Die klonk best aardig, zo op het eerste gehoor.
Michael W. Smith heeft er, die ik heel erg mooi vind. Een paar van zijn toppers die mij zo voor de geest schieten:
Opmerking: die laatste nodigt uit om het volume van je speakers flink open te draaien.
Ook geen verkeerde, die ik net even tegenkwam:
Healing rainEn dan is er nog Petra, voor het zeer stevige genre. In het begin van de jaren 90 vond ik ze op hun best. Vooral het album
Beyond belief vond ik een genot om te horen. Hier een paar nummers daarvan:
Maar deze, van
Unseen power, mogen er ook wezen: