Boekenlezer schreef:We mogen niet vergeten, dat de evolutie-theorie, waarin gesteld wordt, dat alles in de natuur zich in een proces van engie miljarden jaren geleidelijk ontwikkeld heeft van het lagere naar het hogere, van de dode naar de levende stof, van plant naar dier, waaruit uiteindelijk ook de mens, zoals wij die thans kennen, is ontstaan, een hypothese is.
Een theorie is een hypothese? Iemand heeft een opfriscursus wetenschaps-terminologie nodig...
Men neemt in de fossielen een opklimming van lagere naar hogere vormen aan. Immers komen in de oudste aardlagen slechts fossielen voor van de meest primitieve levensvormen, terwijl men in minder oude lagen de resten aantreft van hoger ontwikkeld leven en in de jongste lagen die van de hoogste ontwikkeling. Maar de ontwikkeling van het een uit het ander is daarmee niet bewezen.
Toch zijn er fossielenreeksen waarin je de
splitsing van soorten gewoon van miljoen tot miljoen jaar kunt volgen. Nu gaat het in het voorbeeld waar ik aan denk wel om 1-celligen, maar toch.
Maar of men heel de schepping als een evolutie zien moet blijft een vraag, omdat het bewijs daarvoor niet geleverd is.
Welles!
Men moet erkennen dat er in de ontwikkeling grote hiaten zijn. Daarom nemen moderne onderzoekers wel aan, dat de ontwikkeling in het geheel niet altijd zo geleidelijk is geweest, maar soms met reuzeschreden heeft plaats gehad en er gaan zelfs stemmen op die beweren, dat niet van één, maar van vele ontwikkelingen naast elkaar moet gesproken worden.
Ja, we weten hoe vaak bijvoorbeeld het zicht/het oog apart is geevolueerd... Wonderbaarlijk.
Anderen houden rekening met enorme katastrofen, die in de natuur hebben plaats gehad. Er blijft veel onzeker.
Doe daar vooral geen onderzoek naar, je zou eens antwoorden vinden die niet bevallen...
En het ontstaan van leven uit de dode stof is een zaak, die nog evenmin bewezen is.
Lever zegt, dat daarin de laatste tijd veradering gekomen is.
Men heeft ontdekt, dat nucleïnezuren en eiwitten de dragers van het leven zijn. Men weet thans ook onder welke omstandigheden deze stoffen zijn ontstaan, waaruit het leven voortkomt.
Ik verwacht dat men binnen ons leven nog nieuw leven kan maken in een reageerbuisje.
Maar de mogelijkheid behoeft nog geen werkelijkheid te zijn. Bavinck heeft erop gewezen, dat men uit de mogelijkheid niet tot de werkelijkheid besluiten mag. A posse ad esse non valet consequentia. (Uit de mogelijkheid mogen we niet tot de werkelijkheid besluiten.)
Klopt, maar we kunnen wel aantonen dat de ontkenningsreflex die sommigen hebben onterecht is.
En de afstamming van de mens uit het dierenrijk blijft een onbewezen en bewijsbare hypothese.
Zou deze meneer al van het gefuseerde chimpanseechromosoom in ons DNA hebben gehoord?
Als we NIET van de dieren afstammen, waarom hebben we dat chromosoom dan? Waarom krijgt de mens zo nu en dan de hik?
En of de Pithecantropus en de Neanderthaler mensen of apen zijn geweest is een vraag waarover de meningen nog altijd zijn verdeeld.
Het lijkt me sterk dat je nog serieuze wetenschappers kunt vinden die denken dat homo neanderthalensis geen homo was...
Biologisch is het misschien mogelijk om de mens te verklaren uit het dier. Lever zegt, dat ons lichaam in zijn meest fundamentele processen net zo werkt als dat der andere organismen, dat wij dezelfde organen bezitten als de zoogdieren en dat wij op veel punten het meest overeenstemmen met de huidige mensapen. Dat mag allemaar waar zijn. Maar dat bewijst nog niets.
De vraag is wat deze persoon wél als bewijs zou accepteren. Want roepen dat er geen bewijs is, terwijl je op voorhand alle bewijs afwijst... tja, ik heb al een aantal keer laten weten hoe ik daarover denk.
Wat in de biologie gevonden werd, wordt op het gehele leven toegepast. Hij schetst hoe de religieuze, intellectuele en sociale ontwikkeling van de mens in het raam van de evolutie kan hebben plaatsgehad.
De kracht van de evolutiegedachte is juist dat er zo veel meer mee kan worden verklaard dan alleen de biologie. Aan de andere kant, alles wat met leven te maken heeft, is toch uiteindelijk biologie?
Trouwens het wordt gevaarlijk als de natuurwetenschap gaat bepalen hoe de bijbel moet worden verstaan. In de vorige eeuw moest de rede bepalen wat in de bijbel waar en onwaar is of de toen geldende geschiedenisconceptie. Nu zal de natuurwetenschap het doen. Dan is er geen plaats meer voor paradijs en zondeval. Maar is er wel plaats voor de opstanding van Christus, voor Zijn hemelvaart, voor een leven na dit leven, voor de nieuwe hemel en de nieuwe aarde, voor de wederkomst van Christus? Is dat alles niet even onbestaanbaar in het raam van de natuurwetenschap? Hier is sprake van een "enorme overschatting van de wetenschap".
De selectiviteit is al aangegeven. Ronde aarde wel, evolutie niet. Enfin.
Alle dingen die worden opgesomd zijn niet door wetenschap te onderzoeken. Daar hoef je je dus weinig zorgen om te maken.
De wetenschap heeft haar eigen onderzoek, maar ook haar eigen grenzen, hoe machtig ze ook wezen mag. En de macht van de natuurwetenschap is in onze tijd geweldig groot. Ze doet slag op slag de mens verbaasd staan en het duizelt ons, wanneer we bedenken, welke mogelijkheden er nog zullen zijn. Ze weet feiten te ontdekken, die eeuwen lang verborgen waren, en te gebruiken, waardoor ze tot enorme prestaties in staat is. Maar er zijn grenzen.
Nee, die zijn er niet. Men trekt zelf een grens in de eigen geest: dit krijg ik ingepast en dat niet, dus daartussen ligt de grens...
En nooit mag de wetenschap over de Schrift gaan heersen.
En we zijn terug bij het emotie-argument. mag niet, kan niet, zal niet. Behalve als de wetenschap zegt dat de aarde rond is, dan wel. Als de vertaalwetenschap nieuwe principes introduceert, zal de vertaling van de Schrift onvermijdelijk mee veranderen. Als een archeoloog ergens een nieuwe oude tekstrol opgraaft... En theologie is ook wetenschap, niet dat die nu direct over de Schrift heerst, maar je kunt niet ontkennen dat je theologische raamwerk nogal van invloed is op je interpretatie.
Zijspoor-alert 
)