Homofilie deel 5

[yobem]

Ik heb hierboven al uitgelegd, het gaat er niet om wat wij wenselijk achten, maar wat eist God van ons!
Mijn precieze standpunt lijkt mij glashelder, als je tenminste mijn reacties hebt gelezen.
Een kind hoort op te groeien in een man-vrouw gezin, vader EN moeder, zo is de scheppingsorde.
Dat er daarna een klad is ingekomen, door allerlei varianten aan te brengen, is dus ONbijbels.
Maar inmiddels zijn we zover met de wereld meegegaan, dat onderdehand niks meer gek wordt gevonden geloof ik.
Ach, maakt het uit, als het kind maar liefde krijgt..

Dus als ik het goed begrijp zijn Samuel, Ruth, Jozef, Jakob, Jezus etc. niet grootgebracht volgens de eis van God? We hebben zo vaak een modern beeld van het huwelijk, dat we vergeten dat het beeld van "het huwelijk" in de bijbel helemaal niet zo uniform is als dat wij denken. Je ziet in de bijbel al een breed scala aan varianten en oplossingen. Ook een scala aan meningen trouwens: zo heeft Jakob er geen moeite mee om meerdere vrouwen te hebben, het was in die tijd een normale en praktische oplossing: een rijke man kon goed zijn voor een groot gezin met veel leden. Terwijl Paulus eigenlijk het huwelijk reduceert tot een blokkade in het geloof. In het OT is de vrouw vooral nog bezit van de vader en de echtgenoot terwijl haar positie in het NT al een beetje beter is geworden. Pas bij Paulus zie je dat polygamie als probleem wordt omschreven terwijl de oudvaders het een prima oplossing vonden.

De doorgaande lijn is dat men volgens de maatstaven van de cultuur zo goed mogelijk invulling probeerde geven aan begrippen als liefde, trouw, barmhartigheid, zorg, verantwoordelijkheid.

De regel kwam voort uit het besef dat er vorm moest worden gevonden voor de positieve kracht van de religieuze geest. Tegenwoordig lijkt het net andersom; De regel is positief en zelfs als dat in de praktijk dan negatieve consequenties heeft voor betrokkenen dan offeren we liever in gehoorzaamheid dan dat we openingen bieden vanuit hoop en vertrouwen. Gruwelijk pijnlijk vind ik dat. Het illustreert de angst waarmee we leven. En angst is altijd al tegengesteld geweest aan vrijheid.

[yobem]

Om je een voorbeeld te geven van hoe je vanuit die grondgedachte tot positieve formuleringen kunt komen die hoop kunnen bieden voor mensen die zoeken naar een vruchtbare vorm heb ik ooit met vrienden een ethiek geschreven die aansluit bij christelijke waarden.

Je hoeft het er niet mee eens te zijn trouwens. Maar misschien is het leuk om eens een inkijkje te krijgen in welke vrijheid en creativiteit dan gedacht wordt.

Ethiek van seksuele diversiteit

Omdat we merken dat er onder holebi’s sterk de behoefte bestaat om handvatten te hebben aan de hand waarvan ze vruchtbare keuzes kunnen maken op het gebied van de liefde hebben wij als vriendengroep besloten om een stuk te schrijven vanuit een opbouwende grondhouding; geen verboden maar aanzetjes tot moraliteit. Daarvoor grijpen we niet terug op het instrument van de 10 geboden die de vinger op de zere plek legt. Maar op het instrument van de Heilige Geest die op ieder moment en in iedere situatie aangrijpingspunten vindt om groei te bewerkstelligen.

Galaten 5: Maar de vrucht van de Geest is liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing. Er is geen wet die daar iets tegen heeft

Liefde:
De basis van een relatie is drievoudige liefde. Zorgende Liefde, kameraadschappelijke en erotische liefde alle drie weerspiegelen ze iets van Goddelijke oorsprong. Deze drie zijn niet strikt van elkaar te scheiden ze vloeien als het ware in elkaar over. Wel krijgen ze alle drie een (nieuwe) betekenis in een homo-relatie.
Over de goedheid van de zorgende liefde en de kameraadschappelijke liefde zal weinig discussie ontstaan. Immers is zorgen beter dan iemand aan zijn lot over laten. In de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan laat Jezus zien dat die liefde zich niet laat beperken door politieke, godsdienstige en culturele verschillen. Zorg is toepasbaar op ieder mens, en op een partner in het bijzonder.

Kameraadschappelijke liefde gaat boven een individualistische insteek. Door de mooie dingen van het leven samen te beleven ontstaat er eenheid van ervaringen die enerzijds de ervaringen verdiepen en anderzijds de kennis van elkaar verdiept. De legitimiteit en de goedheid van de kameraadschappelijke liefde zien we o.a. weerspiegeld in het verhaal van David en Jonathan.

De erotische liefde is goed omdat ze de betekenis krijgt van medium. Zoals taal het medium kan zijn om communicatie over te brengen zo krijgt seksualiteit de functie voor het overbrengen van gevoel. Door middel van seksualiteit is het mogelijk om fysiek te genieten van de positieve dingen die de liefde heeft voortgebracht. Het versterkt dan de onderlinge band en intensiveert de vertrouwdheid met elkaar. Seks binnen een homorelatie is niet gericht op voortplanting, aangezien dat fysiek onmogelijk is. Toch is seks niet onvruchtbaar aangezien het de functie kan vervullen om positiviteit te zaaien en te oogsten. Het verdringen en ontkrachten van seksuele gevoelens levert meer (psychische) schade op dan het situeren van seksualiteit in een omgeving waar consensus en veiligheid heerst. Dat onderkent ook Paulus door te stellen: het is beter te trouwen dan te branden. Mensen laten branden zonder ze de mogelijkheid te bieden om daaraan te ontsnappen is inhumaan.

Vrede
Partners behoren alles in hun vermogen te doen om de vrede te bewaren. Tenzij het conflict het middel is om op langere termijn meer vrede te bewerkstelligen. Aangezien er bij twee mannelijke partners meer testosteron aanwezig is dan bij een gemengd huwelijk, hebben de mannen de plicht om zich hiertegen te wapenen.
Tevens is het hun plicht om die vrede niet te beperken tot de onderlinge verstandhouding. Juist door het emancipatoire karakter van de homorelatie (het is een verbinding in zelfacceptatie) zou men ook buiten de eigen relatie moeten uitdragen dat men niet als doelstelling heeft om te conflicteren. Het conflict met de sociale en culturele omgeving is soms middel om ruimte te verwerven voor meer diversiteit met het oog op het bereiken van een liefdevollere en vreedzamere samenleving. Dat streven sluit aan bij de uitspraak van Paulus: want door het geloof en in Christus Jezus bent u allen kinderen van God. U allen die door de doop één met Christus bent geworden, hebt u met Christus omkleed. Er zijn geen Joden of Grieken meer, slaven of vrijen, mannen of vrouwen – u bent allen één in Christus Jezus.

Geduld
Juist omdat de homoseksuele relatie zich onder veel christelijke homoseksuelen nog in experimentele fase bevindt en nog regelmatig conflicteert met de omringende buitenwereld, is het van belang om geduld op te brengen voor elkaar. De zelfaanvaarding van de twee afzonderlijke partners is in een relatie niet altijd afgerond. Dwang of drang heeft niet altijd een positief effect op de grondigheid en stabiliteit van de ontwikkeling van degene die het betreft.

Vriendelijkheid
Door de grote druk die er kan staan op homoseksuele christenen is het niet moeilijk om te vervallen in wrok en afkeer. Dat kan zich vertalen in geslotenheid. Toch is de relatie zelf en de buitenwereld om ons heen niet gebaat bij een terugtrekkende beweging van homoseksuele christenen. We moeten voorwaarts, en niet in onze schulp. Onze motivatie en onze richting zou je als volgt kunnen omschrijven:

Laat uw liefde oprecht zijn. Verafschuw het kwaad en wees het goede toegedaan. Heb elkaar lief met de innige liefde van broeders en zusters en acht de ander hoger dan uzelf. Laat uw enthousiasme niet bekoelen, maar laat u aanvuren door de Geest en dien de Heer. Wees verheugd door de hoop die u hebt, wees standvastig wanneer u tegenspoed ondervindt, en bid onophoudelijk. Bekommer u om de noden van de heiligen en wees gastvrij. Zegen uw vervolgers; zegen hen, vervloek hen niet. Wees blij met wie zich verblijdt, heb verdriet met wie verdriet heeft. Wees eensgezind; wees niet hoogmoedig, maar zet uzelf aan tot bescheidenheid. Ga niet af op uw eigen inzicht. Vergeld geen kwaad met kwaad, maar probeer voor alle mensen het goede te doen. Stel, voor zover het in uw macht ligt, alles in het werk om met alle mensen in vrede te leven. Neem geen wraak, geliefde broeders en zusters, maar laat God uw wreker zijn, want er staat geschreven dat de Heer zegt: ‘Het is aan mij om wraak te nemen, ik zal vergelden.’ Maar ‘als uw vijand honger heeft, geef hem dan te eten, als hij dorst heeft, geef hem dan te drinken. Dan stapelt u gloeiende kolen op zijn hoofd’. Laat u niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede.

Goedheid
Het is de uitdrukkelijke plicht van een Christen om bij te dragen aan een betere wereld. Intern door contact te maken met de vernieuwende Geest van Christus. En zich te laten heiligen in elk aspect van het leven. Dat wil niet zeggen dat een partner foutloos is of wordt. Het is de plicht van partners om elkaars beperkingen te (h)erkennen en elkaar de ruimte te bieden om de best mogelijke persoon te zijn voor elkaar. Eerlijkheid is een belangrijk aspect daarin. Lieg niet over je eigen onvermogen. En laat de ander de ruimte om verdrietig en boos te zijn over dat onvermogen. Het miskennen van onvermogen leidt tot druk en afkeer. Beloof elkaar datgene wat je daadwerkelijk kunt vervullen en hou je daar ook aan. Zodra dat onmogelijk is dan heb je de morele plicht om de ander daarvan zo snel mogelijk op de hoogte te brengen zodat hij zijn positie opnieuw kan bepalen.
Ook extern is goedheid geboden. Als kinderloze partners het vermogen hebben om maatschappelijke zorg op zich te nemen dan hebben zij de morele plicht om dat te doen. De kracht van de homoseksuele relatie ligt maatschappelijk gezien juist in het feit dat er veel vrijheid is om betrokken te zijn. De wereld wordt beter als ‘overschot’ gebruikt wordt om ‘tekort’ te vullen.

Geloof
Het is de plicht van een Christen om geen blokkade te zijn voor het geloof van een ander. Van een partner mag je zelfs nog meer verwachten. Dat hij actief meedenkt en zoekt naar ontwikkeling en versterking van religieuze kracht. Dat houdt voor Christenen in dat je voor elkaar bidt en de ander laat delen in je band met Christus. Dat je elkaar ondersteund bij geloofstwijfel en elkaar draagt bij geloofsmoeheid. Dat je meeworstelt als er theologische gevechten geleverd moeten worden. Dat je mee viert als er doorbraken en overwinningen zijn.
Een Christen (en dus ook een homoseksuele christen in een relatie) moet zoeken naar eenheid en naar heelheid. We zijn immers één lichaam en dienen elkaar in verscheidenheid te verdragen in de functie die we als onderdelen vervullen. Als overtuigde homoseksueel in relatie heb je de morele plicht op je keuze te (kunnen) verdedigen in confrontaties met geloofsgenoten. Je hebt niet de plicht ze te overtuigen of ze verfoeien als dat onbegonnen werk blijkt te zijn. Live and lead by example.

Zachtmoedigheid / verdraagzaamheid
Wees altijd oplossingsgericht. Als het de liefde niet dient, als het hardheid bevorderd dan is het zelden goed voor je persoonlijke en gezamenlijke ontwikkeling. Verlang niet van de ander wat je zelf graag zou wensen. Verlang van je partner wat hij in staat is te bieden. Beloof geen dingen die je zelf niet kunt bieden.
Lukken is gelukken, leg de lat hoog maar niet onhaalbaar hoog. Broeders en zusters, wanneer u merkt dat een van u een misstap heeft begaan moet u, die door de Geest geleid wordt, hem zachtmoedig weer op het rechte pad brengen. Pas op dat u ook zelf niet tot misstappen wordt verleid. Draag elkaars lasten, zo leeft u de wet van Christus na.

Wees vergevingsgezind. Onze Vader heeft steeds met onze eigen misstapen te dealen. Laten we Hem ook daarin volgen. Als je boos bent, wees dan goed(aardig) boos. Probeer conflicten op te lossen als je allebei kalm genoeg bent om redelijk te kunnen zijn.

Zelfbeheersing
Zorg dat je alle beloftes die je hebt gedaan ook nakomt. Dat vraagt inspanning. Zeker als je trouw belooft. Het is makkelijk jezelf te laten gaan, het is moeilijker jezelf te hernemen. Het is moeilijk openheid te geven over het verlies aan zelfbeheersing. Doe dat toch, want eerlijkheid is de basis van vertrouwen. Uitgesproken zwakheid zorgt voor bescherming en ontferming, gegrond en bewezen vertrouwen zorgt voor terechte trots. Ontneem elkaar niet de vrijheid om ook jezelf te zijn. Niet alles hoeft samen.

Tot zover een verre van volledige schets over moraliteit. Bruikbaarder dan afbraak. Aansprekender dan verzuchtend stilzwijgen. Doorleefd door persoonlijke ervaring. En; niet in de laatste plaats, aansluitend bij het grotere geheel van christelijke normen en waarden.

----

Nogmaals je mag er van vinden wat je wilt. Maar ik hoop dat je na het lezen van dit soort initiatieven denkt: góh zulke pleegouders hebben grondig nagedacht over de liefde en zijn zeker in staat het goede te zoeken voor onze kinderen.

[Mortlach]

Wetenschappelijk is aangetoond dat een kind een vader en moeder nodig heeft.

Bron graag! Dit is namelijk nogal een stelling waarvan ik wel vind dat je er wat onderbouwing voor mag geven.

[schelpje3]

Hier is er eentje:
Vaders zijn wel degelijk onmisbaar. Dat blijkt uit een onderzoek van de universiteit van Montreal in Canada. Kinderen die alleen door hun moeder worden grootgebracht, zijn later minder sociaal en minder zelfzeker.
Eindelijk een ultiem argument om alle vrouwen de mond te snoeren die vinden dat een man onnodig is. Het onderzoek van de McGill University in Montreal is duidelijk. Een kind heeft een vader nodig. De onderzoekers bestudeerden muizen waarbij de vader na drie dagen werd verwijderd en muizen waarbij de mannetjes en vrouwtjes samen voor hun 'kinderen' zorgden. Wat blijkt? Bij de eenoudergezinnen is er minder oxytocine aanwezig, een 'feel good'-stof die onder meer wordt vrijgemaakt tijdens seks of andere intieme momenten. Daarnaast voelden de vaderloze muizen zich ook niet op hun gemak in ander gezelschap, wat vreemd is. Volgens Dr. Gabriella Gobbi, die het onderzoek leidde, gaan muizen die in dezelfde kooi zitten automatisch elkaar besnuffelen en aanraken. En ook niet onbelangrijk: de muizen waren ook gewoon asocialer.

De onderzoekers denken dat dit ook geldt bij mensen. Hans Van Crombrugge, professor Gezinspedagogiek aan de universiteit, beaamt dat. 'De rol van de vader is minstens even belangrijk als die van de moeder. Uit onderzoek blijkt dat vaders er vooral voor zorgen dat kinderen nieuwsgierig worden en hun grenzen verleggen. Zo is het kind later ook minder bang en durft het sneller contacten te leggen met anderen. Vaders dagen hun kinderen uit, terwijl moeders meer het zorgzame en emotionele ontwikkelen. Het kind hecht zich evenveel aan de vader dan aan de moeder.'

Maar door het feit dat een kind negen maanden in de buik zit, lijkt het erop alsof een kind vooral de moeder nodig heeft. Van Crombrugge: 'Dat is nochtans niet zo. Vader en moeder zijn evenwaardig. Denk maar aan het experiment met de aapjes. Onderzoekers deden aapjes schrikken om te zien bij wie ze bescherming zouden zoeken. Bij de aap die voeding gaf of bij de aap die dat niet deed. Het resultaat was dat de aapjes gewoon liepen naar degene die hen het meest warmte had gegeven en hen het meest had geknuffeld en dat was de ene keer de vader, de andere keer de moeder. De vader heeft misschien een achterstand van negen maanden, maar zodra het kind geboren is en de vader betrokken is bij de verzorging en opvoeding, wordt hij even belangrijk.'

Volgens wetenschapsjournaliste José Van der Sman van het blad Elsevier is ook een vader zwanger, niet alleen fysiek, maar ook geestelijk. Zij onderzocht het fenomeen vaderliefde. 'Heel wat vaders in spe hebben last van typische zwangerschapsklachten als vermoeidheid, een opgeblazen gevoel, hoofdpijn en gewichtstoename. Aan het eind van de zwangerschap daalt ook het testosteronniveau, wat hem minder macho maakt. Drie weken na de bevalling stijgt het weer, maar dat is net lang genoeg om een aantal definitieve veranderingen in zijn brein te veroorzaken die hem in staat stellen zijn verdere leven van zijn kind te houden.'

Maar wat als een kind zonder vader opgroeit? Van Crombrugge: 'Zonder vader opgroeien is alleen maar een probleem als er geen enkele mannelijke figuur in het leven van het kind opduikt. Een kind moet ook gewoon vaderlijke dingen zien en daar leert het uit. Een vader gaat bijvoorbeeld anders om met emoties dan een moeder. Maar gelukkig zijn in het leven van een kind wel vaak vaderlijke figuren aanwezig, al is dat een oom, opa of een vriend des huizes. Alleenstaande moeders of lesbische mama's die daarop letten, hoeven dus niets te vrezen.'

+++++++++++++++++++++++++++++

Natuurlijk zijn er ook studies te vinden die het tegendeel beweren.
Maar we gaan hier op RW ervan uit hoe het in de scheppingsorde bedoeld is, HOOP IK, al lees ik helaas van sommigen iets anders.
Dat er door allerlei omstandigheden kinderen opgroeien zonder één van de ouders, kan verdrietig zijn, alhoewel er heus volwassenen zijn die met alleen hun moeder of vader zijn opgegroeid en een evenwichtig mens zijn geworden. Tijdens de opvoeding, met een vader en moeder, kan er ook van alles misgaan tenslotte.
Het is niet enkel liefde dat een kind nodig heeft. Dat geeft scheefgroei.

Deze discussie zou eigenlijk in een apart topic gevoerd moeten worden.

[schelpje3]

Dus als ik het goed begrijp zijn Samuel, Ruth, Jozef, Jakob, Jezus etc. niet grootgebracht volgens de eis van God? We hebben zo vaak een modern beeld van het huwelijk, dat we vergeten dat het beeld van "het huwelijk" in de bijbel helemaal niet zo uniform is als dat wij denken. Je ziet in de bijbel al een breed scala aan varianten en oplossingen. Ook een scala aan meningen trouwens: zo heeft Jakob er geen moeite mee om meerdere vrouwen te hebben, het was in die tijd een normale en praktische oplossing: een rijke man kon goed zijn voor een groot gezin met veel leden. Terwijl Paulus eigenlijk het huwelijk reduceert tot een blokkade in het geloof. In het OT is de vrouw vooral nog bezit van de vader en de echtgenoot terwijl haar positie in het NT al een beetje beter is geworden. Pas bij Paulus zie je dat polygamie als probleem wordt omschreven terwijl de oudvaders het een prima oplossing vonden.

De doorgaande lijn is dat men volgens de maatstaven van de cultuur zo goed mogelijk invulling probeerde geven aan begrippen als liefde, trouw, barmhartigheid, zorg, verantwoordelijkheid.

De regel kwam voort uit het besef dat er vorm moest worden gevonden voor de positieve kracht van de religieuze geest. Tegenwoordig lijkt het net andersom; De regel is positief en zelfs als dat in de praktijk dan negatieve consequenties heeft voor betrokkenen dan offeren we liever in gehoorzaamheid dan dat we openingen bieden vanuit hoop en vertrouwen. Gruwelijk pijnlijk vind ik dat. Het illustreert de angst waarmee we leven. En angst is altijd al tegengesteld geweest aan vrijheid.

Samuël ging op jonge leeftijd al de tempel in. Dat gebeurt niet meer. Maar we hebben het hier wel over een bijzonder iemand, die geroepen is door God Zelf! En als je dit als voorbeeld neemt, moet je wel erbij vertellen dat Hannah om dit kind gebeden heeft en haar belofte heeft gegeven!!

En dan Jozef, dat verhaal is bijna een aanklacht!

De Heere Jezus is opgegroeid bij Jozef en Maria, als vader en moeder, dus...

[yobem]

"als" vader en moeder.

Maar kijk, dit is wat ik bedoel; als het in de bijbel staat dan vinden we het heel logisch dat deze voorbeelden op deze manier zijn opgelost, terwijl ze toch echt anders zijn dan de lijn die je eerder schetste. Blijkbaar is die lijn dus ruimer en laat die ook ruimte om per situatie te zoeken naar wat maximaal positief is gezien de omstandigheden. Dat terwijl we in onze praktijk huiverig zijn om beslissingen te nemen die soms ook kunstgrepen en uitzonderingen zijn, maar daarom niet minder positief gezien de omstandigheden.

[schelpje3]

Het gaat er niet om dat wij bepaalde problemen oplossen door kunstgrepen. Het laten opgroeien van een kind bij een homofiel stel, gaat tegen de scheppingsorde in!
Een kind is te beinvloeden, daarmee zeg ik NIET dat een kind, die in een dergelijke omgeving opgroeit, ook wellicht een homofiele geaardheid krijgt.
Daar gaat het niet om!
Een kind komt uit de eenwording van een man en een vrouw.
Soms uit een laboratoriumrietje met wat sperma, verdrietig genoeg.
Het ging erom dat het in de Turkse cultuur niet geaccepteerd wordt.
Ik dat dus begrijpen kan. Maar 9 jaar wel te lang vind om het nu nog te veranderen.

[meribel]

@schelpje, zou je ook op mijn laatste post willen reageren.

Met name hoe je het precies uit de bijbel wil halen wat wel en niet mag mbt de inrichting van de pleegzorg.

[shrew]

Het gaat er niet om dat wij bepaalde problemen oplossen door kunstgrepen. Het laten opgroeien van een kind bij een homofiel stel, gaat tegen de scheppingsorde in!

Ik lees je reacties met steeds meer verbazing. Ipv dankbaarheid richting twee vrouwen die een kind van een ander opvangen, vind jij het belangrijker om je afkeuring duidelijk te maken. Een atheist wil ook liever geen christelijke pleegouders, maar als christenen zijn kind opvangen dan past dankbaarheid, dan zeg je dankjewel en niet: ik vind jullie maar niks! Jouw houding is ondankbaar en daarmee onchristelijk.

[mealybug]

Het gaat er niet om dat wij bepaalde problemen oplossen door kunstgrepen. Het laten opgroeien van een kind bij een homofiel stel, gaat tegen de scheppingsorde in!
Een kind is te beinvloeden, daarmee zeg ik NIET dat een kind, die in een dergelijke omgeving opgroeit, ook wellicht een homofiele geaardheid krijgt.
Daar gaat het niet om!
Een kind komt uit de eenwording van een man en een vrouw.
Soms uit een laboratoriumrietje met wat sperma, verdrietig genoeg.
Het ging erom dat het in de Turkse cultuur niet geaccepteerd wordt.
Ik dat dus begrijpen kan. Maar 9 jaar wel te lang vind om het nu nog te veranderen.

Eerwraak en geweld in het gezin zijn in die cultuur ook aan de orde van de dag.
Was het kind niet uit huis geplaatst omdat de ouders volledig incapabel waren ?
Hoe dikwijls adopteert in onze kringen nog iemand een weeskind?
Wij gaan ook liever in de weer met een laboratoriumritje, volgens mij.
En was de oplossing van Salomon bijbels, om het kind waarover de vrouwen vechtten, doormidden te klieven?

[schelpje3]

@schelpje, zou je ook op mijn laatste post willen reageren.

Met name hoe je het precies uit de bijbel wil halen wat wel en niet mag mbt de inrichting van de pleegzorg.

Dat wilde ik wel, maar jij haalde er zulke vreemde, niet ter zake doende dingen bij, dat ik eigenlijk geen zin had.
(steunkousen, auto)
Laat ik het zo dan formuleren:
Als je een kindje mag krijgen, is het eigenlijk heel erg aan te raden om meteen een echtpaar te zoeken en te vragen of zij bereid zijn om jouw kind op te voeden, wanneer dit niet meer mogelijk is.
Een peter en meter dus
Over het Turkse kindje kan ik natuurlijk geen beslissing nemen. Het kind is hier al zo lang, je hebt chr Turken en Isl. Turken, ook daar zijn stromingen van behoudend tot vrijzinnig.
Ik hoopte de discussie wat algemeen te kunnen houden.

Bijbels is, maar ik herhaal mezelf keer op keer, blijkbaar wordt dat niet gelezen,
man en vrouw krijgen een kind, houden het ten doop en beloven daarmee het in de voorzeide leer op te voeden.
Je kunt een gedoopt kind dus niet bij ouders plaatsen die zelf aan afgod noch gebod doen.
Is dat nu echt zo moeilijk te begrijpen? Op een christelijk forum notabene!

[schelpje3]

Ik lees je reacties met steeds meer verbazing. Ipv dankbaarheid richting twee vrouwen die een kind van een ander opvangen, vind jij het belangrijker om je afkeuring duidelijk te maken. Een atheist wil ook liever geen christelijke pleegouders, maar als christenen zijn kind opvangen dan past dankbaarheid, dan zeg je dankjewel en niet: ik vind jullie maar niks! Jouw houding is ondankbaar en daarmee onchristelijk.

Ik hoop dat je al mijn postings leest in dit topic, anders moet ik mezelf continue herhalen.
Dankbaarheid past niet altijd. Als christen heb je niet alleen te zorgen voor het tijdelijk welbevinden van een kind HEEL BELANGRIJK, laat dat duidelijk zijn, maar ook voor zijn godsdienstige opvoeding.
Stel dat een kind 6 jaar is, vanuit een chr. gezin overgeplaatst wordt in een gezin waar niet gebeden en gedankt wordt, niet uit de Bijbel gelezen, misschien gevloekt.
Wat denk je wat er met de psyche van dat kind gebeurt?

[shrew]

Ik hoop dat je al mijn postings leest in dit topic, anders moet ik mezelf continue herhalen.
Dankbaarheid past niet altijd. Als christen heb je niet alleen te zorgen voor het tijdelijk welbevinden van een kind HEEL BELANGRIJK, laat dat duidelijk zijn, maar ook voor zijn godsdienstige opvoeding.
Stel dat een kind 6 jaar is, vanuit een chr. gezin overgeplaatst wordt in een gezin waar niet gebeden en gedankt wordt, niet uit de Bijbel gelezen, misschien gevloekt.
Wat denk je wat er met de psyche van dat kind gebeurt?

Ja hoor heb ze allemaal gelezen en je vat het mooi samen, ik blijf het een onfatsoenlijke, ondankbare en onbijbelse houding vinden.

[schelpje3]

Vanuit welk standpunt vel jij je oordeel dan?
Een christelijk of atheïstisch?

[yobem]

Het laten opgroeien van een kind bij een homofiel stel, gaat tegen de scheppingsorde in!

Maar dan kom je stevig in de knoop:

- het kind laten zitten in een destructief gezin gaat in tegen de scheppingsorde

- Een hetero-pleeggezin gaat in tegen de scheppingsorde

- het homo / lesbisch gezin gaat in tegen de scheppingsorde

En geloof me, als elk van deze drie een positieve draai kan geven aan zo iets tragisch dan ben ik er blij mee. Maar het lijkt wel of je zegt: het repareren van gebreken t.o.v. de ideale situatie kan onmogelijk in handen van homoseksuelen worden gelegd.

Het is de ouderwetse tegenstelling tussen vorm en wezen; wat kan bij benadering zo dicht mogelijk tegen ultieme barmhartigheid en liefde aankruipen? Is dat 'vorm' (zolang het maar een mannetje en een vrouwtje is) of is dat 'wezen' (zolang het maar intens liefdevol is)?

Ik ben geneigd te zeggen: wezen... David mocht niet van toonbroden eten, dat was voorbehouden aan de priesters. Dat was een ritueel wat qua vorm in stand gehouden moest worden. David at toch omdat hij en zijn mannen honger hadden. Je zou kunnen zeggen dat hij de vorm schond. Maar de bijbel zegt dat hij het ritueel in zijn wezen op deze manier de meeste eer bewees: hij was barmhartig voor mannen die honger hadden.

Geeft te denken toch?