Heb jij je met je homovriend wel eens verdiept in de argumenten van degenen die het 'allemaal rechtpraten' of volg je gewoon maar de geldende opvattingen?
Ik heb een spreker het volgende horen zeggen: het is voor een kapitein op een schip niet belangrijk te weten waar alle wrakken liggen, als hij de juiste vaarroute maar weet!
Zoals ik eerder schreef haal ik mijn 'leefregels' uit de bijbel, zoals ik het naar eer en geweten begrijp en denk dat het geïnterpreteerd moet worden. En niet christen doet dit op andere gronden, onze basis is duidelijk niet hetzelfde. Je kunt m.i. als christen een ongelovige (homo) niet de ' leefregels' van het Koninkrijk opleggen, want de persoon maakt er geen deel van uit.
Ik heb een aantal christelijke homovrienden/vriendinnen die (nog) niet uit de kast zijn gekomen, maar dat wel naar mij hebben gedaan. Blijkbaar ervaren ze geen van allen veroordeling, wat trouwens ook niet aan mij is. Allen gaan er verschillend mee om. Ik probeer uiterst voorzichtig te zijn met wat ik zeg omdat ik begrijp hoe moeilijk de situatie voor hen allen is, maar 'naar de mond praten' heeft niemand iets aan.
Geldende opvattingen volg ik niet klakkeloos op zover ik me daar bewust van ben.
In de 'alles-moet-kunnen' mentaliteit die veel mensen tegenwoordig nastreven, moet alles kunnen met uitzondering van het christelijk denken. Voorbeeld: de trouwambtenaar die niet mag weigeren een homohuwelijk te trouwen.
Ik vind het beide kanten op triest, laten we elkaar toch wat meer de ruimte laten.