Ewan schreef:Ik had je vraag niet gezien, sorry voor de vertraging.
tauto is onzijdig, pisto is vrouwelijk, dus kan het niet verwijzen naar geloof.(vrouwelijk)
Maar χάριτί is ook vrouwelijk! Dus volgens die logica kan het ook niet naar genade verwijzen!
Daarom verwijst het volgens mij ook naar het hele gebeuren, het behouden zijn uit genade door geloof is een geschenk. τοῦτο refereert dan niet aan 1 woord, want de twee woorden waar het naar zou kunnen refereren zijn allebei vrouwelijk, maar aan de hele voorgaande zin. Het hele proces is een geschenk van God, het hele behoud, niet enkel de genade, of enkel het geloof, maar alles. Niets ervan is het werk van een mens, niet de genade noch het geloof. Men wordt niet behouden door de juiste keuze te maken, dat zou behoud door werken zijn, maar uit genade door geloof, en dat is in zijn geheel een geschenk van God.
Daarom zegt de Heere Jezus ook: "Niemand kan tot Mij komen, tenzij de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekt". Aan 's Heeren zegen is het al gelegen. Als ik maar een zucht aan mijn behoud had moeten toevoegen, (laat staan een keus, of laat staan dat ik een één of ander geloof uit eigen kracht moest voortbrengen), dan was ik voor eeuwig verloren gegaan.
En toch zegt de Bijbel: 'gelooft en bekeert u', in de imperatief, de gebiedende wijs. Ik denk dat het probleem dan ook niet is, dat wij niet de mogelijkheid hebben om te geloven en ons te bekeren, maar dat ons de wil ontbreekt, tenzij de Heere die wil in ons werkt. Daarom staat er ook geschreven: 'bewerk uw behoud met vreze en beve, want het is God die in u werkt niet alleen het werken, maar ook het willen'. Vandaar dat ik eerder sprak over toe-eigenen.
Dat zou ik toch wel allebei willen laten staan, enerzijds de volledige afhankelijkheid van Gods genade, dat als Hij mij niet het behoud schenkt, dat ik dan verloren ga. Uitverkiezing. Dubbele predestinatie, hoe je het ook wil noemen. Anderzijds de oproep tot bekering en geloof, een gebod zelfs. Volgens mij is dat ook precies hoe de Bijbel het doet.