Ter illustratie enkele zaken uit het rapport van wat er allemaal mis is.
“Ik dacht dat het één op de vier was die seksueel misbruik meemaakt, maar ik heb nu de indruk dat één op de vier géén incest meemaakt.” Aldus een medewerker van een reformatorische jongerenorganisatie, in een onderzoek dat Movisie heeft uitgebracht over incest en misbruik bij orthodox christelijken.
Er gaat een beerput open over incest, mishandeling en vooral de verstikkende doofpotcultuur op de biblebelt. ”Een meisje van wie bekend is dat ze lesbisch is, wordt mishandeld door haar ouders en vervolgens door hen op straat gezet", zo valt er te lezen.
Over homoseksualiteit zegt het rapport onder meer:
'Een groot deel van de respondenten geeft aan dat jongeren, vrouwen en mannen die homoseksuele gevoelens hebben en afkomstig zijn uit orthodox-protestantse gemeenschappen, erg worstelen met hun gevoelens. Jongerenhulpverleners krijgen geregeld vragen hierover van jongeren. “Ze vragen ons, wetende dat wij christenen zijn, wat wij ervan vinden. Ze checken hoe wij reageren. Ze vragen: help mij op weg, wat moet ik hiermee? Vaak durven ze het niet met hun dominee of jeugdleider te bespreken. Daar hebben ze al naar geluisterd en geconcludeerd dat ze daar niet voor moeten aankloppen. (..)
Respondenten denken dat een deel van de mensen die homoseksuele gevoelens hebben en afkomstig zijn uit orthodox-protestantse gemeenschappen, uiteindelijk toch maar trouwen met iemand van de andere sekse, uit angst voor verlies van sociale verbanden wanneer ze dat niet doen. Er lijkt sprake van grote psychische druk. Zo vertelt een hulpverlener over een aantal cliënten die worstelen met hun homoseksuele gevoelens en daarom besluiten om te proberen hun hele leven lang alleen te blijven. (...) Uit een aantal voorbeelden in de interviews en de literatuur is echter duidelijk dat ook ‘de mens’ en zijn of haar omgeving vaak te maken krijgen met een harde veroordeling.
Het rapport geeft een voorbeeld:
Gerda (67 jaar), moeder van een homoseksuele zoon, lid van de vrijgemaakt-gereformeerde kerk: “Er is een hele tijd geweest dat we zelf eigenlijk ook liever niet meer naar de kerk gingen. Je voelde toch heel erg dat mensen naar je keken. Soms heel meelevend, maar soms ook heel oordelend. Alsof ze het ons kwalijk namens dat we onze zoon niet beter hadden opgevoed. Er waren in die tijd bij ons verkiezingen voor diakenen, en er was al een lange tijd sprake van dat mijn man op tal zou staan om diaken te worden. Maar toen dit met mijn zoon naar buiten kwam, werd mijn man gauw van de lijst gehaald. Dat heeft ons wel erg veel pijn gedaan. Heel ons leven waren we lid van de kerk geweest hier. En dan dit…”
Er bestaat ook kans op uitsluiting of verstoting van de homoseksuele zoon of lesbische dochter door de familie. In sommige gevallen lijkt er niet alleen sprake te zijn van psychisch geweld maar ook fysiek geweld, zoals blijkt uit het volgende voorbeeld:
Een meisje van wie bekend is dat ze lesbisch is, wordt mishandeld door haar ouders en vervolgens door hen op straat gezet.
Duidelijk is dat reacties op homoseksualiteit heftiger zijn dan op zaken als onbedoelde zwangerschap. Een van de respondenten verwoordt het als volgt: “Als je homo bent, wordt je kop eraf gehakt, maar bij zwangerschap is er geen enkel probleem.”
Hoezo geen goede voorlichting op school en in kerk nodig?
