Optimatus schreef:
Als organist/koorleiden heb ik doorgaans vrij veel contact met onze predikant. Ik heb sinds 1997 met drie predikanten in onze gemeente samengewerkt en die stonden er alledrie op dat ik hen bij de voornaam zou noemen. Daar kwam bij dat ik met alledrie een uiterst plezierig heb kunnen samenwerken en ook een goede persoonlijke verstandhouding heb kunnen opbouwen. Als je iemand tutoyeert als hij of zij daar prijs op stelt, moet je dat, mijns inziens, ook doen.
Daar komt bij dat wij in onze gemeente bijna altijd "jonge broekies" krijgen, net afgesturdeerde proponentjes. Die kun je op kerkmuzikaal vlak nog een heleboel aanleren, omdat ze daar tijdens hun opleiding (in mijn ogen) veel te weinig onderwijs in krijgen. Het is altijd weer een hele klus om hun duidelijk te maken, dat liederen niet alleen qua tekst passend moeten zijn, maar ook qua melodie enigszins te zingen moeten zijn voor ongeschoolde gemeentestemmen. Met een cantorij kun je een gemeente op weg helpen met een moeilijk lied, maar uiteindelijk moet de gemeente het wel oppikken.
En los daarvan, het heeft nog een voordeel als je muzikale witte blaadjespredikanten krijgt: die luisteren tenminste nog enigszins naar de wijze adviezen van hun koorleider
Eén en ander genuanceerd natuurlijk. Mevrouw dominee noemt haar man ook bij de voornaam
Ik bedoel het in algemene zin.
Ook leeftijd doet er toe.
Als ik bij de huisarts kom, die is trouwens tegenwoordig ook behoorlijk jonger dan ik ben, dat ga je nu eenmaal krijgen bij het stijgen van de leeftijd
, noem ik hem dokter en geen Piet. Omdat er een bepaalde professionele afstand is tussen hem en mij. Hij heeft het sterfbed van mijn vader begeleid en dan heb je op een andere manier met elkaar te maken en toen noemde hij me wel bij de voornaam, als zijnde dochter van zijn patiënt.
Als de dominee hier op ambtelijk bezoek komt, is dat van heel andere orde dan dat ik bijv als begeleidend moeder met hem er ook bij, op een jeugdkamp ga. En je zit nadat het jonge geboefte op bed ligt, nog even met elkaar na te praten.
Dit zijn ongeschreven sociale omgangswetten, die je moet kunnen aanvoelen.
)
