Teus schreef:Beste Janneke,
Het woord oordelen is al geheel uit zijn verband getrokken en wordt te pas en onpas gebruikt.
Oordelen is na overdacht te hebben een mening uitspreken. En dat mag.
Alleen over iemands zielenleven mag je niet twijfelen laat staan oordelen.
Het is inmiddels een stopwoord geworden. Als men over iemands bekering zegt, daar oordeel ik niet over of, daar mag ik niet over oordelen, dat wil dan al zeggen dat je twijfelt en oordeelt je al. Ik heb het niet over iemands zielenleven, alleen over de Heilige Geest die uitgeblust kan zijn. Wij mogen best overdenken, twijfelen en een mening geven over zonden en daden als je God maar raadpleegt, dat moeten we overigens altijd.
Ik probeer hieronder aan de hand van jouw citaat antwoord te geven Teus.
Overigens is oordelen iets anders als veroordelen wat synoniem staat voor vonnissen.
En daarbij is een mening nooit verkeerd, wel die mening als algemene waarheid en feit presenteren.
Teus schreef:Dat kan niemand bepalen wie echte Christenen zijn maar ik weet wel dat de Heilige Geest dan uitgeblust is.
Hier word toch een waardeoordeel gesproken? 1 th 5:19: En blust den Geest niet uit, kanttekeningen:
Dit kan verstaan worden, òf van de verlichting en andere gaven des Geestes, die in de gelovigen zelf zijn, en die door de middelen daartoe geordineerd, geduriglijk moeten opgewekt worden, gelijk Paulus vermaant 2 Tim. 1:6, 2 Tim. 1:7, en door het verzuimen van welke middelen de Geest in ons wordt bedroefd, en zijn gaven als uitgeblust worden, Ef. 4:30; òf, van de geestelijke gaven, die in anderen zijn, die door verachting en tegenspreking somwijlen onderdrukt worden. Dit laatste schijnt met hetgeen volgt het best overeen te komen.Met verwijzing naar Efeze 4:30 met kanttekeningen:
Ene wijze van spreken bij gelijkenis, uit Jes. 63:10, waardoor te kennen wordt gegeven dat de Geest Gods, die in ons woont, door dergelijke zonden, waar Hij een afkeer van heeft, Zijne vriendelijke werking in ons verduistert, en in plaats van Zijne liefde ons Zijne gramschap laat gevoelen (gelijk een vader een droevig aangezicht aantrekt over zijne kinderen, wanneer zij in zijne tegenwoordigheid kwaad doen, en in plaats van vriendschap te bewijzen hen, hoewel ongaarne, moet straffen), waaruit ook een bedroefd gemoed rijst in de gelovigen, en de zekerheid hunner zaligheid wordt verduisterd. Zie Ps. 6:2, en Ps. 31:10,11, en Ps. 51:11, enz.Dus feitelijk zeg jij dat de Geest uitgeblust word (= een grote zonde) als iemand daar langs de kant staat, dat is toch iemand veroordelen die daar langs de kant staat of zie ik dat verkeerd?
Een vraagje: Denk je dat God naast je wil staan of zitten daar langs de baan op zondag?
Of: Kun je een zegen vragen over je verblijf langs die baan?
Dat kunnen jij en ik ook, niet, daarom zullen wij dat ook niet doen, andere mensen met misschien andere gewoonten of andere opvattingen, anders dan die van jou of mij, kunnen dat wel en kunnen daar ook Gods zegen over vragen.
Dat wil Hij niet en dat zegent Hij niet, je mag er dan ook niet komen.
Als je ergens over twijfelt ga je bij God om raad en vraag Hem of Hij het goed vindt.
Dit is
jouw persoonlijke mening Teus, je kunt echt niet een algemeen oordeel vellen dat je daar niet zou mogen komen, ik ben het met je eens op basis van persoonlijke gevoelens en leer in reformatorisch Nederland, maar reformatorisch Nederland is gelukkig niet de enige waarheid als het aankomt op zondag/zaterdag/rustdag/gedenkdag/gewoonten/cultuur en dergelijke, want dan zouden er maar weinig christenen zijn over de wereld verspreid...
