Werken in de zorg... (4)

[schelpje3]

Stel je niet aan, de roltrap van een warenhuis raak je toch ook aan.
En handen komen op veel onveiligere gebieden dan titties, hoor.

Dat is jouw bijdrage dan weer. Hartelijk dank voor de waardevolle aanvulling

[-Judith-]

Update: Ik heb geprobeerd te ruilen, maar dat lukte écht niet, dus gisteren toen ik op m'n werk was, ben ik naar haar toe gegaan, maar toen was zij in overleg, had haar tas al klaar staan om te vertrekken, dus heb ik er een briefje opgeplakt: Het ruilen is niet gelukt, hoe kunnen we dit oplossen?
Tegen 5 uur had ik nog niks gehoord, vond ik al raar, maar goed, ik bracht een bewoner naar haar kamer en toen kwam ik d'r tegen, even heel kort samengevat; Zij had geen 'potje met oplossingen', dus ik moest het zelf maar oplossen, want tja, dan had ik het gewoon te laat aangegeven...Terwijil ze het al wéken wist!

En dan komt het raarste nog: Ik keek 's avonds in m'n postvakje, lag mijn briefje wat ik haar had geschreven, er weer in, met een reactie; Ik heb geen oplossing, Misschien therapie verplaatsen?
Dat was zoooo'n dom antwoord! Ze weet dat het groepstherapie is!
Ik weet niet meer wat ik moet doen, en zal maandagavond waarschijnlijk gewoon moeten komen opdraven. Heb gisteravond al de vakbond gebeld, zij gaf aan dat ik 'geen poot heb om op te staan', omdat ik niks op papier heb! Dus ik kon hooguit een mail sturen met daarin mijn ongenoegen. Maar daar bereik ik niks mee, tenminste nu niet, dus ik heb net al naar m'n werk gebeld, maar de locatiemanager is in gesprek, moet met 'n uurtje wer bellen...Ben benieuwd wat hij er van zegt, want in oktober ben ik toen ook al bij hem geweest, omdat ik problemen met m'n afd.hoofd had!

Sorry, n heel verjaal...maar ff m'n frustratie d'r uit!

[meribel]

nou dat is ECHT BELACHELIJK!!!!!!!

ow wat een verschrikkelijke manager Judith!! Ik zou me ook echt helemaal opvreten!!!

Ik zou zeker háár hoofd proberen te bellen en daar dan maar de situatie uitleggen.
En anders de bedrijfsarts? Is dat nog een optie ?

therapie verplaatsen

[mw]

Aaargh....

Ik weet dat 'de hakken in het zand methode' helemaal niet gewenst, fijn en het beste is. Maar ik zou daar nu toch voor gaan kiezen. Vandaag locatiemanager proberen te bereiken en anders zou ik maandag een ziekmelding doen. Die therapie krijg je niet voor niets (tenslotte is het een 'probleem' wat je eerst 100% thuis liet zitten en waaruit je langzaam weer begonnen bent met werken) en je hebt het ruim op tijd aangegeven.
Blijf voor jezelf opkomen!

Dit voelt wel supervervelend tegenover je collega's en is ook iets wat je echt alleen moet doen als je manager weigert mee te denken. Maar eens zal je manager moeten weten dat ze grenzen over gaat.

[-Judith-]

Nou ik heb m'n loc.manager gesproken, hij kan er op dit moment ook niks meer aan doen, en ik zal m'n dienst gewoon moeten draaien, anders valt het onder werkweigering...
Hij was heel begripvol en had graag de dienst voor me opgelost, maar de termijn is te kort! Hij gaat wel een gesprek met aanvragen met m'n afd.hoofd, mij en iemand van P&O of de bedrijfsmaatschappelijk werk. Hij zag wel in dat het zo niet langer ging.
Dus ja....ik moet 't nu maar zo laten gaan, heb m'n therapeut al opgebeld dat ik dus niet kan komen, en zij zei ook dat het gewoon overmacht is, en het jammer is.
En ziekmelden, oh dat durf ik echt niet! Meerdere collega's weten ervan dat ik problemen heb met die dienst enz. en ze begrijpen het wel, maar ik denk dat als ik me ziek meld, ik binnen no time iemand op de stoep heb staan of aan telefoon heb hangen, en dan niet m'n collega's maar van hogere hand!

[MissF]

Wat vervelend, Judith, dat het nu zo gelopen is.
Ziekmelden zou ik ook zeker niet doen nee, dat vind ik niet echt eerlijk, want je bent niet echt ziek op dat moment, in die zin dat je niet kunt werken omdat je aan bed geluisterd bent zeg maar.

[meribel]

nee ziekmelden zou ik me ook niet doen. Want dat ben je niet dus tsja..
ontzettend jammer van deze keer therapie.
Ik zou er wel op toezien dat het gesprek van de loc. manager met het afd. hooft echt gaat plaatsvinden. Want zo jaag je je personeel natuurlijk gewoon de ziektewet in. Echt jammer dat sommige mensen de boel op die manier 'managen'.

[mw]

Nou ja... ergens is Judith wel 'ziek'( let op de ''), anders kreeg ze geen therapie. De therpaie helpt haar om dingen te verwerken, met situaties om te gaan, enz. In het verleden hebben gezien dat het ook in haar werk belemmerde.

Maar goed, ik weet dat ik soms te hard ben in zulke situaties. Ben aardig gepokt&gemazeld door de afgelopen jaren. Misschien moet ik maar wat zachter worden

[MissF]

Tja, wat is hard. Wij moesten ook veel zelf oplossen, maar uiteindelijk vind ik wel dat we allemaal volwassenen zijn, en niet onze problemen altijd bij de manager neer hoeven te leggen. Wat zij kan, kan ik ook, tenslotte. Behalve dienstopdrachten geven, maar die schijnen helemaal niet te bestaan
Niet dat Juditg dat doet hoor, al haar problemen bij de manager neerleggen, dat bedoel ik niet, maar ik had wel collega's die erg snel riepen: nouja, het is niet op te lossen hoor dan mag ... het oplossen. Maar uiteindelijk heeft die precies dezelfde oplossingen, of niet, als wij als team zelf hadden.

[mw]

Daar heb je gelijk in! En uiteraard altijd eerst je eigen problemen op proberen te lossen.
Echter in Judith haar geval is het een probleem door de manager veroorzaakt doordat zij een belofte (namelijk niet inroosteren op dinsdag) niet nakwam.

Het is & blijft lastig.

[MissF]

Ja, idd, als je iets goed hebt aangegeven en diegene vergeet dat, dan is het op zich wel de schuld van de manager. En al zou ze maar iets zeggen van: sorry, ontzettend vervelend dat het heeft kunnen gebeuren. Ofzoiets. Dan voel je je er al een stuk beter over denk ik.

Ik blijf maar happy omdat ik gewoon geen weekenden en avonden meer hoef te werken Lijkt me zo ontzettend lekker (tot ik 3hele dagen op kantoor zit, dan wens ik misschien nog wel eens dat ik de weekenden werk en door de weeks lekker vrij ben )

[beantsje]

Het is maar net wat het je waard is, misschien als het éénmalig is dat je het maar moet laten gebeuren. Maar ik zou dan wel een mail op poten sturen, waarin je samenvat wat er gebeurd is en waarin je ook nog eens vraagt om een bevestiging van de afspraak dat je dinsdags niet geroosterd wordt. Loopt het ooit uit de klauwen, dan heb je wat bewijzen.

Je kunt overwegen om een formele klacht in te dienen. Is er een klachtenregeling voor medewerkers binnen jouw organisatie?
Verder zou je de vertrouwenspersoon eens kunnen benaderen.
De OR heeft meestal weinig zin omdat die zich niet horen te bemoeien met individuele situaties. Pas als er meer medewerkers zijn die hier last van hebben, is dat een mogelijkheid.

Gebeurt het dan nog een keer, dan kan je overwegen om echt niet te gaan werken. Dat is dan geen werkweigering, maar je meldt je meteen bij het horen van de beslissing ziek met de uitdrukkelijke mededeling dat je ziek bent wegens een arbeidsconflict. Meestal wordt er dan de zgn. STECR regeling toegepast; je blijft even (maximaal 14 dagen maar liever korter) thuis om 'af te koelen' en dan wordt er, vaak met bemiddeling van een mediator, naar een oplossing gezocht. Dit is een heel zwaar middel; uiteindelijk kan een conflict opgeblazen worden en onoplosbaar worden en dan bestaat de kans dat jij het veld mag ruimen. Het moet dan zo belangrijk voor je zijn, dat je bereid bent om dat risico te nemen. Persoonlijk heb ik dit in de 15 jaar dat ik hier werk, één keer (in een heel andere situatie) overwogen. maar het was voldoende in mijn geval dat ik heb laten merken dat ik de bewuste beslissing van mijn baas ècht onacceptabel vond. Toen mijn baas merkte hoe principieel ik hierin was, heeft zij haar standpunt laten varen en mij mijn zin gegeven.
(ik ben toen wel een poosje heel erg mak en meegaand geweest )

[654321]

Vervelend voor je.
Waarschijnlijk zit de houding van je manager je het meest dwars?
Fouten maken, verkeerd inroosteren etc. gebeurd overal wel eens (bij ons in ieder geval wel). Maar als je manager even samen met jou er naar ging kijken, samen de dienstlijst na zou lopen, opties voor je op zou schrijven enz. was het voor jou waarschijnlijk een heel ander verhaal geweest?
Moet zeggen dat onze maneger dat in zulke gevallen ook niet zou doen... En ik denk zelf ook: 'je bent net zo volwassen als je maneger, je hebt dezelfde mogelijkheden als je maneger, dezelfde telefoonlijst enz'. Ik los zulke dingen ook altijd zelf op. Moet je héél creatief in zijn (dingen ruilen, diensten van een ander overnemen als die jouwe dan wil doen, invalkrachten vragen, diensten splitsen, kijken of de dagsdienst jou nacht wil doen en misschien kun je dan wel iemand voor die dagdienst vinden enz. enz. enz.). Hoewel de houding van je manager misschien niet goed is: managers hebben het vaak echt héél druk, neem ook zoveel mogelijk je eigen verantwoordelijkheid!
Wel heel vervelend dat je niet naar therapie kan als dat zo belangrijk voor je is. Ik vind het raar dat de dienst niet over te nemen is. Want als je echt ziek bent of een ongeluk zou krijgen moet er toch ook iemand komen?
En natuurlijk meld je je niet ziek! Zou erg oneerlijk zijn. Erg onchristelijk ook, het is namelijk niet zo dat je echt niet in staat bent om werk te verrichten.
Sterkte met alles en praat het evt. na. Geef duidelijk die wens weer door, zorg dat het op papier staat.

[-Judith-]

't zit allemaal erg ingewikkeld, miss als je vanaf pagina 7 ff een stukje leest (als je dat nog niet gelezen hebt) dat je dan de situatie beter snapt !

Tja...ik heb alles geprobeerd, maar ik ben niet diegene die oproerkrachten of het uitzendbureau mag bellen, dat mag zij wel! Dus mede daarom...
En zíj heeft die fout gemaakt, ik heb er alles ana gedaan, het enige wat zij gedaan heeft is, zeggen 'ik heb zo geen potje met oplossingen, ik weet het niet'...En dat frustreert me ook behoorlijk! Als ik nou zelf heel laat had aangegeven, of zelfs niet had aangegeven, dan had ik haar niks kwalijk genomen, maar zij weet mij op zo'n manier te benaderen, dat ik helemaal nergens meer ben, en dus al gauw 'ja en amen' zeg...

[beantsje]

't zit allemaal erg ingewikkeld, miss als je vanaf pagina 7 ff een stukje leest (als je dat nog niet gelezen hebt) dat je dan de situatie beter snapt !

Tja...ik heb alles geprobeerd, maar ik ben niet diegene die oproerkrachten of het uitzendbureau mag bellen, dat mag zij wel! Dus mede daarom...
En zíj heeft die fout gemaakt, ik heb er alles ana gedaan, het enige wat zij gedaan heeft is, zeggen 'ik heb zo geen potje met oplossingen, ik weet het niet'...En dat frustreert me ook behoorlijk! Als ik nou zelf heel laat had aangegeven, of zelfs niet had aangegeven, dan had ik haar niks kwalijk genomen, maar zij weet mij op zo'n manier te benaderen, dat ik helemaal nergens meer ben, en dus al gauw 'ja en amen' zeg...

Oei, dat klinkt echt zorgelijk.. ik denk dat het goed is dat je hier toch wat mee doet. Niet alleen om die ene dienst, maar jullie hele relatie is niet goed. Klinkt naar intimidatie...
Misschien toch eens met jullie vertrouwenspersoon gaan praten.