Ons kind van bijna 3 eet geen groente en aardappelen

[pol]

Ik begrijp dat mensen hun kinderen willen laten proeven of laten eten, maar ik begrijp nog steeds absoluut niet waarom ze dat dan willen. Ik zie daar echt geen meerwaarde van, behalve dan je gezag laten gelden.

Ik bedoel dit niet aanvallend, maar ik vraag me echt oprecht af wat de (pedagogische) gedachte hier nu achter is. Ik zie die zelf namelijk echt niet.

De pedagogische reden.... heel eenvoudig. bij mijn schoonmoeder aten ze alleen maar elke week hetzelfde... maandag bloemkool, dinsdag boontjes, woensdag worteltjes donderdag bami of nasi en vrijdag bietjes. Het gevolg is dat mijn man nu werkelijk geen groenten lust die niet volgens het lijstje van schoonma voorkwamen.
De oudste "luste"vorig jaar geen wortels, maar moest er 4 eten....nu vind ze ze heel erg lekker... En ten tweede het is wel erg jammer dat je de kans mist om dingen te leren eten....

[hieke]

[ .

De pedagogische reden.... heel eenvoudig. bij mijn schoonmoeder aten ze alleen maar elke week hetzelfde... maandag bloemkool, dinsdag boontjes, woensdag worteltjes donderdag bami of nasi en vrijdag bietjes. Het gevolg is dat mijn man nu werkelijk geen groenten lust die niet volgens het lijstje van schoonma voorkwamen.
De oudste "luste"vorig jaar geen wortels, maar moest er 4 eten....nu vind ze ze heel erg lekker... En ten tweede het is wel erg jammer dat je de kans mist om dingen te leren eten....[/quote]

Ik geloof dus niet in nu of nooit.

Ik at vroeger nauwelijks iets, en nu lust ik bijna alles. Hier is nooit enige strijd aan te pas gekomen, en ik ben bovendien kerngezond, net als de rest van het gezin. Mijn herinneringen aan de maaltijden van vroeger zijn warm, gezellig, met goede gesprekken en aandacht voor elkaar. Bij ons thuis vroeger geen dwang, geen straf, geen bord leeg moeten eten (en ik herinner me de drama's bij andere gezinnen ook nog goed, uiteindelijk wilde ik nergens meer eten )

Ik geloof absoluut niet in het standpunt dat je alleen leert eten door als kind alles te moeten proeven .
Natuurlijk zet je een kind alles voor. Natuurlijk stimuleer je het om te eten en verschillende dingen te proeven. En natuurlijk helpt het niet om bij de minste tegenstand dan maar een boterham met hagelslag te serveren. Maar dan wel in het normale.
Ik ben er van overtuigd dat het koken van afwisselende, gevarieerde maaltijden voldoende is.

Je hebt nu eenmaal kinderen die alles eten, en je hebt de wat gevoeliger types met een verfijnde smaak, die niet klakkeloos naar binnen schuiven wat de pot schaft.

[LauraC]

@hieke: dwingen zal ik mijn zoon nooit om iets te proeven, maar aanraden wel. Vind het ook wel een 'levensles' dat je niet al van te voren een aanname hoeft te maken over iets nieuws. En niet alleen met eten, ook bij bv buiten spelen ofzo, zal ik altijd eerst tegen zoonlief zeggen: probeer het eerst zelf maar.
@annette: ik koop 1 keer in de week alles voor die week. Ik heb een lijst met maaltijden van zaterdag-vrijdag (doe op vrijdag boodschappen). Supermarkt is hier 20 minuten rijden vandaan dus kan ook niet voor elk wissewasje even naar de super zeg maar

[Haai]

Wat ik met het hapje proeven wil bereiken is dat ik mijn kinderen leer niet 'lus ik niet' te zeggen voordat je geproefd hebt. 9 van de 10 keer besluiten zie hier na het eerste hapje wat 'moet' om toch verder te eten.

Over boodschappen doen: we hebben hier een supermarkt en groenteboer in de straat, dus als ik iets vergeten ben kan ik het gauw nog even halen. Ik bedenk meestal pas op de dag zelf wat ik 's avonds ga eten - ik kijk dan even welke groenten ik nog heb liggen en welk vlees ik daarbij uit de vriezer haal.

[jeepeecee]

Ik bedenk meestal per dag wat we gaan eten. De winkel is bij ons ongeveer 10 minuten lopen ( in tempo van H annah ) En zo hebben we elke dag een loopje.

H annah zegt de laatste week ook ineens : ik hoef niet. We laten standaard een beetje in de pan, want als wij bijna klaar zijn wil ze ineens wel.
Haha, ik het begin van dit onderwerp had ik zoiets waar hebben ze het over H annah eet alles, maar ik denk dat ze met dit onderwerp meegelezen heeft ofzo

[Schipje]

En daarnaast zie ik in de praktijk van mijn man helaas ook vaak wat dominant gedrag van ouders t.o.v. eten kan doen met een kind, zowel als peuter als op latere leeftijd.

Ik ben nu benieuwd naar jouw interpretatie van dominant gedrag. Wat is in deze het verschil tussen een dominante en gezaghebbende ouder? Want tegenwoordig word iets wel erg snel als dominant gezien, daarom vraag ik het maar.

[MissF]

Volgens mij gaat het om het verschil tussen dwingen iets te proeven en het aanraden, zoals Laura zegt.
Ik ben erg van het uitleggen waarom. Ik kijk zo af en toe 'eerste hulp bij opvoeden' en vind het zo treffend zoals die nanny dat altijd uitlegt: leg uit waarom iets goed is.
Dus leggen we Jurian bijna dagelijks uit dat een hapje proberen goed is, omdat spinazie gezond is, en je er minder snel ziek van wordt (in jip-en-janneke taal), weerstand opbouwt. En dat om diezelfde reden variatie ook belangrijk is.

Ik doe meestal twee keer per week boodschappen. Als ik op zondagavond vrij ben duik ik met een stapel kookboeken in een hoekje van de bank, en maak het menu t/m donderdag. Op vrijdag doe ik dan boodschappen voor het weekend, en dat is vaak uit de lucht gegrepen. Soms lukt het ook om op vrijdag nog restjes van de week te eten, en dan zaterdag weer boodschappen te doen. maar met zo'n enorme eter als Frederiek erbij blijft er vaak niks over sjonge, wat kan die eten, qua groenten. Heerlijk om te zien. Ik moet er echt rekening mee houden met de boodschappen. Want Jurian reken ik ook nog steeds gewoon mee, want stel dat hij wel meer dan die paar hapjes wil eten, zou ik het echt erg vinden als er niet meer is, van groenten (maargoed, vaak eet Frederiek dus zijn portie er wel bij op )

[juffiejuf]

Ben inderdaad ook wel benieuwd naar interpretatie van dominant gedrag.

Persoonlijk geloof ik niet dat alles altijd moet uitgelegd worden. Soms mag en moet gewoon iets zonder uitleg.

Maar ja.. iedereen zn eigen manier!

[nette]

ik denk dat het proeven wel belangrijk is,

vooral als ze nog klein zijn moeten ze nog alles leren eten.
ik lusste vroeger ook geen spruitjes, maar toen moest ik het zo vaak eten
en nu vind ik het heerlijk, aan bepaalde smaken moet je gewoon wennen, bij ons was het altijd
je bord leeg anders krijg je geen pap, dan wilde ik meestal me bord wel leeg eten, maar als ik het niet lekker vond, wilde ik altijd veel aardappels en appelmoes.
maar ik heb er echt geen trauma meer aan over hoor.
en heel vaak dacht ik dat iets niet luste totdat ik het weer een keer proefte.

[Mortlach]

Wat ik met het hapje proeven wil bereiken is dat ik mijn kinderen leer niet 'lus ik niet' te zeggen voordat je geproefd hebt. 9 van de 10 keer besluiten zie hier na het eerste hapje wat 'moet' om toch verder te eten.

Tja, terwijl geur veel belangrijker is dan smaak. Ik kan iets ruiken en zeggen of ik het lekker vind of niet. Daarvoor hoef ik het niet in mijn mond te stoppen.

[ajl]

Dat klopt volgens mij ook niet. Wel eens aan een ei geroken? Dat stinkt gewoon, terwijl de smaak prima is.

[hieke]

Wat is in deze het verschil tussen een dominante en gezaghebbende ouder? Want tegenwoordig word iets wel erg snel als dominant gezien, daarom vraag ik het maar.

Dominant is voor mij: je mag pas weer iets anders eten als je eerst je bord leegeet of zoveel happen eet als je leeftijd. Dat vind ik iets heel anders dan even laten proeven. Het is misbruik maken van je positie als ouder.
En in het genoemde geval van de 15-jarige vind ik het ook dominant. Ik vind het onjuist om een puber op deze manier te dwingen, en als je hier met 15 jaar nog aan moet gaan beginnen dan ben je m.i. ook rijkelijk laat.

Gezag hebben is in mijn ogen iets anders dan : mijn kind moet doen wat ik zeg. En daaromheen ligt uiteraard een grijs gebied.



Mijn mening is dat veel ouders een te groot punt maken van eten, en dat is echt niet nodig, want in 99% van de gevallen komt het gewoon goed, en die ene procent had je toch ook met dwang niet goed gekregen

[schelpje3]

Tja, terwijl geur veel belangrijker is dan smaak. Ik kan iets ruiken en zeggen of ik het lekker vind of niet. Daarvoor hoef ik het niet in mijn mond te stoppen.

Ik ken veel etenswaren die stinken, maar die ik toch lekker vind. Franse kaas, ei inderdaad, spruitjes.
Anderzijds, als je door een zware verkoudheid je reuk kwijt bent, smaakt het eten niet
Of alles smaakt hetzelfde, niet lekker dan.