Boekenlezer schreef:Je bezinnen op wat de Bijbel nou werkelijk zegt kan altijd nuttig zijn. Maar dat houdt voor mij nog geen noodzaak in om me te conformeren aan de evolutietheorie.
Al die theologische aanpassing aan de evolutietheorie heeft voor mij duidelijk een sfeer van: "We móéten wel!" Hoezo moeten?! Sinds wanneer is er sprake van het ontwijfelbaar evolutionair geloof? Naar mijn weten is daar geen grond voor.
Dat kan, dan zou je er wat meer over moeten lezen. Een persoonlijk gebrek aan kennis over een onderwerp betekent niet dat de experts het dan wel mis zullen hebben.
Het reconstrueren van de oude geschiedenis is subjectief en bovendien zeer ingewikkeld. (Ontzettend veel subjectiever, dan het vaststellen dat de aarde een ronde bol is, wat immers veel beter objectief te controleren valt.)
Waarom heeft de mens dan een gefuseerd chimpanseechromosoom? (heb je het gesprek daarover meegekregen?) Waarom krijgt de mens zo nu en dan de hik? Je doet nu net alsof de moderne genetica allemaal maar wat subjectief raadwerk is, maar dat is het natuurlijk niet.
Het vinden van heel oude dingen is nog geen evolutie. (En dan laat ik mijn twijfels bij het vaststellen van ouderdommen nog maar onbesproken.) De evolutietheorie is een kader, waarbinnen gegevens worden geïnterpreteerd. Zo werken mensen nu eenmaal: gegevens binnen een bepaald raamwerk interpreteren.
Ja, net zoals ik de gegevens over de Aarde interpreteer vanuit het raamwerk dat het een bol is. Het staat je vrij een ander raamwerk te kiezen, maar ik vermoed dat je dan op een gegeven moment wel in de problemen komt. Zo ook met evolutie. Kies maar wat anders en kijk maar wanneer je in de problemen komt. Ik vermoed dat dat vrij snel zal zijn.
Ik zie de evolutietheorie in de eerste plaats en vooral als een heersend idee. Een idee dat zeer dominant aanwezig is in onze cultuur. Dat betekent echter nog niet dat het daarmee ook waar is.
Dat klopt. Het is slechts op dit moment het best werkende natuurlijke model. Net als de ronde aarde-theorie het beste model is.
Het brengt wel met zich mee dat je wel wordt overspoeld met mensen die er díép, díép van onder de indruk zijn. Je kunt dan ontzettend veel op je af krijgen, wat niet altijd zo eenvoudig is om te ontzenuwen.
Doen we tenminste nog iets goed
Aangezien heersende ideeën echter nogal eens veranderen, hoeven we hier niet zo van onder de indruk te zijn. Er is reden genoeg om niet al te gauw onder de indruk te zijn van het gedachtenkader van een cultuur. Dat bewijst de geschiedenis wel.
Cicero schreef eerder iets over Voetius - geloof ik - die weigerde zich 'aan te passen' aan het heliocentrisch zonnestelsel.
Het combineren van christelijk geloof en de evolutietheorie komt ook wel eens als erg subjectief en willekeurig op mij over. Zoiets als: het proberen te combineren van twee denkwerelden, die (qua sfeer) vreemd aan elkaar zijn. Als je dan zonodig in de evolutietheorie meent te moeten geloven, om welke reden zou je dan nog moeten vasthouden aan het christelijk geloof? Mij bekruipt dan een gevoel van: hij wil eraan vasthouden, omdat hij er aan gehecht is. Maar persoonlijke gehechtheid zegt niets over de waarheid van iets. En daarom bekruipt mij dan dat gevoel van willekeur.
In hoeverre zegt dit ook iets over jouzelf?
Kortom, de vraag speelt dan: hoe consequent is het eigenlijk, om christelijk geloof en de evolutietheorie te combineren?
Een ander subjectief en willekeurig aspect aan de genoemde combinatie is: 'we hebben idee 1, en idee 2. Dat neem ik beiden serieus, en ik probeer daarom tot een synthese te komen.' Maar als je dan zo bezig bent, wie zegt dat idee 1 en 2 de complete werkelijkheid zijn? Waarom zouden idee 1 en 2 dan niet zeer onvolledig zijn? Waarom zou je uitgerekend aan toevallig díe twee ideeën voldoende hebben? Dat geeft dus al aan dat de mens altijd vanuit een bepaald perspectief kijkt en denkt. Het is zijn eindigheid, waaraan hij gebonden is. Helaas is dat iets wat de mens heel vaak vergeet.
Je weet toch
nooit zeker of iets de complete werkelijkheid omvat? O, je kunt erop vertrouwen in het geval van geloof, maar daar blijft het dan toch echt bij. Wat dat betreft doet evolutie (en wetenschap in het algemeen) dat toch beter: die spreken de eigen beperking gewoon uit. 'Wij houden ons alleen bezig met de natuur. Als er daarbuiten iets is, doen we daar geen uitspraken over.'
Dat is het verschil: Geloof betekent dat je denkt dat je het goed hebt, maar dat fout kunt hebben. Bij wetenschap weet je bijna zeker dat je het fout hebt (want een beperkt deel van de werkelijkheid), maar kun je het goed hebben.
)
