Berichtdoor gravo » 10 apr 2013 20:17
Voor mij is de vleeswording de kern van het christelijk geloof. Dat God Zich buigt naar de wereld. Dat Hij in een Mensenzoon naar ons toekomt. Een mensenzoon die tegelijkertijd Gods Zoon is, de geliefde bij uitstek.
Heel het Oude Testament spreekt van de onlosmakelijke band van liefde die God speciaal voor de mens heeft, Zijn schepping. Steeds weer daalt Hij af om het verbond te sluiten of te vernieuwen. Alle zonde, tegenwerking , haat van de mens trotseert Hij keer op keer. Nooit is het afgelopen, altijd overwint Zijn barmhartigheid, Zijn liefde. Steeds weer daalt Hij af, vergeeft, wacht en is geduldig. Hij wil Zijn schepping, de mens, die op hem lijkt ontmoeten. Daarom de tabernakel, daarom de tempel. Een ontmoetingsplaats. Een plaat van liefde en gemeenschap, een plaats van het huwelijk tussen God en mens.
Daarom is het zo schrijnend als Jezus zegt: "breek deze tempel af". Hiermee komt de ontmoeting en de liefde van God en mens op het spel te staan. De tempel weg, alles weg. Geen verbond, geen contact, geen vergeving, geen verzoening, geen herstel, geen gemeenschap, geen liefde meer.
Maar Jezus zegt er iets achteraan: "...en ik zal Hem in drie dagen weer opbouwen". Toch weer een herstel, toch is de liefde niet verloren, toch blijven God en mens met elkaar in contact en kan er gemeenschap zijn.
Hoe dan? Heel vreemd, maar dit is mogelijk, precies door de menswording, plastischer nog: de vleeswording van God in Christus. Toen Jezus sprak over de tempel, sprak Hij over Zijn lichaam! Dus de vleeswording, het lichaam worden, dat is de ultieme daad van God om de liefde tot de mensen te kunnen onderhouden. De tempel, Jezus' lichaam, zal weer worden opgebouwd.
Dat is ook wat we in brood en wijn herdenken. Dat de tempel, ontmoetingsplaats voor God en mensen, weer is opgebouwd. Dat het lichaam weer opstaat uit de dood (de dood van zonde, haat, afstand, eenzaamheid, verlorenheid). Die dood wordt teniet gedaan. God en mens ontmoeten elkaar weer, herkennen elkaar weer bij het breken van het brood.
Daarom is de eucharistie / het avondmaal het heiligste sacrament van de Kerk: hier wordt zichtbaar dat God en mens definitief aan elkaar verbonden zijn. God komt naar de mensen en voedt de mensen. Dit is Mijn lichaam, dit is Mijn bloed. Zonder vleeswording, zonder ons in alles gelijk te worden, zou er geen gemeenschap zijn tussen God en mens.
De kern van het christelijk geloof is de tastbaarheid van God, de lichamelijke vereenzelviging van God met Zijn schepping, het is de menselijkheid van God. De afstand tussen God en mens wordt opgeheven. Door Jezus is er geen enkele drempel meer. Iedereen kan vrijelijk tot God gaan, de poorten staan open. Een open uitnodiging ligt klaar voor elk mens: God is niet meer onbenaderbaar, Gods tempel, Gods paradijs is niet langer gesloten voor de mens. Er is één voorwaarde: zoek het niet buiten Jezus om. Hij is namelijk de enige Deur, de enige Weg, de enige Poort. Want in Hem woont de volheid van God lichamelijk! Via Jezus. God is geen verterend vuur, geen toornige Vader, geen oordelende Rechter, geen afwezige God, wanneer we ons concentreren op de ultieme liefdesdaad die Hij verricht heeft: Hij gaf Zijn Zoon in het vlees. Laat iedereen die het gehoord heeft onbevangen, zonder angst komen. Wie wil neme het water des levens om niet (gratis). Er is gegarandeerd een weg tot God geopend. Wie in de Zoon gelooft, heeft eeuwig leven.
"Dit is Mijn geliefde Zoon, in Wie Ik al Mijn welbehagen heb, hoort Hem".
Hier geeft God alle initiatief uit handen en wijst alleen nog maar op Jezus. Hij is de toegang, vervoeg je bij Hem. Geloof en je zult zalig worden. mysterium fidei.
gravo
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)
). Christus had Nathanael al onder de boom gezien eer ze elkaar zagen.