gaat dat precies zo en ik baal ervan... ik wou dat ik, net zoals jij toen je net bekeerd was, aan iedereen zou vertellen wie Jezus is en wat Hij voor mij heeft gedaan. Maar nee, ik moet zo nodig eerst duidelijk maken dat ik niet wettisch ben en niet bij zo'n orthodoxe kerk hoor... Erg he... Ik heb wel boeken gelezen over evangelisatie, maar nog nooit iemand tot Christus mogen brengen. Waarschijnlijk bid ik er te weinig voor. Nouja verder kan je lezen in het topic over evangelisatie dat ik een tijdje geleden had geopend.

Back to topic!

Jij hoeft ook niet iemand tot Christus te brengen. Dat doet Hijzelf wel, je kan hooguit als middel fungeren toch?

[Roélla Ciliata]

Wat ik wel heb gemerkt: veel mensen die in het verleden streng christelijk zijn geweest en zich daarvan hebben losgemaakt, hebben die openheid absoluut niet en zijn vaak alle interesse in het geloof kwijtgeraakt. Ben er in alle eerlijkheid nog steeds niet achter of dat nu aan hen ligt of aan hun voormalige geloof.

Ik ben ook één van de twee christenen in mijn klas. De meeste waar ik mee om ga gaan vrij positief met mijn geloof om. Er zit ook een jongen bij mij in de klas die vroeger Christelijk is opgevoed. Hij is degene die vaak alles wat met God en de Bijbel te maken hebt bespot. Vind ik super moeilijk! Ik heb ook wel een aantal discussies met hem gehad over wat hij zei en ook met zijn vriend en dan kunnen ze soms heel verontschuldigend op mij reageren. Zo van: wat moet ik nou met God? Wat heb ik nou aan de hemel?
Wat kan ik daar nou op antwoorden?!

[Lalage]

reactie op MariaMagdalena:

Jammer dat je alleen nog maar getuigt als mensen erom vragen. Bij mij gaat dat precies zo en ik baal ervan... ik wou dat ik, net zoals jij toen je net bekeerd was, aan iedereen zou vertellen wie Jezus is en wat Hij voor mij heeft gedaan. Maar nee, ik moet zo nodig eerst duidelijk maken dat ik niet wettisch ben en niet bij zo'n orthodoxe kerk hoor... Erg he... Ik heb wel boeken gelezen over evangelisatie, maar nog nooit iemand tot Christus mogen brengen. Waarschijnlijk bid ik er te weinig voor. Nouja verder kan je lezen in het topic over evangelisatie dat ik een tijdje geleden had geopend.

Back to topic!

Jij hoeft ook niet iemand tot Christus te brengen. Dat doet Hijzelf wel, je kan hooguit als middel fungeren toch?

Dat weet ik wel. Ik bedoel dat ik het nog nooit heb meegemaakt dat iemand christen werd. Ow wacht ff, op een persoon na misschien, bij wie ik wel wat kon zaaien en hij heeft zich toen laten dopen.

[Aragorn]

Wat ik wel heb gemerkt: veel mensen die in het verleden streng christelijk zijn geweest en zich daarvan hebben losgemaakt, hebben die openheid absoluut niet en zijn vaak alle interesse in het geloof kwijtgeraakt. Ben er in alle eerlijkheid nog steeds niet achter of dat nu aan hen ligt of aan hun voormalige geloof.

Ik ben ook één van de twee christenen in mijn klas. De meeste waar ik mee om ga gaan vrij positief met mijn geloof om. Er zit ook een jongen bij mij in de klas die vroeger Christelijk is opgevoed. Hij is degene die vaak alles wat met God en de Bijbel te maken hebt bespot. Vind ik super moeilijk! Ik heb ook wel een aantal discussies met hem gehad over wat hij zei en ook met zijn vriend en dan kunnen ze soms heel verontschuldigend op mij reageren. Zo van: wat moet ik nou met God? Wat heb ik nou aan de hemel?
Wat kan ik daar nou op antwoorden?!

Dat zij niets met God of de hemel hoeven als ze dat niet willen. Maar dat God wel wat met hun wil en het er eigenlijk niet om gaat waar zij behoefte aan hebben maar aan wat waar is. (Waarmee je niet gelijk zegt dat het christendom nu per definitie waar is, maar dat het wel serieuzer genomen kan worden dan zij doen)

[rosekapje]

reactie op MariaMagdalena:

Jammer dat je alleen nog maar getuigt als mensen erom vragen. Bij mij gaat dat precies zo en ik baal ervan... ik wou dat ik, net zoals jij toen je net bekeerd was, aan iedereen zou vertellen wie Jezus is en wat Hij voor mij heeft gedaan. Maar nee, ik moet zo nodig eerst duidelijk maken dat ik niet wettisch ben en niet bij zo'n orthodoxe kerk hoor... Erg he... Ik heb wel boeken gelezen over evangelisatie, maar nog nooit iemand tot Christus mogen brengen. Waarschijnlijk bid ik er te weinig voor. Nouja verder kan je lezen in het topic over evangelisatie dat ik een tijdje geleden had geopend.

Back to topic!

Jij hoeft ook niet iemand tot Christus te brengen. Dat doet Hijzelf wel, je kan hooguit als middel fungeren toch?

Precies...

Wij willen het vaak op onze tijd en op onze manier.... maar dat werkt zo niet. Gelukkig maar denk ik. God gebruikt ons om te getuigen, Hij, Zijn Heilige Geest, helpen ons daarbij... het punt van ons is dat we de neiging hebben, om daar niet voor open te staan. Het op onze tijd willen, op mijn manier en in mijn woorden en die ander moet maar begrijpen wat ik bedoel. Ik zeg altijd wel dat ik andere mensen niks op wil leggen, maar of dat werkelijk zo is ik weet het niet, ik merk helaas aan mezelf dat ik vaak wil overtuigen en dat is juist het punt. Overtuigen kan ik niet (vanuit mezelf) getuigen over Gods Liefde kan ik wel!

Ik ben de enige christen in mijn klas. De meesten zijn zelfs niet met het christelijk geloof opgevoed. Toch merk je dat ze best met vragen zitten en zo kunnen er op de 'vreemdste' momenten gesprekken ontstaan over de schepping of hoe en wat na het overlijden.
Soms is het haast fijner om met niet christenen over het geloof te praten dan met mijn mede kerkgenoten. Ze staan er vrijer tegenover, zijn nieuwsgierig, belangstellend. Mijn mede christen (en daar val ik bij anderen ook onder, dus ben net zo verkeerd bezig) weet het vaak beter, of ervaart het anders, dat is niet erg, maar we hebben vaak niet het fatsoen en het respect om echt te luisteren naar die ander of diegene zelfs maar uit te laten praten (WOW, klinkt allemaal wel negatief, ik bedoel het in een iets mindere mate... maar toch ervaar ik het wel soms zo).