Berichtdoor Wilsophie » 27 dec 2012 10:43
Toen destijds "de drie van Breda" actueel waren en mw. Rost van Tonningen, toen zei mijn vader , ( die in een kamp had gezeten) waarom leren de mensen niet dat ze moeten vergeven. De oorlog is voorbij.
Toen ik gister de film "Sunny boy" bekeek, prachtig gespeeld, zag ik die boer uit het Noorden sieraden en ringen laten inruilen tegen op zijn land gratis verbouwde groenten, de mensen die dat ophaalden waren zeer uitgehongerd en toen die boer niet verzadigd was met een ketting, vroeg hij die mensen om hun trouwringen, de kleine sunny boy die er ondergedoken zat als negerjongen stond erbij en haalde onder zijn bloesje de trouwringen van zijn ouders die ook in kampen zaten ( dat wist hij toen nog niet) en bood die aan. De zogenaamde pleegvader wilde dat niet, al aarzelde hij, het was het enige dierbare wat de jonge met zwart krullend haar had, de negerjongen die uitgescholden werd voor roetmop door de blanke kinderen.
Kortom laten we nu eens ophouden om een man die zijn straf gehad heeft of ook die het niet gehad hebben los te laten en het recht te laten spreken.
Immers wie zonder zonde is....
Daar wil ik aan toevoegen dat ik bovenstaand ook altijd mijzelf moet voorhouden, want eerlijk is eerlijk, na die film kon ik even geen Duits meer horen.
De vader van sunnyboy heette Waldimar en ontvluchtte al zwemmend een in de brand gestoken schip.
Een ongelukkige aanval van de Engelsen.
Hij belandde aan het strand, stak zijn armen in de lucht en werd dood geschoten door 2 kindsoldaatjes van rond de 12 jaar.
Het is echt gebeurd, en de jonge sunnyboy Waldi geheten begreep nooit dat zo een goede zwemmer als zijn vader kon verdrinken.
](./images/smilies/eusa_wall.gif "Brick wall")
.
