Ik vraag me nu af:
Hoeveel doet het schoonheidsideaal met jou? En dan bedoel ik niet zozeer de aandacht voor je uiterlijk. ER is niks mis mee om jezelf te verzorgen, kleren te kopen waarin jij je relaxed voelt. Maar ik bedoel wat doet of deed het schoonheidsideaal wat vanuit films, muziek, reclame vertegenwoordigt wordt door de Meg Ryans, Madonna's, Johnny depps, Brad Pitts, Julia Roberts en soorgelijk uitzienden. In dermate hoeveelheid dat je sterk de indruk krijgt dat het eigenlijk vanzelfsprekend is dat je zo'n lichaam en uiterlijk hebt, en zo niet, dat er dan toch echt iets aan je markeert. (5% of the women in the world look likes a photomodel
) Aan de schoonheids eisen, die vooral voor vrouwen er hoog liggen, heb jij daar ooit de moeite voor gedaan, HEb jij er wel eens onzeker door gevoeld? (toen je tiener was, misschien nu nog wel)
Hoe kijk je er nu tegen aan? En hoe bekijk je het in het licht van de bijbel? Heeft bijvoorbeeld God jouw visie daarop veranderd of zit het ideaalbeeld je nog steeds veel te vaak dwars?
Ik houd me er niet meer mee bezich, gelukkig, rond mn 17e best wel. God heeft me laten zien wat pas echt telt in het leven. Het lichaam is het minst duurzame van je wezen. ER is zoveel mooiers. IN principe is ieder mens mooi, omdat Hij hem/haar gemaakt heeft. Maar het doet me pijn om te zien hoe tieners walgen van hun eigen lichaam. En zelfs leeftijdgenootjes van me. Een meisje in mn klas, echt een lieve meid, ze heeft het niet anders dan over haar eet-obsessie, lijnen, calorieeen ect.
Zo dik is ze niet en wat dan nog! En dan denk ik: God, want doet die verrekte prestatiecultuur slechte dingen met de mens. DE mens is een lichaam, en het lichaam is een ding. En veel belangrijker dan karakter of persoonlijkheid.
ERvaar jij het ook zo? of overdijf ik?
leuk onderwerp. Leuk dat ik als eerste man hierop mag reageren 
)