schaapje schreef:Daar in kunnen wij zien dat wij het zélf niet kunnen wij zijn slaaf van de zonden.
Wat je moet doen is niet om "kracht" vragen, maar het Hem laten doen in je leven.
Dus bidden op het moment van verzoeking, ....maar dan moet je het wel écht willen.
Dat we hetzelf niet kunnen is me inmiddels wel duidelijk ja

. Hoemeer je je fixeert om het niet te doen, destemeer je 'aangevallen' lijkt te worden. Billboards met lingeriereclame, reclamefolders, radio, commercials op tv, het is overal om je heen... Normaal zie je het niet meer, maar als je probeert te stoppen is het overal...!
Soms ervaar ik de kracht, en soms als je in de verleiding komt, voel ik in me een andere kracht, die me ertoe drijft eraan toe te geven.
schelpje schreef:En als je dat nu eens omzet in een andere gedachte!
nl. dat je dus er zelf van overtuigd raakt dat er in jou (en mij en alle mensen) niets goeds kan worden gevonden en dat je je dus in alles afhankelijk weet van God!
Het goede dat je wilt doen, lukt niet en het kwade dat je niet wilt doen, doe je wel.
Zo zijn we allemaal!
Maar wat een eeuwig Wonder als God je desondanks niet loslaat!
Dat laatste is inderdaad een groot wonder te noemen... Met alles wat ik gedaan heb laat God me nog niet los... Soms zie ik God voor me als de vader die op zijn zoon staat te wachten in de gelijkenis... Zijn zoon trok de wereld in, gaf al het geld wat hij had aan hoeren, alcohol en vergokte het. Op een gegeven moment kon hij niet meer dieper zinken en keerde hij terug naar zijn Vader, die hem stond op te wachten met zijn armen wijd open...! Genade, oneindig groot... Op zo'n moment ervaar ik echt blijdschap in me.
Op andere momenten heb ik alleen het beeld in me van een teleurgestelde/kwade God. Elke keer weer onderuit gaan, het niet kunnen volhouden, dan ben ik bang voor het ' Gaat uit van Mij, Ik ken je niet'.
Als dan de Zoon u vrijgemaakt heeft, zult u werkelijk vrij zijn.